Η κλίση

«…κι από μέσα, τίποτα. Ησυχία. Κάτι κάνει, σκέφτηκα∙ δεν μπορεί τόση ησυχία στο σπίτι. Διαβολιά είναι στη μέση. Μπαίνω στο δωμάτιό του, δεν ήταν εκεί. Πάω στο μπάνιο και τον βρίσκω,  γονατισμένο μπροστά στη μπανιέρα. Μούσκεμα. Κι αυτός κι όλο το μπάνιο. Η μπανιέρα γεμάτη νερά, ξέχειλη μέχρι πάνω και μέσα, όλα τα παπούτσια μας, άλλα να επιπλέουν κι άλλα στον πάτο. Καραβάκια μαμά!  Καραβάκια, είπε το παλιόπαιδο μόλις με είδε. Έκλεισα πρώτα τη βρύση κι έπειτα τον άρπαξα κι έφαγε της χρονιάς του…»

  Ακριβώς δεκατέσσερα χρόνια πριν, άκουγα την ξαδέλφη μου να μας εξιστορεί «τα πρόσφατα  κατορθώματα» του γιού της που τότε ήταν μόλις τεσσάρων χρόνων. Ο μικρός, πολυαγαπημένος ανιψιός,  ένα παιδί μάλαμα -ήταν μωρό, μηνών και το έβλεπες στα μάτια του, καλή πάστα, ανθρωπάκι μια σταλιά-  την άκουγε και είχε ζαρώσει σε μια γωνιά λες κι εκείνη τού ξανάριχνε με τα λόγια της, για άλλη μια φορά, «της χρονιάς του». Κάτι πήγα να πω, να μιλήσω για φαντασία κι η ξαδέλφη με το βαρύ χέρι, με έκοψε απότομα λέγοντας οργισμένη για τις πανάκριβες γόβες της που μετά την καθέλκυση, αναγκάστηκε να πετάξει αφού δεν έπαιρναν καλαφάτισμα.

  Κράτησα έτσι για τον εαυτό μου τις σκέψεις που έκανα για το μέλλον του μικρού με την τόσο γόνιμη φαντασία. Κάθε φορά που τον συναντούσα καθώς μεγάλωνε,  θυμόμουν το περιστατικό κι έκανα σενάρια. Θα γίνει άραγε, σκεφτόμουνα, ναυπηγός; Να σχεδιάζει αξιόπλοα σκαριά που θα κατακτήσουν τους ωκεανούς. Ή θα γίνει συγγραφέας; Να γράφει μοναδικές ιστορίες που θα σε ταξιδεύουν στις θάλασσες του κόσμου. Ή μήπως ζωγράφος; Να ζωντανεύουν στον καμβά του φουρτουνιασμένες θάλασσες.

  Τελικά έπεσα έξω στις προβλέψεις μου καθώς δεν σκέφτηκα το πιο απλό, το πιο λογικό. Καπετάνιος θα γίνει τελικά ο ανιψιός μου. Πριν λίγες μέρες σε οικογενειακή συγκέντρωση, τον συνάντησα -αντράκι σωστό πια στα δεκαοκτώ του- και έμαθα ότι είναι πρωτοετής στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στο Αργοστόλι.  Δεν έμεινε πολύ όμως κι έτσι δεν πρόλαβα να τού θυμίσω αυτή την παλιά ιστορία με την μπανιέρα- θάλασσα και τα παπούτσια- καράβια που τελικά, όπως αποδείχτηκε φανέρωνε την κλίση του. Έπρεπε να φύγει νωρίς για να μελετήσει Ναυτικό Δίκαιο. 

Οι δύο εικόνες, έργα του Γιάννη Σταύρου