Πώς τον κανάκευαν οι στέγες
Πώς η βροχή του `δινε το γάλα της πως τον
χουχούλιζε πώς με το χνούδι της τού στόλιζε
αχαμνά τις μασχάλες Και πώς η νύχτα όλο
παρακάλια να της εσήκωνε λέει τη φούστα της
να του `δινε λέει την παρθενιά της να τον
ταξίδευε σε κέλευθα υγρά που δεν τα `σχισε
καρίνα ρότες αχάραγες του πόθου του
αγύριστου χαμού Κι αυτός κατάνακρη ακτή
του σχήματος τί ανέγγιχτος
τι ρίγος πρωινού νερού
ν` αναρουφάει τη λαλιά
τις φόρμιγγες της όρασης
για πάντα
από την ποιητική συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου
In perpetuum, εκδόσεις Κείμενα 1984
από την εκπομπή της ΝΕΤ Βάθος Πεδίου
συνέντευξη του ποιητή στον Μάκη Καραγιάννη
Μουσική: Truman Sleeps, σύνθεση του Philip Glass
35 σχόλια:
Συγκινούμαι πολύ. Τον είχα καθηγητή στα μαθηματικά, ήταν εξαιρετικός - και πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κοντογιώργης και ο αδελφός του ήταν ο πρώτος Επίτροπος της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, τοποθετημένος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. RIP...
Prokopis Doukas : Να σε διδάξει μαθηματικά ένας ποιητής ...
Μα τι τυχερός άνθρωπος!
Υ.Γ. Το βιβλίο της φωτογραφίας είναι των εκδόσεων Κείμενα του Φίλιππου Βλάχου.
Να είσαι καλά Τσαλαπετεινέ μου που με τις ...φόρμιγγες της ποίησης μας σηκώνεις από τη λάσπη!
navarino-s : Οι φόρμιγγες της ποίησης σήμερα δυστυχώς έπαιξαν με αφορμή την ύστατη κέλευθο του ποιητή.
Δεν πρόσεξα το -2010 στον τίτλο της ανάρτησης και μετά πληροφορήθηκα την είδηση του θανάτου, από τον Προκόπη στο δελτίο του. Καλό του ταξίδι!
Με πονάει η απουσία του.Νιλούσαμε στο τηλέφωνο. Του έστελνα κακόγουστες κάρτες.Του άρεσε να τον φωνάζουν τενόρο. Του άρεσε να τον αγαπούν.Τον θεωρούσα αθάνατο. Τον λάτρευα.Μαζί με τον Καρούζο και τον Σαχτούρη,ο σημαντικότερος της γενιάς του. Τον φαντάζομαι τεράστιο και σαματατζή να αναφωνεί ΄΄ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗ'' ανεβαίνοντας με την κορνέτα του προς την οδό Λαιστρυγόνων,στο σημείο τήξης της διαλεκτικής..Καλό ταξίδι Έκτορα,Γλυκερία
Είναι λίγο άσκοπο μερικές φορές να προσθέτεις μια δεύτερη χρονολογία σε ένα σχήμα αριθμών με μία χρονολογία στην αρχή και μετά μια παύλα (ή ένα μείον): 1920-
[Οι βιβλιοθηκονόμοι το κάνουμε συχνά αυτό]. Άσκοπο γιατί νομίζω πως για κάποιους δεν έχει σημασία πότε πέθαναν, αλλά ότι συνεχίζουν να ζουν.
Αφήνω και εγώ μια φράση του από τα "Βραχέα και μακρά":
"Είναι οι ποιητές που μπορούν να προτείνουν και να ιδρύσουν μιαν άλλη πραγματικότητα"
ΥΓ: Μου άρεσε και το σημείωμα του el Romandante για τον Κακναβάτο εδώ: http://stahtikaiburberry.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
Είχα πάντα ως φυλακτό πολύτιμο τις ποιητικές του συλλογές με τις ιδιόχειρες αφιερώσεις του, σύντομα ποιήματα και αυτές γραμμένες με γενναιοδωρία, όπως αρμόζει σε έναν πραγματικό υπερρεαλιστή και αριστερό Άνθρωπο. Είμαι περήφανη και τυχερή που τον γνώρισα. Θα μου λείψει πολύ. Τώρα θα συνομιλούμε μέσα από την ανυπέρβλητη ποίησή του, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά τον Σεφέρη: "Είναι βαρύ και δύσκολο δεν μού φτάνουν οι ζωντανοί..."
κάθε φορά που φεύγει ένας ποιητής αισθάνομαι πιο ανυπεράσπιστη σ' αυτήν εδώ τη χώρα
Τον διάβαζε πολύ ο πατέρας μου.
Πόσο σπαρακτικά τρυφερό το ποίημα!
"...Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη του μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ..."
Μες στις εκλογές.Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Αν και η τελική προτροπή είναι όλη η ουσία:
"...το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.
Κόφ’ το λοιπόν να τελειώνουμε."
......''όλη τη νύχτα τουφεκούσες ένα φεγγάρι κόκκινο...το πρωί σε βρήκανε μες
στ' αποτσίγαρα''.......
