Η γύρη στη ζωή τους

Για μεγάλο, ανεξακρίβωτο όμως μέχρι στιγμής, αριθμό bloggers τον τελευταίο μήνα, ίσως και περισσότερο, η ημέρα άρχιζε και τελείωνε με επίσκεψη σε ένα συγκεκριμένο ιστολόγιο. Όλοι αυτοί οι άγνωστοι μεταξύ τους επί το πλείστον bloggers, βρέθηκαν αναπάντεχα να αποτελούν μια συμπαγή ομάδα, που την ένωνε ένα κοινό ενδιαφέρον: η αναμονή της αναγγελίας ενός επικείμενου γεγονότος.

Με την πάροδο του χρόνου το αρχικά χαλαρό ενδιαφέρον, εξελίχθηκε σε μαζική αδημονία. Ειδικά τις τελευταίες μέρες το φαινόμενο πιστεύω ότι ξέφυγε από την σφαίρα των μπλογκς και εισέβαλε αποφασιστικά στην ζωή και στην καθημερινότητα των μελών αυτής της άτυπης και χωρίς όνομα ομάδας.

Μη βιαστείτε να θεωρήσετε υπερβολικά και αυθαίρετα τα παραπάνω, γιατί είναι κάπως γενικόλογα και κυρίως γιατί δεν περιλαμβάνουν κανένα link που θα επιβεβαίωνε περίτρανα τους ισχυρισμούς μου. Βασίζονται τόσο στην προσωπική εμπειρία, όσο και σε επισταμένη μελέτη των αναρίθμητων σχολίων του εν λόγω ιστολογίου που καθημερινά συσσωρευόταν σαν έμπρακτη απόδειξη του θερμού ενδιαφέροντος και της αγωνίας των επισκεπτών.

Οφείλω να ομολογήσω ευθύς εξαρχής ότι αν σε άλλες περιπτώσεις κατάφερνα με νύχια και δόντια να κρατώ απόσταση ασφαλείας από πρόσωπα και γεγονότα, επιδιώκοντας την κατά το δυνατόν αντικειμενική και νηφάλια ματιά, σε αυτή την περίπτωση ούτε καν το επιχείρησα. Αφ` ενός μεν η ίδια η φύση του αναμενόμενου γεγονότος, αφ` ετέρου ο θαυμαστός χειρισμός του, από τον ιδιοκτήτη του ιστολογίου προκάλεσαν από την αρχή τη βαθιά συναισθηματική μου εμπλοκή.

Πιστεύω ακράδαντα ότι αν μια εταιρεία δημοσκοπήσεων συνέτασσε το ειδικό για την περίπτωση ερωτηματολόγιο και ερχόταν σε επαφή με όλους τους εν αναμονή τελούντες bloggers, οι απαντήσεις θα ήταν συγκλίνουσες, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Ειδικά αν η έρευνα γινόταν πριν από δύο- τρεις μέρες σε μια πιθανή ερώτηση «Επισκέπτεστε το ιστολόγιο Χ περισσότερες από 5 φορές την ημέρα;» το ποσοστό που θα απαντούσε ‘ναι’, δεν θα ήταν απλώς μεγαλύτερο από το άθροισμα του ποσοστού που εμφανίζουν στις πρόσφατες έρευνες, μια μόλις εβδομάδα πριν από τις Ευρωεκογές, τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά θα ερωτοτροπούσε με ένα δυσθεώρητο για δημοκρατικά τουλάχιστον καθεστώτα 93,56%. Δυστυχώς όμως την περίοδο που διανύουμε, θα είναι μάλλον μάταιο να αναζητήσουμε εταιρεία να αναλάβει την παραπάνω έρευνα.

Το καμπανάκι του τελευταίου γύρου της αναμονής , με τη μορφή ανάρτησης, σήμανε στις 13:48 το μεσημέρι του Σαββάτου. Οι ώρες που περνούσαν, ενώ μας έφερναν πιο κοντά στη πολυπόθητη αγγελία φάνηκαν σε όλους ατέλειωτες. Φαντάζομαι ότι αρκετοί ακυρώσανε την Σαββατιάτικη έξοδο και περιμένανε μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους τη μεγάλη στιγμή. Μερικοί, ελάχιστοι είναι αλήθεια αναρωτήθηκαν: «μα, είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να γυρίσει στο σπίτι του μετά από αυτό το γεγονός και έχει κουράγιο για μια ανάρτηση;». Και όμως είχε! Στη μία ακριβώς το βράδυ Σαββάτου προς Κυριακή, μετά από έντεκα ώρες – ο τελευταίος ατέλειωτος γύρος της αναμονής- το μαύρο ιστολόγιο άλλαξε όψη. Τα καλά νέα ήταν επιτέλους εδώ!

Το ίδιο γεγονός πριν από μερικές δεκαετίες θα γινόταν γνωστό αποκλειστικά στους στενούς συγγενείς με ένα τηλεγράφημα που θα περιείχε δυο μόνο λέξεις: «έτεκεν θήλυ». Σήμερα η χαρμόσυνη είδηση ξεπέρασε τα όρια της οικογένειας και των φίλων, γιατί βγήκε από την ροζ πλέον ιστοσελίδα του Spy στους διαδικτυακούς αιθέρες και έφτασε σε όλους εμάς τους bloggers που περιμέναμε ανυπόμονα τόσο καιρό αυτό το παιδί να έρθει στο κόσμο.

Ο Spy σκόρπισε απλόχερα με ένα μοναδικό τρόπο όλο αυτό το διάστημα, πότε με ανέλπιστη για την εποχή μας τρυφερότητα και πότε με το ανεπανάληπτο χιούμορ του, κομμάτια της κατά τα φαινόμενα, πιο σημαντικής περιόδου της ζωής του. Ίσως να το είχε κι ο ίδιος ανάγκη να μοιραστεί με μας, τους γνωστούς- άγνωστους αναγνώστες του, αυτή την εμπειρία του γίνομαι για πρώτη φορά γονιός, αποκτώ συνέχεια…Μας έβαλε για τα καλά στο παιχνίδι της αναμονής. Κάθε μέρα εκεί, πρωί -βράδυ. Μια αίθουσα αναμονής το ιστολόγιό του με αθρόα συνάθροιση διαδικτυακών φίλων που αποθέτανε συμβουλές, παραινέσεις, πειράγματα, συντροφεύοντάς τον στην πορεία του προς την πατρότητα. Κι εκείνος, τη μεγάλη ώρα, δε μας ξέχασε: μοιράστηκε αμέσως μαζί μας την κορυφαία στιγμή αυτής της άφιξης.

Τον ευχαριστούμε

και στέλνουμε τις ευχές μας στην κυρία Spy και σε εκείνον.

Να σας ζήσει!

Να μας ζήσει!

θείε apos



Μουσική- ένα πρώτο νανούρισμα: The Plum Blossom,

του Ysef Lateef από το CD Easter Sounds

Επί του πιεστηρίου: Το βάρος της δεσποινίδος Spy είναι 3.560 γραμμάρια. Μόλις πληροφορηθούμε και το ύψος της θα σας ενημερώσουμε.

Ο τίτλος, από τα λόγια του πατέρα Spy: "Ένα λουλούδι άνθισε σήμερα,κι η γύρη του σχημάτισε όλη την επόμενη ζωή μου..."