Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Τήρηση προεκλογικών υποσχέσεων


Ποιο είναι άραγε το βασικό κίνητρο που ωθεί κάποιον να θέσει υποψηφιότητα και να διεκδικήσει την ψήφο των συμπολιτών του; Αυτό που προτάσσουν στην πλειονότητά τους οι υποψήφιοι είναι ο διακαής πόθος να υπηρετήσουν το λαό και τα συμφέροντά του. Κανένας όμως δεν τολμά να ομολογήσει ότι υπάρχει κι άλλο ένα ανομολόγητο πλην όμως ισχυρότατο κίνητρο.

Κόντρα λοιπόν στο ρεύμα των υποψηφίων που αποκρύπτουν επιμελώς τα μύχια κίνητρά τους θα αναφερθώ στην δική μου υποψηφιότητα. Ομολογώ εντίμως και ευθύς εξ αρχής, ότι όταν διεκδίκησα την προεδρία εκείνο που με παρακίνησε περισσότερο από το να θέσω εαυτόν στην υπηρεσία του συνόλου ήταν η μέθη της εξουσίας που θα μου πρόσφερε αυτή η θέση.

Η προεκλογική μου εκστρατεία παρ` όλο που ήταν περιορισμένη σε χρονική διάρκεια- μόλις μιας εβδομάδας- περιελάμβανε όλα τα συνήθη μέσα πλην των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών: σύντομες ομιλίες επί της ουσίας της πολιτικής που θα ακολουθούσα σε περίπτωση εκλογής, ανάρτηση ενός και μόνο πανό με το βασικό σύνθημα της εκστρατείας- όχι τόσο από οικολογική συνείδηση, όσο από έλλειψη πόρων μια που δεν είχα καμία απολύτως χρηματοδότηση- και το κυριότερο, συνεχή, ουσιαστική και καθημερινή προσωπική επαφή με το σύνολο των εν δυνάμει ψηφοφόρων μου.

Η βασική προεκλογική μου υπόσχεση και σύνθημα της εκστρατείας ήταν ομολογουμένως κάπως αόριστη, αλλά κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας- δυο μόλις μέρες πριν την κάλπη- με περιορισμένο μεν αλλά ενθουσιώδες ακροατήριο, στριμώχτηκα από καίρια ερώτηση που δέχτηκα από ψηφοφόρο. Η παντελής έλλειψη πολιτικής πείρας και ο ενθουσιασμός που έδινε η πρόγευση της εξουσίας με οδήγησαν στο ατόπημα να συγκεκριμενοποιήσω κατ` απόλυτο τρόπο το αόριστο. Μέγα λάθος! Το ξέρουν όλοι οι συνάδελφοι. Στις δύσκολες ερωτήσεις ξεγλιστράμε πάση θυσία, δίνοντας ασαφείς απαντήσεις ή αλλάζοντας το θέμα.

«Τέσσερεις!» ήταν ο αριθμός που ασυλλόγιστα ξεστόμισα απαντώντας στην ερώτηση: «Όταν λες να ψηφίσουμε εσένα για περισσότερες εκδρομές, πόσες ακριβώς εκδρομές σε ένα μήνα εννοείς;» Με έλουσε κρύος ιδρώτας καθώς συλλογίστηκα το ανέφικτο της υπόσχεσης που έδωσα και μετάνιωσα πικρά για την υπερβολή.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή συνετέλεσε στο εκλογικό αποτέλεσμα που ήταν ένας θρίαμβος. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήταν διπλάσιο του ποσοστού που θα συγκεντρώσει τη ερχόμενη Κυριακή το πρώτο κόμμα. Η χαρά για την εκλογική νίκη και η ανάληψη της προεδρίας της Γ` τάξης του Γυμνασίου όμως ήταν μισή από το βάρος της ευθύνης που μου δημιουργούσε η απερίσκεπτη εξαγγελία. Γιατί μπορεί όπως ήδη ομολόγησα τα κίνητρά μου να ήταν ποταπά, είχα όμως φιλότιμο και έπρεπε να κρατήσω το λόγο μου. Το «πώς» αναλογιζόμουνα την ώρα που κατέβαζα το χαρτόνι- πανό που είχα αναρτήσει στον τοίχο ακριβώς πίσω και πάνω από το θρανίο μου στην τελευταία σειρά. Έγραφε με μεγάλα γράμματα:



ΓΙΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ
ΨΗΦΙΣΤΕ
ΕΜΕΝΑ





και ακριβώς από κάτω από το σύνθημα είχα σχεδιάσει ένα βέλος που όταν καθόμουν έδειχνε το κεφάλι μου.