Σίρο Ρεδόνδο
navarino-s : Δεν ήθελα να γράψω “πέθανε”, 'έφυγε” ή να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο από τους συνηθισμένους τρόπους- γι αυτό περιορίστηκα στο έως 2010.
Να σας χαρίσω το “Ρήγμα σε Ισόβαρη Καμπύλη”
Πεσμένο στο λιθόστρωτο γυάλιζε αλλόκοτα
ένα κουμπί από μανικέτι
άρα δεν ταξιδεύεται ο καιρός
Μην αντιστέκεσαι του αγέρα
θα πάρει μπουμες γάμπιες παραπάρα
μη βγεις παρέξω
Τραβερσωμένα πάνω στο γαρμπή
ανάμεσα στα σύννεφα όλο θειάφι αρμενίζουνε
τα μάτια της. Είναι χαμός
μη βγεις παραέξω.
Γλυκερία :
Διπλή απώλεια για σένα: αποχαιρετάς και τον ποιητή -όπως όλοι μας- αλλά και τον άνθρωπο που γνώρισες.
“Κλίμακα του Λίθου”
1.
Αφότου ξώκειλε το ζαφείρι αστέρι
ξέρα ο νους η ουλή βυθός
μόνο εσύ ώ ποίηση
έμεινες να φέγγεις
μεσ` από βράχο διάφανο
το μόνο πλοίο
Γιώργος Κατσαμάκης: Για αυτό δε λέω τίποτα άλλο παρά αντιγράφω για σένα...
Προλύτης
Μετά που έλυσε το αίνιγμα γυμνώθηκε.
Ερεθισμένος πήδησε το μυαλό του
ύστερα βγήκε στο μπαλκόνι.
Ανεβασμένη στο κοντάρι άσπραη
τριβόνταν πάνω στον άνεμο η φωνή του.
Βαθιά του ορίζοντα οι καπνοί σήκωναν τα κωδωνοστάσια,
ένιωσε που η ηδονή του
ένδοξη πια βούλιαζε στον Γαλαξία.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ για το λινκ. Εξαιρετικό σημείωμα...
IRIS: Και βέβαια είσαι πολύ τυχερή που τον γνώρισες. Αυτές οι γενναιόδωρες ιδιόχειρες αφιερώσεις του είναι πολύτιμες.
Για σένα αφήνω εδώ ένα απόσπασμα από την...
Τροχιά
Τώρα μεσ` απ` το στήθος μου περνάς
με ανοίγματα ερημιάς
αφήνοντας χρυσά νομίσματα
σαν ήλιος μεσ` από κοφίνια
που τα ξεπάτωσε η σιωπή,
αμνημόνευτη αλλιώς σ` αυτούς τους τόπους.
holly: Με αφορμή το σχόλιό σου σκέφτομαι ότι όσο δυσκολεύουν τα πράγματα αρκετοί από μας βρίσκουν καταφύγιο στην ποίηση.
Από την συλλογή In perpetuum
Άκουγες το πάλεμα που εντός του κάνανε οι λέξεις
ίσαμε που `βγαινε καπνός από τις σιωπές του Να
`τανε κολασμένος; ή που λιγόστευε ή που πλη-
θαινε ή που αρνιότανε τους ίσκιους το ερπετό
τους δίκιο που τάχα ήτανε να κρίνουν έτσι του `λεγε
η καλή του να κρίνουν τί; γιατί;
για ποιό;
που σαστισμένο κι άχραντο απόθεσε στα
χέρια της κ` εκείνη του ζητούσε
η άμοιρη να τ` αρνηθεί
κι ο ίδιος να χαθεί
ν` αφανιστεί
για πάντα.
ολα θα πανε καλα...: Φαντάζομαι ότι θα έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με την ποίησή του. Κληρονομική.
Το άδικο μην το πεις
Να μην ο πεις πως μέσα σου με σέρνεις λείψανο
Πως μες στα μάτια σου απλώθηκα ομίχλη
πως ταξιδεύω εντός σου εφιάλτης
μην το πεις
μη και πετρώσει το νερό
μη σηκωθεί οχιά το χώμα
Κι αν σχίστηκες ως λες στα δυο
εγώ στα δυό χιλιάδες
ποιός για τον άλλον τάχατες
να είναι το πελέκι;
Ω αστερινή καλή μου
το άδικο μην το πεις
Σελιτσάνος : Αυτό το αυτοεκπληρούμενη προφητεία σκεφτόμουν χθες διαβάζοντας:
“Ώ μνήμη πώς σταμάτησες στα μέσα ενός
Νοέμβρη; Δίχως αιματοπετάλια και πώς
ισορροπείς στην κόψη δενδρολίβανου μες στην
ανεμοζάλη;...”
Τώρα όμως βλέπω ότι εσείς πετύχατε διάνα.
Σίρο Ρεδόνδο:
“Στην πορεία μας φανάρια
η στόχαση
η φυρονεριά
οι νάνοι ίσκοι...
