Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Πρόχειρο Διαγώνισμα





1.Να αναγνωρίσετε και να περιγράψετε με εικαστικούς όρους το παραπάνω άγαλμα.

2. Αναφέρετε επιγραμματικά τις ιδιότητες της θεότητας που απεικονίζει.

3. Γράψτε περιληπτικά την ιστορία ανεύρεσης του αγάλματος.

4. Αναφέρατε το όνομα του γλύπτη που το φιλοτέχνησε, το υλικό που χρησιμοποίησε, και το Μουσείο στο οποίο ευρίσκεται σήμερα.

5.Επιχειρήστε να εντάξετε το άγαλμα στην περίοδο της ιστορίας της τέχνης στην οποία ανήκει και αναφέρατε άλλα δύο αγάλματα ή συμπλέγματα της ίδιας περιόδου.

6.Να συγκρίνετε το άγαλμα του διαγωνίσματος με εκείνο της ίδιας θεότητας- το επονομαζόμενο «…. της Κνίδου» - που φιλοτέχνησε ο Πραξιτέλης.

7.Να αναφέρετε τουλάχιστον 5 έργα τέχνης στα οποία η ίδια θεότητα έχει κυρίαρχο ρόλο, τους δημιουργούς τους και την εποχή. (Λογοτεχνία, Λυρικό θέατρο, Ζωγραφική, Γλυπτική)

8. Να αναφέρετε τουλάχιστον ένα περιοδικό ελληνικό ή ξένο που κυκλοφόρησε με την εικόνα του αγάλματος στο εξώφυλλό του.




Χρόνος διαγωνίσματος μία ώρα. Βιβλία ανοιχτά .
Παρακαλώ να μη μιλάτε μεταξύ σας-ο καθένας στην οθόνη του!


Η εικόνα από εδώ.
Μουσική: Piece Of Cake, με το τρίο του Michel Camilo

30 σχόλια:

Theodota είπε...

A, ρε κακομοίρα Αφροδιτούλα και λοιποί θεοί του Ολύμπου! Μόνο εσείς μας μείνατε για καύχημα. Και αν κανένα βρωμοπεριοδικό τολμήσει να σε υποτιμήσει αρχαίε πολιτισμέ μου, μέγα θέμα του περίκαλλου έθνους θα το κάνω, εγώ ο θεματοφύλακάς σου, αφού δεν έχω τίποτα άλλο να με απασχολήσει...

b|a|s|n\i/a είπε...

τι ώρα είναι; πέρασε η ώρα; μαζευτήκανε οι οθόνες;
στο δημοτικό πάντως μας μαθαίνανε όποιος κοροϊδεύει τον άλλον κοροϊδεύει τον εαυτό του. ;)
καλησπέρα σου!

Τσαλαπετεινός είπε...

Theodota : Θεοδότα, αναπτύσσεις πολύ ωραία τις απόψεις σου αλλά φοβάμαι ότι δεν έχεις απαντήσει σε καμία από τις ερωτήσεις του διαγωνίσματος. Ίσως στο ένα σκέλος της πρώτης. ;-)


b|a|s|n\i/a : Βασίλη παιδί μου, μπήκες, στάθηκες για πέντε λεπτά στα θέματα και παρέδωσες το σχόλιό σου. Ξεκουράσουν απόψε κι αύριο μετά από τις δουλειές στην αυλή σου θέλω να καθίσεις και να απαντήσεις προσεκτικά, σε όλες τις ερωτήσεις. ;-)

Margo είπε...

Μαρμάρινο άγαλμα της Ελληνιστικής περιόδου παριστάνει την Θεά Αφροδίτη πριν πάρει το μπάνιο της. Βρέθηκε το 1820 από αγρότη στη Μήλο, το αγόρασαν οι Γάλλοι δίνοντάς του 400 γρόσια. Ο κατασκευαστής άγνωστος.. ίσως είμαι προκατειλημμένη ως Ελληνίδα όμως στο Λούβρο όταν την αντίκρισα δεν περιγράφεται η συγκίνηση που ένιωσα, η Αφροδίτη μαζί με την Νίκη της Σαμοθράκης είναι τα πιο εντυπωσιακά τα πιο όμορφα έργα στο μουσείο.

Αυτή την ερώτηση για το περιοδικό δεν την κατάλαβα καθόλου;-)
Καλό ξημέρωμα!

vague είπε...

Δεν μπορώ να συμμετέχω στο διαγώνισμα. Δεν είναι σωστό.
(Άκου που σου λέω.)

Yannis Tsal είπε...

Μάθημα και μάλιστα μετά διαγωνίσματος σαββατιάτικα; Καταγγέλω δόλια απόπειρα κατάργησης του εργατικού και μαθητικού κεκτημένου της σαββατιάτικης αργίας, σε μια μέρα μάλιστα με μεγάλο συμβολισμό: Επέτειος του Καρακάσο του 1989, που άνοιξε το δρόμο στη Μπολιβαριανή Επανάσταση!

logia είπε...

το πιάσαμε το υπονοούμενο
γιαυτό δεν πέφτουμε στην παγίδα!!!
αλλά εκείνο το δακτυλάκι σε κείνο το ακατανόμαστο περιοδικούλι εμένα μου φάνηκε πως απευθυνόταν στους γερμανούς
κάνω λάθος;
γιατί εγώ όταν ήμουν μικρή και άμυαλη και θύμωνα με τα αγόρια που μου έκαναν τους έξυπνους όταν με έβλεπαν να οδηγώ μηχανή, αυτό το δακτυλάκι τους έδειχνα...
γιαυτό τώρα εμείς γιατί παρεξηγηθήκαμε;

Ανώνυμος είπε...

Αφροδίτη, έργο της ελληνιστικής εποχής, άγνωστου δημιουργού, χρονολογείται μεταξύ 3ου και 1ου αιώνα πχ.Το άγαλμα χαρακτηρίζεται από την αρμονικότητα και τη χάρη των μελών του, τη ζωντάνια των κινήσεων, την έντονη θηλυκότητα και ομορφιά του.Η Αφροδίτη λατρεύονταν στην Αρχαία Ελλάδα ως θεότητα της ομορφιάς και των ανθρώπινων παθών.Συνδέεται και με το θρήνο, ίσως λόγω της του άδοξου τέλους που είχε ο έρωτάς της με τον Άδωνη,με τις ουράνιες θεότητες αλλά και με τις θεότητες του κάτω κόσμου.
Το άγαλμα βρέθηκε τυχαία το 1820 από έναν αγρότη στη Μήλο ο οποίος το πούλησε σε κάποιο Γάλλο γι αυτό και σήμερα "φιλοξενείται" στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.Επίσης αξιόλογα έργα της εποχής είναι ο "Ηρακλής αναπαυόμενος" του Λύσιππου που φιλοξενείται στο ίδιο μουσείο, αλλά και ο "έφηβος ιππέας", έτσι νομίζω ονομάζεται, που ευτυχώς μπορούμε να το θαυμάσουμε στο δικό μας Αρχαιολογικό, εν μέσω κάποιας πορείας, φαντάζομαι.Τι άλλο; Α, ναι. Ξέρω τη "γέννηση της Αφροδίτης" του Μποτιτσέλλι.'Αλλο δε μου ρχεται.Σε περιοδικό εξώφυλλο "πούλησε" πρόσφατα στο FOCUS, Ας μην αναφέρουμε λεπτομέρειες. Θα στεναχωρεθούμε. Α, με την Αφροδίτη της Κνίδου, χρονικά προηγείται, δεν εννοώ χρονολογικά,αλλά απλά εκείνη του Πραξιτέλη τα έχει βγάλει ήδη τα ρούχα της και είναι έτοιμη για το μπανάκι.Το άγαλμα του Πραξιτέλη έχει δυστυχώς καταστραφεί κι εκείνο που ξέρουμε είναι απλά αντίγραφο.Ήταν βέβαια και εκείνο εξαίσιας ομορφιάς και πολύ γνωστό στην εποχή του. Επίσης μετανάστευσε στη Κωνσταντινούπολη πριν την καταστροφή του από πυρκαγιά. Ελπίζω να μην ξεσπάσει κάποια παρόμοια στο Λούβρο γιατί θα ξεχάσουμε τα "γαλλικά" μας.
Ουφ, ελπίζω να πέρασα. Ευχαριστώ για την ευκαιρία επανάληψης.
Μετά τιμής, ο ταπεινός "Δρούτσουλας"

κόκκινο μπαλόνι είπε...

ουφ, τα κατάφερα να ξαναγράψω σχόλιο σε σας!
Την σπανακόπιτα την έφτιαξα (δεν άνοιξα φύλλο όμως, την άλλη φορά ελπίζω...περιμένω τη συνταγή για τις γαρίδες)

Καταρχήν, να σας συγχαρώ για το πανέξυπνο ποστ και κατά δευτέροις, αντιγράφω τον αποπάνω μου που έχει διαβάσει καλύτερα από μένα!

Προσθέτω: λένε πως υπήρχαν και τα χέρια όταν βρέθηκε αλλά χάθηκαν! Μύθοι και ιστορίες (όλα ανάκατα) για το πώς συνέβη αυτό...στη μεταφορά; μας έπεσε; έγινε ελληνο-γαλλικός καβγάς και μπήκε στη μέση να μας μας χωρίσει; Πολλά λέγονται!

Ελληνιστικής περιόδου και το προδίδει η χάρη με την οποία στρέφεται η Αφροδίτη...είναι έτοιμη να κινηθεί, το νιώθεις! Μάλιστα, πιο εύκολα θα το κατέτασσα στα τέλη της περιόδου...τέλη 2ου-αρχές 1ου π.Χ., τότε που ξαναγύρισε ο θαυμασμός στο κάλλος της κλασσικής περιόδου.

Ο Κανόβα έχει κάνει ένα άγαλμα με τη σύζυγο του Μποργκέζε ως Αφροδίτη σε ανάκλιντρο (το συνήθιζαν αυτό οι πλούσιοι)! Την είδα στην Γαλερία Μποργκέζε στη Ρώμη.
Είδα πρόσφατα στο Λονδίνο και μια Αφροδίτη του Ρούμπενς, νομίζω ήταν σχετικά με το μήλο του Πάρη!!

Αυτά για σήμερα, είναι κι αργά!

μ είπε...

Σεπτέμβρη με βλέπω εμένα...

Theodota είπε...

Είσαστε άδικος κύριε Έποπς! Αφού είπα το όνομα της αυτής καμπυλότητος, της ημίγυμνης θεάς. Ελάτε τώρα, τη βάση στο μάθημα ελληνογνωσίας δεν την αξίζω;

ELvA είπε...

Eγω θα βαλω ...μεσον, (ξερω κατι βουλευτες μαλαμα που θα σας πιεσουν να μου δωσετε το βαθμο που μου ...αξιζει!) ;)))

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Μπράβο Margo! Τα πήγες πολύ καλά!
Η τελευταία ερώτηση για το περιοδικό ήταν ερώτηση προαιρετική. Οπότε δεν πειράζει καθόλου.


Riski : Εντάξει το δέχομαι! Θα πρέπει όμως να παραδώσεις μια γραπτή εργασία με θέμα της επιλογής σου στο μάθημα της ιστορίας της τέχνης ή της πατριδογνωσίας. Άκου που σου λέω!

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos: Άσε επιτέλους τις επετείους να ξαποστάσουν λίγο, άσε τη μελέτη της επανάστασης και ασχολήσου λίγο με ζητήματα τέχνης. Το μάθημα όπως και το διαγώνισμα ήταν προαιρετικό και μόνο όσα παιδάκια θέλανε ήρθαν.


logia : Πας κι εσύ αμέσως στην τελευταία ερώτηση! Γιατί παιδί μου; Γιατί δεν παίρνεις τα θέματα με τη σειρά.
Ελπίζω να έχεις σταματήσει να κάνεις χειρονομίες, αλλά να συνεχίζεις να οδηγείς μηχανή.

Τσαλαπετεινός είπε...

Δρούτσουλας: Δέκα άριστα και με τόνο! Υπόδειγμα διαγωνίσματος. Πληρέστατες απαντήσεις που δείχνουν ότι έχεις αφομοιώσει την ύλη απολύτως. Μεστός λόγος που ρέει άμεσος, χωρίς περιττά στοιχεία.

Αν ήμασταν σε τάξη, ειλικρινά θα σου ζητούσα να σηκωθείς και να διαβάσεις το διαγώνισμά σου για να ακούσουν μερικοί μερικοί που ήρθαν αδιάβαστοι πώς μπορεί να ανταποκριθεί ένας καλός μαθητής στις απαιτήσεις του σαββατιάτικου μαθήματος.
Εύγε!

(Μεταξύ μας όλοι είχαμε ανάγκη από μια μικρή επανάληψη)

Τσαλαπετεινός είπε...

κόκκινο μπαλόνι : Παιδί μου σε συγχαίρω που ενώ έφτασες άγρια χαράματα, στάθηκες και αντιμετώπισες έστω και με μια μικρή βοήθεια από το διπλανό σου- την οποία με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολογείς- τα θέματα του διαγωνίσματος, ενώ θα μπορούσες να φέρεις κάποιο δικαιολογητικό και να πέσεις για ύπνο αμέσως αποφεύγοντας τον κόπο.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω τον αλέγκρο τρόπο που διηγείσαι τον ακρωτηριασμό της θεάς.

(Η συνταγή θα έρθει λίγο αργότερα… για λίγες μέρες δε θέλω να δω, να γράψω, να φάω ή να ακούσω τίποτα για γαρίδες!!! )

Τσαλαπετεινός είπε...

Μανος : Επειδή είσαι φίλος, θα έχεις μια ακόμα ευκαιρία. Σου λέω από τώρα ότι το επόμενο διαγώνισμα θα έχει γενικό θέμα τα ανάκτορα της Κνωσού και μια ερώτηση οπωσδήποτε θα είναι για τις Μινωικές τοιχογραφίες. Τι άλλο να κάνω για να γλυτώσεις την εξεταστική του Σεπτεμβρίου;



Theodota : Μα παιδί μου Θεοδότα, από σένα περίμενα πολύ περισσότερα από τη βάση. Δε λέω, η αναγνώριση της θεότητας ήταν σημαντική αλλά…τη βάση; Μόνο; Δε μου κάνει καρδιά! Έλα αύριο με τον κηδεμόνα σου να το συζητήσουμε.

Τσαλαπετεινός είπε...

Elva : Δε σε πιστεύω! Τι πράγματα είναι αυτά. Ρουσφέτι σε πρόχειρο διαγώνισμα πού ξανακούστηκε; Εσύ να έρθεις οπωσδήποτε με τον κηδεμόνα σου.

Α! Καλό μας μήνα!

bourboulithres είπε...

Η απουσιολόγος μπροστά δε κάνει λίγο προς τα δεξιά για να δω τίποτε!
Φτου!
Πάλι μετεξεταστέα θα μείνω!

μ είπε...

Είσαι μεγάλη ψυχή εσύ!

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε,

το αγαλμα της ανάρτησής σας εικονίζει  την ποντογενή θεά,   τη «νυκτερία, ζεύκτειρα και δολοπλόκα  μητέρα της Ανάγκης».1

Μια θαλασσινή αγκαλιά την χάρισε στα Κύθηρα και μια άλλη χθόνια την έταξε στην Μήλο. Ο έρωτας την φέρνει στη Λευκάδα, ενώ ο Ζέφυρος την ταξιδεύει ως την Κύπρο. Ο Οβίδιος αναφερόμενος στον έρωτά της  για τον Αδωνη περιγράφει ευσύνοπτα τα μέρη που την διεκδικούν (λόγω πρόωρου θανάτου του δεν πρόλαβε να συμπεριλάβει το Παρίσι):

[…] Της ομορφιάς αιχμάλωτη του άνδρα, και δεν την νοιάζουν πια των  Κυθήρων οι ακτές, ούτε την Πάφο αναζητά, που το βυθό το πέλαγος την ζώνει, ούτε την ψαροθρόφα Κνίδο και την πλούσια σε μέταλλα Αμαθούντα. Απέχει κι από τον ουρανό, τι κι από εκείνον ανώτερο τον Αδωνη πια βρίσκει  […].2

Αν δεν κάνω λάθος ο Βελασκεθ είναι ο πρώτος ζωγράφος που θα εικονίσει την Κύπριδα όχι με τον κλασικό τροπο που επέβαλε πρωτος ο Τιτσιάνο και επιβίωσε μεχρι το Μανέ και τον Μοντιλιάνι, αλλά από την αναποδη, με την πλάτη της καλλίπυγου Θεας στραμμένη προς το θεατή και το πρόσωπο της υδονοβλεπτικό [τι έξοχη ειρωνεία!] μέσα από τον καθρέφτη.

Τελικά, τόσο που μας ταξιδευει ο έρωτας δικαιο είναι που στην Κνίδο την λατρευαν ως «εύπλοια Αφροδίτη», προστάτιδα των θαλασσίων δρόμων. Πολλές φορές κοιτώ τη θάλασσα ετσι και τη σκεφτομαι.


1. Ορφικός Υμνος στην Αφροδίτη
2. Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, βιβλίο δέκατο, εκδ. στιγμη, μτφρ, Τ. Νικολόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Η πρώτη τόση πιστή απεικόνιση κοψοχέρη, που διαθέτει η ανθρωπότητα...

vague είπε...

Συμβιβαζόμαστε με μια διατριβή πάνω στο θέμα του "στραβισμού της Αφροδίτης της Μήλου" και της γοητείας που αυτός προσθέτει στο βλέμμα της θεάς;

Σελιτσάνος είπε...

Δεν καταλαβαίνω τίποτα!Αυτό δεν είναι γνωστό εθνικό σύμβολο,το οποίο εσυλήθη προσφάτως από γνωστούς απολίτιστους και ακαλλιέργητους βάρβαρους,με σκοπό την μίανσιν της γονιδιακής μας καθαρότητος;Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!(...τον Marcellus μου μέσα!!!Ίνα μην αναφερθώ εις τον Μέγα Δραγουμάνο Ν.Μουρούζη και συγχυστώ!!!)

Thalassenia είπε...

Η Νίκη της Σαμοθράκης και η Αφροδίτη της Μήλου σε περίοπτη θέση στο μουσείο του Λούβρου.
Τα είδα το ΄74 έφηβη τότε και ακόμα θυμάμαι την περηφάνια που ένοιωσα.
Το ίδιο όμως είπε και ο γιος μου που γύρισε προχθές από εκεί.
Δεν ξέρω αν εμείς σαν λαός σταθήκαμε σ΄αυτά και δεν κάναμε τίποτα άλλο για να είμαστε πάντα υπερήφανοι.
Αλλά να βράσω τον πολιτισμό τους μη πω τίποτα άλλο, αν παγκόσμια σύμβολα τα ευτελίζουν έτσι.

Άντε και φούντωσα, συγνώμη, ξέφυγα και από το θέμα. Βαθμός:

Καλό μήνα.

Τσαλαπετεινός είπε...

bourboulithres : Μη στεναχωριέσαι! Μπορείς να ρίξεις μια ματιά στα σχόλια που πήραν καλό βαθμό και να έρθεις τον Ιούνιο για προφορική εξέταση.

Καλή σου μέρα.



Μανος : Τι να κάνω; Για το φίλο μου…

Τσαλαπετεινός είπε...

συκοφάγος :


Μα την Εύπλοια Αφροδίτη- την οποία σημειωτέον τιμώ βαθύτατα- σπάνια συναντάει κανείς τέτοιο μαθητή!
Εύγε παιδί μου Συκοφάγε! Είμαι πολύ περήφανος για σένα.

Μπορεί να μην ήρθες στην ώρα σου για το διαγώνισμα, να αποτίναξες το ζυγό των τυπικών ερωτήσεων, αλλά κατάφερες να με εκπλήξεις και πάλι με την επιμέλεια, το εύρος των γνώσεών σου και την γλαφυρή γραφή σου.

Θα σου συνιστούσα να συνεχίσεις τη διατριβή σου διαβάζοντας το ποίημα του
Shakespeare, Αφροδίτη και Άδωνις που βασίστηκε στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και στην συνέχεια να ακούσεις την ομώνυμη όπερα του John Blow.

Επίσης μπορείς να συμπληρώσεις την πινακοθήκη της διαριβής σου με την Προσφορά στην Αφροδίτη του Tiziano Vecellio που βρίσκεται στο Πράδο στην Μαδρίτη, με το έργο του Annibale Caracci Αφροδίτη και Άδωνις, καθώς και τα ομότιτλα έργα των Joseph Heintz , Nicolas Poussin και του Hans Bol.

Τσαλαπετεινός είπε...

ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Καλημέρα Φοράδα! Μου δίνεις την ευκαιρία να πω ότι η «ακρωτηριασμένη» Αφροδίτη έχει χρησιμοποιηθεί πολύ εύστοχα παλιότερα σε άρθρο για άτομα με αναπηρία και την αντιμετώπισή τους από τους ‘αρτιμελείς’.



Riski : Τι να σου πω βρε παιδί μου! Πάς και βρίσκεις κάτι θέματα…Κάνε ότι καταλαβαίνεις. Δεν μπορώ να σταθώ εμπόδιο στη διατριβή σου. Μόνο φρόντισε να βρεις ικανή βιβλιογραφία για το στραβισμό.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Κύριε επιθεωρητά! Πολύ χαίρομαι που περάσατε. Είχαμε πρόχειρο διαγώνισμα και τα παιδιά όπως θα είδατε από τα γραπτά τους τα πήγαν πολύ καλά, παρ` όλο που τα ζητήματα ήταν δύσκολα και το διαγώνισμα αιφνιδιαστικό.

Πάντως δε θέλω να συγχύζεστε με παλιές ιστορίες. Υπάρχουν τόσες σύγχρονες!


Thalassenia : Το πρόβλημά μας- ή τουλάχιστον ένα από τα προβλήματά μας- είναι ότι η συγκίνηση που νοιώθουμε προέρχεται αποκλειστικά από το γεγονός ότι «είναι δικά μας» ότι τα δημιούργησαν «οι προγονοί μας», χωρίς να γνωρίζουμε ή να ενδιαφερόμαστε να μάθουμε γιατί είναι σημαντικά.

Αυτές τις μέρες φούντωσα κι εγώ όχι από το ανάξιο λόγου εξώφυλλο αλλά από τις αντιδράσεις όλων αυτών των συμπατριωτών μας που το μόνο που γνώριζαν για την Αφροδίτη της Μήλου ήταν ότι είναι «ελληνικό άγαλμα που βρίσκεται στο Λούβρο». Κι αυτή… η φούντωση στάθηκε αφορμή για το «Πρόχειρο Διαγώνισμα»

Καλό μήνα να χουμε!

Unknown είπε...

Καλησπέρα!
Καταρχάς συγχαρητήρια για το υπέροχο μπλογκ σας και για τα όμορφα κείμενά σας!

Επειδή πέρυσι στη Φιλοσοφία ο καθηγητής μου είχε αφιερώσει ένα μάθημα στην Αφροδίτη και τις απεικονίσεις της στην τέχνη, μας μίλησε διεξοδικά για την Αφροδίτη της Μήλου και της Κνίδου.

Θα ήθελα να προσθέσω μερικά πράγματα, αν μου επιτρέπετε, όπως μας τα εξήγησε ο καθηγητής μου (και ελπίζω να είναι ακριβή).

1. Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου αποτελείται από δύο αγάλματα, τον γυμνό κορμό και τα ενδύματα. Το σημείο ένωσής τους βρίσκεται αριστοτεχνικά κρυμμένο ανάμεσα στα ρούχα.

2. Όταν ένας μοναχός από το Άγιο Όρος βρέθηκε στο νησί, είπε στους κατοίκους ότι το άγαλμα δεν ήταν της Αφροδίτης, αλλά... της Παναγίας. Ο ημιμαθής καλόγερος, επηρεασμένος από τις απεικονήσεις της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας, θεώρησε ότι το άγαλμα "της Παναγίας" δημιουργήθηκε κατά τη Πρωτοχριστιανική Περίοδο. Οι Μήλιοι το μετέφεραν σε ναό και το λάτρευαν, μέχρι που ήρθαν οι Γάλλοι και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
{Όμως ακόμη και αν αυτός ο μύθος δεν ισχύει, η Παναγία στις πρώτες απεικονίσεις της κατά τα βυζαντινά χρόνια ταυτιζόταν με την Αφροδίτη. Όπως και η Αφροδίτη άλλωστε συνδέεται με την κυπρο-φοινικική θεότητα Αστάρτη.}

Και όσον αφορά την "Αφροδίτη της Κνίδου"...
3. Από ηθική άποψη, η Αφροδίτη της Μήλου είναι ανώτερη, καθώς κατάφερε να υπερβεί την ανθρώπινη φύση, ενώ η αψεγάδιαστη, αισθησιακή μορφή της Αφροδίτης της Κνίδου γεννούσε και την ηδονή. Παρ'όλα αυτά, γι’ αυτήν ο Λουκιανός έγραψε το 2ο αιώνα μ.Χ. ότι ήταν το ωραιότερο άγαλμα της αρχαιοελληνικής τέχνης, και γοήτευσε μέχρι και τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο, μαχητή των ειδωλολατρών.