Το κύμα έχει περιοδικότητα, δεν έχει όμως ρυθμό. Ξέρεις ότι θα έρθει, αλλά δεν ξέρεις πότε. Στέκεσαι διστακτικά στο δρόμο δίπλα στο Castello a Mare και λογαριάζεις το χρόνο που θα σου πάρει να διανύσεις αυτό το βρεγμένο κομμάτι ασφάλτου για να βρεθείς στεγνός στην άλλη άκρη για να συνεχίσεις τη βόλτα σου στην προβλήτα.Στην αρχή ξεγελιέσαι, νομίζεις ότι υπάρχει κάποιος ρυθμός. Αρχίζεις να μετράς όπως με τις αστραπές ένα, δύο, τρία …επτά…μέχρι να σκάσει το επόμενο κύμα. Μετράς πέντε- έξι φορές. Στα δέκα, στα δεκαοκτώ, στα δώδεκα δευτερόλεπτα. Βγάζεις το μέσο όρο και λες σχεδόν με σιγουριά ότι το επόμενο κύμα θα σκάσει στα τόσα δεύτερα. Ύστερα με το μάτι λογαριάζεις τα μέτρα που έχεις να διανύσεις, διαιρείς* την απόσταση d με το χρόνο t που βρήκες προηγουμένως κι υπολογίζεις με σχετική ακρίβεια την ταχύτητα υ που πρέπει να αναπτύξεις, αλλά κοντοστέκεσαι και δεν ξεκινάς γιατί δεν είσαι δα κι η Αστραπή από τη Τζαμάικα να περάσεις αέρας αυτά τα τριάντα- σαράντα μέτρα δυτικά του κάστρου του Χάνδακα.
Το ενδεχόμενο να σταματήσουν τα κύματα να υψώνονται απειλητικά και να σκάνε στο δρόμο το αποκλείεις εξ αρχής. Δε βαυκαλίζεσαι στην ιδέα ότι την ώρα που εσύ θα περνάς, εκείνη θα πάψει να κινείται για χάρη σου . Ξέρεις πολύ καλά πια ότι «τα σπλάχνα μας κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν».
Βλέπεις τους άλλους περιπατητές της προβλήτας. Κοντοστέκονται- όχι τόσο για να υπολογίσουν όπως εσύ μα για να πάρουν βαθειά ανάσα- και ύστερα τρέχουν κοιτάζοντας ανήσυχοι κατά τη μεριά της θάλασσας. Ελάχιστοι φτάνουν στο τέλος στεγνοί. Άλλους τους πιάνει το κύμα κάπου στη μέση της διαδρομής. Άλλους στην αρχή και κάποιους στο τέλος, εκεί που ήταν σίγουροι ότι είχαν αποφύγει τον κίνδυνο της ψυχρολουσίας. Μπορεί να είναι λίγες σταγόνες αλμύρας, μπορεί όμως κι ένα ολόκληρο κύμα απρόβλεπτο να σκάσει πάνω τους.Το λογάριασα πολύ. Μέτρησα κύματα, έκανα τους υπολογισμούς μου αρκετες φορές μα άκρη δεν έβγαλα. Ξαφνικά θυμήθηκα εκείνο το περίφημο 43 που έλεγε : «Οι άνθρωποι που σκέφτονται πάρα πολύ πριν ενεργήσουν ή έχουν ελλιπή πληροφόρηση ή είναι βραδύστροφοι» και έτσι αποφάσισα να περάσω αμέσως. Με σταθερό βήμα, χωρίς να τρέχω ούτε καν να βιάζομαι. Κοιτάζοντας μπροστά. Προκαλώντας την με την αναίδειά μου. Αλλά προετοιμασμένος για μπουγέλο. Γιατί άμα ξεκινάς να περάσεις απέναντι πρέπει να ξέρεις ότι κινδυνεύεις να βραχείς. Και να είσαι αποφασισμένος να συνεχίσεις μούσκεμα, κάτω από το πέτρινο βλέμμα των λεόντων. Τη βόλτα σου στο μόλο.
* υ = d/ t
Μουσική: Alla bachiana, από έργο για κιθάρα του Pepe Gómiz, ESTUDIO EN SOL MENOR
49 σχόλια:
ε,εχουν κ τη χαρη τους αυτα τα καταβρεγματα. αλλωστε, για να ξεκινησεις μια τετοια διαδρομη με τετοιους προβλεπομενους κινδυνους, μαλλον θα την αγαπας - και τη συγκεκριμενη βολτα, και τη θαλασσα. n'est-ce pas? ;-)
Χάνεται πολύς χρόνος στους υπολογισμούς. Άσε το ρίσκο του λάθους.
Σκέψου να φας τόσο χρόνο σε υπολογισμούς που θα αποδειχτούν λάθος. Double packet.
(πολύ όμορφα σήμερα, και οι φυσικοί τύποι και οι φωτογραφίες!)
:)
είτε στεγνός,είτε μούσκεμα, περάσατε πάντως...
αυτή ειναι η ουσία
Κ.Κ.Μ.
Αν και υπολοηίζω ακόμα και την ακολουθιακή σχέση στις πινακίδες των αυτοκινήτων, στο συγκεκριμένο θα έμπαινα και θα έλεγα "μα γιατί αργεί τόσο;"
Έχει μια σοφία και η φαινομενική κουτουράδα ... τελικά και φυσικά παραμένει πάντα η αξία του περάσματος
Ταξιδάκι είχες πάει και μας έλειψες? Καλως ορισες κοντά μας πάλια!
Απο τη διηγηση σου καταλαβαμε οτι περασες πολυ ομορφα στο Ηρακλειο!:)
Τον Mανο, τον κουμπαρο μου, τον συναντησες, ή μηπως ησασταν και οι δυο...too busy? ;)
Φιλια απο το Βορρα που σημερα..
'..αρνακια παγωνει'! :))
γιατί δεν πετάξατε από πάνω; :)
πολλές καλησπέρες!
Μου θύμισες τους υπολογισμούς που κάναμε στον κυματοθραύστη της Σκοπέλου, όταν ένα πανίσχυρο μελτέμι με είχε καθηλώσει δεμένους, με απαγόρευση απόπλου για όλους, εκτός από εμάς τους "πανάδες".
Τότε μου ήρθε στο νου, ο λογαριασμός του δασκάλου μου της ιστιοπλοΐας:
Με 7άρι μελτέμι, σε απόσταση από τα Δαρδανέλια 100 μίλια, το βήμα του κύματος είναι περίπου 8-9 μέτρα και κάθε 7-8 κύματα, έρχεται και ένα μεγαλύτερο.
Μετρούσαμε τα κύματα και την κατάλληλη στιγμή "δαγκώνεις και ορμάς" που έλεγε μια παλιά διαφήμιση.
Την επόμενη φορά κάνε δοκιμή, αλλά , καλού-κακού, έχε και μια στεγνή αλλαξιά σε μια τσαντούλα...
Καλό βράδυ.
Καλύτερα να μπουγελώνεται κάποιος στη στεριά παρά να σκυλοπνίγεται στη θάλασσα.
Άραγε θα πάμε ποτέ; Μετά από τόσα χρόνια που το θέλουμε τόσο. Ε,Σίρο Ρεδόνδο; Δε βαριέσαι, ας φάμε κι ένα μπουγέλο ακόμη. Εξάλλου ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Υποσχέσου όμως ότι δε θα υπολογίσουμε τίποτα.
Δρούτσουλας
Αγαπητέ. Μου παίρνει πολύ χρόνο για να σκεφτώ πώς θα περάσω το κύμα. Μα, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, έχω πάντα, πως θα με βρέξει, όποια τακτική και αν ακολουθήσω. Άρα είμαι και βραδύστροφος και βρεγμένος.
...''ορτσάρησα'' τα βήματα της σκέψης...στις θαλασσοδαρμένες ράχες ...βημάτισα τα όνειρα κύμα στο κύμα...χρόνια τώρα.
