Τά ἄγραπτα κἀσφαλῆ

«…είναι μεγάλη αλητεία αυτό που γίνεται! Συνέλαβαν τον Ισπανό επειδή φωτογράφιζε το σκάφος της Frontex ! Τους άλλους, γιατί ρυμουλκούσαν βάρκα με άχρηστη μηχανή που έμπαζε νερά. Έπρεπε να την άφηναν να βουλιάξει, να πνιγούν οι άνθρωποι. Καταλαβαίνεις; Θέλουν να κόψουν πάση θυσία τους εθελοντές. Και ειδικά τους αυτόνομους. Αυτούς που έρχονται μόνοι τους κι από την Ελλάδα κι από το εξωτερικό και σκίζονται στη δουλειά. Προτιμούν τις χρυσοπληρωμένες ΜΚΟ με τα αυστηρά ωράρια, που μένουν σε καλό ξενοδοχείο και έχουν κάθε τόσο μιτινγκ.  Ρε συ! Ήρθαν κοπέλες, νοσοκόμες από την Ολλανδία, πήραν άδεια και έφτασαν μέχρι εδώ με δικά τους έξοδα, έμειναν χειμωνιάτικα σε δωμάτιο με υποτυπώδη θέρμανση. Όλους αυτούς θέλουν να τους αποτρέψουν. Πας -το πιο απλό- να μαγειρέψεις και αυτοί είναι ικανοί να σε βγάλουν από δέκα μεριές παράνομο…»

Άκουγα το φίλο στο τηλέφωνο αμίλητος. Τα ήξερα. Όχι βέβαια από τα ΜΜΕ∙ αυτά με περισσή υποκρισία προπαγανδίζουν μέρες τώρα την περίφημη υποψηφιότητα. «…με στόχο να δοθεί το φετινό Νόμπελ Ειρήνης στα ελληνικά νησιά, για τη φιλόξενη αγκαλιά που προσφέρουν στους πρόσφυγες.» Για τις συλλήψεις όμως, για τους δεμένους πισθάγκωνα εθελοντές, για τις αδιανόητες κατηγορίες, ούτε κουβέντα.  

Εδώ και μήνες που μιλάμε για τους πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί καθημερινά κατά εκατοντάδες,  τον έχω ακούσει εξαντλημένο από την κούραση «Κόλαση στη δουλειά αυτή τη βδομάδα και μετά σφαίρα για μαγείρεμα» , μερικές φορές πολύ ανήσυχο για τις ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης «Δευτέρα βράδυ έφτασαν εκατό πρόσφυγες και τα παιδιά ήταν όλα βρεγμένα», άλλες περήφανο «το φαγητό μαγειρεύεται και φεύγει σε μερίδες ζεστό και σε μισή ώρα το πολύ φτάνει εκεί που πρέπει, αφού οι καραγκιόζηδες του ΟΗΕ και των ΜΚΟ δίνουν μόνο energy biscuits» και κάποιες φορές ενθουσιασμένο «ήρθαν τα κορίτσια κι έφεραν ρούχα και δώρα, και χρήματα που μοιράστηκαν στις εθελοντικές ομάδες»

Χθες βράδυ ο φίλος στο τηλέφωνο ήταν εξοργισμένος. Ξαναείπε, «Πας να μαγειρέψεις σε βγάζουν παράνομο!» Τον άκουγα αμίλητος και ούτε για το ανήσυχο «Τί θα κάνουμε ρε γαμώτο;» στο τέλος, είχα απάντηση.  Όλη μέρα σήμερα, με τον αέρα να λυσσομανά, σκέφτομαι ότι τού οφείλω μια απάντηση. Πριν λίγο επιτέλους, κατάφερα να συντάξω μια πρόταση. «Στις κρίσιμες ώρες, στις γλιστερές στροφές της Ιστορίας, να επιλέγεις το ηθικό αντί του νόμιμου.» Την σβήνω, την ξαναγράφω κι έπειτα πάλι τη σβήνω. Τελικά, τού στέλνω ένα μήνυμα με τρεις  μόνο στίχους από την Αντιγόνη.

"οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ
κηρύγμαθ’ ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν
νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν."*

η φωτογραφία από εδώ

*καὶ μήτε
πίστευα τόση δύναμη πὼς νάχουν
τὰ δικά σου κηρύγματα, ὢστ' ἐνῶ εἶσαι
θνητὸς νὰ μπορῆς τῶν θεῶν τοὺς νόμους
τοὺς ἄγραφτους κι ἀσάλευτους νὰ βιάζης•


*το κείμενο αναδημοσιεύτηκε στην Απλωταριά, στο iloveithaki και στον Θούριο Τύπο