Οι μήνες περνούσαν και οι εκδρομές ερχόταν με τον συνηθισμένο τους ρυθμό. Η μόνη ελπίδα να κρατήσω το λόγο που έδωσα και θεωρούσα ότι αποτελούσε συμβόλαιο με τους συμμαθητές μου -ήταν ο Μάιος. Για τις δύο τελευταίες εβδομάδες του είχαν κανονιστεί η εκδρομή της τάξης στο Βόλο και η ημερήσια εκδρομή όλου του σχολείου. Έτσι τη πρώτη εβδομάδα του Μάιου μπήκα στο γραφείο του Γυμνασιάρχη- ένας καλοκάγαθος θεολόγος στα πρόθυρα της σύνταξης, εξαιρετικά αφηρημένος όπως είχαμε ήδη διαπιστώσει- και δε δυσκολεύτηκα να τον πείσω ότι ήταν μια ωραία μέρα γι εκδρομή. Το μεγάλο βήμα για την επίτευξη του στόχου είχε πραγματοποιηθεί. Δύο εκδρομές στο τέλος του μήνα, μια στην αρχή σύνολο τρεις. Μου χρειαζόταν μια ακόμα. Η πιο δύσκολη.

Όπως στο αρχαίο δράμα εμφανίζεται ο από μηχανής θεός για να δώσει λύση όταν η εξέλιξη έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο, έτσι και στο δικό μου προσωπικό δράμα εμφανίστηκε από μηχανής θεός: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυτοπροσώπως! Στις 8 η ώρα το πρωί κάποιας μέρας της δεύτερης εβδομάδας εκείνου του Μάιου σύσσωμη η μικρή μας πόλη υποδεχόταν στην κεντρική πλατεία τον Πρόεδρο. Τυμπανοκρουσίες, ανθοδέσμες, ομιλίες, όλα ωραία και καλά… αλλά πολύ σύντομα. Στις 8:20 είχε ήδη φύγει και εμείς επιστρέψαμε στο σχολείο.

«Μη ζητήσεις εκδρομή! Πήγαμε την προηγούμενη βδομάδα…» μου το ξέκοψε ο γυμνασιάρχης με το που με είδε να μπαίνω στο γραφείο του. Δε με πτόησε ούτε μια στιγμή το αποφασιστικό του ύφος. Άρχισα να λέω με το επίσημο ύφος που ταίριαζε στην ημέρα, πόσο ξεσηκωμένοι ήμασταν όλοι από την τιμή που μας έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Ανώτατος Άρχοντας στη Ακριτική μας πόλη, την ξεχασμένη κι από το Θεό, την πόλη που έδωσε το αίμα της στους αγώνες του Έθνους, συνέχισα με αποσπάσματα από την Αγωγή του πολίτη για τη Δημοκρατία, για τους θεσμούς, πρόσθεσα και κάτι που είχε πει κι ο Δήμαρχος στην προσφώνηση του πριν από λίγο κι ετοιμαζόμουνα να διανθίσω την αγόρευσή μου με κάτι από το μάθημά του, μια παραβολή, μια ρήση των Αποστόλων, κάτι…ώστε να κάμψω και την τελευταία του αντίσταση όταν τον άκουσα να λέει σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά, ένα απελπισμένο «Εντάξει! Θα πάμε εκδρομή» προφανώς για να γλιτώσει από το παραλήρημα μου.



