Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Σιροπιαστό Καράβι

Στα πλευρά με το μπράτσο έσφιγγε λοξά, ιδρωμένο το μπουκάλι του νερού, από το ψυγείο κι ας έκανε πια ψύχρα. Στο ένα χέρι τα ποτήρια- δυο του νερού, δυο της ρακής- κουπιά τα χέρια του, τα βόλευε. Στο άλλο, σφηνωμένο ανάμεσα μέσο και παράμεσο, το καραφάκι να κρέμεται και πάνω στην παλάμη το πιάτο με τα μεζεδάκια. Μόνος έμπαινε στην κουζίνα και το ετοίμαζε. Τίποτα σπουδαίο. Λίγο ψωμί, γραβιέρα Ναξιώτικη στραβοκομμένη, ελιές, ντομάτα, και πέντε - έξι πιπερίτσες. Καυτερές του θανάτου. Αυτές του άρεσαν.


Γέμισε τα ποτήρια, τσουγκρίσαμε με «εβίβα» και περίμενε να πω κάτι για αρχή. Οτιδήποτε. Πάντα πατούσε στην τελευταία μου φράση ή στην τελευταία λέξη, την έκανε σκυτάλη και τραβούσε ακάθεκτος, τη ρότα του. Ίδια κάθε φορά. Χίλια μύρια κύματα μακριά από αυτή την ακτή που καθόμασταν προχωρημένο φθινόπωρο, απόγεμα στη άδεια αυλή της ταβέρνας που θα άνοιγε ξανά το άλλο καλοκαίρι. Κι οι δυο στραμμένοι στη θάλασσα.

Λίβερπουλ, Οντέσα, Γιοκοχάμα, Νοβοροσίσκ, Μαρ ντελ Πλάτα, Ρότερνταμ, Σαγκάη, Αμβούργο, Μαντράς, Κριστομπάλ. Το καράβι δεν ήταν παρά ένα κρεβάτι σ` αυτά τα λιμάνια. Ένα κρεβάτι που στο τέλος της ιστορίας- μετά από ώρες αφήγησης -είχε ανάκατα πανιά, νοτισμένα από τα ξέπνοα σώματα που αποκαμωμένα ξεχώριζαν και ξαναγίνονταν από ένα, δύο. Μόνο το δικό του κορμί σταθερό πάνω σε αυτά τα σκορπισμένα στον κόσμο κρεβάτια. Το άλλο κορμί άλλαζε. Πότε λιανό, άβγαλτο με «χνούδι ροδάκινου», πότε ξέχειλο φρεγάδας «με τα σημάδια της ζήσης» πάνω του. Άλλοτε λευκό «κρίνο του φεγγαριού», ή «καλοκαιρινό χωράφι του σταριού»* και κάποτε στο χρώμα της «πικρής- πικρής μαύρης σοκολάτας». Στρατιές από γυναίκες, κορίτσια, λάμιες, νεράιδες, ντροπαλές, παιχνιδιάρες, ξεδιάντροπες, με τα λόγια του παίρνανε σχήμα κι έφτανε της κάθε μιας ξεχωριστά η γεύση και η μυρωδιά στο τραπέζι μας. Τα δάχτυλα του, στον αέρα γυροφέρνανε βοστρύχους, αρμένιζαν σε ξανθούς χείμαρρους ή κρατούσαν γερά πλεξούδες παλαμάρια. Κι ύστερα, όταν το χέρι του στρεφόταν προς τη θάλασσα στο ύψος των ματιών του- άλλοτε με τα δάχτυλα μαζεμένα, σα να κρατούσε λεμόνι κι άλλοτε, αυτή η μεγάλη παλάμη μόλις καμπυλωμένη τρυφερά- θαρρείς πως έβλεπες ανάμεσα στα δάχτυλά του να σκουραίνει μια ρώγα.

