O 29 χρονος Ariel Ticona Yanez- στη φωτογραφία ο δεύτερος από αριστερά στην πρώτη σειρά-στις 14 Σεπτεμβρίου έγινε για τρίτη φορά πατέρας. Προηγήθηκαν δύο αγόρια - 9 και 5 χρονών σήμερα- η γέννηση των οποίων δεν απασχόλησε κανέναν εκτός από συγγενείς και φίλους. Η νεογέννητη όμως κόρη του έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της Χιλής και απασχόλησε τα όλα διεθνή μέσα γιατί έγινε σύμβολο ελπίδας για τους 33 εγκλωβισμένους από τις 5 Αυγούστου μεταλλωρύχους του ορυχείου του San Jose στην έρημο Atacama της βόρειας Χιλής, ένας από τους οποίους είναι και ο πατέρας της.
Ο Ariel με τη γυναίκα του Elizabeth Segovia είχαν αποφασίσει αρχικά να ονομάσουν τη μικρή Καρολίνα, όμως οι συνθήκες υπαγόρευσαν την αλλαγή του ονόματος σε Esperanza που σημαίνει Ελπίδα. Οι τελευταίες προβλέψεις για τον απεγκλωβισμό των παγιδευμένων μεταλλωρύχων αναφέρουν ότι μπορεί να επιτευχθεί στις αρχές Νοέμβρη. Μέχρι τότε ο Ariel θα πρέπει να αρκεστεί στις εικόνες και στο βίντεο της νεογέννητης κόρης του που έφτασαν σε βάθος 700 μέτρων.
Η εικόνα από εδώ
Μουσική: Gracias a la Vida λαϊκό τραγούδι της Χιλής με τη φωνή της Violeta Parra που το πρωτοτραγούδησε.
Διαβάστε επίσης : Ένα προδιαγεγραμμένο ατύχημα και
12 σχόλια:
Φως στο τούνελ, όχι μεταφοριρκά αλλά κυριολεκτικά. Τι δύναμη και τι ψυχή που δύνανται να διαθέτουν οι απλοί άνθρωποι. Που καταφέρνουν μέσα στα συντρίμμια να βλέπουν φως κι ελπίδα. ΑΞιοθαύμαστο.
Ας τους βγεί μέχρι τέλος. Ας τους βγεί.
Καλό Σαββατοκύριακο Τσαλαπετεινέ
είναι από τα πράγματα που αν δεν τα βιώσουμε (και να μην) δεν πρόκειται ποτέ να αντιληφθούμε τον απόλυτο βαθμό συναισθήματος που βιώνουν οι άνθρωποι εκείνοι. όλα καλά να πάνε. και γρήγορα.
πολύ καλό σου σουκού!
Πουλί πολυδιαβασμένο, να ζητήσω αρχικά συγγνώμη που ξαναμπήκα για να ζητήσω τη βοήθειά σου.
Είμαστε με τον ανηψιό μου και θέλουμε να εκφράσουμε είτε μέσα από ένα απόφθεγμα είτε από τους στίχους τραγουδιού το συναίσθημα που ένιωσε πηγαίνοντας πρώτη γυμνασίου. (το έχει άσκηση).
Ενιωσε ξανά σαν πρωτάκι, ο μικρότερος.
Εχεις κάτι υπόψιν σου;
ευχαριστώ
Συγκλονιστικά πράγματα. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αντοχή και να γελάει κιόλας!
ippoliti_ippoliti και πρωτάκι ανιψιέ:
Σκαλίζω αναμνήσεις και βάζω μπρος τις μηχανές αναζήτησης. Υπομονή...
Δεν θα μπορούσαν να δώσουν πιο ταιριαστό όνομα!!!
Όταν ακούω για το γεγονός αυτο παίρνω ασυναίσθητα βαθιά ανάσα.
Εύχομαι αίσιο τέλος και γρήγορα.
Τελικά η ανάγκη ξυπνάει μέσα μας δυνάμεις που ούτε εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε οιτ διαθέτουμε. Ας ευχηθούμε να ολοκληρωθεί ο απεγκλωβισμός αυτών των ανθρώπων το συντομότερο δυνατό.
Τσαλαπετεινέ το τραγούδι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
ippoliti_ippoliti : Νομίζω ότι αν δουλεύεις στα βάθη της γης δεν είσαι απλός άνθρωπος, είσαι θηρίο δύναμης και θέλησης. Κι αν δεν είσαι πρέπει να γίνεσαι στην πορεία. Μακάρι να πάνε καλά μέχρι το τέλος.
b|a|s|n\i/a : Πραγματικά είναι από τις καταστάσεις που όσο και να θέλεις δε μπορείς να τις αντιληφθείς στην πραγματική τους διάσταση. Και να σκεφτεί κανείς ότι μερικοί όταν κλείνονται για πέντε λεπτά σε ανελκυστήρα αρχίζουν να ουρλιάζουν.
Το Σάββατο σχεδόν τελείωσε, οπότε να περάσεις μια όμορφη Κυριακή.
ippoliti_ippoliti : Το σκονάκι για την εργασία το έστειλα με μεήλ- ελπίζω ότι αύριο θα στρωθείτε και τη Δευτέρα κάποιος καθηγητής θα εντυπωσιαστεί. ;-)
the elf at bay : Η εμπειρία ''φτάνω τόσο κοντά στο θάνατο, γλυτώνω αλλά παραμένω εγκλωβισμένος επί βδομάδες, χωρίς καμιά εγγύηση για το αίσιο τέλος αυτής της περιπέτειας'', είναι συγκλονιστική. Και το χαμόγελο ανάσα κι ελπίδα...μέχρι το Νοέμβρη και την έξοδο.
Thalassenia : Είναι οι απίστευτες ισορροπίες της ζωής που φέρνει τόσο κοντά το τραγικό με το χαρμόσυνο και δίνει ανάσα σε κείνους αλλά και σε μας.
Και αυτή την ανάσα, αυτή την ελπίδα την έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Καλό σου βράδυ.
Άνεργοι Δημοσιογράφοι: “Να μη δώσει ο Θεός στον άνθρωπο ότι μπορεί να αντέξει” Σοφή κουβέντα που αυτή η τραγική ιστορία επιβεβαιώνει.
Όλος ο κόσμος αυτή την ευχή κάνει, ελπίζω ότι θα πιάσει και θα βγουν όλοι σώοι.
Συμφωνώ! Το τραγούδι είναι εκπληκτικό και ειδικά αυτή η εκτέλεση της Violeta Parra που νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερη από αυτή της Baez. (Μεταξύ μας νοιώθω πολύ περήφανος που το ξετρύπωσα)
Πολύ διαφωτιστικό το άρθρο της "Ε" στο οποίο παραπέμπεις αδερφέ. Το ατύχημα ήταν ουσιαστικά προδιαγεγραμμένο, δεν οφειλόταν σε... μεταφυσικούς λόγους. Γι' αυτό και εν μέρει το παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι υποκριτικό ή αφελές, γιατί ελάχιστα εστιάζει στις αιτίες που το προκάλεσαν. Όσο για τη μικρή Ελπίδα, να ζήσει βέβαια και να δει σύντομα το μπαμπά της, αλλά φοβούμαι πως η δημοσιότητα που απέκτησε μάλλον εξηγείται από λογική "ριάλιτι" παρά ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. 500 χρόνια μετά τους κονκισταδόρες και 60 σχεδόν από το περίφημο ταξίδι Ερνέστο και του Αλμπέρτο ελάχιστα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο για τους φτωχούς εργάτες και αγρότες.
Μιας και περί Χιλής η ανάρτηση, μόλις εντόπισα ένα ενδιαφέρον νέο blog για την "άλλη Χιλή":
http://indianoi.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
Δημοσίευση σχολίου