- Δεν ωφελεί! Το σώμα σου δεν σε αφήνει να το κάνεις. Κανείς δεν πέθανε με τη θέλησή του παύοντας ν αναπνέει. Αν καταφέρεις τελικά να το κάνεις, λιποθυμάς. Και τότε το αναθεματισμένο σώμα σου, αρχίζει πάλι να αναπνέει.
- Μια που είσαι στο μπάνιο, κόψε τις φλέβες σου…
Ο Κράκλαϊτ, ο κεντρικός ήρωας της ταινίας Η κοιλιά του Αρχιτέκτονα του Peter Greenaway, σε αυτή την σκηνή, βυθίζεται στην μαρμάρινη μπανιέρα του διερευνώντας τις πιθανότητες αυτοκτονίας με αυτόν τον τρόπο. Μετά από μερικές προσπάθειες διαπιστώνει ότι τελικά είναι αδύνατον, καθώς η λειτουργία της αναπνοής είναι αυτόματη και ανεξάρτητη από τις αποφάσεις του εγκεφάλου. Η νεαρή γυναίκα του, η Λουίζα πιο πρακτική, του προτείνει κυνικά τον 'κλασσικό' τρόπο. Άλλωστε βρίσκονται στη Ρώμη…
Μουσική: Struggle for Pleasure, σύνθεση του Wim Mertens του 1983 που περιλαμβάνεται στο soundtrack της ταινίας του Greenaway The Belly of an Architect 1987
25 σχόλια:
δεν τα ρυθμίζει όλα ο εγκέφαλος, τσαλαπετεινέ μου,
άλλωστε βρίσκονται και στη ρώμη, είναι πολυτέλεια να προσπαθεί να συνδέσει εγκέφαλο με αναπνοή...
υπέροχη ταινία και το λινκ σου στο φεστιβάλ, μου θύμισε την ανοησία που παρακολούθησα σήμερα...κατά τα 2/3 και πολύ της ήταν.
-υπέροχο και το σκίτσο-
καλό βράδυ!
(πρακτικό πνεύμα οι κυρίες πάντως...-
;)
anepidoti : Ευτυχώς δεν τα ρυθμίζει όλα αλλά για την αναπνοή πίστεψέ με το έχω δοκιμάσει σε μακροβούτι. Μέχρι ένα σημείο μπορείς να κρατηθείς κάτω από την επιφάνεια. Μετά ότι και να σου πει το αφεντικό από πάνω βγαίνεις να πάρεις ανάσα.
Μα ποια ταινία είδες και άφησες το ένα τρίτο…κινηματογράφος Αν ναι γιατί δεν το λες να την αποφύγουμε κι εμείς;
Το πρακτικό πνεύμα της κυρίας πάντως, ένα με το πνεύμα της αρχαία Ρώμης- ο Σενέκας πήγε έτσι…(τον διέταξε ο Νέρωνας να κόψει τις φλέβες του)
blind pig who wants to fly
!!!!!!!!!!!!!
αύριο όμως, i killed my mother!
ελπίζω δηλ. να μην φύγω στη μέση!
-έπρεπε να κάνω ανάρτηση για το σημερινό, πλάκα θάχε-
Babi Buta Yang Ingin Terbang
Σε απταιστα ινδονησιακά!
Καλή τύχη για αύριο- μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η αυριανη σου επιλογή
Αν και με μελαγχολούν οι ήρωες που παραμένουν "ανήμποροι" μέχρι το τέλος, αν κατάλαβα καλά.. ή συνέρχεται..; ακούγεται πολύ ενδιαφέρον, αν είναι και καλές οι ερμηνείες
διέγραψα το σχόλιο ως άστοχο. θα επανέλθω. συγγνώμη για την αναστάτωση.
Ευτυχώς δεν τα ρυθμίζει όλα αλλά για την αναπνοή πίστεψέ με το έχω δοκιμάσει σε μακροβούτι.
Λάθος. Ενημερώσου πριν επιμείνεις.
soundtrack και ταινία ιδιαίτερα αγαπητά!
Ρε συ τσαλαπετεινέ τι μου θύμισες τώρα! Φοβερή ταινία αλλά η μουσική δεν παίζεται.
Πωπω πού τη θυμήθηκες αυτή την ταινία!
Θυμάμαι μικρός βλέποντας τους δίσκους τους αδερφούς μου και το εξαιρετικό ομώνυμο soundtrack που αναρωτιόμουν, "μα καλά the belly of an architect;;; Είναι αυτός τίτλος σοβαρής ταινίας;;;". Τελικά είναι.
καλημέρα Τσαλ.
χα
μου θύμισες την άλλη ταινία το "μαθήματα πιάνου", όπου η ηρωίδα, ως αφηγήτρια, λέει ότι παιδί ήταν τόσο πεισματάρα, που ο πατέρας της έλεγε ότι αν η κόρη του αποφάσιζε να κρατήσει την αναπνοή της μέχρι θανάτου, θα το κατάφερνε.
MAXIMUS : Δες την ταινία ή μάλλον κάνε ένα μικρό προσωπικό αφιέρωμα στον Greenaway…
coffeemug : Μη στεναχωριέσαι! (Πάντως το ραδιοφωνάκι το έχω στο auto play αν και έχω χαμηλώσει τον ήχο ώστε να μην ξαφνιάζει δυσάρεστα με την είσοδο. Είναι και σε εμφανές σημείο ώστε κάποιος που δε θέλει να ακούσει να μπορεί να το κλείσει αμέσως)
clouds in the mirror : Εν οίδα ότι ουδέν οίδα…κι έτσι δεν επιμένω σε τίποτα! Τα μακροβούτια πάντως τα συνεχίζω όσο αντέχω. Καλώς μας ήρθες!
kayadesigner : Το ίδιο αγαπητές οι ταινίες που αναφέρεις εσύ στο sound of silence…
the elf at bay : Δε ξεχνάμε τις παλιές αγαπημένες ταινίες και επανερχόμαστε πότε- πότε έστω και με αφορμή μια σκηνή. Το soundtrack είναι εξαιρετικό.
Μανος : Είναι όντως ένας ιδιαίτερος τίτλος όπως και οι περισσότεροι του Greenaway. Το Drowning by Numbers, ας πούμε δεν πάει πίσω…ή το The Cook the Thief His Wife & Her Lover. Καλησπέρα στο Ηράκλειο.
Riski : Όταν όμως της δίνεται η ευκαιρία να το κάνει- τι σκηνή κι αυτή με το πιάνο να φεύγει από τη βάρκα και να την παρασύρει στο βυθό! – να κρατήσει την αναπνοή της μέχρι θανάτου, επιλέγει να ανέβει στην επιφάνεια…μήπως ζούμε τελικά μια πολύ κινηματογραφική Κυριακή;
αισθάνομαι παντελώς ηλίθια! το είχα στο mute εκείνο το βράδυ και φυσικά δεν άκουσα τη μουσική σου γι αυτό και ειπα για το λινκ. Τέλος πάντων το είπα, ήταν ανοησία. Δεν ξέρω αν μπαλώνεται ότι και να πω τώρα.
Δεν συγκρίνεται αυτό που ακούω τώρα, μελωδία στα αυτία, με ότι με ενοχλεί. Το blog σου είναι πολύ ιδιαίτερο και είμαι εδώ μέχρι να μου κλείσεις την πόρτα. Θα προσπαθήσω να μην ξαναπώ ανοησία.:(
coffeemug : Επ! Τι λόγια είναι αυτά! Όλοι μπορούμε να την πατήσουμε. Δεν πρέπει να στεναχωριέσαι καθόλου για κάτι τέτοιο. Κάποιοι φίλοι που παρακολουθούν το μπλογκ καιρό και δεν ανοίγουν ποτέ τα ηχεία τους, δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί υπήρχαν στο τέλος αναφορές σε μουσικές…
Η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή. Μόνο τώρα που ψύχρανε λίγο ο καιρός την κλείνω τα βράδια αλλά το κλειδί να ξέρεις είναι στη γλάστρα με το γιασεμί. ;-)
χαμογελάω :)ναι, ναι κλείνε και θα βρω το κλειδί.
την ταινία δεν την έχω δει, ο Mertens όμως από τους πολύ αγαπημένους μου (έχω περάσει και μονοMertensική μανία)
την καλησπέρα μου
Ώρα ειναι ν' ανοιξουμε πολεμο και με την αναπνοή μας!
Τέλεια η μουσική της ταινίας!
Ενώ γνώριζα τη μουσική δεν ήξερα την ταινία.. θα δυσκολευόμουν να τη δω το θέμα αυτοκτονία με δυσκολεύει πολύ, ακόμη και σε σενάριο.
Το σκίτσο όμως πολύ εκφραστικό!
Καληνύχτα τσαλαπετεινέ..:)
Όλα τα ανήσυχα ονεύματα σε στιγμές σύγχυσης και αδυναμίας έχουν κάνει σκέψεις ή και έχουν φτάσει στα πρόθυρα αυτοκτονίας. Στις μιλίτσιες του ισπανικού εμφυλίου κάποιος καμαράδα μου έδωσε μια καλή ιδέα: Γιατί να πεθάνεις μόνος ενώ μπορείς να πάρεις αρκετούς φασίστες μαζί σου;
coffeemug : Ανταποδίδω το χαμόγελο με κλείσιμο ματιού. ;-)
logia : Καλησπέρα. Χαίρομαι που έστω και τυχαία, πέτυχα έναν από τους αγαπημένους σου συνθέτες.
cynical: Είσαι απίστευτη!
Φοβερή ατάκα! LOL
bourboulithres : Στο μεταξύ προστέθηκε κι άλλη μουσική… ;-)
Margo: Α! μου φαίνεται ότι δεν είδες το λινκ με την υπόθεση της ταινίας. Δεν είναι το θέμα της η αυτοκτονία- μόνο σε αυτή τη μικρή σκηνή αναφέρεται και με εντυπωσίασε ο διάλογος.
tsalapeteinos : Ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ που θα καθόμαστε ήσυχα τρώγοντας ψημένα κάστανα, ενώ το χιόνι θα πέφτει, θα σου πω μια ιστορία από τον ελληνικό εμφύλιο… τοτε που μερικοί αντάρτες πέσανε στο γκρεμό για να μην τους πιάσουν ζωντανούς.
Δημοσίευση σχολίου