Θυμάμαι τις ενθουσιασμένες φωνές των παιδιών στην τάξη όταν τους ανακοίνωσα την απόφαση του γυμνασιάρχη. Τους έκανα νόημα να σταματήσουν και δήλωσα με- κατά το δυνατόν- συγκρατημένη περηφάνια ότι είχα εκπληρώσει την προεκλογική μου υπόσχεση για τέσσερεις εκδρομές σε ένα μήνα. Δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν άκουσα τους περισσότερους να λένε: «Ποια υπόσχεση;». Το είχαν ξεχάσει- ή δεν με άκουγαν προσεκτικά – κι εμένα με είχε φάει η αγωνία όλη τη χρονιά πώς θα τα καταφέρω.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς ήταν – και παραμένει – πρωτοφανές. Ένας υποψήφιος τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια την προεκλογική του υπόσχεση απέναντι σε ένα εκλογικό σώμα που δε θυμόταν καν τι του είχαν τάξει.


Η ανάρτηση αφιερώνεται στους συμμαθητές μου.

Η φωτογραφία είναι από εκδρομή της τάξης μας την επόμενη χρονιά.


Μουσική: After You've Gone, σύνθεση του Benny Goodman με την Swing Orchestra του Bernard Berkhout

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω πως να ζωγραφίσω το γλυκόπικρο χαμόγελο που μου άφησε...
Πάντως ήταν πλατύ...
Καλημέρα σου

b|a|s|n\i/a είπε...

αχ τα παιδικά τα χρόνια τα αθώα. το ενήλικο εκλογικό σώμα θυμάται αυτά που του τάζουνε και οι εκλεγέντες αθετούν. ή δεν έχουν ακόμα ενηλικιωθεί; και οι μεν και οι δε; ;)
καλημέρα σου! πάμε βόλτα;

ELvA είπε...

(Jag röstar på Τσαλ.!)

Βλεπω οτι κρατας την υποσχεση σου να μας εφοδιαζεις με ενδιαφεροντα posts, πραγμα που δειχνει συνεπεια και αυτο ακριβως ειναι που χρειαζεται στη πολιτικη, ή να πω οτι αυτο ειναι που λειπει απο τα μεγαλα κομματα;

Η φωτο, αυθεντικη;

(Ψηφιζω τον Τσαλ.!) :)

vague είπε...

Α, ώστε είναι πρωτοφανές να μην θυμάται το εκλογικό σώμα τι του είχαν τάξει...!!!

Τι σκοτεινό, υπόγειο, προβοκατόρικο πετούμενο, θεέ μου!!! (ίδια πάστα πάντα, όλοι οι πολιτικοί)

Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που τολμά να εκμεταλλευτεί μέχρι και την Αυτού Εξοχότητα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Margo είπε...

Είναι η πρώτη φορά που ξεκαρδίζομαι στα γέλια από ανάρτηση, χίλια ευχαριστώ έχω πολύ καιρό να γελάσω έτσι:))))
Μήπως θα πρέπει να το σκεφτείς πιο σοβαρά.. το βουλευτιλίκι εννοώ:)))
Να σαι καλά τσαλαπετεινέ!

k είπε...

Όχι που δε θα σε ψήφιζαν με τέτοιο λόγο! Τον καημένο το διευθυντή λυπάμαι! :)

cynical είπε...

Τι ωραια ιστορια!

Και σημερα εχει μια πολυ ωραια μερα εξω! Βεβαια δεν ειναι ακομα Μαιος, αλλα μπορεις να καταφερεις κατι;

Unknown είπε...

Ψηφίζω Τσαλαπετεινό (Μέγα Κουρσάρο των 100 θαλασσών και βάλε...) με χέρια και με πόδια!

:)

Τσαλαπετεινός είπε...

ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Υποψιάζομαι ότι ήταν το ίδιο με αυτό που είχα κι εγώ όταν θυμήθηκα αυτή την ιστορία και άρχισα να τη γράφω. Και αναρωτιέμαι αν προέκυψε από την ανάμνηση των εφηβικών χρόνων ή από τις συγκρίσεις με την πολιτική και τις εκλογές των ενηλίκων.



b|a|s|n\i/a : Λες να μην έχουμε ενηλικιωθεί ακόμα; Αυτό πάντως θα ήταν μια καλή δικαιολογία για όλους μας. Βάλε το λουρί στο Μομπυ και αντί για βόλτα πάμε εκδρομή!

Τσαλαπετεινός είπε...

Elva : Έχω μια θεωρία: τα κουσούρια που έχεις μικρός διατηρούνται για να μην πω ότι με τα χρόνια γίνονται πιο ισχυρά. Έτσι συνεχίζω να προσπαθώ να κρατάω τις υποσχέσεις μου ενώ η φλυαρία μου μάλλον αυξήθηκε.
Η φωτό είναι αυθεντική όπως και η ιστορία, χωρίς μάλιστα σάλτσες.

Η ψήφος σου ήδη καταμετρήθηκε!


Συνοδοιπορος : Το εκλογικό σώμα θυμάται τι του έχουν τάξει- οι υποψήφιοι ξεχνάνε. Τι να κάνω Συνοδοιπόρε μου; Έμεινε το κουσούρι από μια μόνο προεκλογική εκστρατεία και από τη μία χρονιά που διατέλεσα πρόεδρος τάξης.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo : Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι! Ευσεβής πόθος μου ήταν από την αρχή να ανεβάζω αναρτήσεις που θα σας κάνουν να ξεκαρδίζεστε στα γέλια. Αλλά είναι δύσκολο. Πιο δύσκολο κι από το βουλευτιλίκι. Έτσι θα παραμείνω εδώ στο πόστο μου και στα ποστ μου. Άλλωστε όταν έχεις διατελέσει πρόεδρος τι να σου κάνει μια θέση σε ένα ψηφοδέλτιο, ακόμα και αν είναι Επικρατείας;


kayadesigner : Έβαλα τα δυνατά μου. Η υπόσχεση βλέπεις με τις υπερβολές της εφηβείας και η τήρησή τους… ο Διευθυντής ήταν εύκολο ‘θύμα’. Δεν θυμόταν τίποτα, ήταν συνέχεια στο κόσμο του. Καλόβολος όσο δε λέγεται.

Τσαλαπετεινός είπε...

cynical : Υπέροχος καιρός οπότε λέω να εισηγηθώ αμέσως εκδρομή. Όχι απλώς ημερήσια, αλλά αν θέλεις ακόμα και πενθήμερη. Αρκεί να είμαστε την Κυριακή κοντά στα εκλογικά μας τμήματα. ;-)


Dana_Semitecolo : Έχουμε και λέμε. Μια ψήφος από τον απόδημο ελληνισμό- βλέπε πιο πάνω Elva -και μια από Ιόνιο μεριά. Δεν πάμε καλά! Δε με βλέπω να εκλέγομαι αυτή τη φορά παρ` όλο που το σύνθημα «Μέγας Κουρσάρος των 100 θαλασσών και βάλε...» είναι πιο ελκυστικό από το προηγούμενο. Τα exit poll όμως μπορεί να διαψευστούν- υπάρχει και η Α. Αθηνών που δεν έχει καταμετρηθεί ακόμα κι αυτή θα κρίνει το αποτέλεσμα.

Nomad είπε...

Δεν με πεισατε, θα ξαναψηφίσω ΣΥΝ. Αυτοί δεν εχουν ακόμα επιστρέψει απ την εκδρομή του '69.

:)

Τσαλαπετεινός είπε...

Nomad :
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι 'σε λίγες μέρες αυτό το ανείπωτο θα πρέπει να το προσδιορίσεις, να του δώσεις το σχήμα των λέξεων, να γλύψεις την κόλλα ενός φακέλου και να το πετάξεις στα μούτρα αυτών που περιμένουν να βγάλουν νόημα απο τις μαντρωμένες λέξεις'.

Και κάτι ακόμα, μην ξεχάσετε την αμμωνία...

Theodota είπε...

Εγώ πάντως σε ψηφίζω, ακόμα και τώρα! Εκδρομές και ποιος νοιάζεται για την πολιτική...

Αν η φωτό είναι αληθινή, να υποθέσω ποιο στυλιζαρισμένο προσωπάκι σε εικονίζει;;;;

Τσαλαπετεινός είπε...

Theodota: Η εμπιστοσύνη σας με συγκινεί και τιμά ιδιαίτερα. Υπόσχομαι δε ότι θα πράξω ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να αποδειχθώ άξιος της νωπής εντολής διοργανώνοντας εκδρομές που θα γράψουν Ιστορία. (να τες πάλι οι υποσχέσεις-μου έμεινε κουσούρι τελικά)

Η φωτο είναι αληθινή. Φυσικά και μπορείτε να υποθέσετε. Από ότι κατάλαβα όμως έχετε αποκλείσει την περίπτωση να είμαι πίσω από το φωτογραφικό φακό. ;-)


καλησπέρα Θεοδότα

xomeritis είπε...

Αν είχες αναφερθεί και στην Κοσμογραφία η εκδρομή θα ήταν διήμερη καθώς θα ήταν απαραίτητη και μια διανυκτέρευση.

Σελιτσάνος είπε...

Μες στην προεκλογική αφασία είναι πραγματικά ευχάριστη έκπληξη να συναντάς κάποιον ,που έχει δραπετεύσει από τις αριστοφάνειες Νεφέλες...
Εύγε!

Prokopis Doukas είπε...

Να σε ψηφίσουμε και πρόεδρο των bloggers, να πάμε καμιά εκδρομή... :-)

Theodota είπε...

Ω εντομολογιώτατε πολιτικέ τσαλαπετεινέ, η ευγένεια και το ενδιαφέρον σας με συγκινούν σφόδρα. Θα επαναμεταφέρω τα δικαιώματά μου είς την ακριτικήν πατρίδαν, ίνα σταυρώσω την υμετέρα πολιτική εντιμότητα!

Τσαλαπετεινέ, τσαλαπετεινέ, πολιτικέ μεγάλε και τρανέ! (δις)

Τσαλαπετεινός είπε...

Thomas Xomeritis : Στην Τρίτη γυμνασίου δεν κάναμε Κοσμογραφία και πηγαίναμε μόνο ημερήσιες εκδρομές. Πρέπει να έχει πολλά χρόνια που τελείωσες για να μη θυμάσαι. ;-)


Σελιτσάνος :Δραπέτευσα από τις Νεφέλες για να επιστρέψω στους Όρνιθες γιατί εκεί υπήρχε ρόλος για μένα. ;-) Σας ευχαριστώ.

Τσαλαπετεινός είπε...

Prokopis Doukas : Δέχομαι! Αρχίζω να οργανώνω το πρόγραμμα των εκδρομών ώστε όταν έχω τη νωπή εντολή να αναχωρήσουμε αμέσως. Μόνο που θέλω συμμετοχή των πολιτών. Κάθε ένας από σας θα πρέπει να αναλάβει ένα προορισμό ώστε να ξεναγήσει τα άλλα παιδάκια. Σου αναθέτω από τώρα την Σαντορίνη. Όμως να ξέρεις ότι θα ζητήσω και ιστορικά στοιχεία. Από την έκρηξη του ηφαιστείου μέχρι σήμερα. (σκονάκι: ο Στράβωνας έχει καλή περιγραφή της έκρηξης)



Theodota, αναγνωρίζω κάποιες επιρροές... Συκοφάγου στην διατύπωση και στο λεξιλόγιο του σχολίου! Τι έγινε εδώ;

Το σύνθημα που αναφέρεις- μάλιστα δις- ξυπνάει μέσα μου αυτή τη παλιά αξέχαστη μέθη της εξουσίας. ;-)

Ανώνυμος είπε...

Την επόμενη χρονιά δεν ξαναβγήκες? Γι αυτό οι πολιτικοί δεν εκπληρώνουν τις υποσχέσεις τους? Παρακαλώ μην το πείτε αυτό στον κωστάκη και στον γιωργάκη.

Yannis Tsal είπε...

Επιβεβαιώνεται λοιπόν το ρητό, "πιο αχάριστος λαός, ο ευεργετημένος λαός"!

