.
“Βρε Χρίστο, δε βάζουμε δύο γωνίες ακόμα να είμαστε σίγουροι”, είχα πει ανήσυχος στο μαραγκό που μόλις είχε τοποθετήσει ένα ντουλάπι τοίχου στην κουζίνα μου. “Δεν έχουν ανάγκη...” απάντησε με σιγουριά, αλλά εγώ επέμεινα και τότε εκείνος γελώντας μου είπε: “Θα σου κάνω ότι έκανα στο μικρό Μεξικάνο... που ακόμα πρέπει να κλαίει”. Τον κοίταξα απορημένος, εκείνος συνέχισε να γελάει άναψε τσιγάρο, αναστέναξε και μου διηγήθηκε μια ιστορία που θυμήθηκα με αφορμή την τρέχουσα επικαιρότητα.
Πριν καταλήξει να δουλεύει σε επιπλοποιείο ήταν για αρκετά χρόνια ναυτικός. Σε κάποιο από τα πρώτα του ταξίδια γνώρισε μια νεαρή Μεξικάνα. Μεγάλος έρωτας, κεραυνοβόλος. Σύντομα αρραβωνιάστηκαν και ο Χρίστος φρόντιζε όσο γινόταν πιο συχνά να βρίσκεται στο Μεξικό. Η κοπέλα έμενε με την οικογένειά της σε ένα άθλιο σπίτι πλινθόκτιστο όπως άλλωστε όλα τα σπίτια του χωριού της. Το δάπεδο ήταν πατημένο χώμα και η κουζίνα είχε ένα χτιστό πάγκο με τρία ντουλάπια όλα κι όλα που έκλειναν με κομμάτια ύφασμα που κρεμόταν από ένα σκοινάκι στερεωμένο σε καρφιά. Του Χρίστου τα χέρια έπιαναν ήταν και τρελά ερωτευμένος οπότε αποφάσισε να φτιάξει ντουλάπια της προκοπής για την κουζίνα της πεθεράς του. Μέτρησε, έκανε ένα σχέδιο, παράγγειλε την ξυλεία και στρώθηκε στη δουλειά.
Όταν τα ντουλάπια τελειώσαν έφτασε στο σπίτι σύσσωμο το χωριό για παρακολουθήσει την τοποθέτησή τους από τον “Έλληνα γαμπρό”. Πρώτα μπήκαν τα κάτω, με καινούριο νεροχύτη κι ύστερα ζήτησε από τρεις γεροδεμένους άντρες που παρακολουθούσαν τον βοηθήσουν. Σημάδεψε το ύψος, τους έβαλε να τα κρατήσουν σταθερά κι εκείνος τα στερέωσε με γωνίες που είχε παραγγείλει σε σιδεράδικο. Όταν βίδωσε τις βίδες είπε στους άντρες να τα αφήσουν, αλλά εκείνοι δίσταζαν φοβούμενοι ότι θα έπεφταν. Ποτέ μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχαν δει ντουλάπια να κρέμονται στο τοίχο. Με τα πολλά τους έπεισε κι εκείνοι τράβηξαν τα χέρια τους και απομακρύνθηκαν.
Παρατήρησε όμως ότι είχαν αποτραβηχτεί κι όλοι οι άλλοι - στο βλέμμα τους υπήρχε η βεβαιότητα ότι τα πάνω ντουλάπια θα έπεφταν από στιγμή σε στιγμή. Προσπάθησε να τους εξηγήσει ότι οι γωνίες και οι βίδες που έβαλε ήταν δυνατές για να κρατήσουν ακόμα και διπλάσιο βάρος και εκείνοι περισσότερο για να του κάνουν το χατήρι παρά γιατί πείστηκαν, συμφώνησαν. “Όμως καλού κακού δε θα βάλουμε τίποτα πάνω τους” διευκρίνισε η πεθερά του και τότε ο Χρίστος άρπαξε ένα στρουμπουλό πιτσιρικά δέκα χρονών τον σήκωσε ψηλά και τον άφησε πάνω στο ντουλάπι. Ο μικρός σίγουρος κι αυτός με τόσα που είχε ακούσει ότι θα γκρεμοτσακιστεί, έβαλε τρομαγμένος τα κλάματα και οι γυναίκες, με πρώτη τη μάνα του άρχισαν να τσιρίζουν “το παιδί, το παιδί θα σκοτωθεί”.
Τα ντουλάπια φυσικά δεν έπεσαν. Όμως η πεθερά του για να είναι σίγουρη έβαζε 'εκεί πάνω' μόνο ελαφριά σκεύη. Άλλωστε δεν μπορούσε να βασιστεί στο λόγο του Χρίστου. Γιατί τον άλλο λόγο που της είχε δώσει- να παντρευτεί την κόρη της -δεν τον κράτησε τελικά κι ας κρυφοανασταίναζε εικοσιπέντε χρόνια μετά μπροστά μου στη θύμηση της Μεξικάνας του. Ας όψονται βλέπεις οι δικοί του που δεν μπορούσαν να χωνέψουν την ιδέα της ξένης νύφης. Με τη μουρμούρα τους πρώτα τον χώρισαν, ύστερα του παρουσίασαν ένα καλό κορίτσι- παπούτσι από τον τόπο του και τον ανάγκασαν να ξεμπαρκάρει οριστικά και να πιάσει δουλειά σα μαραγκός.
Μουσική: Esquivel, του μεξικανού συνθέτη και πιανίστα Juan García Esquivel
30 σχόλια:
Δεν ξέρω με τι να χαμογελάσω, με τον μαραγκό και την ιστορία του, με τον επιπλοποιό και τα "στοιχεία" περί χρηματισμού; Ειδικά με αυτό το δεύτερο μου έρχεται κλαυσίγελος.. ας ακούσω τη μουσική...
Καλησπέρα Τσαλαπετεινέ μου:-)
Καλά αν κρίνω από τη φωτογραφία, πρέπει να απόκτησε η πεθερά την καλύτερη κουζίνα του χωριού και των Μεχικάνικων περιχώρων :P
υγ. Με γεια το ντουλάπι :)
Δεν είσαι κι εσύ περίεργος να διαβάσεις και κάποιες άλλες μεταφράσεις του συγκεκριμένου μεταφραστή του υπουργείου εξωτερικών και τις απαντήσεις που δόθηκαν, πιθανόν βάσει αυτών ακριβώς των "μεταφράσεων"; Εγώ πολύ....
Απ'αυτήν την ιστορία με τον γαλάζιο επιπλοποιό δεν έχω καταλάβει τίποτα!
(Η δική σας ιστορία,όπως πάντα,απολαυστική.)
k meta apo auth thn istoria, ton xanaempisteuthkes na sou ftiaxei ki alla epipla?
k meta apo auth thn istoria, ton xanaempisteuthkes na sou ftiaxei k alla epipla? ( pantws h kouzina einai wow!)
Πολύ μοντέρνα μου φαίνεται η κουζίνα του μάστρο Χρήστου, σίγουρα δεν την αγόρασε από τα ΙΚΕΑ πριν φτάσουν στο Μεξικό και απλά την τοποθέτησε για να εντυπωσιάσει την καλή του; :)
Αυτό βέβαια είναι επουσιώδες, αφού στον έρωτα, την πολιτική και τον πόλεμο όλα επιτρέπονται, σύμφωνα με τον σιορ Μακιαβέλι και τον ταβάριτς Νετσάγεφ. Εννοείται πως καταδικάζουμε την "αθάνατη ελληνική επαρχία" που μπήκε ανάμεσα στο τόσο ταιριαστό ζευγάρι και σε μια όμορφη μίξη λαών και πολιτισμών.
Τούτος ο Εσκιβέλ έχει καμιά σχέση με τη σύγχρονη συγγραφέα Λάουρα Εσκιβέλ;
- η κουζινα της φωτο ομοιαζει με ιατρειο (ψυχρη και παγερη)
μα γιατι δεν βαλατε ενα ανθος???
-μα υπαρχουν ακομα μαραγκοι?????????
τωρα θα μου πειτε εδω υπαρχουν ακομα ντουλαπες και ας ειναι και αδειες...
αυτο το κοριτσι - παπουτσι θα τον κανει δυστυχη!
σας το λεω!:)
Διατηρώ πάντα τις αμφιβολίες μου για παντός είδους επιπλοποιούς. Και για τους "μεν" και για τους "δε".
(Έχω δει ντουλάπια να πέφτουν, αν με καταλαβαίνεις.. και να φανταστείς ότι δεν είμαι καν από το Μεξικό) ;)
Αχ, κι αυτός ο τίτλος!... Ερμάρια! Πού στο καλό το θυμηθήκατε αυτό και μου φτιάξατε τη διάθεση δευτεροπρωινιάτικα? :-)
Καλημέρα σας, εξωτικό πτηνό :-)
Όλα έγιναν με δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή. Δεν την πήρε, έκανε το χατίρι των άλλων και άλλαξε ζωή για να είναι όλοι καλά,εκτός από αυτόν. Τέτοια κάνουμε και ανοίγουμε το δρόμο και για άλλες πιο δημοκρατικές αποφάσεις
Συνήθως καθυστερώ πολύ με τα σχόλια αλλά νομίζω ότι αυτή τη φορά το παράκανα....
Margo: Και οι δύο ιστορίες προκαλούν γέλιο...μόνο που το γέλιο της δεύτερης συνοδεύεται με κούνημα του κεφαλιού...ξέρεις αυτή η κίνηση που μεταφράζεται στο “τί άλλο θα ακούσουμε”
Μάνος: Δυστυχώς δεν είχα φωτογραφία από την κουζίνα της παρ` ολίγον πεθεράς οπότε έπρεπε ή να βάλω μια ωραία κουζίνα ή να ταξιδέψω στο Μεξικό. (Μεταξύ μας θα προτιμούσα το δεύτερο)
Υ.Γ. Το ντουλάπι κοντεύει να παλιώσει και στο μεταξύ χρειάζομαι ένα ακόμα οπότε προβλέπω ότι θα έχω καινούρια ιστορία από το Χρίστο
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ` ΑΛΩΝΙ : Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος μεταφραστής πρέπει να πάρει κάποιο επίδομα. Ευφάνταστης μετάφρασης ας πούμε. Κι αν οι άλλες του μεταφράσεις είναι εξ ίσου πετυχημένες πρέπει να προαχθεί αμέσως. ;-)
Σελιτσάνος: Κι εγώ δεν κατάλαβα πολλά από την ιστορία του γαλάζιου επιπλοποιού κυρίως γιατί πήγε το μυαλό μου αμέσως στην ιστορία του Χρίστου και ξέχασα την αφορμή.
Donna Bella : Μα φυσικά, αφού ούτε το ντουλάπι ρτης πεθεράς έπεσε ούτε το δικό μου. Λέω μάλιστα να του ζητήσω άμεσα να μου φτιάξει μια μικρή βιβλιοθήκη. Ίσως ψαρέψω καμία ακόμα ιστορία.
Tsalapeteinos: Αδελφέ μου επαναλαμβάνω ότι η κουζίνα του ποστ είναι απλώς εικονογράφηση του κειμένου και επιλέχθηκε- να πω την αμαρτία μου- επειδή πίστεύω ότι τα πορτοκαλιά της στοιχεία “δένουν” με την δεξιά πορτοκαλί στήλη του μπλογκ.
Καταδικάζουμε και το Χρίστο που υπέκυψε στις πιέσεις της αθάνατης ελληνικής επαρχίας και εγκατέλειψε την καλή του για ένα παπούτσι από το τόπο του.
Talisker : Αν επιμένετε θα επιχειρήσω να βάλω ένα βάζο με λουλούδια και μια γαβάθα με φρούτα εποχής στην εικόνα που είναι από κάποια εταιρεία που καταστευάζει κουζίνες. Απεφυγα το λίνκ μόνο και μόν για να μην κατηγορηθώ για υπόγεια διαφήμηση της συγκεκριμένης εταιρείας.
Φυσικά υπάρχουν ακόμα μαραγκοί...μπορείτε να τους αναγνωρίσετε εύκολα. Σχεδόν από όλους λείπει ένα δάχτυλο...
Τελικά το κορίτσι μάλλον τον έκανε ευτυχή...όσο τουλάχιστον μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. Οπότε μην ανησυχείτε... ;-)
Riski: Διατηρείς αμφιβολίες ακόμα και για τον Τζεπέτο;
(Αυτό το “έχω δει ντουλάπια να πέφτουν...” να το εκλάβω κυριολεκτικά ή μεταφορικά;)
theorema: Χαίρομαι που σας έφτιαξα τη διάθεση με τον τίτλο. Τα “ερμάρια” πάντως τα θυμήθηκα προσπαθώντας να αποφύγω τα κακόηχα “ντουλάπια”.
Vany: Αγαπητή Vany καλώς ήρθατε από την φωλιά μου.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα ήταν η ζωή του αν δεν έκανε το χατήρι της οικογένειάς του και έμενε με τη αγαπημένη του στο Μεξικό.
Μπορώ πάντως να σας διαβεβαιώσω ότι ο μαστρο Χρίστος περνάει καλά.
Εντάξει, σχετικά με το Τζεπέτο το μόνο που με έχει απασχολήσει είναι τα κίνητρά του. :))))
Όμως ντουλάπια έχω δει να πέφτουν, όπως και να το εκλάβεις.
Ντουλάπια: καθόλου δεν με ενοχλούν τα απρόσωπα, αδιάφορα και άχρωμα γιατί από μόνη της η κουζίνα, τα υλικά της, οι άνθρωποι, τα μικροπράγματα τη χρωματίζουν. Η δική μου είναι μπλε πάντως. Και έντονη.
Χρίστος: αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι. (Δυστυχώς τα ανεκπλήρωτα τα ωραιοποιούμε αφού δεν ξέρουμε την πραγματικότητά τους)
ΝΔ ντουλαπάς: δεν μας παρατάνε λέω εγώ. (κουνάω κεφάλι όπως ακριβώς το περιγράφεις)
Πρέπει να ξέρετε (χωρίς να θέλω να διακιολογήσω τους "μπλε επιπλωπιούς", πως όποιος καίγεται με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Τα Χριστούγεννα μας ήρθα τα ντουλάπια (άδεια ακόμα ελέω μετακόμισης) στο κεφάλι. Παραλίγο δηλαδή γιατί είχαμε προλάβει και είχαμε φύγει. Όταν ήρθε ο μαραγκός, του είπα να κάνει στήριξη σαν να είναι να σηκώνει τα πιάτα μιας ταβέρνας με 400 κουβέρ. Ήμουν υπερβολικός το ξέρω, αλλά δεν κοστίζει κάτι πολύ παραπάνω η τοποθέτηση 20 ούπα 12mm πάνω από τα χρειαζούμενα!!!
Riski: Περιμένω ανάρτηση με τίτλο
"Τα κίνητρα του Τζεπέτο".
Τελικά όλοι έχουμε δει ή ακούσει ιστορίες με ντουλάπια κουζίνας που που πέφτουν. ;-)
Coffeemug: Θα συμφωνήσω σε όλα ειδικά στην ωραιοποίηση του παρελθόντος και των ανεκπλήρωτων.
υγ. Η κουζίνα σου φαντάζει πολύ καλοκαιρινή. ;-)
island: Είκοσι ούπα των 12mm !
Φαντάζομαι ότι θα κατατρομάξατε με την χριστουγεννίατικη πτώση...
Πάντως καμιά φορά περισσότερο από την πλημμελή στήριξη, φταίει η ποιότητα του σοβά - από προσωπική πείρα το λέω...
Συγχαρητηρια για το blog σου! Οποτε θελεις περνα κι απο το δικο μου! Ελπιζω να σου αρεσει και να παραμεινεις ως αναγνωστης! Θα χαρω!! Καλη συνεχεια!
logos_en_drasei : Σε ευχαριστώ!
Πετάγομαι αμέσως από το δικό σου.
Καλησπέρα. Εκεί που μπήκα για να ρωτήσω εάν είσαι καλά ταξιδιάρικο πουλί ή απλώς σε ταξίδι (κι αυτό γιατί συνήθως δεν αργείς να κάνεις αναρτήσεις), είδα το σχόλιο το σημερινό κι έτσι αποσύρω την ερώτηση. Την αφήνω μόνο για να δηλώσω το πέρασμά μου.
Καλό βράδυ
Τσαλαπετεινάκο που είσαι???
Πολύ μας άργησες..
Σε λίγες μέρες μπαίνει και ο Ιούλιος.. θα κάνεις το πορτραίτο του;-)
Φιλιά πολλά
Να υποθέσω ότι αφού ανοίγεις τα σχόλια είναι όλα καλά;
Πέρασα κι εγώ να πω μια καλησπέρα και να δω τι γίνεσαι
Να σαι καλά :)
ippoliti_ippoliti : Μια αργοπορημένη καλησπέρα κι από μένα.
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Όλα καλά... ;-)
Margo : Καλησπέρα Margo μου. Έχεις δίκαιο άργησα πολύ και δυστυχώς δεν υποδέχτηκα τον Ιούλιο όπως του άξιζε. Πέσανε μαζεμένα αυτό το διάστημα βλέπεις
και δεν είχα χρόνο. Σε φιλώ.
Coffeemug : Μην ανησυχείς- όλα καλά. Τώρα απλώς προλαβαίνω να δημοσιεύω τα σχόλια και να απαντώ με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά αυτό συμβαίνει και στα καλύτερα blogs. Καλό σου απόγευμα.
Latecomer : Καλησπέρα κι από μένα. Να σαι καλά που με σκέφτηκες- μην ανησυχείς πάντως όλα καλά... ;-)
Φοβερή η κουζίνα......
Δεν έχω λόγια !!!
Δημοσίευση σχολίου