«Ρε Φάνη» του είπα διστακτικά «σήμερα θέλω να μου πεις μια ιστορία, χωρίς γυναίκες, χωρίς μέλια κι έρωτες, έτσι για αλλαγή. Μια σκέτη… ναυτική ιστορία». Με κοίταξε παραξενεμένος, στριφογύρισε λίγο το κουκούτσι της ελιάς στο στόμα του κι ύστερα το έριξε στο τασάκι πάνω στην καύτρα του τσιγάρου μου μόνο και μόνο για να με πικάρει. «Σκέτη θες ε;» με ρώτησε κακιωμένος. Έγνεψα «ναι» και τσούγκρισα άλλη μια φορά το ποτήρι του για να τον καλοπιάσω. «Ε! λοιπόν θα σου πω μια... με ζάχαρη. Με τόνους ζάχαρης.»

Έβαλε μια πιπερίτσα στο στόμα τη μάσησε αργά σα να ζύγιζε τα λόγια του στην κάψα της κι όταν άφησε το κοτσάνι της, πάλι στο τασάκι ξεκίνησε: «Κατακαλόκαιρο φορτώσαμε, χύμα ζάχαρη στο Σαλβαδόρ κι από κει ρότα για Καναδά. Πιάσαμε λιμάνι με χιονοθύελλα. Πάμε να ξεφορτώσουμε, πέτρα η ζάχαρη. Νότισε και με την παγωνιά ήθελε σκεπάρνι. Όλο το πλήρωμα έσκαβε, μαύροι σκλάβοι έβγαζαν κοτρώνες. Το πολύ, έφυγε μα είχε απομείνει στη λαμαρίνα μπόλικο πράμα. Λέει τότε ο μάγειρας που κι αυτός είχε πάρει αξίνα και βάραγε – ένας Σιφνιός καλή του ώρα- ‘να βάλουμε καμιά σόμπα να λιώσει ο διάολος κι ύστερα σας κάνω μπακλαβά’. Έπιασε το κόλπο, χαμάμ το αμπάρι, άρχισε να λιώνει η ζάχαρη και να κυλάει -σωστό σιρόπι. Γεμίζαμε μπουγέλα και το πετάγαμε στη θάλασσα. Στον αέρα πάγωνε ξανά κι έφτανε καραμέλα στο νερό.»

Στο «νερό» φούνταρε γι άγκυρα τελεία και παύλα. Με κοίταξε με το ύφος του ανθρώπου που έχει μόλις πάρει την εκδίκησή του περιμένοντας την αντίδρασή μου. «Δε λέω, βρε Φάνη, ωραία η ιστορία, αλλά την ξεπέταξες σε μισό λεπτό!» διαμαρτυρήθηκα.

«Άμα δε θες να σου μιλάω για τα μέλια να αρκεστείς σήμερα- έτσι για αλλαγή- στο σιροπιαστό καράβι.» είπε γελώντας κι άναψε τσιγάρο.




* η φράση «καλοκαιρινό χωράφι του σταριού» προέρχεται από το αφήγημα του Περικλή Κοροβέση, Κοινός Τόπος

Η εικόνα από ελαιογραφία με τίτλο Bleu Blanc Rouge, του ζωγράφου Γιάννη Σταύρου.

Μουσική: The Astounding Eyes Of Rita από το ομώνυμο άλμπουμ του Anouar Brahem που μόλις κυκλοφόρησε. Ο ίδιος παίζει ούτι ο Klaus Gesing μπάσο κλαρινέτο, ο Björn Meyer μπάσο και ο Khaled Yassine κρουστά

45 σχόλια:

logia είπε...

πειράζει που θα σταθώ κυρίως στη μουσική;
ωραίος ο Κοροβέσης, δε λέω, μα τον έχω διαβάσει...
ενώ η μουσική!!!!
μαγευτική!!!!
πώς μας ξέφυγε;
παίρνω τον καλό μου τηλέφωνο τώρα αμέσως να πάει να την πάρει...
έτσι γιατι εγώ ακόμη επιμένω να αγοράζω δίσκους...

καλημέρα

Giorgos Varvakis είπε...

Καλή σου μέρα Τσαλαπετεινέ!!
Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το link!
θα σε βάλω στο πλάι της σελίδας μου να σε βρίσκω πιο εύκολα από δω και πέρα.
Χάρηκα για τη γνωριμία

cynical είπε...

Την αλλη φορα να πεις του Φανη να σου μιλησει για το διπλανο καραβι που ηταν φορτωμενο με κανελλα και σιμιγδάλι. Μοσχομύρισε ο Καναδας κι η Αλασκα μαζι!

Σελιτσάνος είπε...

Νομίζω ότι βρήκατε τον Ζορμπά σας...

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Μα ο Ζορμπάς- θα το θυμάστε δε μπορεί- είπε όχι σε μια χανούμισσα που τον κάλεσε στον οντά της σε ένα τουρκομαχαλά της Σαλονίκης, από φόβο. Και βέβαια το μετάνιωσε γιατί…ας μη γράψω τη συνέχεια. Ο Φάνης δε νομίζω να αρνήθηκε ποτέ!


cynical : Είσαι απίστευτη!!! Από την ώρα που το είπες μου φαίνεται ότι μυρίζει το μπλογκ κανέλλα.

Τσαλαπετεινός είπε...

logia : Σε ξελόγιασε ο Anouar και δε διάβασες προσεκτικά! Μόνο η φράση «καλοκαιρινό χωράφι του σταριού»* - που έχει τον αστερίσκο είναι του Περικλή Κοροβέση το υπόλοιπο είναι του κακομοίρη του τσαλαπετεινού. Ολόκληρη την πρόταση είναι ««Καλοκαιρινό χωράφι του σταριού που το δροσίζει ο μπάτης» σελ. 19


gvarvakis : Καλησπέρα κι από μέρα. Χάρηκα πολύ που σε βρήκα το πρωί που αναζητούσα τα "μάτια της Ρίτας". Το ποστ σου για το καινούριο δίσκο του Anouar Brahem είναι εξαιρετικό. Θα περνάω απο σένα για να μαζεύω φρέσκες μουσικές!
Ναι σαι καλά.

logia είπε...

ωχ είδα Κοροβέσης και δεν το διάβασα καθόλου, σκέφτηκα "το ξέρω"... Η αλήθεια είναι οτι έπαθα πλάκα με τη μουσική και άρχισα να ψάχνω μανιωδώς τα link σου...
ζητώ ταπεινά συγγνώμη...

Όμορφη η ιστορία σου, μήπως έιναι κι αυτό ένας έμμεσος ύμνος στη γυναίκα;
Δηλ. καμμιά ιστορία δεν έχει "ζουμί" αν δεν βάλουμε μέσα και μια γυναίκα;
Θα ρωτούσα, αν ίσως το αντίστροφο συμβαίνει και μεταξύ γυναικών;

την καλησπέρα μου

Margo είπε...

Διαβάζοντάς το σκεπτόμουν τι ωραία που γράφει ο Τσαλαπετεινός, φτάνοντας κάτω βλέπω Κοροβέσης και λέω κοίτα πόσο μοιάζει ο τρόπος γραφής, ώσπου είδα το σχόλιο για τη logia.. απρόσεκτη και εγώ:)

Έχω ένα ξάδελφο ναυτικό, και τι δεν του έχω τάξει να μου πει ιστορίες, μόνο για κάτι φάλαινες μου λέει που ήρθαν κοντά με το φαλαινάκι τους, έπεσαν στη θάλασσα και εκείνες πλησίασαν να τις χαϊδέψουν. Περιμένω και τις φωτογραφίες αλλά με έχει ξεχάσει:(

Η μουσική καταπληκτική!

navarino-s είπε...

