IIIα. Hammam

Σαν να μην έφτανε η βροχή και η αυξημένη κίνηση της Παρασκευής, τα δύο ασθενοφόρα που κατευθυνόταν στο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hacettepe προκάλεσαν οριστικό έμφραγμα στην Talatpaşa Bulvarı. Ο καθηγητής Ναζίμ Μπαϊκάλ ζήτησε από τον οδηγό να πιάσει τη δεξιά λωρίδα και κατέβηκε από το αυτοκίνητο.

Το χαμάμ του Karacabey, ήταν σχεδόν ένα χιλιόμετρο μακριά αλλά προτιμούσε να περπατήσει μες στο αγιάζι του Μάρτη και στη βροχή, παρά να μείνει εγκλωβισμένος κι άλλο στην κίνηση της λεωφόρου. Πήγαινε τακτικά σε αυτό ιστορικό χαμάμ της Άγκυρας, που άρχισε να λειτουργεί το 1440 επί Murat II και ονομάστηκε έτσι στη μνήμη του Karacabey αξιωματούχου του Σουλτάνου. Απόψε το χρειαζόταν όσο ποτέ άλλοτε να βρεθεί εκεί-έστω και για λίγο.

Στις δώδεκα το βράδυ θα απαντούσε θετικά. Το προσωπικό στοίχημα του Ρετζέπ, με ένα περίεργο τρόπο από τη μια στιγμή στην άλλη είχε γίνει και δικό του στοίχημα. Αναρωτήθηκε τι ήταν αυτό τελικά που τον έκανε να αποφασίσει να πει το ναι. Η πιο πιθανή εξήγηση ήταν ότι ήθελε να ταράξει το τέλμα της τακτοποιημένης ζωή του που κινιόταν με απόλυτη ακρίβεια στο σταθερό ρυθμό των ακαδημαϊκών ετών.

«Τρία κιλά…» σκέφτηκε μόλις ξεντύθηκε και είδε το στομάχι του στο ημίφως, «πρέπει να χάσω τρία κιλά επειγόντως». Ύστερα θυμήθηκε τα γεμάτα καμπύλες σώματα των γυναικών στους πίνακες του Gérôme, του Debat-Ponsan, και κυρίως του Ingres και παρηγορήθηκε αρκετά. Του άρεσαν οι σκηνές των χαμάμ που αποτύπωσαν οι οριενταλιστές ζωγράφοι του 19ου αιώνα. Του θύμιζαν την νηπιακή του ηλικία στην Κωνσταντινούπολη, όταν μπορούσε ακόμα να πηγαίνει στη γυναικεία πτέρυγα του χαμάμ με τη μητέρα του, τις αδελφές και τις θείες του. Οι μνήμες εκείνης της εποχής- εικόνες, μυρωδιές και ήχοι -παρέμεναν ζωντανές κι όλες μαζί συμπυκνώνονταν στον πίνακα του Ingres, Turkish Bath.

Ήταν πολύ ήσυχα απόψε. Δυο νεαροί καθόταν σε μια από τις κόχες που υπήρχαν περιμετρικά της αίθουσας, έριχναν πάνω τους νερό και κουβεντιάζανε χαμηλόφωνα. Ο Χασάν μόλις είχε αρχίζει να σαπουνίζει ένα ευτραφή μεσήλικα που ήταν ξαπλωμένος. Τον είδε να μπαίνει, τον χαιρέτησε με τα χέρια γεμάτα αφρούς και του έκανε νόημα ότι δε θα αργούσε να τελειώσει.

Ξάπλωσε στο ζεστό μαρμάρινο βάθρο κάτω από το θόλο με τα μικρά γυάλινα ανοίγματα στο σχήμα αστεριού. Μια νύχτα το περασμένο καλοκαίρι- Αύγουστος πρέπει να ήταν- η πανσέληνος βρέθηκε ακριβώς πάνω από αυτό το θόλο. Ξαφνικά και για λίγα μόλις λεπτά το φως του φεγγαριού εισέβαλε στο εσωτερικό σε γαλάζιες δέσμες μέσα στην αχλύ των ατμών. Απόψε τα αστέρια ήταν κατάμαυρα.

Γύρισε μπρούμυτα και προσπάθησε να αδειάσει το μυαλό του από κάθε σκέψη. Υπό κανονικές συνθήκες το κατάφερνε εύκολα. Απόψε όμως ήθελε αρκετή προσπάθεια και δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Έκλεισε τα μάτια του και συγκέντρωσε την προσοχή του στις πρώτες σταγόνες ιδρώτα που άρχισαν να κυλάνε στη ραχοκοκαλιά του κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια των σπονδύλων. Μετά από λίγο χάθηκε...

Συνεχίζεται…


Εικόνα: Ο πίνακας του Gérôme, Moorish Bath, 1870

Μουσική: Kashf του Anouar Brahem από το δίσκο Thimar, 1998