"...στις συναναστροφές μου, έχω πάρει ένα μπουζούκι, παίζουμε με τα φιλαράκια μου και ανακαλύπτω μια ομορφιά στην παραδοσιακή μουσική που μου ήταν άγνωστη. Ήταν σαν να είχα ανοίξει το σεντούκι της γιαγιάς και έβγαζες από μέσα πράγματα κι’ έβγαζες κι’ έβγαζες και τελειωμό δεν είχανε. Και βάλθηκα να το σπουδάσω αυτό το πράμα με μια ήδη δοσμένη γλώσσα, γιατί μου ήταν δοσμένη αυτή η γλώσσα. Ήτανε κτήμα μου. Ήτανε η μητρική μου γλώσσα. Προσπάθησα να εκφραστώ με την δοσμένη αυτή γλώσσα." από συνέντευξη στον Orfeus το 2006
"Η καριέρα μου χτίστηκε αποκλειστικά μέσα από τη σκηνή και τις ζωντανές εμφανίσεις. Λιθαράκι λιθαράκι γέμισαν τα θέατρα. Μπορώ να περιγράψω και να θυμηθώ αρκετά μέρη στα οποία πήγα και έπαιξα μπροστά σε 13 ανθρώπους. Τη δεύτερη χρονιά έγιναν 300 και την τρίτη 1.500. Σε κάθε περίπτωση στόχος ήταν να περάσουμε καλά...Είχα πάντοτε καλούς συνεργάτες και πάντα μοιραζόμασταν τα πράγματα "καϊκίσια". Εγώ είχα ένα μικρό λεωφορείο Φολκσβάγκεν, οπότε έπαιρνε ένα μερτικό το αυτοκίνητο κι οι υπόλοιποι μοιράζαμε τα κέρδη σε ισόποσα μέρη...Ετσι αρχίζουν όλα. Το αν θα το διατηρήσεις μέχρι τέλους εξαρτάται από το πόση δύναμη και αντοχή έχεις να λες όχι. Ευτυχώς είχα -και έχω- μια πολύ καλή σύντροφο, τη φοβερή Βαρβάρα, η οποία πάντα με κρατούσε με ασφάλεια στη γη. Αν δεν έχεις κάνει καλή ναυτιλία, πνίγεσαι γρήγορα. Είναι πολύ εύκολο να σε παραπλανήσει η απίστευτη θέρμη, η ενέργεια και η αποδοχή του κοινού" από συνέντευξη στη Ματούλα Κουστένη το 2009
Διαβάστε τη ανάρτηση της Niemandsrose
19 σχόλια:
ήταν που ήταν συννεφιασμένη και μελαγχολική η μέρα σήμερα αποτελειώθηκε.
καλά να είναι εκεί που πάει. καλά και όμορφα.
καλησπέρα σου.
"Θεσσαλονίκη Αθήνα μέσα στο Ντεσεβώ
ο κόσμος ο δικός μου μέσα στο θόρυβο
στην άσφαλτο λακκούβες τρύπες στον ουρανό
και πώς να συμβιβάσω το νου με το κενό.
Συνάντησα το Νιόνιο μ' αρχαίο φορτηγό
όνειρα να φορτώνει από τον Όλυμπο
του Μπακιρτζή τ' αμόνι άκουσα να χτυπά
της Νίκης τα σπασμένα να φτιάχνει τα φτερά.
Φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν
είδα τον Γκαϊφύλλια σ' ατέλειωτη εκδρομή
να τρώει το κασέρι με το ξερό ψωμί.
Το κόκκινο φουλάρι μ' ένα μπλουτζίν παλιό
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό
κι ο ασημένιος άνδρας με τη βαριά φωνή
της μοναξιάς τη δόξα βρίζοντας να υμνεί.
Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή
έχει στα δυο του χέρια νότο κι ανατολή
φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν."
Είναι τόσο μα τόσο άτιμο να ξεφτίζει η εφηβεία μας μέρα με τη μέρα, νεκρό με το νεκρό...
χαιρετίσματα και δυό γλυκά φιλιά.
ένα χαμόγελο ...
είναι αγγελικά...
και αφανταξών δώρα....
που και που τα χαμόγελα....
μα είναι χαμόγελα.....κι ας μην τραγουδούν....
τραγουδούν....για αυτούς που μπορούν και τ΄ακούνε....
τα τραγούδια...αγγέλων...χαμογελούν.
Σ.Ρ.
σε λίγο με ό,τι θα γλεντάμε, θα ερωτευόμαστε και θα πονάμε θα έχει πεθάνει...
Πες μου πώς να τραγουδήσει και να χορέψει κανείς, όταν μέσα στα υπόλοιπα ΔΥΣΚΟΛΑ... προστίθενται και τέτοιες θλιβερές απώλειες...
Κλαίει κι΄ο ουρανός μαζί ...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Οι κερκίδες μείναν άδειες..
Το χειροκρότημα έμεινε ξεκρέμαστο για το κατευόδιο...
ΈΧΕ ΓΕΙΆ!
Τι να πει κανεις....
Καλό του ταξίδι....
Ομολογώ ότι δεν παρακολοθούσα στενά τη δουλειά και το ρεπερτόριό του γενικότερα. Η απώλεια είναι μεγάλη παρ' όλα αυτά για έναν πολύ αξιόλογο, αγαπητό και σεμνό καλλιτέχνη, που φεύγει σε "μάχιψη" ακόμα ηλικία.
Για τη δική μου γενιά εκείνα που χάθηκαν ήταν τα σύμβολα τζιν και κόκκινο μαντήλι.Η μουσική του θα ζει.
Πεθαίνει μόνο όποιος ξεχνάμε, και ο ινδιάνος της νιότης μας είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ γιατί "έντυσε" τις χαρές και τις λύπες μας με το δικό του μοναδικό τρόπο
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟΛΑ...
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια. Ποιός να το έλεγε πριν από χρόνια ότι έτσι, με αυτό τον τρόπο -με σχολια και αναρτήσεις αντι κεριά και μια χούφτα χώμα - θα αποχαιρετούμε τους αγαπημένους μας...
b|a|s|n\i/a : Και σήμερα τα ίδια, για να τον αποχαιρετίσει.
renata: Μια που είχες κλειστά τα σχόλια, να σου πω από εδώ πόσο μου άρεσε το ποστ σου.
undantag: Μου φαίνεται ότι πιο πολύ με τους νεκρούς παρά με το διάβα του καιρού ξεφτίζει...
(αναποφάσιστη) : Να σαι καλά...
Σ.Ρ. : Μα συνεχίζει να μας τραγουδά. Μην κοιτάτε τον τίτλο.
Γιώργος Κατσαμάκης: Κι ύστερα τα παιδιά δε θα σε ρωτάνε πια...
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: Με τα ίδια τραγούδια. Με τα ίδια λόγια με τις ίδιες μουσικές. Μαθίνει τα βήματα η ψυχή και δύσκολα ξεστρατίζει από αυτά.
Γιαγιά Αντιγόνη: Όσο η φωνή θα ακούγεται μέσα μας, οι κερικίδες θα είναι γεμάτες.
logia: Κεριά τα λόγια μας logia.
antinetrino : Μόν αυτό που λες. Καλό ταξίδι. Και να συνεχίσουμε να μουρμουρίζουμε τα τραγούδια του.
tsalapeteinos : Μα το είπε κι ο ίδιος: “Αν δεν έχεις κάνει καλή ναυτιλία, πνίγεσαι γρήγορα.”
Οπου ναυτιλία διάβαζε σεμνότητα.
Σελιτσάνος : Η μουσική έγραψε μέσα μας οριστικά. Το κόκκινο μαντήλι, το κουνάμε στον αποχαιρετισμό.
Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Τα τραγούδια του θα συνεχίσουν να ντύνουν τις στιγμές μας κι εκείνος θα μας βλέπει στη ρωγμή του χρόνου να συνεχίζουμε.
Δημοσίευση σχολίου