Εξαίρετο κείμενο και θεσπέσια μουσική!!!
Να είσαι καλά τσαλαπετεινέ μου!

Μαρία Δριμή είπε...

Εξαιρετικό κείμενο, Τσαλαπετεινέ! Γεμάτο αρώματα και εικόνες. Και η μουσική σα να ακούγεται από το αμπαρι του πλοίου, περασμένα μεσάνυχτα, μεσοπέλαγα.
Να φανταστείς ότι πριν από λίγο, για άσχετο λόγο, έγραφα κάπου ότι αυτόν τον καιρό νιώθω συχνά ότι ταξιδεύω με πλοίο σε τρικυμισμένη θάλασσα. Μετά διάβασα την ανάρτησή σου και θυμήθηκα πόσο όμορφο είναι το ταξίδι με νηνεμία.
Καλό βράδυ
Υ.Γ. Πανέμορφη μουσική. Θα την αναζητήσω. ECM είναι;

b|a|s|n\i/a είπε...

κόλλησα. με τα σιρόπια. ειλικρινά.
καλησπέρα σου!

Σελιτσάνος είπε...

Ω ελάτε τώρα,δεν αναφερόμουν στις γυναίκες του Ζορμπά αλλά στη συγκατάβαση,με την οποία αντιμετώπιζε τον "καλαμαρά" Καζαντζάκη...

DonnaBella είπε...

meta apo to soropiasto karavi mou anoixe h orexh k thelw oles ma oles tis istories me ta melia!
(gynaikeia periodika k prassein aloga, edw einai h epimorfwsh k h ousia agaphte! :-)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

!!!
Για κειμενο και μουσικη!

Yannis Tsal είπε...

Τελικά αδερφέ λειτούργησε σήμερα το οικογενειακό ένστικτο, και βάλαμε αμφότεροι "θαλασσινή" ανάρτηση χωρίς να είμαστε συνενοημένοι! Το αφήγημά σου θα μπορούσε να εισάγει το λογοτεχνικό υπο-είδος ναυτικός μαγικός ρεαλισμός! Εξαιρετική όπως πάντα η μουσική και εικαστική επένδυση, όπως και η παλιά ανάρτηση για το Σαλβαδόρ ντε Μπαϊα που δεν είχα διαβάσει. Χαίρομαι που στα πλαίσια του MERCOSUR δεν υπάρχει πλέον αδερφοκτόνος ανταγωνισμός Κουβανών και Βραζιλιάνων σακχαροπαραγωγών!

ΥΓ: Άλλη φορά θα με ευχαριστούσε πολύ να διαβάσω και από τις άλλες, τις μελάτες - και μουλάτες - ιστορίες του κυρ Φάνη!

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo : Μα τελικά μάλλον εγώ σας παρέσυρα μια που προηγήθηκε το κείμενο από το νέο βιβλίο του Μάτεσι. Πάντως έβαλα ξεκάθαρα στην υποσημείωση ότι μόνο η συγκεκριμένη φράση είναι του Κοροβέση.

Μην ελπίζεις ότι ξάδελφος θα σου διηγηθεί τέτοιες ιστορίες. Θα ντρέπεται ο άνθρωπος. Να επιμείνεις όμως για τις άλλες, με τις φάλαινες, έστω και χωρίς φωτογραφίες. (Όταν υπάρχουν οι εικόνες, φρενάρουν λίγο την φαντασία.)


navarino-s : Σας ευχαριστώ πολύ. Να πω πάντως ότι για το κείμενο ευθύνεται βέβαια ο Φάνης αλλά και ο καλός μου φίλος ο Γ.Κ που με τον τρόπο του εξόρυξε την ξεχασμένη ιστορία.

Τσαλαπετεινός είπε...

logia : Κι εγώ τα ίδια έπαθα με τη μουσική- οπότε μη ζητάς συγνώμη. Είχα αποφασίσει πριν γράψω το κείμενο να βάλω το Vague του Anouar Brahem, μάλιστα έγραφα ακούγοντας το και στο τέλος- κυριολεκτικά τελευταία στιγμή - έπεσα πάνω στα μάτια της Ρίτας.

Έμμεσος ύμνος στη γυναίκα και άμεσος στον έρωτα. (Αν κατέβεις μερικές αναρτήσεις πιο κάτω θα συναντήσεις και Την Τέχνη του Έρωτα.)



Maria Jose : Όλοι νοιώθουμε καμιά φορά ότι ταξιδεύουμε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αλλά μετά ξυπνάς ένα πρωί και αντικρίζεις την Άγια Μπουνάτσα και καταλαβαίνεις ότι η τρικυμία πέρασε. (το Άγια Μπουνάτσα, κατάδικό μου το κατοχυρώνω εδώ, ως τίτλο ανάρτησης του ερχόμενου θέρους)
Και εγώ θα προμηθευτώ άμεσα το δίσκο- ήδη έχει μπει στη λίστα με τα απαραίτητα.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Αφού είδα την ανάρτησή σας κατάλαβα ότι δε μπορεί να αναφέρεστε στις πολλές γυναίκες του Ζορμπά εσείς που στέκεστε αποκλειστικά στη μία. ;-)
Η συγκατάβαση ήταν ακριβώς η ίδια!



b|a|s|n\i/a : Καλημέρα. Υπόσχομαι να επανέλθω σύντομα με γλυκές αναρτήσεις. (Κάτι με άχνη έχω στο μυαλό μου)


DonnaBella : Οφείλετε να παραδεχτείτε ότι η γειτνίαση των δύο των αναρτήσεων είναι εκρηκτική. Αν πάντως καταπιαστώ με τις ιστορίες με τα μέλια φοβάμαι ότι το ιστολόγιο θα κριθεί αυστηρώς ακατάλληλο.

Τσαλαπετεινός είπε...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη : Μακάρι να συναντούσα τον Brahem να του δώσω τα θαυμαστικά σου! Σε ευχαριστώ.


tsalapeteinos : Κοίταξε! Μάλλον δεν το έχεις πάρει χαμπάρι ότι είμαστε δίδυμοι.
Είναι απόλυτα φυσικό να συμβαίνει ακόμα κι όταν το ένα καράβι είναι του έρωτα και το άλλο του πολέμου. Άλλωστε το έχουμε πει ότι αυτά τα δύο μοιάζουνε.

Υ.Γ. Οι ιστορίες του καπετάν Φάνη είναι τόσες πολλές που για κανένα χρόνο δε θα χρειαστεί να ανεβάσω τίποτα άλλο. Βέβαια μετά την χρήσιμη διευκρίνιση «μουλάτες» κάπως περιορίζεται ο όγκος.

ippoliti_ippoliti είπε...

Τι όμορφη ιστορία. Και να που το σιρόπι χαρακτηρίζει καταστάσεις πέραν των συναισθηματικών. ΄Πόσο μου άρεσε. Κι αυτές οι λεπτομέρειες περί της ναξιώτικης γραβιέρας, του Σιφνιού μάγειρα, τι εικόνες και τι ταξίδι.
Η μουσική θεϊκή.
Πολύ καλημέρα/
ΥΓ ΄Ξέχασα να σου απαντήσω στην προηγούμενη ανάρτηση ότι ναι η απάντηση της ήταν νεκρική σιγή

Odyssey είπε...

ωραια!
Σ' αλλους μενει η μουσικη, σ' αλλους οι εικονες.
Ας κρατησω εγω τις γευσεις.
Αρμυρα και ζαχαρη!!!
Χαιρετισματα απτο νησι του καββαδια και του περικλη.

Freedom είπε...

