Εμείς σας στέλνουμε σε σοβαρά ρεπορτάζ κι εσείς μου γυρνάτε στους δρόμους; Πάντως θά 'θελα κάποα φορά να φτιάξετε ένα "Σάββατο κι απόβραδο" εδώ στα δικά μας μέρη,ως εναλλακτική προσέγγιση του θέματος.
. Πέρα από το πόσο ωραία ατμόσφαιρα διαχέεται από το άθροισμα τών μοναχικών φωτογραφιών, από αυτήν την παρέα τών μοναχών, μού άρεσε περισσότερο το οτι φορτώνεσαι την μηχανή στον ώμο και βγαίνεις έξω για φωτογραφικό σαφάρι, όπως έκανα κι εγώ μιά φορά κι ένα καιρό. . Ευχαριστώ που μού ξαναθύμισες εκείνες τις μέρες ή μάλλον εκείνο το αίσθημα και την αγάπη πρός τον κόσμο.
Riski: Η ίδια αγωνία με τρώει και μένα δύο χρόνια τώρα. Ότι θα φωτογραφίσω κατά λάθος κάποιον συνάδελφο βλογερ, που στη συνέχεια θα αναγνωρίσει τον εαυτό του σε μια εικόνα του ποστ και θα γράψει στα σχόλια: "Α! ώστε εσύ ήσουν τσαλαπετεινέ; Παλιοπαπαράτσι!!!"
Γκιωνης : Οι"κλεμμένες στιγμές"... Αυτό το συναίσθημα είναι πολύ ιδιαίτερο. Έχει αγάπη για τον κόσμο, έχει περιέργεια, αλλά κυρίως είναι η διάθεση της καταγραφής ενός Σαββατόβραδου που διαφορετικά θα χανόταν ανάμεσα στα άλλα.
Αξίζει τον κόπο να φορτώνεσαι αυτό το βάρος της μηχανής και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να κλέψεις τις στιγμές του άλλου.
Έχουν μια αίσθηση Νέα Υόρκης αλλά με τσολιά και λατέρνα, ειδικά με το jazz χαλί "από κάτω" είναι ακόμα πιο χάρμα. Επίσης, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι στην Αθήνα κυκλοφορούν πάνω από 2 λατέρνες, μόλις ανακάλυψα τώρα και την τρίτη, αυτή με την Καρέζη και τον Αλεξανδράκη, η άλλη που ξέρω και που φωτογράφισα έχει κεντρικό θέμα την Καρέζη με τον Αυλωνίτη, την άλλη έχω καιρό να την δω, δεν θυμάμαι πάντως για τρίτη Καρέζη...μια Βουγιουκλάκη όμως δεν θα την έχει, ε;
Εκπληκτικό ρεπορτάζ στους δρόμους της πόλης. Με πήρατε από το χεράκι και με ταξιδέψατε, εξωτικό μου πουλάκι. Σε μέρη που γνωρίζω καλά κι όμως βρήκατε τον τρόπο να μου τα ξαναδείξετε σαν καινούρια. Σας ευχαριστώ!...
Υποθέτωότι το συγκαλυμένο πολιτικό μήνυμα της ανάρτησης εμπεριέχεται στην φωτογραφία του καθήμενου στο παγκάκι ηλικιωμένου κυρίου με το μούσι: Ο Καρλ Μάρξ κάτι περιμένει, κοιτώντας αριστερά!
Τζων Μπόης : Μάλλον το μουσικό χαλί και το ασπρόμαυρο παραπέμπει στην Νέα Υόρκη, όπου μπορείς να συναντήσεις αρκετούς τσολιάδες ειδικά στην Αστόρια. Για λατέρνες πάλι δεν ξέρω.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση που είδα μια τόσο “σύγχρονη” εικόνα στη λατέρνα. Με έκανε να νοιώσω ξαφνικά ότι μεγάλωσα. Οι λατέρνες που θυμόμουν ήταν με ζωγραφισμένες Γενοβέφες. Πρέπει να έχω μια ακόμα λατέρνα που είχα βγάλει στο Μοναστηράκι πριν από 3-4 χρόνια. Θα ψάξω τα κιτάπια μου. Είμαι περίεργος να δω τι ζωγραφιά έχει.
(kafroula) : Να σαι καλά. ;-) Καλό σου βράδυ. Και καλή βδομάδα.
χαρη: Ήταν καλή σοδειά για μια νύχτα. Αν βάλει κανείς και τα χαμόγελα που ήρθαν μετά με τα σωστά σμάιλς, δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα ικανοποιημένος. ;-)
"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" : Μα και εμένα αυό ακριβώς με εξέπληξε και τη φωτογράφισα. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να πει αν θα είναι μέχρι το επόμενο Σαββατόβραδο καθαρή.
Theorema: Οι είκονες υπέστησαν άγριο κροπ, που λένε και στο χωριό μου, ώστε να φαίνεται όσο γινόταν λιγότερο ο χώρος, αλλά αρκετά ώστε να είναι αναγνωρίσιμος τουλάχιστον από τους ντόπιους. Η επόμενη εξόρμηση ίσως είναι στο Πεδίον του Άρεως. Εκεί πρέπει να βάλω τα δυνατά μου, αν θέλω να σας δώσω μια άλλη εικόνα από αυτή που καλά ξέρετε. ;-)
Thalassenia : Έτσι όπως οι εικόνες δεν αντιπροσωπεύουν παρά μόνο τη δεδομένη στιγμή που τραβήχτηκαν, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το νεαρό ζευγάρι που δείχνει τόσο ερωτευμένο ίσως μετά από μισή ώρα να τσακώθηκε ή ακόμα και να χώρισε και ο μοναχικός κύριος μετά από λίγο να υποδέχτηκε την αγαπημένη του που είχε πεταχτεί να πάρει τσιγάρα. Ποιός ξέρει τη συνέχεια... υποθέσεις κάνουμε μόνο.
ο κυριος αμ: Καλώς ήρθες. Οι σημερινές εικόνες, δεν είχαν ίχνος μελαγχολίας γιατί το θέμα τους ήταν αποκλειστικά ο πέντε μηνών βαφτισιμιός μου που ήταν όλο χαμόγελα. Να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη του Gabriel Garcia Marquez που αναδημοσίευσες στο μπλογκ σου. Δεν την είχα πάρει είδηση και χάρηκα πολύ που τη διάβασα.
tsalapeteinos : Με τον Καρλ τον κύριο της είχαμε μια ωραία κουβέντα. Για φωτογραφικές μηχανές, για παλιές φωτογραφίες του 70 που έχει και θέλει σιγά σιγά να σκανάρει. “Πρέπει να κάνω 50 την ημέρα. Ομως δεν πρέπει να βαρεθώ. Πρέπει να συνεχίσω μέχρι να τελειώσω” μου είπε και συμπλήρωσε “Θέλω να αγοράσω ένα φακό ζουμ, για να φωτογραφίζω ανθρώπους από μακριά χωρίς να με καταλαβαίνουν”. Οπότε άρπαξα την ευκαιρία και του ζήτησα να τον φωτογραφίσω. Μου είπε: “Να πας από μακριά, να μη σε πάρω είδηση.” Έτσι κι έκανα. Αλλά όσο και να περίμενα δε γύρισε για αμφάς.
Γκιωνης: Στην προκειμένη περίπτωση -όπως λέω και στον αδελφό μου πιο πάνω – ο κύριος στο παγκάκι ήξερε ότι ο “κίνδυνος” παραμόνευε από δεξιά. Και προφυλάχτηκε με στροφή στα αριστερά.
New-girl-on-the-blog : Αν είναι τυχερός κανείς μπορεί να πετύχει σε μια απλή βολτα όμορφες ή έστω ενδιαφέρουσες σκηνές. Η μουσική πάντως, που άκουγα καθώς τις ξεδιάλεγα μου υπαγόρευσε το ασπρόμαυρο. Γιατί η αρχική τους εκδοχή ήταν έγχρωμη. Σε ευχαριστώ. ;-)
Σήμερα Δευτέρα που τις βλέπω, όλοι αυτοί θα τρέχουν στις δουλειές, στις σχολές, στους βιαστικούς δρόμους της πόλης- έχοντας αφήσει άθελά τους (οι περισσότεροι) το σιωπηλό ίχνος τους εδώ μέσα- πολύ ωραίος ο φωτοκόσμος σου Τσαλαπετεινέ. Μερικές φωτογραφίες είναι σχεδόν ποίημα.
Ρε γαμώτο εγώ γιατί θυμάμαι μια άλλη Αθήνα; Και μετά σου λένε για το βλέμμα του φωτογράφου...Με διέλυσε και η μουσική υπόκρουση, θυμήθηκα και τα Φτηνά Τσιγάρα του Χαραλαμπίδη και τέλος πάντων αν μου υποσχεθείς ότι είναι όντως αυτή η Αθήνα κι εγώ δεν την έβλεπα τόσο καιρό να επιστρέψω αύριο το πρωί... :)
Γιώργος Κατσαμάκης : Σήμερα Τετάρτη απόγευμα, ξαναδιαβάζω το σχόλιο σου και βλέπω προσέχω για πρώτη φορά αυτό το ανεπανάληπτο “οι βιαστικοί δρόμοι” και τώρα όλα εξηγούνται με έναν άλλο τρόπο, που δεν είχα ποτέ φανταστεί. Σ` ευχαριστώ!
Μανος: Ναι Μάνο και το λέω με απόλυτη σιγουριά και δεν πρόκειται να το πάρω πίσω σε μερικούς μήνες: Λατέρνες υπάρχουν.
κυριος αμ: Αν και φαφούτικα αυτά τα χαμόγελα είναι όντως πολύ αποτελεσματικά.
Ψάχνω να βγω μια συνέντευξη του GGM που ειχε δώσει σχετικά πρόσφατα σε έναν αμερικάνο δημοσιογράφο και δεν βρίσκω ούτε το λινκ ούτε το κείμενο που είχα τυπώσει με φιλόδοξο στόχο να το μεταφράσω. Κρίμα γιατι είχε πολύ ενδιαφέρον – κι αυτή.
silentcrossing : Έλα τώρα! Αφού το ξέρεις ότι η ματιά έχει να κάνει με τη διάθεσή μας. Είχα μόλις βγει απο παράσταση – προσεχώς αναλυτικότερα- είχα καλή διάθεση άφησα την παρέα για να γυρίσω νρίς στο σπίτι αλλά έμεινα για ένα τσιγάρο στο Σύνταγμα. Που έγιναν δύο μετά τρία, ίσως και τέσσερα στη μία ώρα που τελικά έμεινα. Η πλατεία είναι κανονική σκηνή. Και τα έχει όλα. Διαλέγεις και παίρνεις.
39 σχόλια:
Εμείς σας στέλνουμε σε σοβαρά ρεπορτάζ κι εσείς μου γυρνάτε στους δρόμους;
Πάντως θά 'θελα κάποα φορά να φτιάξετε ένα "Σάββατο κι απόβραδο" εδώ στα δικά μας μέρη,ως εναλλακτική προσέγγιση του θέματος.
Σελιτσάνος: Έτσι που με μαλώνετε όλοι θα νομίζουν ότι είσαστε το αφεντικό της προηγούμενης ανάρτησης.
Οπότε μόλις μου δώσετε εντολή για την εναλλακτική προσέγγιση του θέματος εγώ πετάγομαι. ;-)
εμένα μου άρεσαν..
γιατί όμως ποτέ ένα ταπεινό φωτορεπορτάζ για τις ακόμη πιο ταπεινές Δευτέρες ;
KKM
KKM: Καλημέρα κύριε ΚΚΜοίρη.
Αν γράψεις το κείμενο για αύριο-μια που έχεις ειδικότητα στις Δευτέρες- εγώ μπορώ να βάλω τις φωτογραφίες.
Ουφ... Ευτυχώς ούτε αυτή τη φορά.
(Δυο χρόνια τώρα με τρώει αυτή η αγωνία.)
. Πέρα από το πόσο ωραία ατμόσφαιρα διαχέεται από το άθροισμα τών μοναχικών φωτογραφιών, από αυτήν την παρέα τών μοναχών, μού άρεσε περισσότερο το οτι φορτώνεσαι την μηχανή στον ώμο και βγαίνεις έξω για φωτογραφικό σαφάρι, όπως έκανα κι εγώ μιά φορά κι ένα καιρό.
. Ευχαριστώ που μού ξαναθύμισες εκείνες τις μέρες ή μάλλον εκείνο το αίσθημα και την αγάπη πρός τον κόσμο.
Riski: Η ίδια αγωνία με τρώει και μένα δύο χρόνια τώρα. Ότι θα φωτογραφίσω κατά λάθος κάποιον συνάδελφο βλογερ, που στη συνέχεια θα αναγνωρίσει τον εαυτό του σε μια εικόνα του ποστ και θα γράψει στα σχόλια: "Α! ώστε εσύ ήσουν τσαλαπετεινέ; Παλιοπαπαράτσι!!!"
Γκιωνης : Οι"κλεμμένες στιγμές"...
Αυτό το συναίσθημα είναι πολύ ιδιαίτερο. Έχει αγάπη για τον κόσμο, έχει περιέργεια, αλλά κυρίως είναι η διάθεση της καταγραφής ενός Σαββατόβραδου που διαφορετικά θα χανόταν ανάμεσα στα άλλα.
Αξίζει τον κόπο να φορτώνεσαι αυτό το βάρος της μηχανής και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να κλέψεις τις στιγμές του άλλου.
Έχουν μια αίσθηση Νέα Υόρκης αλλά με τσολιά και λατέρνα, ειδικά με το jazz χαλί "από κάτω" είναι ακόμα πιο χάρμα.
Επίσης, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι στην Αθήνα κυκλοφορούν πάνω από 2 λατέρνες, μόλις ανακάλυψα τώρα και την τρίτη, αυτή με την Καρέζη και τον Αλεξανδράκη, η άλλη που ξέρω και που φωτογράφισα έχει κεντρικό θέμα την Καρέζη με τον Αυλωνίτη, την άλλη έχω καιρό να την δω, δεν θυμάμαι πάντως για τρίτη Καρέζη...μια Βουγιουκλάκη όμως δεν θα την έχει, ε;
εξαιρετικές :)
υπέροχες!
άξιος :))))
(πρόσεξα τα σμάϊλι τώρα, ε;)
Με εξέπληξε η ένατη! Στάση λεωφορείου καθαρή; Χωρίς αφίσσες; Είναι βέβαιο;
τσαλ, μαζί δηλαδή ;
δενκακηιδέα..
ΚΚΜ
Εκπληκτικό ρεπορτάζ στους δρόμους της πόλης. Με πήρατε από το χεράκι και με ταξιδέψατε, εξωτικό μου πουλάκι.
Σε μέρη που γνωρίζω καλά κι όμως βρήκατε τον τρόπο να μου τα ξαναδείξετε σαν καινούρια.
Σας ευχαριστώ!...
Αντιθέσεις στην 7 και 8.
Νιάτα και συντροφιά στη μία.
Γήρας και μοναξιά στην άλλη.
Όλες όμως λένε τόσα, όσα όλοι εμείς που τις βλέπουμε.
ωραία , άντε να δούμε πόση κι αν , υπάρχει μελαγχολία στις φωτογραφίες της κυριακάτικης βραδιάς :)
!!!!!
ωραιες στιγμες
Υποθέτωότι το συγκαλυμένο πολιτικό μήνυμα της ανάρτησης εμπεριέχεται στην φωτογραφία του καθήμενου στο παγκάκι ηλικιωμένου κυρίου με το μούσι: Ο Καρλ Μάρξ κάτι περιμένει, κοιτώντας αριστερά!
. Πολλές φορές κοιτούσε αριστερά, αλλά μερικές τού 'ρθε από δεξιά. Οφείλει να προσέχει περισσότερο.
Πάντα ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες του δρόμου!
(..και πόσο θαυμάσια "δένουν" με τη μουσική επιλογή!)
Καλό βράδυ, ταλαντούχε Τσαλαπετεινέ!
:-)
Τζων Μπόης : Μάλλον το μουσικό χαλί και το ασπρόμαυρο παραπέμπει στην Νέα Υόρκη, όπου μπορείς να συναντήσεις αρκετούς τσολιάδες ειδικά στην Αστόρια. Για λατέρνες πάλι δεν ξέρω.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση που είδα μια τόσο “σύγχρονη” εικόνα στη λατέρνα. Με έκανε να νοιώσω ξαφνικά ότι μεγάλωσα. Οι λατέρνες που θυμόμουν ήταν με ζωγραφισμένες Γενοβέφες. Πρέπει να έχω μια ακόμα λατέρνα που είχα βγάλει στο Μοναστηράκι πριν από 3-4 χρόνια. Θα ψάξω τα κιτάπια μου. Είμαι περίεργος να δω τι ζωγραφιά έχει.
(kafroula) : Να σαι καλά. ;-)
Καλό σου βράδυ. Και καλή βδομάδα.
χαρη: Ήταν καλή σοδειά για μια νύχτα. Αν βάλει κανείς και τα χαμόγελα που ήρθαν μετά με τα σωστά σμάιλς, δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα ικανοποιημένος. ;-)
"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" : Μα και εμένα αυό ακριβώς με εξέπληξε και τη φωτογράφισα. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να πει αν θα είναι μέχρι το επόμενο Σαββατόβραδο καθαρή.
ΚΚΜ : Ναι ΚΚΜ. Μισό- μισό ποστ.
Καθολουκακηθαελεγα.
Theorema:
Οι είκονες υπέστησαν άγριο κροπ, που λένε και στο χωριό μου, ώστε να φαίνεται όσο γινόταν λιγότερο ο χώρος, αλλά αρκετά ώστε να είναι αναγνωρίσιμος τουλάχιστον από τους ντόπιους. Η επόμενη εξόρμηση ίσως είναι στο Πεδίον του Άρεως.
Εκεί πρέπει να βάλω τα δυνατά μου, αν θέλω να σας δώσω μια άλλη εικόνα από αυτή που καλά ξέρετε. ;-)
Thalassenia : Έτσι όπως οι εικόνες δεν αντιπροσωπεύουν παρά μόνο τη δεδομένη στιγμή που τραβήχτηκαν, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το νεαρό ζευγάρι που δείχνει τόσο ερωτευμένο ίσως μετά από μισή ώρα να τσακώθηκε ή ακόμα και να χώρισε και ο μοναχικός κύριος μετά από λίγο να υποδέχτηκε την αγαπημένη του που είχε πεταχτεί να πάρει τσιγάρα.
Ποιός ξέρει τη συνέχεια... υποθέσεις κάνουμε μόνο.
ο κυριος αμ: Καλώς ήρθες.
Οι σημερινές εικόνες, δεν είχαν ίχνος μελαγχολίας γιατί το θέμα τους ήταν αποκλειστικά ο πέντε μηνών βαφτισιμιός μου που ήταν όλο χαμόγελα. Να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη του Gabriel Garcia Marquez που αναδημοσίευσες στο μπλογκ σου. Δεν την είχα πάρει είδηση και χάρηκα πολύ που τη διάβασα.
ασωτος γιος : Να σαι καλά και βέβαια, καλωσήρθες!
tsalapeteinos : Με τον Καρλ τον κύριο της είχαμε μια ωραία κουβέντα. Για φωτογραφικές μηχανές, για παλιές φωτογραφίες του 70 που έχει και θέλει σιγά σιγά να σκανάρει. “Πρέπει να κάνω 50 την ημέρα. Ομως δεν πρέπει να βαρεθώ. Πρέπει να συνεχίσω μέχρι να τελειώσω” μου είπε και συμπλήρωσε “Θέλω να αγοράσω ένα φακό ζουμ, για να φωτογραφίζω ανθρώπους από μακριά χωρίς να με καταλαβαίνουν”. Οπότε άρπαξα την ευκαιρία και του ζήτησα να τον φωτογραφίσω. Μου είπε: “Να πας από μακριά, να μη σε πάρω είδηση.” Έτσι κι έκανα. Αλλά όσο και να περίμενα δε γύρισε για αμφάς.
Γκιωνης: Στην προκειμένη περίπτωση -όπως λέω και στον αδελφό μου πιο πάνω – ο κύριος στο παγκάκι ήξερε ότι ο “κίνδυνος” παραμόνευε από δεξιά. Και προφυλάχτηκε με στροφή στα αριστερά.
New-girl-on-the-blog : Αν είναι τυχερός κανείς μπορεί να πετύχει σε μια απλή βολτα όμορφες ή έστω ενδιαφέρουσες σκηνές. Η μουσική πάντως, που άκουγα καθώς τις ξεδιάλεγα μου υπαγόρευσε το ασπρόμαυρο. Γιατί η αρχική τους εκδοχή ήταν έγχρωμη.
Σε ευχαριστώ. ;-)
ταξίδι....
σκέψεις....
εικόνες....που....πελαγοδρομούν....
μπερδεύονται.....με ολόκληρη τη ζωή....
...έχετε το θαυμασμό μου.
Σίρο Ρεδόνδο.
Σήμερα Δευτέρα που τις βλέπω, όλοι αυτοί θα τρέχουν στις δουλειές, στις σχολές, στους βιαστικούς δρόμους της πόλης- έχοντας αφήσει άθελά τους (οι περισσότεροι) το σιωπηλό ίχνος τους εδώ μέσα- πολύ ωραίος ο φωτοκόσμος σου Τσαλαπετεινέ. Μερικές φωτογραφίες είναι σχεδόν ποίημα.
Λατέρνα;! Πλάκα κάνεις.
Μα είδες , είδες "τσαλαπετεινέ" μου , τι σου κάνουν τα πεντάΜηνα χαμόγελα :))
Πολύ το χάρηκα για τον GGM , ήθελα οπωσδήποτε , μόλις έπεσε στα χέρια μου να το μοιραστώ .
ευχαριστώ !
Εξαιρετική ματιά, παρά το κροπ!
Τόσο πολύ που αμφέβαλα για λίγο για ποια πόλη πρόκειται.
γράψε εσυ το πρωτο μισό και το τελειώνω εγώ
μιαχαραιδεαείναι
ΚΚΜ
Ρε γαμώτο εγώ γιατί θυμάμαι μια άλλη Αθήνα; Και μετά σου λένε για το βλέμμα του φωτογράφου...Με διέλυσε και η μουσική υπόκρουση, θυμήθηκα και τα Φτηνά Τσιγάρα του Χαραλαμπίδη και τέλος πάντων αν μου υποσχεθείς ότι είναι όντως αυτή η Αθήνα κι εγώ δεν την έβλεπα τόσο καιρό να επιστρέψω αύριο το πρωί... :)
Σίρο Ρεδόνδο. : Να είσαστε πάντα καλά!
Γιώργος Κατσαμάκης : Σήμερα Τετάρτη απόγευμα, ξαναδιαβάζω το σχόλιο σου και βλέπω προσέχω για πρώτη φορά αυτό το ανεπανάληπτο “οι βιαστικοί δρόμοι” και τώρα όλα εξηγούνται με έναν άλλο τρόπο, που δεν είχα ποτέ φανταστεί. Σ` ευχαριστώ!
Μανος: Ναι Μάνο και το λέω με απόλυτη σιγουριά και δεν πρόκειται να το πάρω πίσω σε μερικούς μήνες: Λατέρνες υπάρχουν.
κυριος αμ: Αν και φαφούτικα αυτά τα χαμόγελα είναι όντως πολύ αποτελεσματικά.
Ψάχνω να βγω μια συνέντευξη του GGM που ειχε δώσει σχετικά πρόσφατα σε έναν αμερικάνο δημοσιογράφο και δεν βρίσκω ούτε το λινκ ούτε το κείμενο που είχα τυπώσει με φιλόδοξο στόχο να το μεταφράσω. Κρίμα γιατι είχε πολύ ενδιαφέρον – κι αυτή.
nefeli: Ίσως το κροπ να έκανε τη ματιά. Ή η ματιά να οδήγησε στο κροπ.
Καλως ήρθες!
ΚΚΜ : Λόγω μεγάλης κατανάλωσης λέξεων στο τελευταίο ποστ, έχω ξεμείνει. Στείλε πέντε έξι για μαγιά και σηκώνω τα μανίκια για δουλειά.
Αντεακομαναστειλεις!
silentcrossing : Έλα τώρα! Αφού το ξέρεις ότι η ματιά έχει να κάνει με τη διάθεσή μας. Είχα μόλις βγει απο παράσταση – προσεχώς αναλυτικότερα- είχα καλή διάθεση άφησα την παρέα για να γυρίσω νρίς στο σπίτι αλλά έμεινα για ένα τσιγάρο στο Σύνταγμα. Που έγιναν δύο μετά τρία, ίσως και τέσσερα στη μία ώρα που τελικά έμεινα. Η πλατεία είναι κανονική σκηνή. Και τα έχει όλα.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Καλό σου βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου