Mantodea religiosa ή το ποστ που δεν έγραψα

Βγήκα χθες αργά το απόγευμα στην αυλή και πάνω στο τραπέζι  είδα αυτό το ζούδι. Στεκόταν ακίνητο στην άκρη του τραπεζιού. Δεν ξέρω αν ήταν αποχαυνωμένο από τη ζέστη πάντως ούτε τις κεραίες του δε μετακινούσε. Αμέσως σκέφτηκα: Να ωραίο θέμα  για ποστ! 

Υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες φυσικά δεν είχα σκοπό  να στρωθώ και μελετήσω τα μαντώδη -αν και φαίνονται άκρως ενδιαφέροντα- και να γράψω στη συνέχεια μια ανάρτηση βασισμένη σε επιστημονικά στοιχεία για το εν λόγω έντομο,  ούτε βέβαια να περιοριστώ σε μερικές φωτογραφίες με λεζάντες που θα αναφερόταν στην ανατριχιαστική συνήθεια των θηλυκών τα οποία, ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής καταβροχθίζουν με απαράμιλλη βουλιμία το κεφάλι του αρσενικού.

Ήθελα να καθίσω να παρατηρήσω για όση ώρα χρειαζόταν αυτό το ζούδι που βρέθηκε στην αυλή μου και ήξερα ότι μπορεί να μού έδινε την αφορμή για κάποια ωραία ιστορία. Ερωτική κατά προτίμηση αλλά με καλό τέλος. Για παράδειγμα, το θηλυκό ερωτεύεται παράφορα το αρσενικό, τόσο πολύ που τελικά νικάει τη φύση του και δεν τον αποκεφαλίζει κι έτσι συνεχίζουν ακάθεκτα τις τρυφερές περιπτύξεις τους μέχρι το θάνατό τους από βαθιά γεράματα. Ίσως για να έχει κάποιο ενδιαφέρον, να έβαζα το θηλυκό να ζευγαρώνει παράλληλα και με άλλα αρσενικά ώστε να τρώει εκείνων τα κεφάλια κι όχι του αγαπημένου της-γιατί όπως να το κάνουμε φύση είναι αυτή- αλλά σε εκείνον να απαγορεύει ρητά τη συνεύρεση με άλλα θηλυκά, που θα τον έκαναν κυριολεκτικά μπουκιά και συχώριο. Καταλαβαίνετε από αυτές τις πρόχειρες και βιαστικές σκέψεις ότι θα μπορούσε να βγει τελικά ένα πολύ ωραίο ποστ. Αλλά...

...είχε προηγηθεί -πριν  από μερικούς μήνες- ένα αυστηρό σχόλιο του φίλου μου του Βιβλιοθηκάριου ο οποίος με επέπληξε  σε αντίστοιχο ποστ με θέμα δύο μυρμήγκια. Είχε γράψει χαρακτηριστικά: "Κατά τα άλλα θα ήθελα να επισημάνω πως με εκνεύρισε επαρκώς η σκέψη πως κοπροσκυλιάζεις αμέριμνος θεωρώντας πως το πιο αξιόλογο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να παρακολουθείς την πορεία ενάμιση μυρμηγκιού." 

Κι αν είχε αρκεστεί σε εκείνο το σχόλιο, μπορεί και να ενέδιδα στην παρακολούθηση του εντόμου, αλλά εκείνος συνεχίζει συστηματικά να αναφέρεται σε εκείνη την ιστορία όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Φοβούμενος λοιπόν την επανάληψη ενός λίβελλου, υπο μορφή σχολίου, που προφανώς αυτή τη φορά θα ήταν σφοδρότερος και το χειρότερο: την εδραίωση στην κοινή γνώμη της άποψης ότι ο τσαλαπετεινός τελικά δεν είναι παρά ένας τεμπέλης τζίτζικας που κοπροσκυλιάζει παρατηρώντας πότε μυρμήγκια και πότε αλογάκια της Παναγιάς, απλώς φωτογράφισα το έντομο και μπήκα στο σπίτι  με βαριά καρδιά για να γράψω ένα άλλο, σοβαρό ποστ.

φυσικά αφιερώνεται

στον Βιβλιοθηκάριο

Σοβαρά ποστ για το ζούδι με εξαιρετικές φωτογραφίες θα βρείτε στο μπλογκ του Μούργου. ( Ρενάτα, ευχαριστώ που μου τα θύμισες)

Mantis religiosa, το πιο γνωστό μέλος, της πιο αλλόκοτης τάξης εντόμων! Empusa fasciata, ο πιο αλλόκοτος και σπάνιος μάντης!