Ανησυχώ που το τελευταίο δίμηνο- ίσως και περισσότερο-η πλειονότητα των περαστικών φτάνει εδώ έχοντας πληκτρολογήσει στις μηχανές αναζήτησης φράσεις όπως “πότε φυτεύω ρόκα”, “γίνονται ντομάτες στο μπαλκόνι”, ή “πόσο χώρο χρειάζομαι για να φυτέψω μαρούλια;”. Έτσι η ανοιξιάτικη ανάρτηση Η Σαλάτα της Ύφεσης αναδεικνύεται η πιο δημοφιλής ακόμα και σε σχέση με τις πρόσφατες. Το στοιχείο όμως που με κάνει να ανησυχώ περισσότερο είναι ότι τη δεύτερη θέση μοιράζονται η ακόμα παλιότερη ανάρτηση Κραυγή και Το Δίκαννο .
Το μόνο που με παρηγορεί κάπως, είναι ότι λίγο πιο κάτω στην κατάταξη των δημοφιλών αναρτήσεων φιγουράρει αισιόδοξα η Τέχνη του Έρωτα, μικρή ένδειξη ότι δύσκολα θα καταφέρουν τελικά να κλέψουν τις ορμόνες μας.
Η φωτογραφία από εδώ.
21 σχόλια:
ειναι αυτός λόγος ανησυχίας; τι να πουν κι άλλοι που κάτω απ'το last keywords διαβάζουν "ερωτικά ποιητικά λόγια" , "ερωτικές επιστολές", "youtube διπλό κασέρι", "φρικαρισμένος πρωτοετής", "ντουβρουτζάς" και κάθε λογής "τσιγάρα" (φίλτρο, άφιλτρα, τελευταία, πρώτα,αρωματισμένα,υγρά..)
βρέχει εκεί;
Κ.Κ.Μ.
Μερικές φορές νιώθω άσχημα που με απασχολούν τόσο, θέματα που θα έπρεπε να περιφρονώ. Άλλες φορές πάλι, όταν δεν ανταποκρίνομαι σε πράγματα που επηρεάζουν τη ζωή μου νιώθω αυτιστική.
Τελικά όμως δε μετανιώνω ούτε έτσι ούτε αλλιώς. Τη χαρά μπορεί κανείς να τη βρει και στις μεταπτώσεις. Άμα δεν επιτρέψεις στο μυαλό σου να γεμίσει με σαβούρα, πώς θα χαρείς που κατάφερες να το αδειάσεις;
για την Κραυγη μπορω να το καταλαβω ...
ο πινακας του Μουνχ νομιζω οτι ειναι αυτη την εποχη πολυ μα παρα πολυ επικαιρος σε σχεση με το καταθλιπτικο περιβαλλον γυρω μας...
η σχετικη παντως αναρτηση αν και εντελως ασχετη με αυτον
ειναι παρα πολυ καλη:)
Είχε τόση ζήτηση ο Σουν Τζου ε; την θυμάμαι την ανάρτηση..
Την των ζαρζαβατικών πάλι όχι, άλλωστε εδώ που είμαι μόνο λειχήνες μπορούνε να πιάσουνε σε γλάστρα!
Την καλησπέρα μου :)
Βεβαίως και φτάνουν όλοι της γης οι κηπο-κολασμένοι, διότι είσαι γκουρού της κηπουρικής και της ανθοκομίας και πολύ καλά κάνουν. Εγώ για άλλο λόγο ήρθα. Αυτό το δίκαννο το καθαρισμένο που στάνταρ λειτουργεί στην εντέλεια, μπορώ να το δανειστώ για καμιά δεκαπενταριά μέρες; Μετά θα το παραλάβεις από τη ΓΑΔΑ, συγνώμη που δε θα στο δώσω ιδιοχείρως, αλλά θα με τραβάνε σε ανακρίσεις.
Τις δικές μου τις ορμόνες δε χρειάζεται να τις κλέψουν, άμα θέλουν τις πουλάω σε φιλική τιμή γιατί εμένα βάρος μου είναι.
Φυσιολογικό βρίσκω κι εγώ το "τοπ" σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ιδιαίτερα τα κηπευτικά ποστ. Θυμίζω ότι και η περίφημη "Ειδική Περίοδος εν καιρώ ειρήνης" στο Νησί της Επανάστασης αντιμετωπίστηκε με αυτοσχέδια περιβόλια στις αυλές και τα μπαλκόνια!
Κ.Κ.Μ. : Μα τί πάθατε κύριε ΚΚΜοίρη;
Αυτό το σχόλιο είναι το μεγαλύτερο που έχετε αφήσει μέχρι τώρα!
Τριανταεπτά ολόκληρες λέξεις !
Riski: Riski!
Αυτό το σχόλιο – που διαβάζω και ξαναδιαβάζω από χθες – είναι τελικά ένας καταπληκτικός εκ βαθέων μονόλογος! Βέβαια για να σταθεί σκηνικά – “μέγεθος εχούσης”- θα πρέπει να αναπτυχθεί κάπως ή να ενταχθεί σε κάποιον διάλογο. Θα μου πεις ότι προτρέχω αλλά η αυθεντικότητά του με παρασύρει να δώσω μερικές σκηνοθετικές οδηγίες για το ανέβασμά του.
Είσαι καθισμένη σε μια άνετη πολυθρόνα και παίζεις αφηρημένα με το φερμουάρ της ψηλοτάκουνης μπότας σου. Μέχρι τη λέξη “αυτιστική”. Εκεί σταματάς απότομα. Σηκώνεις το κεφάλι είτε προς το κοινό – αν παραμείνει μονόλογος – είτε προς τον συμπρωταγωνιστή σου αν μετεξιλχθεί σε διάλογο.
Μεγάλη γεμάτη παύση, σκηκώνεσαι και λες αποφασιστικά: “Τελικά όμως δε μετανιώνω ούτε έτσι ούτε αλλιώς". Χαμογελάς συγκρατημένα σα να ψάχνεις τη συνέχεια και υπόκωφα προφέρεις αργά, ίσως με διφορούμενο τρόπο: “Τη χαρά μπορεί κανείς να τη βρει και στις μεταπτώσεις.”
Για την τελευταία φράση – ερώτηση, δώσε μου λίγο χρόνο. Το σκέφτομαι...
Talisker Stt. : Ήθελα να αποφύγω τον συγκεκριμένο πίνακα. Είναι πολύ γνωστός και χρησιμοποιείται κατά κόρον, προφανώς γιατί είναι επίκαιρος στις μέρες που ζούμε. Η εικόνα που τελικά χρησιμοποίησα νομίζω ότι είναι πολύ δυνατή από μόνη της – νομίζω ότι θα στεκόταν μια χαρά και χωρίς κείμενο.
Καλό σου βράδυ.
latecomer: Η ανάρτηση είχε άκρως παραπλανητικό τίτλο, οπότε όσοι έρχονται δεν είναι για τον Σουν Τζου αλλά γιατί πιστεύουν ότι θα βρουν τα μυστικά της τέχνης του έρωτα, τα οποία βέβαια υπάρχουν αλλά ως γνωστόν δύσκολα εφαρμόζεις τη θεωρία στην πράξη.
Κι εγώ θυμάμαι πόσο διαβασμένος ήσουνα σε εκείνη την ανάρτηση. ;-)
Aurelia : “Η οπλοκατοχή και οπλοχρησία είναι μάταιες...” που λέει κι ο φίλος μας ο Celsus . Κι έτσι που σε ακούω, ούτε νεροπίστολο δε σου δίνω!
Είδα ότι ξεκίνησες ψάχνοντας 45 αρι ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας προστάτιδας του πυροβολικού, συνέχισες με χειροβομβίδα και κατέληξες εδώ να γυρεύεις το δίκαννο που έσωσε τη Χιονάτη για να βγεις ως Μπουμπουλίνα να πάρεις το αίμα σου πίσω.
Ούτε νεροπίστολο! Μ` ακούς;
tsalapeteinos: Ναι! Προβλέπω να πρασινίζει τελικά η Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα “κάθε ταράτσα και μπαχτσές κάθε μπαχτσές και λόλα...” Βέβαια χειμώνας έρχεται και θα χρειαστεί να γίνουν θερμοκήπια γιατί όπως και να το κάνουμε δεν έχουμε το ζεστό κλίμα της Καραϊβικής.
Μην το σκέφτεσαι, άστο πάνω μου:
Και πάλι μεγάλη παύση (έτσι κι αλλιώς χαμένα τα 'χει η ηρωίδα, πρέπει να φτάνει στο θεατή αυτό), αλλά με εσωτερική ένταση που προετοιμάζει την κορύφωση (που όμως οδεύει προς την κάθαρση), κοιτάζω συνωμοτικά προς το μέρος των θεατών (είτε έχω συμπρωταγωνιστή είτε όχι - χρειάζομαι έξωθεν συνενόχους) και καθώς όλα τα φώτα της σκηνής στρέφονται πάνω μου, λέω σε απολύτως φυσικό τόνο και σα να μη χωράει αμφισβήτηση, "Άμα δεν επιτρέψεις στο μυαλό σου να γεμίσει με σαβούρα, πώς θα χαρείς που κατάφερες να το αδειάσεις;".
Λοιπόν το "τραγικότερο" μπροστά σε τέτοιου είδους στατιστικά πάντα μου φαινόταν το γεγονός ότι όχι μόνο ούτε ερωτικά ποιητικά λόγια να εμπνευστούμε, όχι ούτε μόνο να κραυγάσουμε ή να πυροβοληθούμε αλλά ούτε μαρούλια να φυτέψουμε μπορούμε πλέον χωρίς την βοήθεια του google.
Την σκηνή με το φερμουάρ μήπως να τρέχαμε λιγάκι; Μην το ανεβοκατεβάζει τόση ώρα και χαλάσει και δεν είμαστε τέτοιες εποχές για άλλες μπότες... :)
Αχ, μπράβο βρε Φοράδα.. Πες τα εσύ, γιατί αν τα πω εγώ, θα λέει ότι, δε φτάνει που παίρνω και σκηνοθετικές πρωτοβουλίες (όλοι ίσα κι όμοια γίναμε), τολμάω να τον διορθώνω κιόλας.
(Δεν ξέρεις τι αυστηρός είναι με τη διδασκαλία των έργων...)
@ Riski
Πιστεύω να μην παρεξηγηθεί από την παρέμβαση, αλλά αν συμβεί θα του χαρίσω ένα δικό μου key word από τα πιο δημοφιλή "θυμός ξύδι".... :))))
Τελικά...πόσο χώρο χρειάζομαι για να φυτέψω μαρούλια;
Η φωτογραφία είναι απλά υπέροχη.
Καλημέρα και καλώς σε βρήκα
Διαχρονική λατρεία
Παρά την χρονοχρέωση της νεοσουφραζέτας, σε ευχαριστώ που δεν υπέκυψες στα παράλογα αιτήματά της.
Αλήθεια, τώρα που επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη για τα καλά και έχουμε και χρόνο και κήπο, δε θα κάνεις καμιά ανάρτηση με εποχιακές καλλιέργειες; Βλέπεις ότι έχει επιτυχία... και το κατέχεις... αλλά μάλλον θες παρακάλια!
Φιλιά και χαμόγελα πολλά
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Δυστυχώς έχεις δίκαιο: ούτε μαρούλια να φυτέψουμε μπορούμε πλέον χωρίς την βοήθεια του google !
Αν το δεις σε πραγματικό χρόνο, δεν είναι πολύς. Επί πλέον δεν το ανεβοκατεβάζει. Απλώς παίζει νωχελικά με το μεταλλικό στοιχείο. (όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα πώς ονομάζεται, αυτό το μέρος του φερμουάρ που ανεβοκατεβάζεις...)
Riski: Μπορεί να τα λες χαμηλόφωνα, εγώ πάντως σε ακούω!
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Το “θυμός και ξύδι” δε μου κάνει. Θα πάρω όμως το “όξος και χολή”
Γαμάει και Δέρνει : Καλώς μας ήρθες!
Ο χώρος που χρειάζεσαι εξαρτάται κυρίως από την επιθυμητή παραγωγή.
Pompeia : Μα ήταν δυνατόν να υποκύψω στα αιτήματά της; Ειδικά τέτοιες εποχές...
Δεν θέλω παρακάλια. Απλώς σκέφτομαι ότι αν ενσκήψει βαρύς χειμώνας με χιονοπτώσεις θα πρέπει να προτείνω και αυτοσχέδιο στέγαστρο προστασίας των ζαρζαβατικών.
δεν θέλει να μάθεις με τι λέξεις αναζητήσεις πέφτουν πολλοί σε δικές μου αναρτήσεις.
Δημοσίευση σχολίου