Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Του πυρετού


Τεσσάρι το `δινε Αθήνα, νοτιοδυτικό μα είναι πολύ παραπάνω. Τρελός νοτιάς, απρόβλεπτος· κοπάζει για λίγο σαν να μαζεύει δυνάμεις κι ύστερα πάλι λυσσομανά. Στο δρόμο ένα κλαδί λεμονιάς άγρια σπασμένο, σκουπίδια που στροβιλίζονται κι άνθρωποι σκυφτοί, να κοντράρουν στον καιρό. Εγώ πάλι, με το βάλς του Μελισσοκόμου στα αυτιά, κοιτάζω ψηλά. Η πρώτη υπόθεση που ανέλαβε φίλος δικηγόρος ήταν πτώση πιάτου δορυφορικής από ταράτσα που ήρθε καπέλο σε διερχόμενο. Από τότε που το έμαθα, με δυνατό αέρα προσέχω.

Προσέχω το ποσό που απέμεινε στο λογαριασμό μου στην τράπεζα. Μικρό σαν χαρτζιλίκι άλλων εποχών. “Για τη σύνταξη...” ψιθυρίζει σχεδόν με ντροπή η επόμενη δίνοντας το βιβλιάριο. “Στις 31 μπαίνει...” λέει ο ταμίας “..του Φεβρουαρίου όμως θα μπει στις 28. Τέλος του μήνα πάντα”. Εκείνη δεν απαντά, βλέπω μόνο τα χέρια της που διστάζουν για λίγο κι ύστερα, παίρνουν πίσω το βιβλιάριο. Δεν γυρίζω να την κοιτάξω· το ξέρω το βλέμμα που μετράει κενό σα πορτοφόλι τις μέρες που απομένουν μέχρι το τέλος του μήνα.

Κλεισμένος στην κάψουλα και μού χτυπάει υπάλληλος της τράπεζας. Διαβάζω τα χείλη της να λένε ολοκόκκινα “Κύριε Αττικέ ελάτε!” Μη σε ξαφνιάζει. Στις υπηρεσίες και στις τράπεζες εμφανίζομαι επίσημα, ως Έποψ ο Αττικός. Στις εφορίες δεν εμφανίζομαι καθόλου. Ξαναμπαίνω. Την ακολουθώ και κάθομαι απέναντί της. “... αν μεταφέρετε τα ποσά που έχετε σε άλλες τράπεζες στη δική μας, θα...” μού λέει σε τόνο σιροπιαστό σαν το βαλσάκι που συνεχίζει να παίζει στο μυαλό μου. “Και ποιος σας λέει ότι έχω ποσά σε άλλες τράπεζες;” τη ρωτάω σε ανάλογο τόνο. “Το λέω, γιατί έχετε πολύ λίγα σε μας και...”. Όχι δεν είναι αναίσθητη σκέφτομαι, δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου, τους πιέζουν, τους μαστιγώνουν για να είναι αποδοτικοί. Και αρχίζω να γελάω. Ένα γέλιο δυνατό, τρελό σαν τον αέρα. Λύτρωση, μέχρι τη στιγμή που με πιάνει βήχας.

Για το βήχα, σιρόπι με εκχύλισμα φύλλων κισσού, αντιπυρετικό των 500 σε αναβράζοντα και αποσυμφορητικό του ρινικού βλεννογόνου, βγαίνω από το φαρμακείο ανάλαφρος κατά εννέα ευρώ και τριάντα λεπτά, τα πόνεσα, για αυτό και ολογράφως το ποσό. Αλλιώς αριθμό θα έβαζα. Βγαίνω και ο αέρας κοντεύει να με σηκώσει, σηκώνω τα μάτια ψηλά για το δορυφορικό πιάτο που λέγαμε. Τίποτα, μόνο  σύννεφα μαζεύει. Αντί να τα πάρει όλα και να τα σηκώσει να καθαρίσουμε μια και καλή. “Ο ἀέρας ὡστόσο ἤξερε να καγχάζει καλύτερα και να ἐπιβάλλει με τον τρόπο του τις δικές του ἀλήθειες.”(1)

Αλήθεια έχεις αντιληφθεί πολλαπλασιαστικά τα μεγέθη;” ακούω να λέει περαστικός λυσίκομος και μουσάτος στη γυναίκα του -αυτή με δεμένα μαλλιά- που τον κοιτάζει ανέκφραστη. Ωραία που θα το χόρευαν αυτοί οι δυο το βαλς της Καραΐνδρου! Με κοστούμια του `30 όμως, όχι με τζην και μπουφάν. Σε μια ανεμοδαρμένη παραλία και όχι στο δρόμο. Σταματάω και βγάζω μπλοκάκι. “Αυτή είναι φράση για ποστ. Για απόψε..“ σκέφτομαι και σημειώνω αμέσως: “Αλήθεια έχεις αντιληφθεί πολλαπλασιαστικά τα μεγέθη;” Σημειώνω γιατί σίγουρα θα την ξεχάσω ανάμεσα σε  επιστρατεύσεις, αναλήψεις ευθυνών και χαλαζόπτωση. 

Άγρια ελευθερία αυτή: να αφήνεις στην άκρη το ποστ που ετοίμαζες για τον Καλιγούλα -δολοφονήθηκε σαν σήμερα, το 41 μ.Χ- και να φεύγεις γι αλλού με τον αέρα, με το δρόμο, με τον πυρετό. Αδιαμαρτύρητα ποδαράτος. Για όσο χρειαστεί. Σε κανονικό παραλήρημα. Παραλήρημα; Μα τότε γιατί στην άκρη ο Καλιγούλας; Κι αυτός μέσα.

  “...ο Χαιρέας ήρθε από πίσω του και με το ξίφος τού κατάφερε ένα βαρύ πλήγμα στον τράχηλο κι εν συνεχεία ο Κορνήλιος Σαβίνος, ο έτερος των συνωμοτών, ήρθε κατά πάνω του και του τρύπησε το στήθος...και καθώς ο Γάιος κοίταζε γύρω του με ένα χτύπημα του έσχισε το σαγόνι. Καθώς βρισκόταν ξαπλωμένος στη γη και τα μέλη του σφάδαζαν, τους φώναξε ότι ήταν ζωντανός, και τότε οι άλλοι τον αποτελείωσαν με τριάντα χτυπήματα...μερικοί μάλιστα βύθισαν το ξίφος τους ακόμα και στα γεννητικά του όργανα”(2) 


Μέσα τώρα και τα ρεβύθια στο νερό, να μουλιάζουν για αύριο. Τραχανάς καυτός για απόψε, με φέτα και μπόλικο πιπέρι. Μετά, αντιπυρετικό και σιρόπι για το βήχα. Ανοίγω τηλεόραση για τις ειδήσεις των εννιά. Κλείνω τον ήχο της και δυναμώνω το βαλσάκι του Μελισσοκόμου. Τέρμα. 





1.Ζηράννα Ζατέλη, Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Έρεβους, εκδόσεις Καστανιώτη 2001
2.Σουητώνιος, Οι βίοι των Καισάρων β τόμος, Γάιος Καλιγούλας LVIII, 2,3 μετάφραση Νικος Πετρόχειλος, εκδόσεις ΜΙΕΤ 

η φωτο από εδώ

23 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Πόσο απολαυστικός είσαι τσαλαπετεινέ μου! Μα πόσο όμως...Η γραφή σου ολόκληρη μια κίνηση, ένα βλέμμα, ένα βαλς...

Σελιτσάνος είπε...

Το δενδρολίβανο να μην ξεχάσεις.Κάνει τη διαφορά.

Σταυρούλα είπε...

Περαστικά :)

Χρειάζεται και το γέλιο κι ας είναι νευρικό.
Όσο για το βαλσάκι και το ζευγάρι, θέλουμε χωριστό ποστ ;)

xtina είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=wA2APi0cTYY
περαστικά κ. Αττικέ
εύχομαι αύριο να είστε αίθριος

ΦΛΩΡΑ είπε...

Τι όμορφα που περνάς απ' το ένα θέμα στο άλλο...
Μου άρεσε πάρα πολύ...
Και για την ιστορία σου λέω ότι σήμερα έπεσε κάτι στο κεφάλι του γυιού μου καθώς γύριζε στο σπίτι από ένα μπαλκόνι και του μάτωσε το κεφάλι. Ευτυχώς που δεν τον σκότωσε...

ΦΛΩΡΑ είπε...

Και περαστικά σου εύχομαι...

serenata είπε...

Τι ωραία που γράφεις τσαλαπετεινέ!
Δε χορταίνω να σε διαβάζω!!
Και πόσο μ' αρέσει η Καραίνδρου...
Περαστικά σου:))

Margo είπε...

Κύριε Αττικέ περαστικά!
Διαπιστώνω πως είσαι παντός καιρού. Τι με χαλάζι, τι με νοτιάδες δυνατούς, με πυρετό και βήχα.. πάντα δημιουργικός!

Όμως μου τα χαλάς με το αυριανό μενού. Ρεβίθια και πυρετός δεν πάνε μαζί;-)

Yannis Tsal είπε...

Τώρα που το σκέφτομαι... Αττικός δεν ήταν ο επιστήθιος φίλος του Μάρκου Τύλλιου Κικέρωνα; Περιμένουμε εναγωνίως το ποστ για τη δολοφονία του Καλιγούλα, αλλά και του Καίσαρα, καθώς και για τη συνωμοσία του Κατιλίνα! Μέχρι να φτάσουμε στη δολοφονία της τελευταίας μεγάλης μορφής της ρωμαϊκής ιστορίας, του στρατηγού Αέτιου.

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes...:με παρέσυρε για τα καλά ο ρυθμός. Το ξεκαθάρισα άλλωστε ότι όλη μέρα το βάλς του Μελισσοκόμου άκουγα. ;-)
Να `σαι καλά!

Τσαλαπετεινός είπε...


Σελιτσάνος: Δενδρολίβανο δεν έχω. Να βάλω δάφνη που βάζουν στην Σίφνο και έχω μπόλικη ή να βγω να αγοράσω δενδρολίβανο;

(είχα ωραίο θάμνο στην αυλή αλλά ξεράθηκε)

Τσαλαπετεινός είπε...


Σταυρούλα: Να σαι καλά Σταυρούλα!
Ποστ για βαλσάκι; Μμμ...Η αληθεια είναι ότι εδώ και καιρό σκεφτόμουν μια ιστορία με tango. Αργεντίνικο. Θα αρέσει και στην Κροτ

Τσαλαπετεινός είπε...


Xtina: Μα ακριβώς έτσι ήταν σήμερα! Σε έγχρωμη κόπια όμως.
Σας ευχαριστώ δια τας ευχάς σας φιλτάτη Χριστίνα!

Τσαλαπετεινός είπε...


FLORA GIA: Τελικά είναι πολύ επικίνδυνος ο αέρας στις αστικές περιοχές. Ελπίζω να είναι καλά ο γιος σου. Να τού πεις περαστικά από μένα. Πες του και για τον άλλον που έφαγε το δορυφορικό πιάτο στο κεφάλι, να γελάσει.

Σε ευχαριστώ!

Τσαλαπετεινός είπε...


Serenata: Αυτό το ποστ το έγραψε ο πυρετός. Εγώ καμία ευθύνη δεν φέρω. Να είσαι καλά, σ` ευχαριστώ!

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Οι ευχές από την καρδιά του Αιγαίου πάντα πιάνουν!

Αν άφηνες λίγο νωρίτερα το σχόλιο θα έβαζα κοτόσουπα. Τώρα τα ρεβίθια έχουν φουσκώσει. (Η ιδέα ήρθε από το μέγεθος που είχε το χαλάζι. Σαν ρεβίθι ήταν κι έτσι έγινε ο συνειρμός)

Τσαλαπετεινός είπε...


Yannis Tsal: Εμμέσως πλην σαφώς, προτείνεις βιβλιογραφία αδελφέ μου. Το Dee Amicititia (Περί φιλίας) του Κικέρωνα. Για τον Καλιγούλα μάλλον δεν θα γράψω. Ίσως του χρόνου τέτοια μέρα να ασχοληθώ με τις ολονύκτιες διαπραγματεύσεις της Συγκλήτου το 41 που κατέληξαν στην αποδοχή του Κλαύδιου ως νέου αυτοκράτορα. Για τον Αέτιο που λες, θέλει πολύ διάβασμα. Πρέπει να πιάσω Αττίλα...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Εγώ θα σχολίαζα, αλλά φοβάμαι μην με κολλήσεις- τα ρεβίθια δεν μου αρέσουν καθόλου.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Βρε, έλα εσύ να σχολιάσεις και να πεις περαστικά στο φίλο σου κι εγώ θα σου κάνω σουτζουκάκια που σ` αρέσουν.

ippoliti_ippoliti είπε...

Tαχεία ανάρρωση να έχετε αγαπητό πουλί. Τάχιστη!

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti: Να σαι καλά!
Σε ευχαριστώ πολύ
;-)

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΙ ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΓΕΡΟ ΣΚΑΡΙ.Μ'ΕΝΑ ΒΟΥΝΙΣΙΟ ΤΣΑΓΑΚΙ Η ΦΛΑΜΟΥΡΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ.ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!

Τσαλαπετεινός είπε...

Ανώνυμος: Και σαλέπι από το Γράμμο για το βήχα!