“A pound of flesh"

Μας είχε στριμώξει, τρία απογεύματα κάθε βδομάδα σε υποχρεωτικά φροντιστηριακά μαθήματα. Άγριος φιλόλογος στο Λύκειο, αμείλικτος, είδε κενά, το αποφάσισε και το επέβαλε σε όλους. Σημειώσεις, ασκήσεις, επαναλήψεις, ξέσκισμα κανονικό. Έχω κρατήσει τις σημειώσεις και μπορώ να πω ότι θυμάμαι ακόμα τα μαθήματα. Ένα, ήταν αποκλειστικά για τις προθέσεις ως πρώτο συνθετικό λέξεων και τη σημασία που προσδίδουν σε αυτές. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που μια βδομάδα τώρα, από το σύνθημα των ημερών,“Μένουμε Ευρώπη” κρατάω το μισό, την πρώτη λέξη, προσθέτω διαδοχικά προθέσεις και προσπαθώ να δώσω ακριβή ορισμό των λέξεων που προκύπτουν. Παραμένουμε. Διαμένουμε. Επιμένουμε. Περιμένουμε.  Αναμένουμε. Υπομένουμε. Μέρες τώρα, ανιχνεύω προθέσεις. Μέρες τώρα ανιχνεύω τα πιθανά αποτελέσματά τους. 

Xθες είδα το πρωτοσέλιδο σκίτσο του εβδομαδιαίου περιοδικού CharlieHebdo με την Κριστίν Λαγκάρντ να κρατά το κεφάλι ενός Έλληνα μέσα σε ένα κουβά νερό. Πρόθεση δολοφονίας ή “απλώς” το βασανιστήριο εικονικού πνιγμού; Μάλλον το πρώτο, καθώς το κείμενο που συνοδεύει το σκίτσο λέει: "Σώστε την Ευρώπη. Πνίξτε έναν Έλληνα.” Διπλά επίκαιρο το σκίτσο. Δίκοπο, καθώς προχθές διάβαζα -μια που δεν άντεξα να δω ούτε τις εικόνες, ούτε το σχετικό βίντεο- "Πέντε άνδρες κλειδώνονται μέσα σ' ένα ατσάλινο κλουβί, το οποίο ανυψώνεται από το έδαφος για να βυθισθεί μέσα σε μια μεγάλη πισίνα, όπου ο πνιγμός τους κινηματογραφείται από δύο υποβρύχιες κάμερες". Και σαν να μην είναι αρκετές οι πρόσφατες κτηνωδίες, βγαίνουν στην επιφάνεια και οι εικόνες του παρελθόντος. Γκουαντάναμο, Αμπού Γκράιμπ, Βιετνάμ.

"Σε ασφυκτικό κλίμα και το κρίσιμο Eurogroup της Πέμπτης. Τελεσίγραφο μίας ώρας φέρεται να έλαβε νωρίτερα η ελληνική αποστολή. Αντίστροφη μέτρηση για τη διαπραγμάτευση με χρονικό ορίζοντα τις 30 Ιουνίου και την πληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ", βλέπω πριν από λίγο στο site του ThePressProject . Αναζητώ τον “Έμπορο της Βενετίας”. Θέλω να διαβάζω ξανά το σημείο που ο τοκογλύφος Σάιλοκ προκειμένου για να δανείσει τρεις χιλιάδες δουκάτα στον Αντόνιο θέτει έναν όρο: αν δεν του επιστρέψει τα χρήματα σε συγκεκριμένο χρόνο, να πάρει από οποιοδήποτε σημείο του σώματός του επιθυμεί,  “μια λίβρα σάρκα”. Άφαντο το βιβλίο, μα ούτε στο διαδίκτυο που αναζήτησα, δεν κατάφερα να βρω το κείμενο. “A pound of flesh is mine” κραυγάζει ο Αλ Πατσίνο στο δικαστήριο, στην τελευταία σκηνή της κινηματογραφικής μεταφοράς του Σαιξπηρικού έργου. Υπο-μένοντας την παρατεταμένη ασφυξία ενός πραγματικού πνιγμού, δεν είναι παράξενο που αυτή η φράση, αυτούσια, μού φαίνεται σαν να έρχεται κατευθείαν από τις Βρυξέλλες. 

η πρώτη εικόνα από εδώ, η δεύτερη, των Σάιλοκς από τις Βρυξέλλες.