Ύστερα από οχτώ χρόνια έμαθε πώς το
τηλέφωνό της εκείνο το βράδυ ήταν χαλα-
σμένο.
Από την ποιητική συλλογή του Μανώλη Αναγνωστάκη ΥΓ. που κυκλοφόρησε το 1983 (ιδιωτική έκδοση σε 100 αντίτυπα εκτός εμπορίου)
Η φωτογραφία του Σπύρου Τσακίρη.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
ΥΓ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
26 σχόλια:
Θαυμάσιο.
Έχετε τη συλλογή;
Ιφιμέδεια: Ναι...με αφιέρωση.
Τραγικό...
το οτι την έχει με αφιέρωση;
K.K.M.
γι' αυτο πρέπει κανεις να ξαναπαιρνει.
όταν αξιζει..
Theorema : Ένα ακόμα από το ΥΓ.
"Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες."
K.K.M.: "Στην εβραϊκή γειτονιά τα παιδιά δεν τον παίζανε γιατί ήταν εβραίος"
(εξαιρετική η ατάκα σας)
scarlett : Πότε αξίζει;
Να απαντήσω αντί της scarlett;
Όταν είναι κοντά σε αυτό που ονειρεύεσαι. Όταν η καρδιά λέει ναι, και το ένστικτο συνηγορεί, οτιδήποτε εμπόδιο κι αν φέρνει η λογική. Τότε, αξίζει.
(Μιλάω κι εγώ, με το χειρότερο timing στον πλανήτη...)
Πάλι καλά , κάλιο αργά παρά ποτέ και κάτι ακόμα ,οι μεγάλοι έρωτες δεν χάνονται, κάτι γίνεται και ζωντανεύουν ετσι απο το τίποτα......
φιλί
συνηθως αυτο το μαθαινει κανεις αργοτερα.
απλα αν ξανατυχει (εξαιρετικα σπανιο να εχεις τοση τυχη-ατυχια ?), δεν κανει το ιδιο λαθος.
Ήρθα, είδα, πήρα το σοβαρό μου και μετά έπεσα πάνω στην ατάκα του Καλου Κακου Μαζι.
Δεν είμαι σε θέση λυπάμαι... :)
Τα φαινόμενα απατούν, όπως και τα βιαστικά συμπεράσματα...Και αναφέρομαι σε όσα θεωρεί κάποιος ότι είναι σημαντικά στη ζωή του. Για όλα τα άλλα, μικρό το κακό.
Μπορεί να μην ήταν η ώρα τότε...
και παρηγορήθηκε.
όοοοχι...
...έκανε το σταυρό του και είπε χαμηλόφωνα: "Άγιο είχα. Σ' ευχαριστώ θεέ μου."
Aπο τους λιγους "σύγχρονους" που μου αρεσουν!:)
Ευχάριστο;
(Κάνω τον έξυπνο γιατί ο ΚΚΜ έχει ήδη σχολιάσει οπότε...)
Ένδοξες εποχές, με ακλόνητο κρατικό μονοπώλειο του ΟΤΕ!
Pompeia : Αξίζει μόνο όταν εκ των υστέρων δεν χρειάζεται να αναζητούμε δίκαννο. ;-)
vasiliki : Οι μεγάλοι έρωτες, θριαμβεύουν στην μεγάλη οθόνη
αλλά ελάχιστες φορές στη ζωή.
scarlett : Λες να μαθαίνουμε τελικά από τα λάθη μας;
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Κι εγώ Φοράδα μου, μετά από αυτή την ατάκα δυσκολεύομαι πολύ να αρθώ στο ύψος των περιστάσεων και να απαντήσω στα σχόλια.
kovo voltes...: Καμιά φορά απατούν ακόμα και τα όψιμα, τα εξονυχιστικά μελετημένα συμπεράσματα.
Coula : Ωστόσο...”Αγαπούσε ακόμα και τον αριθμό του τηλεφώνου της”
holly: Ναι...ίσως γιατί : “Την αγάπησε γιατί έπρεπε κάποτε ν` αγαπήσει” .
gasireu : Άστα! Να μη σου τύχει...
Riski: Είναι κι αυτό μια κάποια εκδοχή...
Talisker : Ε τότε ένα ακόμα για σένα: “Εμένα θα μου άρεσε με μια μουσική υπόκρουση, είπες, όπου θα καθόριζες εσύ τα κενά της σιωπής.”
Σελιτσάνος : Ανακουφιστικό, όπως υπονοεί και η Riski.
tsalapeteinos: Οι πιο ένδοξες εποχές ήταν αυτές με τις φρυκτωρίες ο οποίες όμως δεν νομίζω ότι άναβαν για να μεταφέρουν ραβασάκια.
Μια διόρθωση στην απάντηση που έδωσα στο κκμοίρη. Παρέλειψα ένα πολύ σημαντικό "δεν"
το σωστό:
"Στην εβραϊκή γειτονιά τα παιδιά δεν τον παίζανε γιατί δεν ήταν εβραίος"
τι να πουν αυτοί, που δεν τους παίζουν, γενικώς.
ΥΓ. Αν ήταν χαλασμένο το κινητό, δεν θα είχα λάβει sms.
(Θάχε γίνει κάπως αλλιώς ...για παρηγοριά, βρε αδερφέ. Δε με πείραξε τόσο το μήνυμα, όσο το μέσο).
Odyssey : Όλοι κάποτε βρίσκουν κάποιον να παίζει μαζί τους!
υ.γ. Ουσιαστικά το μήνυμα είναι που σε πείραξε όχι το μέσον. Αλλά ξέρεις ότι κι αυτή η πίκρα θα περάσει. ;-)
Δημοσίευση σχολίου