Καλλιτέχνη μου

Νόμιζα στην αρχή ότι ήταν απόσπασμα βιβλίου. Κόλλησα όταν έφτασα στο τέλος. Τι όμορφα που γράφεις...
Δε θα πω "ερωτεύτηκα" γιατί θα με παρεξηγήσουν. Θα πω "ταξίδεψα".

Να είσαι καλά!
Καλό βράδυ...

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti : Καλη σου μέρα. Η γραβιέρα δε μπορεί παρά να είναι ναξιώτικη (η φέτα κεφαλονίτικη, η φάβα αμοργιανή, οι λιαστές ελιές σαντορινιές) και ο μάγειρας Σιφνιός…


Odyssey : Την καλημέρα μου στο νησί του Ιωάννη Φωκά –λόγω της πελαγίσιας ανάρτησης επιβάλετε να θυμόμαστε και τους θαλασσοπόρους…Αν κρατάς μόνο ζάχαρη κι αλμύρα από τις γεύσεις το μόνο που απομένει είναι οι πιπερίτσες και η μαύρη σοκολάτα.


Freedom : Καλή σου μέρα κυρά της Αδριατικής ;-)
Δυο αναρτήσεις πιο κάτω μπερδέψαμε τον έρωτα με τον πόλεμο, σε αυτή τον έρωτα με τα ταξίδια, οπότε μην ανησυχείς καθόλου.

Ανώνυμος είπε...

Κοινότυπον αλλά...
!!!!!!!!!!!!!!!!

theorema είπε...

Θα έλεγα πως ως προς την πρώτη παράγραφο, το σχόλιο της Margo με καλύπτει απολύτως!

cynical είπε...

Χαλβά, έπρεπε Τσαλαπετεινε, να μυριζει πιο πολυ το βλογ. Πώς δεν το πηρες χαμπαρι; Εφτασε μεχρις και το δικο μου. Άσε που κοντεψε να μου ερθει λιποθυμια απ' τη λιγούρα!

Theodota Nantsou είπε...

ψωμί, γραβιέρα Ναξιώτικη στραβοκομμένη, ελιές, ντομάτα; καλοκαιρινό όνειρο!

Ανώνυμος είπε...

Πώς να γλυκάνεις την ωκεάνεια αρμύρα μ΄ένα μόνο συροπιαστό καράβι! Ας είναι, γλύκανες τη φαντασία μας.
Meli

anepidoti είπε...

μια άγκυρα - ζαχαρωτό...!!!! αυτό μου κόλλησε αγαπητέ μου.Ν' αράζουμε μεσ' στα μέλια και τις ζάχαρες...
-μήπως είστε το alter ego του κυρ Φάνη;-
όλα υπέροχα, όπως πάντα άλλωστε!
:-)

Yannis Tsal είπε...

Όχι καλύτερα να μη μειωθεί ο όγκος, προτιμώ χυμώδεις μουλάτες!

k είπε...

έπιασα να διαβάζω και λέω το 'κανε πάλι το θαύμα του ο άτιμος! έβαλε και τον μπακλαβά στη μέση και με λίγωσε! μελομακάρουνα συντόμως. έσω έτοιμος!

Τσαλαπετεινός είπε...

ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Κοινότυπον αλλά…. ευχαριστώ, Φοράδα!


theorema: Αυτές τις μέρες σίγουρα θα βουίζουν τα αυτιά του Κοροβέση και δε θα ξέρει τι φταίει.


cynical: Αν μου πεις ότι τώρα σου μύρισε και ψητό ψάρι, θα πρέπει να αλλάξω θεση στον απορροφητήρα του μπλογκ.
;-)


Theodota Nantsou: Μα εσύ βλέπω πήρες όλο το πιάτο με τα μεζεδάκια- μόνο τις καυτερές πιπερίτσες άφησες.

Τσαλαπετεινός είπε...

Meli: Συνταγή της στιγμή- για πολλά σιροπιαστά καράβια! Κόβεις φύλλο έτοιμο, σε τετραγωνάκια δέκα εκατοστά πλευρά (με το μάτι το υπολόγισα) το καθένα από αυτά το διπλώνεις στα πέντε για να βγει καραβάκι, τα βουτυρώνεις και τα ψήνεις στο φούρνο. Μετά τα βάζεις προσεκτικά σε πιατέλα και σιροπιάζεις. Τέλος με προσοχή ρίχνεις πάνω τους ψιλοκομμένα καρύδια, φουντούκια, αμύγδαλα- στο καθένα διαφορετικά. Έτοιμος ο στόλος!
(Αντί για σιρόπι μπορείς να τα βουτήξεις σε λιωμένη σοκολάτα σε μπεν μαρί )


anepidoti : Άγκυρα ζαχαρωτό, για να λιώνει και να φεύγει το καράβι;
Εγώ το alter ego του Φάνη! Απλώς ένας ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων. (Που θα μου πάει όμως θα το βγάλω το ναυτικό φυλλάδιο…)

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos: Τώρα που ξεκαθάρισες τα πράγματα κατάλαβα ποια ιστορία θα σου αρέσει περισσότερο. Και για να σου αρέσει πιο πολύ θα αρχίζει στο πεζούλι της λεωφόρου Malecon δίπλα στη θάλασσα. Και η πρώτη φράση θα είναι Vamos a tomar algo?

kayadesigner: Ε! μα την αλήθεια αυτό τον μπακλαβά για σένα τον έβαλα. (στην πραγματικότητα ο μηχανικός είχε προτείνει να βάλουν τις σόμπες στα αμπάρια, αλλά το άλλαξα κι έβαλα το μάγειρα για να βρεις και εσύ μια λιχουδιά)

Yannis Tsal είπε...

Καλό και πολλά υποσχόμενο το ξεκίνημα της ιστορίας αλλά ελπίζω να μην εξελιχθεί "βρώμικα" α λα Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες!

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos: Μην τα λες έτσι απότομα! Εγώ ξέρω πως τα λες από σεμνότητα. Οι άλλοι όμως μπορεί να νομίζουν ότι είναι προληπτική λογοκρισία. Υπόσχομαι ότι θα συγκρατηθώ, αν και τα επιγράμματα του συνεταίρου σου παρέχουν αρκετό υλικό για να εμπλουτίσουμε τις ιστορίες του Φάνη. Πάντως αν δεν τα καταφέρω- να συγκρατηθώ- θα ανεβει με ένδειξη ‘Ακατάλληλον δια ανηλίκους’.

Ανώνυμος είπε...

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
Των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
Χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
Σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
Θα έχω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
Και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Μπα! Τελικά θα μπαρκάρω, το αποφάσισα! Και φυσικά θα συνεχίσω να ποστάρω εν πλω. Το πρώτο που θα ανεβάσω θα είναι:


Παρακαλώ σε κάθησε να ξημερώσει κάπως.
Χρώμα να βρώ, το πράσινο και τίντες μυστικές.
Κι απέ, το θρύλο να σου πω που μου 'πε μαύρος κάπος
τη νύχτα που μας έγλειφε φωτιά στο Μαρακές.

(ΜΟΥΣΩΝΑΣ)

Ανώνυμος είπε...

Χωρις να το θελεις "χτυπάς" την ευαίσθητη χορδή μας με τέτοια θέματα Να σαι παντα καλα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Χωρίς να το θέλω;;;;

Να μαστε πάντα καλά! Και σας ευχαριστώ! ;-)

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε

ήλθα από τους πρώτους να διαβασω κι απο τους τελευταίους να γράψω. Εν τελει πρέπει να με καλειτε: ο κυριος Διαφορά Φάσης [μπορειτε και με το χαιδευτικό μου: κυριος Αφασία!]

