Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Οἱ μπερντέδες

Καὶ τὰ χέρια σου σφιγγόντουσαν
στὸ κορμί μου γύρω-γύρω
κι ἔπινα μὲς ἀπ᾿ τὰ χείλη σου
γλυκειὰν ἄχνα σὰν τὸ μύρο.

Κι ἔπινα μὲς ἀπ᾿ τὰ χείλη σου
γλυκειὰν ἄχνα σὰν τὸ μύρα
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι μας
κι οἱ μπερντέδες σὰν πορφύρα.

Ἦσαν οἱ μπερντέδες κόκκινοι
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι.
Κι ὅλο λίγωνε, κι ὅλο μέλωνε
τὸ γλυκό, γλυκό σου μάτι.

Κι ἔτσι, ἀγάπη μου, σὲ γλέντησα
κι ἔτσι τὴ γλυκάδα σου ἤπια,
μέσα στ᾿ ἄνομα ἀγκαλιάσματα,
τὰ ἄνομα τὰ καρδιοχτύπια.

Κι ἀπ᾿ τὴ γλύκα ποθοπλάνταζε
τὸ κορμί σου καὶ τὸ μάτι
κι ἦσαν οἱ μπερντέδες κόκκινοι
κι ἦταν ἄσπρο τὸ κρεβάτι.



Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1888 


Η φωτογραφία από το βιβλίο του Τ.Κόρφη για τον Λαπαθιώτη, έκδοση ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ1985 

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Το γοβάκι της παρέλασης



Ο δάσκαλος στάθηκε στη διασταύρωση και λες και είχε χρηματίσει τροχονόμος σε μια προηγούμενη ζωή, έκοψε αποφασιστικά την κυκλοφορία των οχημάτων. Μετά φώναξε δυνατά: "Τώρα τρέχουμε!" 

Δε χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Άρχισαν να τρέχουν λες και  δε θα προλάβαιναν την παρέλαση. Ξαφνικά κάποια έχασε το γοβάκι της. Μέσα στο πλήθος των μαθητών δεν μπόρεσα να διακρίνω αμέσως τη Σταχτοπούτα. 

Όμως τελικά δεν ήταν Σταχτοπούτα, αφού σταμάτησε, έσκυψε και μάζεψε μόνη της το γοβάκι. Πίστευα ότι θα το φορούσε αμέσως. 

Αλλά λάθεψα. Κρατώντάς το στο δεξί της χέρι σαν σκυτάλη, συνέχισε απτόητη για να προλάβει τα άλλα κορίτσια που είχαν αρχίσει να απομακρύνονται. 

Κι ας γελούσαν τα αγόρια που την ακολουθούσαν.

Κι ας την πείραζαν έτσι  μονοσάνδαλη  που έτρεχε. 


Μόνο αφού διέσχισαν τη διάβαση -κι ενώ ο δάσκαλος προσπαθούσε να ανασυντάξει τους μαθητές-το κορίτσι, σταμάτησε και φόρεσε το γοβάκι της.  

Ακριβώς από πάνω, σε ένα μπαλκόνι, βρίσκονταν περίεργα ακουμπισμένη μια μουσκεμένη σημαία.



Αναδημοσιεύτηκε στο Our Athens

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Ἐπί τῇ ὀνομαστικῇ τῶν ἑορτῇ


Αυτό το ποστ, μπορεί να μη φαίνεται αλλά κρύβει πολύ κόπο. Όλα τα ποστ δηλαδή έχουν κόπο, αλλά αυτό είχε περισσότερο. 

Μού πήρε πάνω ένα μήνα να το ετοιμάσω και στοίχισε γύρω στα 20 ευρώ. Χαλάλι του όμως. Το φχαριστήθηκα  με το παραπάνω. 

Η ιδέα κατέβηκε στα μέσα του Σεπτέμβρη όταν είδα δυο -τρεις ρίζες χρυσανθέμων που έχω εδώ και χρόνια να ετοιμάζονται για ανθοφορία. 

 Έκανα τότε τη σκέψη για ένα μεγάλο ποστ με χρυσάνθεμα, την ημέρα της ονομαστικής γιορτής τους.

Γιατί είναι από τα ελάχιστα λουλούδια που έχουν ονομαστική γιορτή καθώς σε πολλές περιοχές τα λένε και δημητράκια, ή αγιοδημητράκια. 
 
Το προσωνύμιο το απέκτησαν γιατί αυτές τις μέρες, στα τέλη του Οκτώβρη, είναι ανθοφόρα και μυρόβλητα, όπως κι ο ομώνυμος Άγιος.

Άρχισα λοιπόν εντατική περιποίηση των υπαρχόντων και συστηματική αναζήτηση νέων, σε φυτώρια, λαϊκές αγορές, πλανόδιους πωλητές αλλά και στην οδό Αθηνάς. 

Αγόραζα μόνο μικρά φυτά που στοιχίζουν γύρω στο 1,5 ευρώ κι αν τα φυτέψεις εγκαίρως είτε σε γλάστρα είτε σε χώμα, αναπτύσσονται γρήγορα.

