Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Kites are Blowin' in the Wind


Ο Ayman Mohyeldin δε φορούσε το αλεξίσφαιρο γιλέκο του. Αυτή τη φορά δεν του χρειαζόταν. Ίσως ποτέ άλλοτε στη μικρή σε διάρκεια αλλά πετυχημένη καριέρα του ο νεαρός Αιγύπτιος δημοσιογράφος, ανταποκριτής του Al-Jazeera English, δεν είχε να καλύψει ένα τόσο …ανάλαφρο θέμα. Ένα θέμα από την Beit Lahiya -μια πόλη 60 χιλιάδων κατοίκων στα βόρεια της Λωρίδας της Γάζας- που έκανε αμέσως το γύρο του κόσμου, φέρνοντας στις οθόνες μας όχι τις συνηθισμένες εικόνες ερειπίων μετά από ένα βομβαρδισμό ή των νεκρών παιδιών στα χέρια των γονιών τους, αλλά…

Ένας ήχος που δεν απείχε πολύ από τον ήχο της σειρήνας, έδωσε το σύνθημα, εκκωφαντική μουσική άρχισε να παίζει από τα ηχεία που ήταν τοποθετημένα στην παραλία της Beit Lahiya και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα βοηθούντος και του ανέμου, χιλιάδες χαρταετοί σηκώθηκαν στον ουρανό. Και κάτω, στην αμμουδιά δίπλα στα κύματα της Ανατολικής Μεσογείου μικρά παιδιά αποφασισμένα να μπουν στο βιβλίο Γκίνες, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 967 χαρταετών που σημειώθηκε πέρυσι στο Melle-Gronegau της Γερμανίας.


Ήταν έξι χιλιάδες μικροί Παλαιστίνιοι αγόρια και κορίτσια, φιλοξενούμενοι στις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις της Υπηρεσίας Αρωγής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UNRWA) που ετοίμασαν πολύχρωμους χαρταετούς κι αμόλησαν καλούμπα την περασμένη Πέμπτη 30 Ιουλίου. Το ρεκόρ έγινε πραγματικότητα, μόνο που θα πρέπει να περιμένουν λίγο για την κατοχύρωσή του, αφού στη γιορτή δεν παραβρέθηκε κριτής από το Γκίνες: η Λωρίδα της Γάζας δεν είναι μια ασφαλής περιοχή. Δεν έχει περάσει άλλωστε ούτε ένας χρόνος από τον περασμένο Ιανουάριο και τις Ισραηλινές επιθέσεις κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 1400 Παλαιστίνιοι, ανάμεσα τους περισσότερα από 300 παιδιά.

«Είμαστε χαρούμενοι που ήρθαμε εδώ, είμαστε γεμάτοι ζωή», είπε ο 11χρονος Marwan Mohammad από τη Rafah που έχασε φίλους και συγγενείς όταν βομβαρδίστηκε η γειτονιά του. «Ελπίζουμε να ελευθερωθούμε και να μπορούμε να χαρούμε την ελευθερία που απολαμβάνουν οι χαρταετοί μας στον ουρανό. Το μόνο που θέλουμε είναι να μεγαλώσουμε σαν κανονικά παιδιά».





Ένα ρεκόρ καταγεγραμμένο στο βιβλίο Γκίνες σίγουρα δεν αλλάζει τον κόσμο. Ούτε αυτό το υπέροχο θέαμα μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικροί Παλαιστίνιοι. Ίσως όμως αυτές τις ώρες στην παραλία δίπλα στη θάλασσα βλέποντας τους 3000 χαρταετούς τους -σπέρμα ελπίδας στον ουρανό-να στροβιλίζονται ελεύθεροι στον αέρα αναζητώντας απαντήσεις , να ξέχασαν για λίγο ότι ο ίδιος ουρανός της ανοιχτής φυλακής τους, ήταν φόντο σε τροχιές βλημάτων.






Ψάχνοντας ανακάλυψα ότι οι Παλαιστίνιοι φέτος το καλοκαίρι καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.



Η φωτογραφία: Guardian


Μουσική: Allegro pour Harpe του Saint-Preux από το άλμπουμ La Passion

16 σχόλια:

john savvopoulos είπε...

Ένα εκπληκτικό σμίξιμο της μουσικής με τις λέξεις ε?
Ελπίδα.

Να σαι καλά tsalapeteine που την μοίρασες.

b|a|s|n\i/a είπε...

!!! σαν όνειρα. πουλιά μου ταξιδιάρικα. που έλεγε και ένα παλιό άσμα.
σου δίνει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας ο χαρταετός. μίας ελευθερίας που ελέγχεις εσύ. με ένα μόνο σχοινί.

mermyblue είπε...

πάρα πολύ όμορφο και αισιόδοξο...
όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα όπου υπάρχουν παιδιά
καλό μήνα
:)

ELvA είπε...

Πολυ ομορφο και συγκινητικο το θεαμα των παιδιων με τους 3000 χαρταετους τους στον αέρα... Τι να πεις σ αυτα τα παιδια; Υπαρχουν λογια μπροστα σ αυτα που τραβαει αυτος ο λαος σε καθημερινη βαση;
Κουραγια ευχομαι και καλο μηνα :)

Υ.Γ
Μα, ολοι για διακοπες, εφυγαν, αγαπητε μας τσαλαπετεινε; :)

Τσαλαπετεινός είπε...

John Black : Ελπίδα και μια Ανάσα από εκεί κάτω, επιτέλους!
(ήθελα όμως και ένα πλάνο από ψηλά στο ρεπορτάζ)
Καλή βδομάδα.


b|a|s|n\i/a : Με ένα σκοινί που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κοπεί- για αυτό γράφω πάντα μηνύματα πάνω στον χαρταετό που πετάω. (Απάντηση δεν έχω λάβει, προς το παρόν τουλάχιστον)

mermyblue : Καλό μήνα κι από μένα και πάντα να έχουμε αισιόδοξες πολύχρωμες ειδήσεις. ;-)

Elva: «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά…»
Υ. Γ. Αν εννοείς τους συναδέλφους bloggers – κάποιοι λείπουν και κάποιοι άλλοι μόλις επέστρεψαν- το ξέρω γιατί μου είχαν αφήσει τα κλειδιά για να ποτίζω.

Σελιτσάνος είπε...

Το κυνήγι ένος τέτοιου ρεκόρ στη Γερμανία(ή της πιο μεγάλης παέλια στην Ισπανία πχ)θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ματαιοδοξία.Ενώ στην Παλαιστίνη,λαχτάρα ζωής,απεμπλοκής από τα νύχια του θανάτου...

Margo είπε...

Τι όμορφη σκέψη.. πόσο εύθραυστα φαίνονται τα παιδιά με τους αετούς τους μπροστά στο σκοτωμό και στο μίσος!
Η μουσική που επέλεξες φέρνει το γεγονός πολύ κοντά.

Υ.Γ. Ακόμα έχει αεράκι, το παράθυρο στο μηδέν;-)

Yannis Tsal είπε...

Όμορφη πρωτοβουλία, περισσότερο χρήσιμη για την τόνωση του ηθικού των βασανισμένων κατοίκων της Γάζας παρά για την ευαισθητοποίηση των ξένων τηλεθεατών των ειδήσεων των 8μμ.

Και βέβαια όταν ο εχθρός διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής δεν μπορείς να τον πολεμήσεις με τους χαρταετούς.

maximus είπε...

Πολύ τρυφερό και ενδιαφέρον θέμα! Και ο δημοσιογράφος πολύ καλός... όλα ωραία... Καλό ξημέρωμα!

συκοφάγος είπε...

έποπα,

Είτε ψηλά με τσου αετους και μεις, είτε χαμωθε με τσου ανθρώπους [τέτοιους ανθρώπους όμως, που πετούν αετούς και ψυχές με την ίδια καλούμπα], ίδια η θέα, θαρρώ. Ωραίο το πέταγμά σου κι αυτή τη βολά.

Υ.Γ. έχεις αντιληφθεί, πετεινό του ανάερου, πως τείνεις να φτιάξεις μια από τση καλύτερες πλέιλιστ της βλογόσφαιράς;

Να, ρεγάλο σού πέμπω: μαυρα συκα ευσαρκα για την πετεινότητά σου, αφέντη μου! Για το γκράτσιε τάντο.

Leviathan είπε...

iperoxi i anartisi kai exairetiki i mousiki!!!! :) kalispera!

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Η διεισδυτική ματιά σας ανέδειξε ένα στοιχείο που μακάρι να το είχα σκεφτεί και να το είχα περιλάβει στο κείμενο. Έχετε απόλυτο δίκαιο. (Όπως πάντα)


Margo : Αυτό το αεράκι που πνέει στη Μεσόγειο αλλού δροσίζει κι αλλού αναπτερώνει το ηθικό. Η άλλη επιλογή για τη μουσική ήταν από τον ίδιο δίσκο το Allegretto pour flûte – αλλά τελικά νομίζω ότι η άρπα περιγράφει καλύτερα το πέταγμα από το φλάουτο.

tsalapeteinos : Πρωταρχικός στόχος ήταν η τόνωση του ηθικού των παιδιών με αυτή τη συμβολική κίνηση. Επειδή όμως το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό νομίζω ότι η είδηση άγγιξε κάποιους από τους ξένους που έτυχε να το παρακολουθήσουν.
Hermanito, μια μέρα οι χάρτινοι αετοί θα νικήσουν τα αληθινά γεράκια.

Τσαλαπετεινός είπε...

MAXIMUS : Μάξιμε καλωσόρισες κι ας άργησες λιγάκι…τη συνέχεια την ξέρεις!

sikofagos: Απ` τα ψηλά με χαιρετάς κι από κοντά μου τάζεις…συνπετούμενε καλέ και ποιητή μεγάλε, ήβρες την καλούμπα τσι ψυχής μου μια με το παστοκύδωνο και τώρα με τα σύκα και μέλωσα και δε βαστώ λέξη καμιά να γράψω. (Κολάει, βλέπεις το πληκτρολόγιο από τα πολλά σιρόπια. )

Leviathan : Καλησπέρα και καλωσόρισες. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

ippoliti_ippoliti είπε...

Τι να πώ δεν ξέρω, για το κείμενο συγκλονιστικό, πανέμορφο, αισιόδοξο, το πόσο μ'εκφράζουν τα σχόλια όλων.
Ομολογώ ότι από διακριτικότητα δεν ρωτώ εάν το επάγγελμα είναι δημοσιογράφος. Μην το απαντήσεις δεν το ρωτώ. Εάν πάντως είναι, νομίζω ότι ξεπερνά την ικανότητα της πολύ καλής δημοσιογραφικής πένας το γράψιμο, (με συγκλόνισε η τελευταία παράγραφος).
Καλό καλό βράδυ
ΥΓ.Διαβάζω απ'όλους για τη μουσική, είναι η πρώτη φορά που δεν κατάφερα να την ακούσω. Αρα μάλλον εγώ δεν έκανα κάτι σωστά; μπαίνοντας στο blog, ξεκίναγε και σε ένα λεπτό σταμάτησε.

Σταυρούλα είπε...

Έχετε διαβάσει μήπως το "Όνειρο με χαρταετούς και περιστέρια" του Φερεϋντούν Φεριάντ?

Μου το θύμισε το εξαιρετικό ποστ σας!

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti : Να μην απαντήσω καθόλου ή να μην απαντήσω στην ερώτηση που ετέθη και αποσύρθηκε περί επαγγέλματος; ;-)
Την μουσική δεν την άκουγες γιατί εκείνη την ώρα είχα τραβήξει το ραδιοφωνάκι κι έκανα ένα σφουγγάρισμα από πίσω. Τώρα όμως είναι εντάξει. Πεντακάθαρα!

renata: Καλησπέρα σας! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Όχι δεν έχω διαβάσει το "Όνειρο με χαρταετούς και περιστέρια". Λέω όμως να το προσθέσω άμεσα στην λίστα των υπό αγορά βιβλίων που έχω ετοιμάσει.