..εξάεδρο ουρανό έκαμα την ψυχή και την εναπόθεσα..στην απεραντοσύνη του γαλάζιου...
γίνανε τα χρόνια καημοί..ίσως θλιμμένων..θησαυρών χορογραφία..
απάντηση στο λόγο της ζωής...ίσως σοφία, πίστη,αγνωσία.
...πελάγισα μακριά από τις ακτές..κύμα στο κύμα τη σκέψη....
λυχνοστατώντας..τα μονοπάτια της ζωής......
..ακόμη...μπορώ...κι ονειρεύομαι....βρεγμένη..μα ονειρεύομαι.....Σίρο Ρεδόνδο.
....κάπου...κάποτε....μια φίλη...είχε πει....''κι αν δεν είμαι ....να πας....να πας.....εκεί.....σ'εκείνο το κάστρο
.....και μη ξεχάσεις ...με ένα μπουκέτο ...στο φίλο μας τον καζαντζάκη....κι αν ..και αν...δεν είμαι....κοίταξε προς την ανατολή....''
....πέρασαν τα χρόνια μεγαλώσαμε...βαραίνουμε.....εκείνη έφυγε...άγγελος ..άγγελος...είναι...
οι άγγελοι βλέπουν....βλέπουν ..έτσι δεν είναι;;;
....και...αγαπημένη μου φίλη...''δρούτσουλα''θα χουν ανθίσει οι μαργαρίτες...εκείνη την ημέρα...υπόσχεση είναι...και ένας άγγελος περίμενει....
..........[για μια φίλη...που έφυγε...και λάτρευε....εκείνο το κάστρο...]....στη Λίτσα..μας...
.........Σίρο Ρεδόνδο......
....αγαπητέ μου τσαλαπετεινέ...αγγίξατε....με την αγγελοκάμωτη ανάρτησή σας....μια..ιστορία..ζωής.....μια παρέα κοριτσιών....σε ένα νησί....όνειρα...ελπίδες...υποσχέσεις.
....γίνανε τα χρόνια καημοί....μεγάλωσαμε...ένα κορίτσι
....έφυγε.....πολύ νωρίς....είχε λουλούδια στην καρδιά....και μια ψυχή...που....ταξίδευε..πάντα ταξίδευε....με άρμπουρο την αγάπη..δεν συννέφιαζαν ποτέ τα γαλανά μάτια της....πάντα με ένα χαμόγελο...και μια αγκαλιά...πάντα είχε μια αγκαλιά για όλους....ακόμα.....και όταν σήκωσε το σταυρό....υπέρβαση ήταν η ζωωή της......υπέρβαση η στάση ο λόγος της ...και πάντα με μια καρδία γεμάτη αγάπη....
........
...''αξίζει...να ζεις για ένα όνειρο....κι ας είναι ...η φωτιά του να σε κάψει...
........Σίρο Ρεδόνδο.
DonnaBella : Τα καταβρέγματα του χειμώνα είναι ψυχρολουσία, του καλοκαιριού δροσιά. Αυτές οι μέρες όμως εδώ είναι ανοιξιάτικες …σε σας έμαθα ότι χιονίζει.
Λατρεύω από παιδί τις βόλτες δίπλα στη θάλασσα, κάθε θάλασσα, κάθε εποχή, κάθε ώρα της μέρας ή της νύχτας…ακόμα και τις βόλτες πάνω στην παγωμένη θάλασσα!
Riski : Χάνεται χρόνος, αλλά με την εξάσκηση πας πιο γρήγορα και στις πράξεις αλλά και στους υπολογισμούς «με το μάτι» - για την απόσταση λέω και για τη μαγειρική. ;-)
Μια που σου αρέσουν οι τύποι της φυσικής θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω τον τύπο του νόμου του Νεύτωνα για τη βαρύτητα; F= G. m1m2/ r2 ( Κάθε σώμα- m1, m2- έλκει κάθε άλλο σώμα με δύναμη ανάλογη του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης – r - του κέντρου της μάζας τους.)
Κ.Κ.Μ. : Την εκδοχή να μην πέρασα τελικά την έχετε αποκλείσει;
So_Far : Το πέρασμα έχει αξία γιατί είναι κάτι σαν το Πηγαιμό. Οπότε οι κουζουλοί μπορεί να αργούν αλλά κάποτε φτάνουν στην άλλη άκρη. Αν δε είναι τυχεροί δεν έχουν επικρατήσει οι μνηστήρες.
Τι ακριβώς κάνεις με τις πινακίδες των αυτοκινήτων;
Άνεργοι Δημοσιογράφοι:
Πουλάκι είμαι και πετώ
Πουλάκι είμαι και λέγω
;-)
Elva : Δεν ξέρεις όμως αν βράχηκα τελικά ή όχι. ;-)
Με το κουμπάρο σου θα βρεθούμε σε δείπνο με κύριο πιάτο μπιφτέκια και επιδόρπιο cheesecake. Μόνο που πριν υποσχεθήκαμε να επισκευάσουμε μια τηλεόραση πριν το φαγητό.
Φιλιά από…δεν ξέρω που είμαι! Έχει ακόμα τόση σκόνη από την Αφρική που δεν βλέπω μπροστά μου.
b|a|s|n\i/a : Γιατί ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που βγήκα από το μπλογκ σαν άνθρωπος!
Καλησπέρα Βασίλη!
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ : Καλησπέρα!
Ο καλός ιστιοπλόος εκτός της αλλαξιάς κουβαλάει πάντα την νιτσεράδα του, λύνει τους κάβους, ανεβάζει το πιο μικρό φλόκο και το σκαρί του καβαντζάρει το μόλο αφήνοντας τους άλλους δεμένους.
Greek Rider : Σα στεριανός μιλάς! Αν πεις το ίδιο σε ξέμπαρκο ναυτικό θα σου πει ότι χίλιες φορές προτιμάει το αντίθετο το θαλασσοπνίξιμο από τα μπουγέλα της στεριάς.
Σε ευχαριστώ κι από δω για τα καλά σου λόγια για τη φωλιά μου στο μπλογκ σου. Να σαι καλά.
Ανώνυμος : Δρούτσουλας; Μικρός οικισμός της κεντρικής Ικαρίας που ανήκει στο δήμο Ευδήλου; Νέος αναγνώστης που καλωσορίζω με περισσή απορία;
Τελικά τα σχόλια που έπονται, ξεκαθαρίζουν το τοπίο…
island : Εγώ πάντως επιμένω! Με μια καλή νιτσεράδα, περνάς χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα.
Σίρο Ρεδόνδο 1 : Πάντα όρτσα η σκέψη. Σε δύσκολους καιρούς καμιά φορά στο ‘κράτει’ οι μηχανές μέχρι να γυρίσει ο καιρός. Ποτέ πάντως ‘ανάποδες’. Μέχρι να φουντάρουν οι άγκυρες σε ασφαλή λιμένα.
Σίρο Ρεδόνδο 2 / Σίρο Ρεδόνδο 3: Σταγόνες αλμύρας οι ψυχές των κοριτσιών που έφυγαν νωρίς. Σαν δροσουλίτες εμφανίζονται συχνά πυκνά στη σκέψη μας, με τα γήινα χαμόγελά τους τα αξέχαστα, με την αρματωσιά της αγάπης τους για τη ζωή να σηκώνει το σταυρό τους ανάλαφρα σα πετάρισμα βλεφάρου, δίνοντας σε μας το δικαίωμα να κοιτάζουμε κατά την Ανατολή με το βάρος της σοφίας που μόνο η απώλεια δίνει.
Σίρο Ρεδόνδο 4: Αυτό το Πέρασμα, ακάματη σκυτάλη συνειρμών μεταξύ μας. Άραγε η δική σας Λίτσα, ανταμώνει εκεί ψηλά με τη δική μου Δήμητρα; Ήταν απλώς από μια απλή σύμπτωση που ‘δέσανε’ οι δύο ιστορίες και σήμερα σκεφτόμαστε εμείς του πάνω κόσμου τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις μας σε εκείνες που αναχώρησαν πρόωρα;
πςςςςς,
τι είπες τώρα ρε Τσαλαπετεινέ;
Μπορεί αυτό να βρει εφαρμογή στο μεσημεριανό γεύμα;
Για να ξέρω πώς να συμπεριφερθώ, γιατί πάω σφαίρα για να φάω.