Προσπάθησα να βρω όσα περισσότερα χρώματα και μεγέθη κυκλοφορούν στην αγορά. Σχεδόν όλα έχουν άνθη μικρά έως πολύ μικρά σε μέγεθος. 

Δυσκολεύτηκα να βρω μεγάλα και τα κατάφερα μόνο χθες, στη δεύτερη επίσκεψη στην οδό Αθηνάς. 

Τα μεγάλα κυριαρχούσαν παλιότερα. Θυμάμαι στη αυλή του πατρικού μου πολλά υψηλόκορμα δημητράκια, φυτεμένα στο χώμα. Σε απόλυτα αρμονική χρωματική σειρά.

 Δεν μύριζαν μόνο τα άνθη τους μα και τα κλαδιά και τα φύλλα τους. Χαρακτηριστικό άρωμα που έχει συνδεθεί με το φθινόπωρο αλλά και με την παιδική μου ηλικία. 
Τα χρυσάνθεμα του κήπου μας τα φρόντιζε ο πατέρας μου. Κοπριές, κλαδέματα και αραίωμα, τόσο στα ίδια τα φυτά τους -όσα έβγαζε τα χάριζε σε φίλους- όσο και στα  άνθη.  
 
Όταν στη κορυφή ενός κλαδιού υπήρχαν πέντε μπουμπούκια έκοβε τα δύο κι άφηνε μόνο τα τρία να μεγαλώσουν. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα άφηνε μόνο το ένα με αποτέλεσμα να γίνονται εντυπωσιακά μεγάλα.

Δεν ήταν καθόλου δημοκρατικός αυτός ο ανθοκομικός τρόπος και με στεναχωρούσε πολύ η διαδικασία του αραιώματος αλλά και μετά,  που έβλεπα αυτά που είχαν γλυτώσει και είχαν πάρει όλη τη δύναμη του φυτού σκεφτόμουν όλα τα άλλα που είχαν θυσιαστεί και δεν πρόλαβαν να ανθίσουν.
 
Καθώς τα παιδικά τραύματα σε ακολουθούν μια ζωή, δεν αραιώνω καθόλου τα χρυσάνθεμα. Σχολαστικά όμως κόβω κάθε μέρα τα άνθη που μαραίνονται ώστε να δώσω χώρο, στα νέα μπουμπούκια που αγωνίζονται να βγουν από το εσωτερικό του θάμνου στο φως και στον ήλιο.

Η καλοκαιρία του Οκτώβρη και η φροντίδα  βοήθησε τα νέα φυτά να αναπτυχθούν και να ανθίσουν – τα περισσότερα αγοράστηκαν με μισόκλειστα ακόμα τα μπουμπούκια τους, ώστε να εγκλιματιστούν πιο εύκολα.

Είχα αποφασίσει να τα φωτογραφήσω την παραμονή του Αγίου Δημητρίου και όχι νωρίτερα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούν πολύ από τις δυνατές μπόρες των τελευταίων ημερών.

Χθες, καθαρίστηκαν προσεκτικά από μαραμένα και κατεστραμμένα άνθη και ανάμεσα σε δυο βροχές, έγινε η φωτογράφηση. 
 
 Το φως που άλλαζε διαρκώς με δυσκόλεψε αλλά μετά, στην επεξεργασία των εικόνων κατάφερα σε μεγάλο βαθμό τα χρυσάνθεμα να έχουν, όσο ήταν δυνατόν, τα πραγματικά τους χρώματα. Μετά έπρεπε να μπουν οι εικόνες σε αρμονική χρωματική σειρά.


 Αυτό ήταν σχετικά εύκολο καθώς το είχα ήδη κάνει όταν τα φύτευα στην αυλή, άλλα σε γλάστρες, άλλα στο χώμα. Στην μια πλευρά είναι όλα των κόκκινων αποχρώσεων και στην άλλη των κίτρινων ή μάλλον των χρυσών που δικαιολογούν και το επίσημο, σύνθετο όνομα που τους έδωσε το 1753 ο σπουδαίος Σουηδός βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος.


Τώρα που είναι έτοιμο το ποστ μετά από ένα μήνα και βάλε δουλειάς, αν και φυσάει και κάνει αρκετό κρύο, όσο έχει ακόμα φως, λέω να βγω στην αυλή για να ευχηθώ στα αγιοδημητράκια μου. Ἐπί τ νομαστικ τῶν ἑορτ


Στον Nas που αγαπάει τα χρυσάνθεμα
αλλά φέτος έχει μόνο ένα. 

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Καπουτσίνος ο Ιαματικός


Πήρα τους δρόμους χθες τ` απόγευμα. Όχι βόλτα, αυτοάμυνα. Εκεί που λες “αντέχω”, εκεί που νομίζεις ότι με όλα αυτά που φάγαμε και τρώμε κατάψυχα τα χρόνια της κρίσης, ένα-δυο ακόμα θα μας περνούσαν ξώφαλτσα, εκεί που λες ότι η ψυχή σου έγινε πετσί πια, αδιαπέραστη, τσακίζεις. Και παίρνεις τους δρόμους.

Χιλιόμετρα βάδην, γοργό, με τα μάτια ανοιχτά, μπας και πετύχω κάτι, μπας και να συναπαντήσω κάποιον που θα επουλώσει τη λύση της συνέχειας στο τάχα πετσί- Ίαμα για τα αθέατα τραύματα μια που δεν αρκούσε ο γλυκός Οκτώβρης που ανηφορίζει ακάθεκτος προς τον Άη Δημήτρη κι εκείνο το παλιό, το τελευταίο ΟΧΙ που προφέραμε.

-Τρώγεται!

Κουράστηκα αναζητώντας μάταια γιατρειά στο βάδην, έκοψα ταχύτητα και στάθηκα στα κάγκελα μιας μάντρας που κάλυπτε αναρριχώμενο. Αφηρημένος κοίταζα το φυτό και τα εντυπωσιακά λουλούδια του που δεν είχα ξαναδεί, όταν η πόρτα της αυλής άνοιξε και βγήκε μια γυναίκα που επανέλαβε έντονα, μια που προηγουμένως δεν την είχα ακούσει: “Τρώγεται. Ο καπουτσίνος τρώγεται!”.

Πρέπει να ήταν γύρω στα εξήντα -βαριά εξήντα πέντε- λεπτή και γλυκιά σαν Οκτώβρης. Γέλασε στο απορημένο βλέμμα μου και έκοψε ένα πορτοκαλί λουλούδι. Μού το πρόσφερε κι αμέσως μετά, έκοψε άλλο ένα. “Τα βάζω στις σαλάτες. Έχουν πολύ ιδιαίτερη γεύση”, είπε και με προέτρεψε να δοκιμάσω, ενώ εκείνη ήδη μασουλούσε το δικό της.


Δίστασα, όχι τόσο γιατί δεν είχα ξαναφάει ποτέ πριν λουλούδι, μα γιατί έτσι όμορφο που ήταν λυπόμουν να το μασήσω. Το κοίταζα και δεν ήξερα, αν έπρεπε να το βάλω όλο στο στόμα, ή έπρεπε να μαδήσω ένα ένα τα πέταλα, όταν πρόσεξα στο εσωτερικό του ένα ζούδι να γευματίζει αμέριμνο. “Φιλαράκο, σειρά μου” σκέφτηκα και φύσηξα δυνατά. Το ζούδι τινάχτηκε έξω.


Έκοψα ένα πέταλο -πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο πιο ευγενικός τρόπος να φας λουλούδι- και το έβαλα στο στόμα. Το μάσησα αργά και αν εξαιρέσεις την αρχική βελούδινη αίσθηση, η γεύση του ήταν συγγενική της κάππαρης. Ξιδάτη, να σε ξαφνιάζει με την αψάδα της. Έκοψα ένα πέταλο ακόμα και μετά έβαλα στο στόμα όλο το υπόλοιπο. “Λοιπόν; Πώς σου φαίνεται;” με ρώτησε η κυρία.

Είχα ενθουσιαστεί με τη γεύση του καπουτσίνου, ήδη φανταζόμουν να κοσμεί κυριολεκτικά σαλάτες με μαρούλι ή ρόκα, οπότε αντί άλλης απάντησης, ζήτησα οδηγίες καλλιέργειας. “Περίμενε να σου δώσω λίγο σπόρο που μάζεψα, για να τον φυτέψεις την άνοιξη” μού είπε η κυρία με δικαιωμένο ύφος και μετά από λίγο έπαιρνα το δρόμο για το σπίτι με ένα μικρό κουτάκι γενναιόδωρα γεμάτο σπόρους και με τη πιπεράτη γεύση του λουλουδιού ακόμα στο στόμα μου.


Αργότερα έψαξα στο διαδίκτυο για το Tropaeolum majus -όπως είναι η επιστημονική ονομασία του φυτού- από την Νότιο Αμερική. Διάβασα αυτό που γνώριζα με τη δοκιμή, ότι δηλαδή τα άνθη, αλλά και τα φύλλα του είναι βρώσιμα και πλούσια σε βιταμίνη C καθώς και ότι περιέχει ουσίες με αντιβακτηριακές, αντιμυκητιακές και αντιβιοτικές ιδιότητεςΣτο Μεξικό και στο Περού μάλιστα το χρησιμοποιούσαν εδώ και αιώνες σαν αντισηπτικό και επουλωτικό. Έχοντας πολύ καλύτερη διάθεση, θα πρόσθετα στις ιδιότητές του ότι ανακουφίζει έστω και προσωρινά και τα αθέατα τραύματα. Αυτά που έχουμε φάει κατάψυχα. 


η φωτο της σαλάτας από εδώ



Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Γέφυρες

Ξέρω έναν άνθρωπο που έχει χτίσει μια γέφυρα.

Ο Φλοριάν οδηγούσε καπνίζοντας αμίλητος και ξαφνικά και μού είπε: “Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα εκεί πέρα;” Γύρισα και κοίταξα. Πέρα μακριά, στον κάμπο που διέσχιζε η Εγνατία, μια γέφυρα. “Αυτή! Εγώ την έχτισα”. Έπειτα για αρκετή ώρα, κι ενώ η γέφυρα είχε πια χαθεί, μού μίλησε αναλυτικά για την κατασκευή της. Τις χαράξεις, τις εκχωματώσεις, τα καλουπώματα, τους θηριώδεις πυλώνες, τα σίδερα και τα μπετά που έπεσαν, τα συνεργεία που δούλεψαν για να κατασκευαστεί. Τους μηχανικούς και τους εργολάβους. Λίγα συγκράτησα από αυτά που ανέφερε λεπτομερώς, μα μού έμεινε ο τρόπος που τα είπε. Η έξαρση, στη φωνή και στο βλέμμα του, ειδικά τη στιγμή που έλεγε: “Έγώ την έχτισα”.


Γνώρισα έναν άνθρωπο που συντηρεί μια γέφυρα.

Φίλος φίλων ο Κώστας, πέρασε τυχαία από το καφέ που ήμασταν στην Broadway. Όταν η κουβέντα έφτασε στις δουλειές, μού έδειξε μια εκπληκτική φωτογραφία -σαν να την είχε τραβήξει πουλί- στο κινητό του: καλώδια σε ιλιγγιώδη προοπτική, κάτω διπλής κατεύθυνσης δρόμος, πιο κάτω ο ποταμός East και στο βάθος, ο πύργος της γέφυρα του Brooklyn με φόντο το Manhattan. Εγώ τη συντηρώ” είπε ο Κώστας κι συνέχισε με κατασκευή της,  την λαμπρή τελετή των εγκαινίων της το Μάη του 1883 -σαν να ήταν σε όλα παρών. Και βέβαια για τις εργασίες συντήρησης και για την μοναδική θέα από εκεί ψηλά,  από τους νεογοτθικούς πύργους με τα οξυκόρυφα τόξα. Λίγα συγκράτησα από αυτά τα ανέφερε, μα μού έμεινε ο τρόπος που τα είπε. Η έξαρση, στη φωνή και στο βλέμμα, ειδικά τη στιγμή που έλεγε: “Εγώ την συντηρώ”.

Ξέρω δυο ανθρώπους, μετανάστες κι οι δυο. Ο ένας έχτισε κι ο άλλος συντηρεί μια γέφυρα. 

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Too Much Heaven




Η  φωτογραφία του Μάριου Λώλου από τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της συζήτησης  για την ψήφο εμπιστοσύνη στη Βουλή. Ο τίτλος κλεμμένος από τους Bee Gees. 

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Ο Μητσάρας



Αργά χθες το βράδυ, αρχικά στα μέσα κοινωνικής και στη συνέχεια σε αθλητικά sites διαδόθηκε  η είδηση ότι πέθανε ο Μητσάρας, ο αγαθός σχολιαστής.

Αναζήτησα στο διαδίκτυο φωτογραφίες του και από εκεί αντέγραψα  τα χειρόγραφα κείμενά του -στο μέγεθος συνθήματος ή στάτους-  που περιέφερε σε μεγάλα χάρτινα πλακάτ στην Αθήνα. Στις διαδηλώσεις, στους δρόμους και στις πλατείες, στα γήπεδα. Εύστοχα, συχνά καυστικά,  θυμόσοφα,  κυρίως πολιτικά και πάντοτε επίκαιρα, τα σχόλιά του. Στα περισσότερα, στο τέλος, άλλοτε με μεγάλη, άλλοτε με μικρή "γραμματοσειρά" υπήρχε η υπογραφή του: Μητσάρας. Αντέγραψα εδώ μερικά από αυτά, διατηρώντας τα κεφαλαία γράμματα και την ορθογραφία τους. 

Οι δυο φωτογραφίες του είναι από τις 13 Δεκέμβρη του 2011 που τον πέτυχα στην Ερμού, στην Καπνικαρέα, με ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο στο πέτο. Στο μέρος της καρδιάς. 


  

ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΠΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΣΤΗ
ΒΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΕΔΩ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑ
ΝΤΙΜΠΕΤ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ
ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΠΕΡΑ


1967 ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
2012 ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΓΕΡΜΑΝΩΝ

ΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ
ΨΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ

ΗΛΙΘΙΟΙ
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΤΕΣ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ
ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
....ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ
 ΤΡΟΠΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ
ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ

ΑΥΤΟΙ                  ΕΜΕΙΣ
ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ      ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΤΙΠΟΤΑ               ΤΑ ΠΑΝΤΑ


ΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
ΤΟΥ ΔΝΤ
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΝΕ
ΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ
ΤΟΥΣ


ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ
ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΘΕΑΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΡΤΟΝ
ΜΕΝΕΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΑΓΓΛΙΑ
ΣΠΑΣΤΕ
ΚΑΨΤΕ
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ
ΕΛΛΑΔΑ
ΚΟΙΝΗΘΕΙΤΕ
ΑΝΤΕ ΚΑΙ Γ.......Ε


ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ-
...ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Ο ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΞΗΛΩΣΕ
ΤΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΣΤΗΝ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ!


ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ
ΝΑ ΖΕΙΣ;
Η αθήνα πόλη
ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ

ΜΕ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ
ΑΝ ΛΕΙΨΕΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ


ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΞΙΜ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑ ΞΥΝ`

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο ΛΑΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ
Η ΝΤΟΡΑ ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ
26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ
ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ

ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΡΙΝ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ
ΕΧΟΥΝ ΧΟΡΤΑΣΕΙ

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΒΑΣΙΖΕΣΑΙ ΣΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ
ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΣΑΙ ΑΠ` ΑΥΤΕΣ

ΑΝΤΩΝΗ 
ΑΣΕ ΤΟ WI FI
KAI ΔΩΣΕ ΣΤΟ ΛΑΟ
ΝΑ ΦΑΕΙ

ΦΤΩΧΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΙΑ
((ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ))

ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ 
ΣΟΒΑΡΑ Η ΓΕΝΟΣΗΜΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ
ΜΑΣ ΠΟΤΙΖΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ
ΦΑΡΜΑΚΙ 

ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
ΤΗΣ ΠΑΕ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
ΜΗΤΣΑΡΑΣ

Η ΧΟΥΝΤΑ
ΕΙΧΕ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ
Η Γ.Α.Δ.Α
ΕΧΕΙ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

ΜΠΑΤΣΟΙ T.V
ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΕΡΤ ΓΕΝΗΤΟΥΡΓΙΑ
ΤΗΣ ΥΕΝΕΔ

Η ΕΡΤ “Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ”
ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΞΕΝΕΡΙΤ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ
ΕΜΕΙΣ;
ΑΠΟΚΕΙΕΤΑΙ

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ
ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΑΕΙ
ΚΑΛΑ
ΟΧΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ!
ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΤΙΚ

ΟΥΤΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΔΕΝ ΚΥΛΗΣΕ
ΜΑΤΑΙΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΝ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ
ΠΟΤΙΣΤΗΚΕ
Η ΠΕΤΡΙΝΗ ΑΝΑΣΑΜΑΣ ΒΑΦΤΗΚΕ
ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ ΠΟΥ
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΤΗΣ ((ΑΦΘΟΝΙΑΣ))
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
ΤΗΣ ΒΙΑΣ

ΤΣΑΚΙΡΗ
ΒΑΡΚΑΡΗ
ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΤΗ ΧΑΡΗ

ΝΤΟΡΑ -ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
ΚΟΥΒΕΛΟΥ-ΚΟΥΜΠΑΡΟ-ΜΑΡΙΝΑΚΗ
ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΦΤΩΧΟΦΙΛΟ;
“ΜΗΤΣΑΡΑΣ”
ΜΟΥ ΑΝΕΒΑΣΑΤΕ
ΤΟ ΖΑΧΑΡΟ 295

ΨΗΦΙΣΤΕ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΗ
Αρνούμαστε την πόλη
ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ
Διεκδικούμε τη ζωη,
ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ

ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟ
ΟΣΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΥΓΕΙΑ

ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ
ΤΟΝ “ΘΕΟ” ΤΟΥΣ

ΑΔΩΝΗΣ
Ο ΓΕΝΟΣΗΜΟΣ

ΠΟΥΛΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΚΙ ΟΧΙ
ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ


25 ΕΥΡΩ ΕΙΣΟΔΟΣ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
20 ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ
ΚΑΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ
Ο ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ

ΘΕΛΩ ΤΗ ΔΟΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ
ΠΕΘΑΝΩ...ΚΙ ΑΣ ΠΕΘΑΝΩ
ΣΤΑΔΙΑΚΟΣ Η ΑΚΑΡΙΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΕΙΣ
ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ


ΟΑΕΤΟΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ
ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΑΣΙΣΤΑΣ
------------------------------
ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΜΗΠΩΣ
ΤΑ`ΧΩ ΧΑΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ
ΠΙΣΤΕΥΩ ...ΣΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ Κ
ΤΗ ΧΑ ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΕΜΕΝΑ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ
Ο ΜΑΝΤΕΛΑ
ΟΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΑΣΣΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΑΙ 
ΚΟΡΗ ΔΙΟΡΙΖΑΝ ΚΑΙ
ΒΑΦΤΙΖΑΝ ΚΑΙ Ο 
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΕΙ

Συσσίτια στα Δημοτικά
ΣΧΟΛΕΙΑ το 2011
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΣΕ ΤΡΙΑ
ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!!!
ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΤΡΩΕΙ ΜΕ ΔΕΚΑ ΜΑΣΕΛΕΣ


update: στο σκιτσο του LATUFF ο Μητσάρας με τον Λουκάνικο



Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Το μαραφέτι, οι πειρατές και η ανάπτυξη

Μού το είχε υποσχεθεί καιρό πριν και κράτησε το λόγο του. Μόλις πήρε καινούριο kindle μού χάρισε το παλιό του. Όσην ώρα μού έκανε μια βιαστική επίδειξη των δυνατοτήτων του, δεν πρόσεχα καθόλου. Σκεφτόμουν με δέος τον άθλο που είχα μπροστά μου: να συνηθίσω αντί του βάρους, της υφής και της μυρωδιάς ενός κανονικού βιβλίου, να διαβάζω από αυτό το ελαφρύ, άοσμο, ηλεκτρονικό μαραφέτι.

Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να το αγγίξω καθόλου. Το κοίταζα δύσπιστα και ανέβαλα την πρώτη επαφή. Μια μέρα όμως ξεθάρρεψα και το άνοιξα. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο τελικά να το χειριστώ, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι αρκετές φορές το σάλιωσα στην δεξιά πάνω πλευρά του στην προσπάθεια να αλλάξω σελίδα. 

Ήμουν διπλά τυχερός καθώς υπήρχαν ήδη αποθηκευμένα 160 βιβλία. Ξeφύλλισα αρκετές φορές τον κατάλογο και βρήκα τα περισσότερα πολύ ενδιαφέροντα. Όμως εκείνη την πρώτη μέρα, δεν διάβασα τίποτα στο kindle· προτίμησα να συνεχίσω την ογκώδη συναρπαστική βιογραφία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες- κατά σύμπτωση κι αυτό δώρο ενός άλλου καλού φίλου.

Την επόμενη όμως, βγαίνοντας, το πήρα μαζί μου. Στο μετρό δεν τόλμησα να το ανοίξω από τον φόβο των μελών αυτής της φοβερής, πολυμελούς ομάδας στο face book που εντοπίζουν αναγνώστες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους φωτογραφίζουν κρυφά και έπειτα ανεβάζουν τις φωτογραφίες με ένα μικρό κείμενο για τον ανυποψίαστο αναγνώστη, το μέσον και φυσικά -όταν είναι δυνατόν- και τον τίτλο του βιβλίου.

Στο τέλος της μέρας που αποδείχτηκε αρκετά δύσκολη -όπως οι περισσότερες άλλωστε των τελευταίων ετών- και πριν πάρω το δρόμο της επιστροφής, σκέφτηκα να κάνω μια στάση για διάβασμα. Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου στην επιλογή· αφ` ενός το σημείο που στάθηκα ήταν πολύ κοντά στον Άγιο Ελισσαίο, αφ` ετέρου, ήθελα κάτι “παλιό” ώστε να ξεφύγω για λίγο από το σήμερα.

Άρχισα, λοιπόν καθισμένος στον περίβολο της βιβλιοθήκης του Αδριανού να διαβάζω τη Γυφτοπούλα του Παπαδιαμάντη. Στην αρχή μού κακοφάνηκε πολύ που έλειπαν τα πνεύματα και οι περισπωμένες, αλλά σιγά σιγά το κείμενο με συνεπήρε για τα καλά. Ώσπου έφτασα σε ένα απόσπασμα που έλεγε:

Άλλως δε κατά τον καιρόν εκείνον ουδείς ήτο κτήτωρ του ιδίου αυτού αγρού, ουδέ κάτοχος των πεδίλων του. Η γη δεν ανήκεν εις τους κατοίκους αυτής. Τα μεν παράλια περιήρχοντο αμοιβαδόν εις την κατοχήν των πειρατών και των τολμηρών τυχοδιωκτών παντός είδους, τα δε μεσόγεια ανήκον εις τους τιμαριούχους και εις τους άρχοντας.”

Σταμάτησα να διαβάζω και γέλασα καθώς σκέφτηκα ότι τελικά είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από το σήμερα, ειδικά όταν έχεις στα χέρια σου έναν “παλιό” συγγραφέα σαν τον Παπαδιαμάντη, ακόμα και αν τον διαβάζεις στο καινούριο σου kindle. Τα ίδια "τον καιρόν εκείνον", τα ίδια και στις μέρες μας. Με τη μόνη διαφορά ότι σήμερα την πειρατεία  την ονομάζουν ανάπτυξη.



Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Αποκλειστικό: Η γιάφκα του Αιώνα



Οι διαπιστευμένοι στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης αστυνομικοί συντάκτες, νωρίς το απόγευμα της 3ης Οκτωβρίου 2014, είδαν με απορία δίπλα στον αρμόδιο υπουργό και τον αρχηγό της ΕΛΑΣ να παίρνει θέση ο συνάδελφός του, ο υπουργός πολιτισμού για μια ακόμα έκτακτη συνέντευξη τύπου. Την δεύτερη μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Ήδη πριν μπουν στην αίθουσα, στα πηγαδάκια που είχαν σχηματιστεί, από δημοσιογράφους που εργάζονταν σε εφημερίδες φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση, διέρρεαν πληροφορίες για συνταρακτικές αποκαλύψεις. Πληροφορίες που η βαρύτητά τους ενισχύονταν καθώς για την συνέντευξη τύπου που είχε ανακοινωθεί το πρωί της ίδιας μέρας, προσέρχονταν εκτός των εγχώριων και συνεργεία ξένων τηλεοπτικών σταθμών. Λέγεται μάλιστα ότι η καλύτερα πληροφορημένη αστυνομική συντάκτης με το παρατσούκλι “η Κλουζώ”, κάποια στιγμή ανέφερε σε ρεπόρτερ ανταγωνιστικού καναλιού, σε πολύ χαμηλό τόνο, αλλά με το συνηθισμένο της πάθος, τη φράση: “...για τη γιάφκα του Αιώνα”.


Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω, ότι η Αντιτρομοκρατική απέτρεψε τρομερό, τρομακτικό θα έλεγα, πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα” άρχισε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και συνέχισε λέγοντας: “Μετά από συστηματικές έρευνες μηνών, για τις οποίες ο πρωθυπουργός ενημερώνονταν καθημερινά, η υπηρεσία στην άοκνη προσπάθειά της για την πάταξη της τρομοκρατίας ανακάλυψε γιάφκα με βαρύ οπλισμό καθώς και αδιαμφισβήτητα γραπτά στοιχεία που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι σχεδιαζόταν πολλαπλά χτυπήματα που είχαν στόχο να αποσταθεροποιήσουν την ομαλή πορεία της χώρας”.

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του ο υπουργός -πολλοί θα έλεγαν εκ των υστέρων ότι κάποιος είχε σκηνοθετήσει με μαεστρία αυτή τη συνέντευξη τύπου- στην μεγάλη οθόνη όπου συνήθως οι διαπιστευμένοι συντάκτες έβλεπαν εικόνες των ευρημάτων των αστυνομικών ερευνών, εμφανίστηκε μια αεροφωτογραφία. Σε όλους τους παρεβρισκόμενους, κάτι θύμιζε, αλλά τί, κανένας τους δεν μπορούσε να πει με σιγουριά. Βεβαιώθηκαν όμως όταν είδαν μετά από μερικά δευτερόλεπτα την επόμενη: Την εντυπωσιακή είσοδο του Μνημείου της Αμφίπολης με τις αντικριστές ακέφαλες Σφίγγες.


Ένα παρατεταμένος ψίθυρος ξεσηκώθηκε στην αίθουσα. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έκανε νόημα στους δημοσιογράφους να ησυχάσουν και έδωσε το λόγο στον υπουργό Πολιτισμού που ήταν εμφανώς συγκινημένος. Οι οπερατέρ των καναλιών -όλοι ανεξαιρέτως- έκαναν ζουμ στο πρόσωπό του αλλά αμέσως μετά, καθώς μια άλλη εικόνα προβάλλονταν ήδη, έστρεψαν τις κάμερες στην οθόνη. Η τρίτη κατά σειρά εικόνα έδειχνε μόνο ένα τμήμα του γνωστού αξονομετρικού του πολυσυζητημένου και υπό εντατική ανασκαφή μνημείου. Απεικόνιζε τον πρώτο θάλαμο, αυτόν που βρίσκεται ανάμεσα στις Σφίγγες της εισόδου και στις καλλίγραμμες Καρυάτιδες. Μια έντονη μαύρη γραμμή -που προφανώς έγινε εκ των υστέρων στο αξονομετρικό, κατέληγε στη λαξευμένη τοιχοποιία του πρώτου θαλάμου.

Αν και έμπειροι όλοι οι συντάκτες, άκουσαν έκπληκτοι τον δεύτερο υπουργό να λέει ότι οι αρχαιολόγοι της ομάδας της Αμφίπολης σε αγαστή συνεργασία με την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ανακάλυψαν τον θάλαμο 1Α. Επρόκειτο για έναν νέο θάλαμο, τεράστιο σε σχέση με τους τρεις ήδη γνωστούς που είναι  παράλληλος του πρώτου. Η ανακάλυψη αυτή έδινε άλλη πλέον κατεύθυνση -κάθετη της αρχικής- στην αρχαιολογική σκαπάνη που λόγω των μοναδικών ευρημάτων, θα εργάζονταν πλέον συστηματικά με την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.

Στην συνέχεια, πήρε το λόγο ο αρχηγός της ΕΛΑΣ ο οποίος αφού τόνισε με εμφανή έπαρση ότι ήταν ο πρώτος που μπήκε στον εν λόγω θάλαμο, συνοδευόμενος από την αρχαιολόγο που είναι επικεφαλής των ανασκαφών, άρχισε να διαβάζει τον κατάλογο των ευρημάτων του θαλάμου 1Α. Τόσο ο ρυθμός του λόγου του που ήταν καταιγιστικός, όσο και η πρωτοφανής ποικιλία του παράνομου οπλισμού “της γιάφκας του Αιώνα” -στους περισσότερους παριστάμενους η ορολογία ήταν παντελώς άγνωστη- δυσκόλεψαν πολύ τους από ώρα αποσβολωμένους δημοσιογράφους να κρατήσουν τις απαραίτητες σημειώσεις.

"..είκοσι λήκυθοι διαφόρων μεγεθών, με μελανόμορφες σαφείς απεικονίσεις τρομοκρατικών ενεργειών, που προφανώς θα χρησιμοποιούσαν ως βόμβες μολότοφ. Βρέθηκαν επίσης σαράντα δυο κάνθαροι με ερυρθόμορφες απεικονίσεις, ανάλογες αυτών των ληκύθων, που αξίζει να επισημανθεί ότι είχαν πρόσφατα σπασμένες τις λαβές τους ώστε να διευκολύνεται η εκτόξευσή τους. Διακόσιες και πλέον σάρισες από σκληρό ξύλο, που εικάζεται ότι πρόκειται για ξύλο κρανιάς, με σιδερένιες αιχμές και σταυρωτήρα στο αντίθετο άκρο ως αντίβαρο. Το ένα τρίτο αυτών ήταν μήκους 5,5 μέτρων ενώ οι υπόλοιπες φτάνουν τα 6,5 μέτρα...”  Σε αυτό το σημείο, ο υπουργός Πολιτισμού, διέκοψε τον αρχηγό της ΕΛΑΣ, διευκρινίζοντας: "Το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις σάρισες που βρέθηκαν είναι μήκους 6,5 μέτρων επιτρέπει με ασφάλεια όχι μόνο την χρονολόγησή τους, καθώς οι σάρισες έφτασαν σε αυτό το μήκος την εποχή του Φιλίππου, αλλά και το χαρακτηρισμό τους ως μακεδονικές".

Ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, κάπως ενοχλημένος από τη διακοπή, ξαναπήρε το λόγο και συνέχισε την απαρίθμηση του οπλοστασίου:“Καταμετρήθηκαν ακόμα τέσσερις φορητοί βυζαντινοί εκτοξευστήρες υγρού πυρός, πρόσφατα χρησιμοποιημένοι Στις λαβές τους εντοπίστηκαν  δακτυλικά αποτυπώματα των σιφωνατώρων -δηλαδή των χειριστών τους- τα οποία συγκρίνονται στα εργαστήρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Ελληνικής Αστυνομίας, με όλα τα ορφανά αποτυπώματα που έχουν κατά καιρούς βρεθεί σε άλλες γιάφκες. Βρέθηκαν τέλος δεκάδες ξίφη, εκ των οποίων τα οκτώ έχουν κυρτή λάμα και περίτεχνη λαβή με προστατευτικό για την παλάμη του χειριστή. Πρόκειται σαφώς για αραβικά ξίφη που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εγχώριοι τρομοκράτες της γιάφκας της Αμφίπολης έχουν στενές διασυνδέσεις με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους.”

Με αυτή την πρόταση, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, έκλεισε αποφασιστικά τον φάκελο των σημειώσεων που είχε μπροστά του και  στρέφοντας το βλέμμα του προς τις κάμερες, στα χείλη του σχηματίστηκε ένα θριαμβευτικό, σχεδόν αρχαϊκό μειδίαμα.  Κι ενώ πολλοί από τους δημοσιογράφους ήδη σκέφτονταν πυρετωδώς δυνατές φράσεις για την εισαγωγή των ρεπορτάζ τους που σίγουρα θα έπαιζαν σε έκτακτα δελτία των σταθμών τους και βέβαια ως πρώτο θέμα στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης πήρε πάλι το λόγο και αναφέρθηκε στα γραπτά στοιχεία που βρέθηκαν στη γιάφκα της Αμφίπολης. Περιλάμβαναν κωδικοποιημένες προκηρύξεις, σε ιωνική και αττική διάλεκτο,  χαραγμένες σε πεντελικό μάρμαρο, με την υποσημείωση σε όλες ότι θα έπρεπε να μεταδοθούν με φρυκτωρίες αμέσως μετά τα αντίστοιχα χτυπήματα, ενώ πάνω σε πήλινες πλάκες βρέθηκαν μελετημένα σχέδια διαφυγής από τα σημεία των χτυπημάτων, με τις αποστάσεις σημειωμένες σε παρασάγγες. Εντύπωση προκάλεσαν επίσης διάφορες έμμετρες σημειώσεις -κι αυτές σε πήλινες πλάκες- σε ομοιοκατάλληκτο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο,  καθώς και μια επιτύμβια στήλη, μάλλον ρωμαϊκή, με εκτενές επίγραμμα στο οποίο αναφέρονταν οι προσεχείς στόχοι της οργάνωσης. Ανάμεσά τους εφοπλιστές, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ο ιδρυτής του συλλόγου “Ταυροκαθάψια”,  κεντρικά γραφεία πολιτικού κόμματος και άλλοι. 



Όπως ήταν φυσικό, οι συνταρακτικές αποκαλύψεις μονοπώλησαν τα δελτία ειδήσεων τις επόμενες ημέρες και η μικρή χώρα βρέθηκε για άλλη μια φορά στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος μια που οι διωκτικές αρχές της με την ανακάλυψη "της Γιάφκας του Αιώνα", έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στις απαρχές τις τρομοκρατίας. Μόνο μέρες αργότερα και λίγο πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης που είχε ζητήσει η κυβέρνηση -μια μόλις μέρα πριν την διυπουργική συνέντευξη τύπου- διέρρευσε ο τρόπος που είχαν φτάσει στην φοβερή ανακάλυψη. Δεν ήταν αποτέλεσμα συστηματικών ερευνών και παρακολουθήσεων, αλλά ένα τυχαίο γεγονός. Η γνωστή δημοσιογράφος, καθηγήτρια και αμισθί  υπεύθυνη τύπου του τάφου της Αμφίπολης, είχε στηριχθεί στην τοιχοποιία του πρώτου θαλάμου ατενίζοντας κάπως βαριεστημένα την αγαπημένη της, την αριστερή Καρυάτιδα. Ξαφνικά τμήμα του τοίχου -έχοντας προφανώς πιέσει ένα  κρίσιμο σημείο, ενεργοποιήθηκε ο περίτεχνος αλλά αθέατος μηχανισμός- άνοιξε  ως θύρα αποκαλύπτοντας το μυστικό  θάλαμο 1Α. Αυτόν με τον βαρύ οπλισμό.