Ειναι η καλύτερη σου ανάρτηση! Γλυκάνες και ταξιδέψες τόσους και τόσες... Ευχαριστουμε για το Γιάννη Στάυρου, [εκπληκτικός πίνακας] την υπέροχη μουσική [ήχοι που λικνίζονται], και την ακριβή γραφή.

Και δεν θα μπορουσε παρα να προσελκύσει και τους άλλους νησιωτες [μεχρι και συντοπίτες μου]. Να τους ρυμουλκήσει στις λέξεις σου.

Να εισαι παντα καλα!

Τσαλαπετεινός είπε...

sikofagos : Αγαπητέ Συκοφάγε

Συγχωρέστε με αλλά δεν θα τολμήσω να σας αποκαλέσω με το χαϊδευτικό σας: παρά την ευγενική προτροπή σας, δεν έχω το θάρρος.
Θα μου επιτρέψετε όμως ως ελάχιστη ανταπόδοση των καλών σας λόγων που κλείνουν τα σχόλια αυτού του καραβιού είναι να σας αφιερώσω το μουσικό θέμα που παίζει τώρα και συνοδεύει ένα άλλο κυανό καράβι που έχει αποσυρθεί οριστικά. Επειδή όμως μπορεί να αργήσετε να περάσετε και να έχει αντικατασταθεί η μουσική να διευκρινίσω ότι πρόκειται για τον Δαβίδ, σύνθεση της .

Την καλημέρα μου.

Τσαλαπετεινός είπε...

sikofagos : Δαίμων της νύχτας απέτρεψε την ολοκλήρωση της απάντησης. Κι έμεινε το «της» μετέωρο βήμα τσαλαπετεινού…Μέχρι να έρθει τελικά η συμπλήρωση «Ελένης Καραϊνδρου» με την συνοδία καλησπέρας και την ελπίδα ότι οι δαίμονες του απογεύματος θα αποδειχτούν λιγότερο σκληροί.

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε

ευχαριστώ πολύ για την ευγενική σας κίνηση. σας βεβαιώ πως τουτη η μουσική κατεύνασε μια μικρή αντάρα που ειχα το τελευταίο διαστημα. σας ειμαι ευγνώμων.

μα, ετσι κι αλλιώς, ειμαι ευγνωμων ως αναγνώστης των αναρτήσεων σας.

εις σμικράν ανταπόδοσιν :

"Α ψυχή βαρύμοχθε, ου δ' άρτι μεν εκ πυρός αίθη,
άρτι δ' αναψύχεις πνευμα αναλεξαμένη"

Βαρύμοχθη ψυχή, πότε μεσα στις φλόγες πυρπολείσαι,
πότε την πνοή σου ανακτάς κι αναζωογονείσαι.

[το πρωτο διστιχο εξ επιγράμματος Μελεάγρου]

Τσαλαπετεινός είπε...

sikofagos : Φίλτατε Φίλε μου
Αν άργησα την απάντηση δεν ήταν από αμέλεια μα από περισσή επιμέλεια. Γιατί βλέπεις αν το ρεγάλο μου γαλήνεψε τη αντάρα σου – προς μεγάλη μου ευχαρίστηση πρέπει να πω- το δικό σου με έβαλε σε μπελάδες: αναζητώ ολόκληρο το επίγραμμα του Μελεάγρου μα δεν το απάντησα πουθενά. Κι αναρωτιέμαι: να σταθώ για την απάντησή μου μόνο στο πρώτο δίστιχο που μου έπεμψες ή να συνεχίσω να αναζητώ το πλήρες;


Μέχρι να βρω την άκρη, αντίδωρο στο επίγραμμα που ήταν αντίδωρο στη μουσική λέω να είναι μια εικόνα που βρίσκεται εδώ: http://lyk-mous-thess.thess.sch.gr/EKDHLOSEIS/Allyleggyh_17.12.2006/synaylia.jpg