Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

White Submarine




με Bob

16 σχόλια:

Evi Voulgaraki είπε...

Τι απίθανες ματιές! Πόσο διαφορετικές γλυκιές και δροσερές αλήθειες... Ωραιότατο καλοκαιρινό κέρασμα.

fish eye είπε...

μπορω να κεραστω βανιλια; ε; ε;

καλη συνεχεια στις βουτιες τσαλαπετεινε μου :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα: Όταν λείπει ο Κατσαμακης, εγώ μπορώ να σταθώ όσο χρόνο θέλω στις λεπτομέρειες. Χωρίς φόβο.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

❤ : Πάρε, όσο είναι κρύο το νερό!

Καλό απόγευμα
;-)

kovo voltes... είπε...

Ε μάλιστα...Αυτό θα πει καλοκαιράκι..Και με ρέγκε νότες, έχουμε ήδη μεταφερθεί πλάι στο κύμα ;)
Φιλιά πολλά τσαλαπετεινέ μου, θαλασσινά

γρηγόρης στ. είπε...

Υπάρχει και ο άλλος τρόπος: τρως το μισό βάζο με το κουτάλι (για να δοκιμάσεις) και μετά το γεμίζεις νερό να απολαύσεις το άλλο μισό.

ΦΛΩΡΑ είπε...

Βραδιάτικα βάλθηκες να με σκανδαλίσεις...
και που να βρω τέτοια ώρα white submarine!!!

Σταυρούλα είπε...

Αν είναι μαστίχα, βάλε και μένα, μάστορα ;)

Τσαλαπετεινός είπε...


kovo voltes...: Σκέφτομαι τώρα, τί άλλο θα πει καλοκαιράκι και μαζεύονται καμιά πενηνταριά μικρά μικρά

(Αλλά δυο από τα βασικά, δεν μπορείς να πεις, τα είχε το ποστ ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...


γρηγόρης στ.: ...και μετά παίρνεις το άλλο βάζο για να σερβίρεις κανονικά, για ποστ και φίλους ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...


FLORA GIA: Αμαρτία ουκ έχω: εγώ απόγευμα το ανέβασα!

Τσαλαπετεινός είπε...


Σταυρούλα: Σου έβαλα ενισχυμένη μερίδα! Και νερό μπούζι

;-)

Margo είπε...

Ακριβώς στο ίδιο ποτήρι μου αρέσει. Ούτε μεγάλο ούτε μικρό. Έπειτα από την γλυκιά απόλαυση να φεύγει το παγωμένο νερό με τη μία :)

υ.γ. και από αυτό έφτιαξα την περασμένη χρονιά. Οι παλιοί μου είπαν πως ήταν όπως την θυμόντουσαν παιδιά. Αξίζει μία επανάληψη τώρα που το ξανασκέφτομαι ;)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Έφτιαξες βανίλια; Μπράβο Margo!!!

υ.γ. Είναι τα παλιά ποτήρια καφενείου που για χρόνια είχα εξαφανιστεί από την αγορά, αλλά σχετικά πρόσφατα επανέκαμψαν.

Καλή μας βδομάδα!

Yannis Tsal είπε...

Χμμ η σκιά του ποτηριού με το κουτάλι μέσα μοιάζει λίγο με... μετρονόμο. Πώς ο σουρεαλισμός του Νταλί παντρεύεται με τη γαλάζια περίοδο του Πικάσο. Ωραία τα ημίψηλα ποτήρια καφενείου σου.

new-girl-on-the-blog είπε...

..πού να φανταστούν κάποιοι πώς ένα υποβρύχιο μπορεί να είναι δροσερό και γλυκό και νόστιμο..!
Καλές βουτιές, Τσαλαπετεινέ μας! :-)