Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Περί φωτιάς




Η φωτιά είναι σαν τον έρωτα. Και τα δυο, για να ανάψουν, να φουντώσουν και για να κρατήσουν, θέλουν τέχνη. Θέλουν όμως και προετοιμασία. Πρέπει εγκαίρως να έχεις εφοδιαστεί τα ξύλα, να τα έχεις αραδιάσει και να τα έχεις αποθηκεύσει σωστά. Πριν πιάσει κρύο. Πριν πιάσει μοναξιά. Για να ανάψεις τη φωτιά, χρειάζεσαι προσανάμματα. Μικρά κομμάτια ξύλου, λεπτά που αρπάζουν εύκολα. Με το τσεκούρι σχίζεις τα κατάλληλα ξύλα για να ετοιμάσεις τα προσανάμματα. Θέλει όμως να ξέρεις την τεχνική ώστε να καταφέρεις με το τσεκούρι καίρια χτυπήματα.


 Στήνεις τα προσανάμματα στο τζάκι, όρθια μα κάπως λοξά, σε τριγωνικούς μεταξύ τους σχηματισμούς ώστε να κυκλοφορεί ο αέρας ανάμεσά τους. Κι ο έρωτας κι η φωτιά θέλουν αέρα, θέλουν οξυγόνο για να φουντώσουν. Μετά, με τη τσιμπίδα αφήνεις κάτω, στη βάση της πυραμίδας που σχηματίζουν τα προσανάμματα, ένα μικρό κομμάτι παλιό ύφασμα, βουτηγμένο στο πετρέλαιο. Εκεί βάζεις το αναμμένο σπίρτο.


 Λαμπαδιάζει αμέσως το πανί, αρπάζουν τα ξύλα, μα δεν πρέπει να παρασυρθείς από τις ωραίες φλόγες. Πρέπει να έχεις τον νου σου και την κατάλληλη στιγμή, ούτε πολύ γρήγορα, μα ούτε και με καθυστέρηση να προσθέσεις πιο χοντρά ξύλα, δεξιά κι αριστερά στη φωτιά.


Σιγά -σιγά στεγνώνουν και τα χοντρά κι αρπάζουν κι αυτά με τη σειρά τους. Τότε μπορείς να καθίσεις αντίκρυ στη φωτιά για να ζεσταθείς. Για να τη χαρείς καθώς φουντώνει. Τότε μόνο, όταν πια είσαι σίγουρος ότι πήρε για τα καλά, μπορείς να τεντωθείς σαν το γάτο, να χουζουρέψεις. Να αφήσεις να χαθεί το βλέμμα κι ο νους σου στις φλόγες. Να ονειροπολήσεις. Να ευχαριστηθείς. 


Μα μην το παρακάνεις και ξεχαστείς. Να την έχεις συνέχεια στο νου σου τη φωτιά, να την τροφοδοτείς όποτε χρειάζεται . Και να βάζεις σωστά τα ξύλα. Για να μην φουντώσει πάρα πολύ και αρπάξει η αιθάλη της καμινάδας από τις φλόγες. Για να μην καπνίσει και ντουμανιάσει όλο το δωμάτιο. Και για να μη σβήσει. Γιατί σου το είπα από την αρχή: η φωτιά είναι σαν τον έρωτα. Άμα την παραμελήσεις θα σβήσει και εσύ ύστερα θα κάθεσαι να μαζεύεις τις στάχτες στο μαγκάλι.


15 σχόλια:

Sue G. είπε...

Ωραία ξεκινά η μπλογκική χρονιά, με έρωτα και ζέστη... Χρόνια πολλά, θερμές στιγμές περισσότερες. :-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Sue: Τώρα που το λες, προσέχω ότι είναι κόκκινο το πρώτο ποστ, φωτιά και λάβρα το δεύτερο. Ε, καλά θα πάει η χρονιά. Με προσπάθεια όμως... ;-)

(Στο μεταξύ έβγαλα κάρβουνα στο μαγκάλι και άκουσα τη συμβουλή φίλης και προσθεσα λίγη κανέλα. Μοσχοβολάει το σπίτι)

Margo είπε...

Μμμ όντως μοσχοβολάει το σπίτι με την κανέλα. Το έκανα μόλις τώρα που η φωτιά είναι στα τελευταία της.

Του τζακιού η φωτιά εννοώ ;-)

Όμορφο βραδάκι τσαλαπετεινέ μου με την χνουδωτή παρέα :-)

Yannis Tsal είπε...

Ωραία και η φωτιά και το τσεκούρι (χμμμ) αλλά προσοχή εν όψει νέου επικείμενου φόρου στα καυσόξυλα!

Thalassenia είπε...

Ωραίος παραλληλισμός και σωστές οι οδηγίες περί χρήσης τζακιού.
Μόνο μία ένσταση: πετρέλαιο στο τζάκι είναι ιεροσυλία -και ακρίβεια, χαχα-.
Το τζάκι θέλει δαδί και κουκουνάρες κάτω από ξερά προσανάματα, αγνά πράγματα.
Βλέπεις σιγά σιγά να απλώνεται η φλόγα και λες, θα πιάσει ή θα σβήσει? Να μετακινείς ευλαβικά τα κλαράκια, μη και σβήσεις τα πρώτα κάρβουνα και όταν λαμπαδιάσει να απολαμβάνεις τον κόπο σου.
......όπως στον έρωτα.
Σωστά το έθεσες.

Καλό βράδυ στα ζεστά:)

Σελιτσάνος είπε...

"Τρακαδιάσει" λέμε εμείς κι όχι αραδιάσει.Για το πετρέλαιο συμφωνώ με τη Thalassenia.Αυτά για τη φωτιά στην καθ' ημάς επαρχία,όπου και πεύκα έχουμε για δαδί και περσινά λιόξυλα για να ζεσταθούμε.
Όσο για τον έρωτα,ομολογώ ότι κάτι μου θυμίζει αλλά τα γέρικα εγκεφαλικά μου κύτταρα αρνούνται να συνεργαστούν.Αν μου θύμιζες λίγο τον σκοπό...

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Κι ο έρωτας καμιά φορά έχει τη μυρωδιά βανίλιας. (Ένα ημιτελές ποστ σε ένα ξεχασμένο φάκελο έχει τίτλο "Έρωτας σα βανίλια")

Η χνουδωτή παρέα, την κοπάνισε όλο το βράδυ στο κρύο και επέστρεψε το πρωί πεινασμένη. Γενάρης γαρ...

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Μόνο τα καυσόξυλα; Κι οι καμινάδες θα φορολογηθούν όπως πάμε...

Τσαλαπετεινός είπε...

Thalassenia: Όπως τα λες: Δαδί και κουκουνάρες, αγνά πράγματα. Έλα όμως που αυτό το κόλπο δεν το ήξερα, μόλις το έμαθα κι είναι πολύ παλιό.


Για τις κουκουνάρες όμως πρέπει να πω ότι χρειάζονται προσοχή. Αν δεν είναι ώριμες αρχίζουν να σκάνε τα σπόρια τους και πετάνε καρβουνάκια.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Αυτή την πατέντα με το πετρελαιο και τα παρτάλια πρώτη φορά την είδα γι αυτό και την ανέφερα. Εμείς βάζαμε πάντα κουκουνάρια και δαδι.

Εδώ πάνω δεν έχουμε λιόξυλα, αν και περιηγητής του 17ου που θα τον ξέρει ο Δύτης αναφέρει ότι είδε στα μέρη μας κι ελιές κι αμπέλια.


Όσο για το άλλο θέμα, βρήκα το σκοπό, οπότε μπορούμε να το τραγουδήσουμε μαζί με τη Σοφία. http://www.youtube.com/watch?v=JnoXodDAiv0

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Και αυτό...

http://www.youtube.com/watch?v=_1xD4TOjAIs

Σελιτσάνος είπε...

Ω ναι.Τώρα όλα είναι φανερά.Και σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να βρεις παραδείγματα της εποχής μου,που η θέρμανση δεν επιτυγχάνονταν μόνο με τεχνικά μέσα. http://www.youtube.com/watch?v=Opp7vg-86Zs

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Μα αυτό που σιγομουρμουρίζετε είναι το ιδανικό τραγούδι για αυτό το ποστ!

Στο μεταξύ όμως θυμήθηκα και το άλλο... http://www.youtube.com/watch?v=0utJuonkFJ8

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Αναρωτιέμαι- με αφορμή τον παραλληλισμό- : υπάρχει και ενεργειακός έρωτας όπως υπάρχουν ενεργειακά τζάκια; Επίσης, στη φωτιά χρήσιμο είναι και ό,τι απομείνει όταν όλα τελειώσουν (βλέπε τη... μαγική αλισίβα). Η στάχτη του έρωτα χρησιμεύει σε κάτι;

Άντε βρε, καλή χρονιά- δημιουργική!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Μ` αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Ψάχνω για ενεργειακό τζάκι. Όταν το βρω, το εγκαταστήσω και αποκτήσω τη δέουσα εμπειρία θα σου απαντήσω υπεύθυνα. Τώρα σ αφήνω, γιατί πάλι ο βιβλιοθηκάριος μας έβαλε αγγαρεία. Έχω ποστ να ετοιμάσω για αύριο...

υ.γ. Καλή χρονιά φίλε μου! Σε σένα και σε όλη τη φαμίλια

;-)