Η Μόνικα του 661ου εκλογικού τμήματος

Ήταν αργά, περασμένες 3, το βράδυ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Ο κόσμος που πανηγύριζε ξέφρενα στο Σύνταγμα την θριαμβευτική επικράτηση του "ΟΧΙ", αντίθετα με όλες τις προβλέψεις, κόντρα στη λυσσαλέα προσπάθεια των ΜΜΕ  να επιβάλλουν το αντίθετο, είχε αρχίσει να αραιώνει. Ετοιμαζόμουν να φύγω κι εγώ, όταν συνάντησα τον Χ, καλό φίλο, φωτογράφο. Ήταν κατάκοπος, ωστόσο μού πρότεινε να πάμε για μια μπύρα. “Για να σου πω και το άλλο ωραίο της ημέρας”, συμπλήρωσε γελώντας πονηρά. Το ζητούσε η ζεστή βραδιά, το απαιτούσε το αποτέλεσμα. Και βέβαια, ήταν δελεαστικό “το άλλο ωραίο”, μιας μέρας που το μεγάλο και ωραίο γεγονός της ήταν ένα και αδιαμφισβήτητο.

Τα ποτήρια μας κόντευαν να αδειάσουν ενώ το τασάκι μας ήταν πια μισογεμάτο, όταν αφήσαμε τα του δημοψηφίσματος και άρχισε να μού διηγείται την ιστορία που μού είχε τάξει. 

Νωρίς το πρωί εκείνης της μέρας έφτασε στο 661ο εκλογικό τμήμα στην Κυψέλη, στην οδό Χιλανδαρίου. Σύντομα επικράτησε πανδαιμόνιο· και δεν ήταν  οι ψηφοφόροι που το κατέκλυσαν, αλλά οι πάνω από εκατό φωτογράφοι, δημοσιογράφοι και εικονολήπτες -Έλληνες και ξένοι - που από τις 9 είχαν ήδη λάβει θέσεις. Η σχετική ανακοίνωση έλεγε "ο πρωθυπουργός θα προσέλθει στο εκλογικό τμήμα στις 10".

Μόλις επτά λεπτά πριν τις δέκα, και ενώ οι φακοί ήταν στραμμένοι στην είσοδο της αίθουσα και όλων οι δείκτες χάιδευαν το κουμπί μιας κάμερας έτοιμοι για τα απανωτά κλικ, εμφανίστηκε η ΘΕΑ· μια ψηλή, πανέμορφη γυναίκα, “γυναικάρα, να σου κόβει την ανάσα”. Ψηφοφόρος. Ήταν τόσο ισχυρός ο αιφνιδιασμός στη θέα του απόλυτου ωραίου που σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες της εικόνας, κατέβασαν τις κάμερες και την κοίταζαν εκστασιασμένοι καθώς έδινε ταυτότητα και έπαιρνε ψηφοδέλτια. “Φορούσε κι ένα κοντό κολλητό φουστανάκι που άφηνε να φανούν δυο μέτρα πόδια...”. Ελάχιστα μόνο κλικ ακούστηκαν, κλικ που μάλλον την έφεραν σε μεγάλη αμηχανία, σε συνδυασμό βέβαια με τα τόσα βλέμματα καρφωμένα πάνω της. Έτσι βιάστηκε να κρυφτεί μέσα στο παραβάν. “...και για να καταλάβεις για τί γκόμενα μιλάω -Μπελούτσι και βάλε- θα σου πω αυτό: αν εκείνη τη στιγμή έμπαινε ο Τσίπρας νομίζω ότι κανένας μας δε θα γύριζε την κάμερα πάνω του.”

Στο ελάχιστο διάστημα που η “Μόνικα και βάλε” ήταν στο παραβάν, οι άνθρωποι των μέσων, ανέκτησαν τον επαγγελματισμό τους και στόχευαν πλέον, όχι στην αναμενόμενη είσοδο του πρωθυπουργού για την οποία βρίσκονταν εκεί, αλλά αποκλειστικά στην έξοδό της. Όταν μισάνοιξε η κουρτίνα κι εμφανίστηκε με ολοκόκκινα μάγουλα κι ένα αμήχανο χαμόγελο, ακούστηκε ένας καταιγισμός από κλικ. Ήταν τόσο αδηφάγο όλο αυτό το σκηνικό, που η κοπέλα, στράφηκε βιαστικά προς την έξοδο. Κάποιος της εφορευτικής επιτροπής της φώναξε: “Δεσποινίς! Πού πάτε; Δεν ψηφίσατε.” Γύρισε ντροπιασμένη, ακόμα πιο κόκκινη, ξαναμπήκε στο παραβάν, πήρε τον φάκελο που στην ταραχή της είχε αφήσει εκεί, βγήκε -ορυμαγδός τα κλικ- ψήφισε, πήρε την ταυτότητά της και έφυγε.

Δυο τρία λεπτά αργότερα, μπήκε ο πρωθυπουργός.

Πριν λίγες μέρες τηλεφώνησα στον Χ. Ένα χρόνο μετά, ήθελα να μού θυμίσει κάποιες λεπτομέρειες από την ιστορία που μού διηγήθηκε εκείνο το αξέχαστο βράδυ. Στο τέλος τον ρώτησα: “Τι λες να ψήφισε η Μόνικα;”. Γέλασε και μού απάντησε αποστομωτικά: “Για αυτή δεν ξέρω, είμαι όμως σίγουρος για το τί ψήφισε ο Τσίπρας.”