ω τιτάνια νερά
ψυχή μου των πελάγων”
Καλή σας ξημέρωμα
Με τον Βασίλη Κ – φίλο παλιό κι αγαπημένο – συναντηθήκαμε τυχαία το απόγευμα. Έτσι όπως είχαμε καιρό να βρεθούμε αποφασίσαμε να αλλάξουμε κι οι δυο το πρόγραμμά μας και να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο. Καταλήξαμε για φαγητό όπου ενώ κουβεντιάζαμε, ξαφνικά γύρισε, άνοιξε το σάκο του και έβγαλε την συγκεντρωτική έκδοση των Ποιημάτων του Έκτορα Κακναβάτου των εκδόσεων Άγρα και μου είπε: “Αυτό για σένα. Ξέρεις πέθανε χθες...”. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη γιατί αν δεν είχαμε βρεθεί θα είχα πάει να αγοράσω το συγκεκριμένο βιβλίο.
Τον ευχαριστώ κι από εδώ.
Αυτό δεν είναι ποστ.Αυτό είναι εργογραφία με επίμετρο...
Σελιτσάνος : Αυτό που λέτε “εργογραφία με επίμετρο " δεν είναι παρά καλυμμένες ενοχές γιατί δεν στρώθηκα να γράψω ένα ποστ της προκοπής για τον Κακναβάτο και βολεύτηκα με μια φωτογραφία- αλήθεια κάνατε κλικ στην εικόνα;- ένα ποίημα και ένα βιντεάκι.
Άσε που βρήκα πρώτης τάξεως δικαιολογία για να καθυστερήσω κι άλλο τις απαντήσεις στα σχόλια της Αποχής.
(Δεν μπορείτε να πείτε, είμαι αμίληκτος στην αυτοκριτική μου)
@tsalapateinos:
Έτσι είναι...
Και ευχαριστώ πολύ για το συγκεκριμένο ποίημα - τυχαίνει να μου λέει πολλά.
ολα θα πανε καλα... : Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι, γιατί πραγματικά προσπάθησα πολύ να επιλέξω για τον καθένα ξεχωριστά, ένα ποίημα ή απόσπασμα που να του "λέει κάτι".
σε ευχαριστώ
@τσαλαπετεινός:
Ωραία!Κι εγώ τότε χαίρομαι.
ολα θα πανε καλα... :
;-)
....άνθωνας η σκέψη....
σε παντέρημους εξώστες ταξιδεύει....
πολύτεχνα ξεδίνει........
δρασκελά...
και σαν μεθύστρα αφανταξά...
ολομέτωπα παίζει με ό.τι και αν άκουσε....
από την αφέντρα ...ποίηση.
''λέγοντας πέτρα....περπατώντας θάματα.....φωνάζοντας...σώστε το παράλογο..''
μεταχρωματίζω......την ανάγκη της σκέψης σε φωνή....
κι ας ..είναι μοιρολόγι....
ασκιαγράφητα.....
μια άλλη ποιητική φράση...για
καλή.. σας νύχτα...
''κάθε ύπνος έχει τρόπο να σε απολύει
επάνω στη χλιδή[Γ.Βαρβέρης].
καλή σας νύχτα.
ΥΓ.''στο γιαλό ακούστηκαν πατούσες....και τότες...Αχαιοί στα πλοία''
Σίρο Ρεδόνδο
Πολύ ιδιαίτερη η αναφορά σου.. Καλό του ταξίδι..
Mια βροχερή καλημέρα.... Μόνο
πέρασα ξανά για τον Glass και τις Ώρες του,τόσο ταιριαστή μουσική επένδυση,για μια βροχερή,φθινοπωρινή μέρα σαν τη σημερινή.
Καλό απομεσήμερο,Τσαλαπετεινέ.
Σίρο Ρεδόνδο : (εγώ πάντως συνεχίζω με Κακναβάτο απο τα Ανάδελτα του Αλφειού
Αργά ως το μάνταλο, της ώχρας γιός,
έμπαζε ο νους.
Εκειδά στη ρίζα έπνιγε το “άρα υπάρχω”.
Roadartist : Την καλησπέρα μου με την
Σονατίνα μ` ένα πλήκτρο
Ασημί γυάλινο, η ψύχρα
χαράματα minores
Στυφή συκιά η αίσθηση να υπάρχεις
το ατελείωτο που κίνησε πηλίκον
κι ο που ευδόκησε τόση διαίρεση άφαντος
μες στην ενάργεια των θαυμασίων.
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Μια ποιητική Καλησπέρα...μόνο
Πυξίδα
Εριστικός σχεδόν ημέρα εχτρεύομαι τη λέξη βέβαια,
συνήθισα τη μοναξιά και το σκυλί της.
Είμαι λοιπόν με τ` αγριολίθαρα και τον ασβέστη
που κουφάθηκε με το λιόκαμα.
ολα θα πανε καλα... : Αποδεικνύομαι τελικά φυγόπονος με τις απαντήσεις στα σχόλια και η βροχερή μέρα έδωσε τη θέση της σε μια ηλιόλουστη που κι αυτή έφτασε στο τέλος της με μουσική ανάλογη.
Καλό σου απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου