Μίνα. Έλα, πάψε, κάτι θα γίνει.
Βασίλης. Πότε; Σαράντα χρόνια ξυπνάω απ` τα χαράματα! Από μωρό παιδί στο πεζοδρόμιο.Οκτώ χρονών κουβάλαγα σίδερα, δέκα φορτωνόμουν κασόνια, είκοσι στη λαχαναγορά, τριάντα στο ταξί νυχτέρι, σαράντα άνεργος και πεινασμένος! Πότε θα γίνει αυτό το κάτι; Πότε; Κάναμε και το σουβλατζίδικο, βλέπεις, να γίνουμε αφεντικά! Λες κι έπεσε κατάρα! Λες κι έπεσε πανούκλα! Λες και βγήκε σήμα "μην τρώτε πια σουβλάκια". Λες και βάζαμε σκατά, αντί για τον καλύτερο κιμά! Αλλά ίσως γι αυτό...Τον είδες τον άλλον; Έφτιαχνε, λέει, σουβλάκια με σάπια εντόσθια και μασέλες. Πουτάνα κοινωνία! Και του ρίξανε μονάχα οχτώ μήνες! Εμένα μού ρίξανε σαράντα χρόνια, αυτουνού οχτώ μήνες, θα πληρώσει, πάει ελεύθερο πουλί...Αύριο άλλη κομπίνα, μεθαύριο άλλη κονόμα! Εμείς τίποτα! Ούτε μια κομπίνα! Ούτε για μια κομπίνα δεν είμαστε άξιοι! Βάλαμε τον καλύτερο κιμά, κατάλαβες; Σαν τον πατέρα μου στην κατοχή...όλοι πουλάγανε πίτουρα και κιμωλία για αλεύρι στη μαύρη αγορά κι ο γέρος μου, φούρναρης πράμα, τσουβάλια το κάτασπρο αλεύρι το έδινε τζάμπα! Τσάμπα! Μέχρι και οι μαυραγορίτες κάνανε ουρά έξω από το σπίτι μας και μετά το πουλάγανε χρυσάφι το γραμμάριο!
Μίνα. Έλα, μωρέ Βασίλη...Μη στεναχωριέσαι!
Βασίλης. Βασίλης! Να `ταν κι άλλος. Τον φάγανε τον Βασίλη! Τον έφαγε η μαρμάγκα τον Βασίλη! ...Πούστικο χρήμα!
Το απόσπασμα του "Ανέργου" προέρχεται από το έργο του Γιώργου Σκούρτη, "Κομμάτια και Θρύψαλα". Ανέβηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβρη του `76 στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Ο Γιώργος Σκούρτης, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και μεταφραστής, πέθανε σήμερα σε ηλικία 78 ετών.
Θεοδωράκης, Σκούρτης, Παυλάτου, Κουν
