Sungha Jung

Αναζητώντας soundtrack για το Xθες… φυλλομέτρησα ευσυνείδητα τα άπαντα του Astor Piazzolla κι έπεσα τυχαία πάνω στην εκδοχή του Libertango που ακούτε - αν φυσικά δεν έχετε κλείσει το ραδιοφωνάκι της πορτοκαλί στήλης δεξιά ή τα ηχεία σας.

Η πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή της σύνθεσης του 1974 τοποθετήθηκε βιαστικά στο μυστικό κελάρι με τους πειρατικούς θησαυρούς, αλλά ανέτρεξα σε αυτήν αρκετές φορές- ομολογουμένως αφηρημένα- τόσες, που τελικά δικαίως μπορεί να αναγορευτεί ως το προσωπικό soundtrack τρέχοντος Μαΐου. Το μαγικό μουσικό χαλί των ημερών με προέτρεπε υπογείως αλλά επίμονα στην αναζήτηση θέματος που, αυτή τη φορά αντίστροφα από ότι συνήθως, θα έντυνε τη μουσική.

Λέξεις- όπως αναμονή, ανεκπλήρωτο, αλλεπάλληλο- εμφανιζόταν επίμονα αλλά όχι ένα θέμα αυτούσιο να το βάλεις κάτω, να κάνεις τη έρευνά σου ως ευσυνείδητος blogger, να το παλέψεις, να το γράψεις, να το ξαναγράψεις για να σου βγει τελικά η ανάρτηση. Σε αυτή την περίπτωση τουλάχιστον, οι λέξεις - βαρύγδουπες και φθαρμένες από αλόγιστη χρήση- δεν αρκούσαν. Ίσως όμως αν βρισκόταν ο καταλύτης, το νήμα που θα τις μετουσίωνε σε μια και μοναδική οργανική ένωση…Τίποτα. Όχι μίτος, ούτε μια μικρή κλωστή δεν εμφανιζόταν στον ορίζοντα. Απόλυτη δυστοκία.

Ώσπου στη νιοστή ακρόαση έπεσε επιτέλους το βλέμμα- κάτι που όφειλε να είχε κάνει εξ αρχής- στο όνομα του κιθαρίστα: Sungha Jung. Οι μηχανές αναζήτησης πήραν φωτιά και το αποτέλεσμα ήρε ως από μηχανής θεός το αδιέξοδο στο οποίο είχα περιπέσει.

Ο δωδεκάχρονος κιθαρίστας Sungha Jung από τη Νότια Κορέα φιλοδοξεί to become a professional acoustic finger-style guitarist. Το βιογραφικό του ευθέως ανάλογο της ηλικίας του αλλά αντιστρόφως ανάλογο του ρεπερτορίου με το οποίο έχει ήδη καταπιαστεί. Δεν θα σας στερήσω όμως τη χαρά της αναζήτησης παραθέτοντας περισσότερες πληροφορίες.

Μια μέρα σαν κι αυτή με την άνοιξη παρούσα και διεκδικητική, παρά τις φευγαλέες συννεφιές, που είναι ικανή να σε παρασύρει μακριά από τα πρωτοσέλιδα που υπολείπονται των εξελίξεων , λόγω του νυχτερινού αιφνιδιασμού στην εκπνοή της εργάσιμης εβδομάδας, δεν πιστεύω να περιμένετε μια διθυραμβική παρουσίαση του πιτσιρικά με το σοβαρό ύφος και τα φτερωτά δάχτυλα ή πολύ περισσότερο μια ανάρτηση- δοκίμιο με τίτλο 'Το ταλέντο' και υπότιτλο 'Παιδιά θαύματα και οι αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιότητας'.

Επιλέγω – ελπίζοντας ότι θα συμφωνήσετε- την άμεση έξοδο από τη blog-o-φωλιά ως στοιχειώδη προφύλαξη από τον ιό των αφυδατώσεων που εμφανίστηκε προσφάτως στο σύμπαν των bloggers και τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω την ανωτέρω ανάρτηση στον apos -για ευνόητους λόγους -ευχαριστώντας τον για τη κάρτα που προσφάτως μου απέστειλε.

Η παρτιτούρα από εδώ ενώ η φωτογραφία του Sungha

σε ασπρόμαυρη εκδοχή από εκεί .

και Bonus track ...Come(s) Together

με την παράκληση να το δείτε!