Ένα άλλο πολιτικό συμπέρασμα είναι πως όταν εξαντλούνται οι θητείες, είναι περισσότερο πιθανό να εκπληρωθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες. Όχι πάντα βέβαια, γιατί με 260 δις χρέος και 8% έλλειμμα δεν έχεις πολλά περιθώρια!

Ανώνυμος είπε...

Απο τότε λοιπόν οι ψηφοφόροι συνήθιζαν να ψηφίζουν με ευκολία λησμονώντας γρήγορα τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις. Αναρωτιέμαι τι έχει αλλάξει απο τότε εως σήμερα? Να μαντέψω? ΤΙΠΟΤΑ. Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας τις αναμνήσεις σου.

antinetrino είπε...

Αντε μωρε! Κι εμένα ένα αίσθημα περίεργο* μου άφησε η ανάρτηση....

Μπράβο ρε τσαλαπετεινέ, τι άλλο να πω!

(Αλήθεια είσαι στη φωτο ή όχι?)

*γλυκοπικρο εννοώ

Τσαλαπετεινός είπε...

Ανώνυμος : Σας χαιρετώ θερμά και σας παρακαλώ στο τέλος του σχολίου να βάζετε ένα δυο γράμματα ώστε να μην είσαστε ο Ανώνυμος της
29 Σεπτέμβριος 2009 10:39 μμ- αλλά ο ΧΓΣ λέω ένα παράδειγμα.
Όχι τίποτα άλλο αλλά δυσκολεύομαι πολύ να απαντήσω στα σχόλια.


tsalapeteinos : Σιγά την ευεργεσία του δημαγωγού τσαλαπετεινού!
(Πάντως με τους συμμαθητές βρισκόμαστε όχι κάθε 10 χρόνια που κάνουν οι άλλες τάξεις, αλλά 2-3 φορές το χρόνο μαζευόμαστε περίπου 15 άτομα.)

Εμείς εκείνη τη χρονιά είχαμε πλεόνασμα που το χρησιμοποιήσαμε στην εκδρομή μας. Προερχόταν από πολύ τρέξιμο και καλή στρατηγική την ημέρα που είχαμε βγει για κάλαντα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι : Μάλλον δε με ακούγανε και τόσο προσεκτικά όταν έκανα τις εξαγγελίες μου. Θεωρούσαν ότι όλα αυτό ήταν μια πλάκα, μια μίμηση της πολιτικής ζωής των ενηλίκων που βέβαια σε έναν βαθμό ήταν.

Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι ψηφίζουν με ευκολία, χωρίς πολλή σκέψη χωρίς παίδεμα. Όταν ψηφίζουν.

antinetrino: Να σου πω ότι τη φωτο την έβαλα για σένα; Σκεφτόμουνα να ανεβάσω μόνο το κείμενο και είπα: «Για στάσου, ανεβάζεις ένα μεγάλο κείμενο χωρίς καμία εικόνα, θα περάσει ο antinetrino και θα τρομάξει από το μέγεθος θα απογοητευτεί και θα φύγει χωρίς να το διαβάσει .» Οπότε τελευταία στιγμή έψαχνα να βρω στα κιτάπια μου φωτό από την Γ γυμνασίου.

ippoliti_ippoliti είπε...

Εξαιρετικά γλυκιά γεύση μου άφησε αυτή η ανάρτηση κι αυτό γιατί με γύρισε πίσω στα μαθητικά χρόνια. Τότε που βγαίναμε στο προεδρείο (είμασταν μία παρέα που ουσιαστικά ΄...κάναμε ότι θέλαμε το σχολείο...) αλλά ομολογώ ότι δεν τάζαμε...για να μας ψηφίσουν.Αλλαξαν οι εποχές.
Διάβασα και χθές την΄ανάρτηση, τη διάβασα και σήμερα, μ'άρεσε πολύ.
Καλό βράδυ
Υ.Γ Τι όμορφη κι η αφιέρωση (ίσως να χρειαστείς ξανά τις ψήφους τους...γιατί πραγματικά με Ιόνιο και Σουηδία μόνο ...΄τέλος πάντων μέτρα κι όλους εμάς, τι όμορφο που συναντιέστε 2-3 φορές το χρόνο.

μ είπε...

Αράχωβα χειμώνα.
Πήλιο άνοιξη.
Ίμπιζα καλοκαίρι.
Τοσκάνη φθινόπωρο.

Κανόνισε τα και σου φέρνω δεκάδες ψήφους.

:P

antinetrino είπε...

ΦχαριστΩ!
(που δεν ξέχασες το κουσούρι μου! αλλά είπαμε ακόμη και τα κουσούρια έχουν εξαιρέσεις!)
:)

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε Ταξηάρχα [sic]!

Ωστε από τότε ταξιδεύετε ανθρώπους;

Και πώς επείσθη ο κύριος Γυμνασιάρχης!
Εν τέλει τέχνημα η τεχνική του τεχνάσματος!

υ.γ1. ως απόμαχος [χμ... να πω μήπως παλαίμαχος μπας και το γλυκάνω;] πολιτικάντης όλων των δεκαπενταμελών του γυμνασίου, ου μην αλλά και της πρώτης έτι Λυκείου, χαιρετώ στεντορεία τη φωνή την Αυτού Εξοχότητα τον Πρόεδρο Πασών των Εκδρομών!


υ.γ2. Πετεινότατε εκδρομάρχα

υπάρχουν κι άλλοι βλόγερς και βλογοκόποι [ιδέτε Τheodota] έτοιμοι να στραμπουλίξουν τη γλώσσα τους με[ς] [σ]τα ελληνικά; Λυπηρόν...

Είθε εν τελει να είναι οι έσχατοι!

Αμάν, ε, συγνώμη.... Αμήν, ήθελα ειπείν...

υ.γ3. ευχαριστώ και δια το αποψινόν σκιάδιον. Νοστιμότατο...

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti : Μεγαλώνοντας γυρνάμε συχνά πίσω. Η μνήμη επιλεκτικά μας φέρνει μόνο τα ευχάριστα λες και τα δυσάρεστα είναι γωνίες που τις λειαίνει ο χρόνος.

Μάνος : Ελπίζω να είναι κάπως ευέλικτο το πρόγραμμα και η λίστα των προορισμών και κυρίως να είμαστε ανοιχτοί και σε άλλες προτάσεις.

Τσαλαπετεινός είπε...

antinetrino : Κι εσύ μην ξεχνάς το δικό μου κουσούρι – της φλυαρίας.
Νομίζω πάντως ότι θα βελτιωθούμε κι οι δυο σιγά- σιγά.


sikofagos : Πολιτικάντη όλων των δεκαπενταμελών
Αν το σχόλιό σας ήταν μουσική προφανώς αυτή τη φορά θα ήταν μια ταραντέλλα που προτιμώ να την ακούω ήσυχος στη γωνιά μου χωρίς να μιλάω καθόλου. Άντε όμως μια καλησπέρα θα τη πω…

crispy είπε...

Άργησα λίγο , συγγνώμη. Απλά ήθελα να πω ότι το συγκεκριμένο post είναι από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει (στον ένα χρόνο που περιφέρομαι στην μπλογκόσφαιρα) κι απ'ότι βλέπω -όχι άδικα- σήκωσε θύελλα αναμνήσεων σε όλους! Ναι , θυμάμαι κι εγώ..θυμάμαι ότι το βασικό κριτήριο να ψηφίσω κάποιον συμμαθητή μου ήταν η...ομορφιά του! Ποτέ οι υποσχέσεις του!

Τσαλαπετεινός είπε...

crispy : Καλησπέρα! Δεν άργησες καθόλου αν σκεφτείς ότι μου έχουν αφήσει σχόλιο για ανάρτηση του Μαρτίου τον Αύγουστο! Η θύελλα των αναμνήσεων πάντως ξεσηκώνεται μάλλον γιατί μεγαλώσαμε κι αρχίσαμε να νοσταλγούμε τα μαθητικά χρόνια.

Πάντως αν συνεχίζεις να ψηφίζεις με κριτήριο την ομορφιά του υποψηφίου μάλλον θα δυσκολεύεσαι πολύ να αποφασίσεις. ;-)