:))))))))
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που κατάφερα να σε εντυπωσιάσω!!!
Ήμουνα σίγουρος, ότι κανείς ποτέ μέχρι σήμερα δε σου αφιέρωσε ένα τύπο της φυσικής.
Τώρα όμως πήγαινε να φας σα καλό κορίτσι .
Τους τύπους τους φυλάμε ως κόρη οφθαλμού- ειδικά τους αφιερωμένους- για την ώρα που θα μας φανούνε χρήσιμοι. Για αυτό κράτησέ τον. Δεν ξέρεις πότε μπορεί να σου χρειαστεί. Είναι όπως στα παραμύθια που η νεράιδα, το ξωτικό ή ο καλός μάγος δίνουν στον ήρωα, τρεις βέργιες, τρία καρύδια, ένα λυχνάρι που μπορεί να πραγματοποιήσει τρεις ευχές και τον συμβουλεύουν να κάνει χρήση των δώρων του μόνο όταν θα βρεθούνε σε μεγάλη ανάγκη.
Για να είμαι συνεπής με το τρία των παραμυθιών, ανατρέχω σε Αρχιμήδη και Ευκλείδη, αναζητώντας τους τύπους που θα συμπληρώσουν την Κυριακάτικη αφιέρωση.
Υ.Γ. Αλήθεια τι φαγητό έχετε;
θα με απογοητεύατε αν δεν
Κ.Κ.Μ.
Είχαμε..
Πάει τώρα, δεν έμεινε τίποτα (ούτε μια τόση δα γαριδούλα).
Πάντως στο συγκεκριμένο σημείο το θέμα δεν είναι να μην βραχεί κάποιος αλλά να μην τον τραβήξουν μέσα τα νερά. Η δύναμη της θάλασσας κινεί σε εκείνο το σημείο τα μεγάλα βράχια όταν πιάνουν τα 11αρια και τα πάει μέχρι και πάνω στο δρόμο στη μέση του μόλου, ή περνάει και από πάνω και βυθίζει τα βαρκάκια στο μπροστινό λιμανάκι.
Νομίζω δεν έχω ξανασυναντήσει σε ένα ποστ τόσα παράγωγα ή κλίσεις της λέξης "γαρίδα". Πεινάσαμε ρε παιδιά.
Φίλε μου Τσαλ.
Είσαι Κρήτη;;; Έφαγες σκόνη και δε μου το'πες;;;
Λοιπόν, σε μία από αυτές τις πολεμίστρες (έτσι δε λέγονται;) είχα κάποτε κρυφτεί με παρέα για να προφυλαχτούμε από το κύμα. Γέλιο και ρομαντισμός μαζί...
Το ξέρεις ότι λέγεται λεωφόρος bypass ε;
Κ.Κ.Μ. : δε θα τολμούσα να
Riski : Ένα σου λέω! Πεινάω από την ώρα που άφησες το προηγούμενο σχόλιο, δηλαδή στις 2: 29 το μεσημέρι.
Το βράδυ τι φάγατε;
Greek Rider : Έχεις δίκαιο. Έχω δει εικόνες από μέρες με δυνατό βοριά που το κύμα, σχεδόν σκεπάζει το Κούλε. Στα 4 με 5 μποφόρ πάντως, με ζεστή μέρα είναι απολαυστικό να…διακινδυνεύεις το πέρασμα.
Μανος : Φίλε μου κολλητέ!
Για τις γαρίδες δε φταίω εγώ- σου το είπα ήδη! Η φίλη μας σκόρπισε γαρίδες στο διαδίκτυο. Από όλα τα μπλογκς που πέρασα σήμερα -εκτός του Old Boy για να είμαι δίκαιος- βρήκα σχόλιό της που μιλούσε για γαρίδες!
Επειδή οι πολεμίστρες είναι μικρές, φαντάζομαι ότι δεν ήσασταν μεγάλη παρέα ;-)
Ενδιαφέρον το φρούριο Κούλες. Ή μήπως Κουλές; Όπως λέμε Γεντί Κουλέ; Υπάρχει κανένας τουρκόφωνος να μας βοηθήσει, ή μόνο ο... Νεοκλής Σαρρής;
Προτείνω δε, "αδερφοποίηση" του φρουρίου του Ηρακλείου με το... ομόλογό του Ελ Μόρο της Αβάνας. Καλό θα ήταν το αίτημα να υπερψηφιστεί ομόφωνα, για να έχει μεγαλύτερο κύρος και ιστορική αξία.
Τσαλαπετεινέ, δεν ήθελα να σου το χαλάσω αλλά δυστυχώς κάνεις λάθος.
Και στου old boy που αναφώνησα "καταπληκτικό" στο γεύμα με τις γαρίδες αναφερόμουν.
(Το βράδυ δεν φάγαμε. Μιλούσαμε για τις γαρίδες του μεσημεριανού.)
tsalapeteinos: Hermanito, όλα αυτά -αδελφοποιήσεις και δημοψηφίσματα- είναι δικαιολογίες! Αυτό που περιμένω να μου πεις είναι: « Hermano, vamos a Cuba!” Επιτέλους! Άντε γιατί θα αναγκαστώ να πάω χωρίς εσένα. Μπορεί όμως να πάρω μαζί μου τη Riski - που τρελαίνεται για γαρίδες. Αστακούς έχει σίγουρα εκεί, οπότε δε μπορεί, θα έχει και γαρίδες.
Riski: Κοίταξε! Έφαγα στο μεταξύ οπότε μπορώ να αντιμετωπίσω το ζήτημα της γαρίδας πιο ψύχραιμα. Σκέφτομαι μάλιστα να τιμήσω δεόντως αυτή την υπέροχη μέρα που ενώ εγώ πεινούσα εσύ με βασάνιζες, με τα σχόλια εδώ κι εκεί. Προτείνω λοιπόν να ονομαστεί αυτή η μέρα « Κυριακή της Riski Γαρίδας».
Αυτές οι γυναίκες! Μόλις τους αφιερώσεις ένα τύπο φυσικής αμέσως καταλαβαίνουν ότι τους έχεις αδυναμία και θέλουν να σε τυραννήσουν!
Ο Old Boy το ξέρει;
..στεγνή άσφαλτος..διψασμένη...ας είναι βρεγμένη καλύτερα..
..ο αλαφροϊσκιωτος μπορεί και να περνούσε χωρίς να βραχεί...μα τίποτα δεν θα ΄χε κερδίσει..ο φόβος τον (κατα)κυριεύει και δεν τον αφήνει να νευριάσει, να λυπηθεί ή να χαρεί...
..μα οι υπολογισμοί προφυλάσσουν..διαφυλάσσουν..σε κάνουν ν΄αποφεύγεις την αβεβαιότητα (και πολλές φορές σε στέλνουν στο βυθό του χρόνου)...
..θα το έκανες ξανά;
(..να περάσεις από κει γι΄άλλη μια φορά ή να σταθείς λίγο πριν και κάτι να σε κρατήσει μακριά απ΄το ξέσπασμα των κυμάτων;)
Καλό ξημέρωμα, Τσαλαπετεινέ μου..
Νομίζεις ότι εγώ ήξερα ότι θα μπορούσε ποτέ ένας τύπος της φυσικής να με ξελογιάσει έτσι απόλυτα και ολοκληρωτικά;
(μόλις νομίσεις ότι ξέρεις τον εαυτό σου, βρίσκεται αμέσως κάτι να σε διαψεύσει - η αυτογνωσία τελικά είναι ισόβια διαδικασία)
Όχι, ο oldboy δεν το ξέρει, ούτε χρειάζεται να το μάθει και να μην τρέξεις να του το πεις σε παρακαλώ, γιατί τώρα που έχεις φάει δεν έχεις καμιά δικαιολογία να γυρνάς εδώ κι εκεί με τις γαρίδες μου στο στόμα σου.
Cuba, άφες αυτοίς, ου γαρίδεσι τι ποιούσι...
Δεν θα ήταν πιο χριστιανικό να ονομάσεις τη μέρα αυτή "Κυριακή του νηστικού Τσαλαπετεινού";
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
"Βλέποντας μας για χρόνια
να ερχομαστε
ξερετε πια καλά
πόσο θέλαμε να ΄ναι
όλα θάλασσα.
Και μαζί μας και σεις
ενα κύμα.
Αλλά πώς να σας φτάσουμε;
Μας χωρίζει ο νόμος
της στεριάς και της θάλασσας
Ομως ξέρω πως μοιάζουμε.
Τη στερια όλο ποθούμε
όπως εσείς τη θαλασσα
χωρίς ελπίδα.
Σε ένα διαφέρουμε:
πάντοτε νέος
δεν σηκωθήκατε ποτέ
ενώ εμείς γερνάμε
μόνο και μόνο για να αυτοκτονήσουμε
μια μέρα εδώ
μπρος στον απρόσιτο
βωμό σας."
Γιάννης Βαρβέρης, Πιανο Βυθου, 1993
Ναι, υποθέτω πως δεν μιλάτε μόνο εσείς στα κυματα, φίλε μου.
Σας μιλάνε και εκείνα. Εκει η διαφορά σας με τους άλλους περιπατητές: Ξεκινήσατε για μια κουβέντα, όχι για μια βολτα. Γιατί να βιάστείτε λοιπόν. Ορθώς εγγίσατε βήμα βήμα το διαλογο.
Καλη εβδομαδα
Πολύ ωραίο και βαθυστόχαστο αυτό το, επιφανειακά απλό, παιχνιδάκι με το σκάσιμο των κυμάτων.
Ωραία και η μουσική υπόκρουση!
Φτου!Έχασα παραθαλάσσια βόλτα με γαρίδες;!!!
Μερικές φορές υπολογίζοντας χάνουμε χρόνο και την ευκαιρία μαζί.
Καλύτερα κάνε το και μετάνοιωσε.
Τελικά βράχηκες;
Καλό απόγευμα.
new-girl-on-the-blog : Όποιος περάσει μια φορά, θέλει να ξαναπεράσει. Ανάλογα με τον καιρό, τη διάθεση της στιγμής, κοντοστέκεται και διστάζει ή περνάει άφοβα. Μουσκεύεται ή μένει στεγνός. Τελικά δεν έχει καμία σημασία.
Καλή σου μέρα!
Riski 1 : Για αυτό το «Cuba, άφες αυτοίς, ου γαρίδεσι τι ποιούσι...» ζήτα μου ό τι θες!!! Αλλά για την ώρα- που είναι προχωρημένη- λάβε ένα μικρό πεσκέσι:
(α±β) ²=α²± 2αβ+β² . Τελικά το κόλπο με τους τύπους, πιάνει ε;
Ορκίζομαι : «Μα το λοφίο μου, δε θα πω ποτέ, τίποτα στον Old Boy»
Riski 2 : Αν το θες στο πιο χριστιανικό πρέπει να τα βάλουμε μαζί, όπως λέμε Πέτρου και Παύλου, Κωνσταντίνου και Ελένης, Κοσμά και Δαμιανού, Ναούμ του Προφήτου και Φιλαρέτου του Οσίου; (1η Δεκέμβρη είναι μην το ψάχνεις)
Τι λες θα το δεχτείς; Ναι; Δόξα τω Θεώ!!!
«Κυριακή της Riski Γαρίδας και του νηστικού Τσαλαπετεινού» λοιπόν!
συκοφάγος : Να αντιγυρίσω φίλε μου καλέ στο Παράπονο του Κύματος, το ποίημα που αποθέσατε μια ιστορία που νομίζω ότι θα σας αρέσει; Ελπίζω, ότι μου απαντάτε «Ναι!» με προθυμία, οπότε συνεχίζω απτόητος.
Κάποιος διορθωτής άλλαξε κάποτε σε ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου, στην λέξη ‘κῦμα’ την περισπωμένη με οξεία. Όταν το είδε ο ποιητής εμφανώς ενοχλημένος του είπε: «Η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική γλώσσα που μπορείς να βάλεις ένα ‘κύμα’ πάνω στο κύμα.»
Αλλά επειδή υποψιάζομαι ότι θα την ξέρατε ήδη την ιστορία για να μη φύγετε με άδεια χέρια σας αφήνω κάτι ακόμα εδώ στο κατώφλι με την καλημέρα μου.
navarino-s : Μια που σας άρεσε η τελική επιλογή της μουσικής- που με παίδεψε πολύ πρέπει να ομολογήσω- να σας δώσω να ακούσετε και την δεύτερη επιλογή που τελευταία στιγμή έμεινε στο ράφι…γιατί ήταν μεγάλη (σε διάρκεια)
Σελιτσάνος : Μην στεναχωριέστε καθόλου. Τις πιο ωραίες παραθαλάσσιες βόλτες δεν τις έχουμε κάνει ακόμα, κι οι νοστιμότερες γαρίδες είναι μπροστά μας.
;-)
Thalassenia : Μήπως γιόρταζες χθες 22/2 μαζί με τις Θαλασσινές; Αν ναι χρόνια σου πολλά!
Στην ερώτησή σου αν θα το έκανα ξανά, θα απαντήσω φυσικά καταφατικά. Μόνο στην περίπτωση που έπεφτα σε μεγάλη φουρτούνα μάλλον θα το απέφευγα - δεν έχει άδικο ο Greek Rider που είπε πιο πάνω ότι η δύναμη του κύματος μπορεί να σε τραβήξει μέσα.
Και η θάλασσα δεν «σε επιστρέφει»….
......ανταμώνουν............
οι αγγελικές ψυχές...πάντα ...συνταξιδεύουν...
αέρινα....σε κάποιες ουράνιες βουνοκορφές......
άγγελοι...είναι.
......''δύσκολες μέρες''...στο ''κράτει'''....οι μηχανές.......
..Σίρο Ρεδόνδο.
............να είστε καλά.
Θέλω να αποφύγω την επίσκεψη με την μιαρή ιδιότητα του τουρίστα. Δείχνω κομματική και επαναστατική πειθαρχία περιμένοντας να μου εγκριθεί η αίτηση πολιτικού ασύλου από την κόλαση του χρεωκοπημένου ευρωπαϊκού καπιταλισμού στον σοσιαλιστικό παράδεισο της Καραϊβικής.
"Το κύμα έχει περιοδικότητα, δεν έχει όμως ρυθμό. Ξέρεις ότι θα έρθει, αλλά δεν ξέρεις πότε..."
Αχ κακότυχοι Χιλιανοί στπ Constitucion και στις άλλες πόλεις, δίπλα στον ωκεανό.
Περιοδικότητα, με κάποιο τρόπο έχουν και οι σεισμοί.
μια σκέψη..
φως φως...
τούτο το φως ..από τις αναρτήσεις σας...
γιατί όχι;
ένα βιβλίο...καλή αρχή.
καλή αρχή.
γράψτε.
καληνύχτα.
Σ.Ρεδόνδο.
Σ.Ρεδόνδο: Μα πού πάτε και τις ξετρυπώνετε αυτές τις παλιές αραχνιασμένες αναρτήσεις;
Ακολουθώ πάντως τη συμβουλή σας και γράφω νυχτιάτικα.
..μα που πάω;;
..μα στις αναρτήσεις σας.
αραχνιασμένες;
ουφ! μα τον che παρασύρομαι
και σας γράφω νυχτιάτικα σε αραχνιασμένες αναρτήσεις....
ουφ!μα τον che σας ευχαριστώ
που έχει λόγο το σχόλιό μου...
......στις όμορφες αραχνοκέντιτες αναρτήσεις σας.
Σ.Ρ.
Δημοσίευση σχολίου