Απέκτησα αυτό τον κάκτο πριν από μερικά χρόνια. Αποδείχτηκε ανθεκτικός και είχε ελάχιστες απαιτήσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα, οπότε δεν του έδινα και πολλή σημασία. Ουδέποτε τράβηξε την προσοχή μου όπως κάνουν διαρκώς τα άλλα φυτά είτε με την θεαματική ανάπτυξη είτε με την ανθοφορία τους. Μεγάλωνε βέβαια, αλλά αργά και πολλαπλασιάστηκε αθόρυβα: η αρχική αγκαθωτή σφαίρα απέκτησε σταδιακά παρέα άλλες μικρότερες. Σήμερα όμως μου επεφύλασσε την έκπληξη.
Στις κρίσιμες στιγμές επιλέγω τους παραδοσιακούς τρόπους αναζήτησης κι έτσι αντί να καταφύγω στο διαδίκτυο τράβηξα από το κυρτωμένο ράφι την τετράκιλη Botanica με τις χίλιες είκοσι σελίδες που περιέχουν δέκα χιλιάδες είδη φυτών από όλο τον πλανήτη. Ο κάκτος αυτός, ανήκει στο γένος Echinopsis με καταγωγή τη νότιο Αμερική που αριθμεί πάνω από 120
είδη. Το συγκεκριμένο προέρχεται από τη Βραζιλία και φέρει το εντυπωσιακό όνομα Echinopsis oxygona - προέρχεται από την λέξη εχίνος, που σημαίνει αγκαθωτός. Αναφέρεται επίσης ως Easter Lily Cactus και επί το ελληνικότερο ‘κεφάλι της πεθεράς’. Για να μη θεωρηθεί ότι μόνο εμείς από τους Μεσόγειους έχουμε τέτοιους είδους εμπνεύσεις, να σημειώσω ότι και οι Ισπανοί ονομάζουν κάποιο συγγενές είδος, Silla de la suegra- η καρέκλα της πεθεράς.Πέρασα βιαστικά από την περιγραφή, την καλλιέργεια και τον πολλαπλασιασμό του και επέστρεψα στα γενικά όπου είδα ότι «Some bloom at night and are very short lived». Αυτό το τελευταίο με έκανε να ρίξω μια ματιά στη γλάστρα. Το κοτσάνι στην άκρη είχε διογκωθεί. Ήταν πλέον θέμα χρόνου. Χωρίς κανένα απολύτως ενδοιασμό -τα πάντα άλλωστε στη ζωή είναι θέμα επιλογής -ανέτρεψα το πρόγραμμα μιας ζόρικης μέρας στο κατώφλι του Αυγούστου. «Μου έτυχε κάτι σημαντικό δεν θα μπορέσω σήμερα.» χρειάστηκε να δηλώσω κοφτά με πολύ σοβαρό ύφος δυο τρεις φορές στο τηλέφωνο, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Τι να πεις άλλωστε; Ελάχιστοι θα μπορούσαν κατανοήσουν την ακύρωση μια συνάντησης και ανατροπή του προγράμματος λόγω επικείμενης άνθισης κάκτου.
Πέρασα τις επόμενες ώρες παρατηρώντας τον. Στην αρχή ήταν κάπως δύσκολο να συγκεντρωθώ. Διαρκώς κάτι μου αποσπούσε την προσοχή και η εξέλιξη μου φαινόταν αβάσταχτα αργή. Ύστερα όμως τα κατάφερα: συντονίστηκα με τους ρυθμούς του και είδα τα πέταλα να ανοίγουν ένα- ένα. Αποκαλύφθηκαν οι στήμονες και ο ύπερος και τότε ένοιωσα για πρώτη φορά το άρωμά του. Δε μου θύμιζε κάτι. Θα το χαρακτήριζα φίνο και πλάνο . Έπρεπε να πλησιάσεις πολύ για να το μυρίσεις και μάλιστα με δυνατές εισπνοές καθώς ήταν ιδιαίτερα ήπιο. Μόλις απομακρυνόμουνα λίγο, χανόταν και όσο και να προσπαθούσα δε μπορούσα να το ανασύρω. Η μνήμη της όσφρησης είναι από τις πιο ισχυρές αλλά μάλλον αυτό ισχύει μόνο για τις μυρωδιές που γευτήκαμε κατ` επανάληψη ή αυτές που είναι συνυφασμένες με την παιδική ηλικία.
Μια μέλισσα που εμφανίστηκε διεκδίκησε το μερίδιο που της αναλογούσε και σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ εγωιστικό από μέρους μου να τη διώξω. Τραβήχτηκα διακριτικά και την άφησα να περάσει. Ζουζούνισε αρκετή ώρα στα άδυτα αναστατώνοντας τις συμμετρίες κι όταν επιτέλους βγήκε, φαινόταν ζαλισμένη. «Και εγώ τα ίδια» της είπα, αλλά συνέχισε την πορεία της χωρίς να μου δώσει σημασία.
Η κορύφωση κράτησε λίγες ώρες και ήταν μεγαλειώδης. Μετά στους ίδιους ρυθμούς τα πέταλα άρχισαν να μαραίνονται και να κλείνουν από το βάρος. Χάθηκαν οι στήμονες, στην συνέχεια κι ο ύπερος. Το λουλούδι έγειρε ζαρωμένο. Τώρα που γράφω έχει πέσει πια από τον κάκτο. Τον κοίταξα προσεκτικά και δεν υπάρχει πουθενά ανάμεσα στα αγκάθια του άλλη σκουρόχρωμη φούντα ένδειξη για ένα ακόμα άνθος. Προφανώς θα εμφανιστεί του χρόνου το καλοκαίρι. Σήμερα όμως, έμαθα να περιμένω.
Μουσική : Time lapse του Michael Nyman από το δίσκο A Zed and Two Noughts
20 σχόλια:
παρατηρώ τα φυτά και προσπαθώ αν συνειδητοποιήσω αν η ομορφιά κρύβεται στο λίγο ή στο πολύ. αν κρύβεται στον κορμό, στα άνθη, στο άρωμα. στα πολλά τα άνθη ή στο ένα και μοναδικό. ίσως κρύβεται τελικά στην αλήθεια του καθενός. που μεγαλώνει μαζί σου. και έχεις την τύχη να παρατηρείς. και να μαθαίνεις.
καλημέρα!
χα,
έχω φυλάξει κι εγώ καραούλι για να μη χάσω τη γέννηση του λουλουδιού του κάκτου μου. Μοναδική εμπειρία!
Από τα επτά διαφορετικά είδη που έχω όμως, μόνο τρεις κάκτοι μου έχουν ανθίσει.
Λένε ότι οι κάκτοι που ανθίζουν διατηρούν ακόμα την ψυχή τους, ενώ αυτοί που δεν ανθίζουν, την έχουν χάσει (μ' έφαγαν τα μεταφυσικά!).
Τα καλυτερά μου ήταν που ακύρωσες τα πάντα για τον κάκτο σου και φυσικά η υπομονετική παρατήρησή σου που σε δικαίωσε! Πες μου ότι έχει φωτογραφίες από την εξέλιξη και τον μαρασμό του...
Παίρνω το βαλιτσάκι μου και φεύγω σήμερα! Ελπίζω όταν γυρίσω να μου πάρει μέρες να διαβάσω τις αναρτήσεις σου!
Τα καρπουζίσια φιλιά μου!
Perfect 10! :)
Πολυ ωραιο κειμενο και τοσο ταιριαστη η μουσικη επενδυση του Nyman. Συνηθως ειμαι σκεπτικη σε τετοιου ειδους θεματα, αλλά,εδω.. I give up! :) Eιχες, δεν ειχες, μας συγκινησες πρωι-πρωι...
υπέροχα πλάσματα οι κάκτοι...πίσω από την τρομακτική τους εμφάνιση να κρύβουν ένα τόσο λυρικό μυστικό!
κατά σύμπτωση, σήμερα βγαίνοντας στο μπαλκόνι, παρατήρησα τα τρία ξεχασμένα κακτάκια μου και το ένα από αυτά είναι έτοιμο να τραγουδήσει το τραγούδι του άνθους, όπως ο δικός σου. με τύψεις (τα ξεχνάω μόνιμα) τους έριξα λίγο νεράκι...
και μάλλον σήμερα θα έχω κ εγώ τον όμορφο αστερία μου!
σε αυτόν τον φρενήρη αλλά και άφρενο κόσμο αιχμαλώτισες το χρόνο, έποπα...
έστω για μιαν ημερα...
"Εδώ που έφθασες,λίγο δεν είναι ,τόσο που έκαμες,μεγάλη δόξα"
μπράβο, έποπα. πολύ ωραίο κείμενο.
Υ.Γ. κι ίσως η καλύτερη μουσική επιλογή για το ποστ σου, φίλε μου
Εξαιρετικό κείμενο, άνθος, μουσική, επιμύθιο !
Καλό απόγευμα !
b|a|s|n\i/a : Η Ομορφιά δεν κρύβεται. Υπάρχει εκεί έξω – και εδώ μέσα- συνήθως όμως δεν έχουμε χρόνο και δεν έχουμε εξασκηθεί για να τη δούμε.
(Τον κισσό τον κλάδεψες;)
Συνοδοιπορος : Οι γεννήσεις αποτυπώνονται καλύτερα εντός μας, παρά σε καρούλια ή σε αρνητικά ή σε pixels.
Αυτοί που δεν έχουν ανθίσει ακόμα μάλλον δεν ήρθε η ώρα τους. Υπομονή λοιπόν! Το πρώτο που σου μαθαίνει η κηπουρική.
kayadesigner : Είναι καθαρά θέμα επιλογών- κι ας τρέχω τώρα για αυτά που ανέβαλλα. Πάντως άξιζε τον κόπο. Έβγαλα μόνο μία φωτογραφία κι αυτή για το μπλογκ. Όλες τις άλλες εικόνες τις «αποθήκευσα» στον προσωπικό σκληρό.
Elva : Συμφωνώ γι αυτού του είδους τα θέματα... Είχα ορκιστεί μάλιστα στο ξεκίνημα ότι δεν θα ανέβαζα ποτέ εικόνες λουλουδιών αλλά ο Εχίνος με έκανε να πατήσω τον όρκο μου.
mermyblue: Ελπίζω ότι απόψε θα έχεις και συ να παρακολουθήσεις την παράσταση της άνθισης του κάκτου.
Αντέχουν και χωρίς νερό αλλά μην το παρακάνεις. :-)
sikofagos: Θεόκριτε,
για τα σχόλια σου και μόνο αξίζει κανείς να γράφει και να ξημερώνει στην αναζήτηση της μουσικής.
Ευμένης
L’Enfant de la Haute Mer : Εισπράττω τα καλά σου λόγια μόνο για το άνθος ως ιδανικός κι ανάξιος κηπουρός αυτού του κάκτου. Καλό μήνα!
Μπερδεύτηκα από τον τίτλο, ύπαρχε Ραούλ, και περίμενα να έχεις γράψει για τα... μειωνοτικά χωριά της Ροδόπης!
Τιμούμε τους κάχτους, τις ερήμους, τα κακοτράχαλα βουνά και γενικά τα σκληρά τερραίν, ιδανικά εδάφη για πιτυχημένα αντάρτικα! Χωρίς να ξεχνάμε την περήφανη ανυπακοή σου στο ζυγό της μισθωτής εργασίας, έστω και για μια μέρα.
Και παρόλη της συγγένειά μας, συνεχίζεις να με εκπλήσεις ευχάριστα ως πολυτάλαντη και... πολυσχιδής προσωπικότητα. Ένα εργαλείο πασπαρτού ικανό να στελεχώσει πολλά επαναστατικά πόστα και να απολάβει ανάλογα οφίκια!
Tην επόμενη φορά που θα θελήσετε να ακυρώσετε τα ραντεβού σας, να κάτσετε να παρατηρήσετε καμιά μύγα.
Είναι και πιο ευδιάκριτες τώρα τον Αύγουστο (λόγω πάχους)...
Έχεις αγγίξει ποτέ το αγκάθι του; Αουτς! Τσούζει!!!!! Την πάτησα μια φορά και δεν απλώνω χέρι πια.. μόνο κοιτάζω:)
Στην αρχή και μένα έβγαλε ένα λουλούδι, τώρα τα βγάζει τρία και τέσσερα μαζί και είναι μια σταλιά μπαλίτσα! Μάλιστα κρατάνε δύο μέρες απλά όταν φεύγει ο ήλιος κλείνουν. Νομίζω του χρόνου θα σου δώσουν περισσότερο χρόνο..
Καλό Σαββατοκύριακο!
tsalapeteinos : Αν έγραφα για άλλον εχίνο αυτός θα ήταν το μέρος εκείνο του δωρικού κιονοκράνου που βρίσκεται μεταξύ άβακος και υποτραχηλίου ή έστω για την αρχαία πόλη.
Αδελφέ μου και συ με εκπλήσσεις! Πώς τα καταφέρνεις να ξεκινάς από τους κάκτους και να καταλήγεις στην επανάσταση σε μια μόλις πρόταση;
Όταν φτάσει η ώρα της στελέχωσης – ναι, ρουσφέτι θα ζητήσω καλά το κατάλαβες- θυμήσου με για θέση κηπουρού στο Προεδρικό Μέγαρο.
Spy : Το επόμενο αντικείμενο παρατήρησης -λυπάμαι αν σας απογοητεύω- θα είναι μια τετράπαχη πλην όμως λυγερή Ζαργάνα στο φυσικό της περιβάλλον. Με αναπνευστήρα. Η ανάρτηση που θα προκύψει θα υπερβαίνει τις 2000 λέξεις με στόχο την σκιαγράφηση του χαρακτήρα της με αδρές πινελιές έτσι όπως θα προκύπτει μέσα από την υπαρξιακή αγωνία του ψαριού. Σε πρώτο πρόσωπο φυσικά.
Margo : Αναζητώ εναγωνίως ζευγάρι γάντια του μποξ για να κάνω μεταφύτευση και αραίωμα τον Οκτώβρη. Από αγκάθια έχω ‘δοκιμάσει’ μόνο τη γλώσσα της πεθεράς. Ξέρεις ποιο είναι φαντάζομαι.
Καλό μήνα. Έχει αεράκι ε;
Καταρχήν ξαναγυρίζω στον ενικό. Θέλω να πώ ότι εντυπωσιάστηκα όχι μόνο από την ομορφιά που περιγράφεις αλλά πολύ περισσότερο από τη δυνατότητα να τη βλέπεις.
Επίτρεψέ μου επίσης να πώ κι εγώ ευχαριστώ για τις προηγούμενες αναρτήσεις τις οποίες διάβασα σήμερα και θα ξαναδιαβάσω μιας και δεν κατάφερα να μπώ σε όλους τους συνδέσμους.
Επιβεβαιώνω ότι είσαι πηγή γνώσης κι όχι μόνο.Μ'άρεσε η ματιά του "πολίτη του κόσμου" που αναδύθηκε, του σεβασμού.
Υ.Γ Κι εγώ που νόμιζα ότι τα μυστικά κρατά ο αϊτός κι η σοφή κουκουβάγια, αρχίζω ν'αναθεωρώ.
Καλό δροσερό απόγευμα
μυστήρια πλάσματα τα λουλούδια, κρύβουν πολύ περισσότερη ζωντάνια απο ότι νομίζουμε. Ακόμη πιο περίεργοι οι κάκτοι, με φανατικούς οπαδούς όμως. Ίσως παω να παρω έναν μετά τις διακοπές, μιας και είναι ανθεκτικοί και διατηρούν ξεχωριστή προσωπικότητα. Τα λουλούδια που υιοθέτησα την άνοιξη καταστράφηκαν όλα και έχω βάρος στην καρδιά μεγάλο.
Εννοείται ότι άξιζε η νυχτερινή παρατήρηση και η έρευνα στην εγκυκλοπαίδεια! Καλή ανθοφορία στο επόμενο άνθος
Υπερβάλεις για τις ικανότητές μου. Όχι και σε μια πρόταση. Σε δύο. Όπως φαίνεται πιάσαν τόπο τα μαθήματα προπαγάνδας και αγκιτάτσιας που πήρα και η υποτροφία στο... Λομονόσοφ.
Σε προόριζα για πιο σημαντική θέση, αλλά αν προτιμάς την ταπεινή αλλά νευραλγική θέση του κηπουρού την έχεις. Θα μένω ήσυχος ότι θα κρατάς μακριά τα αντεπαναστατικά ζιζάνια :)
ippoliti_ippoliti : Σε καλωσορίζω στον ενικό… νομίζω ότι αρμόζει στην χαλαρότητα της καλοκαιρινής διάθεσης- μόλις χειμωνιάσει επανερχόμαστε στον πληθυντικό.
Η δυνατότητα να βλέπει κανείς την ομορφιά είναι επίκτητο χαρακτηριστικό. Λίγη εξάσκηση θέλει και zoom στα μικρά κι ασήμαντα, αυτά που συνήθως προσπερνάμε.
Καλό μήνα είπαμε;
Ωρίων ΄Δ : Σου συνιστώ ανεπιφύλακτα τον εχίνο- με προσοχή στα αγκάθια του όπως λέει και η Margo. Κι επειδή μάλλον δεν ασχολείσαι πολύ βάλε στη λίστα των φυτών που θα πάρεις, γιούκα και πικροδάφνη- είναι πολύ ανθεκτικά.
tsalapeteinos : Του μικρού, του τρελού και του πουλιού είναι να μην του τάξεις. Λοιπόν! Αυτό για τη θέση του κηπουρού στο προεδρικό μέγαρο το έχω δέσει κόμπο. Θα τυπώσω και το σχόλιο σου να το έχω αν χείρας σε περίπτωση που δεν θυμάσαι ότι μου το υποσχέθηκες.
Α, ζήσαμε την ίδια έκπληξη και αγωνία... Πέρυσι που είχαν ανθίσει όλοι οι κάκτοι του παραθύρου μαζί, ένα μελίσσι ξεσήκωνε με το βουητό του τη γειτονιά. Πολύ αγάπη οι μέλισσες για τα άνθη τους.
Καλώς σας βρήκα :)))
scalidi : Καλώς μας ήρθες!
Η πρώτη φορά που βλέπεις τον εχίνο να ανθίζει είναι μοναδική εμπειρία. Μπορώ να φανταστώ πώς είναι να βλέπεις πολλούς μαζί ανθισμένους. Το άρωμά του είναι αξεπέραστο- παρασύρει ανθρώπους και μέλισσες.
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου