Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Drowning by trains

.


-Μη μου μιλάς για τραίνα!

Με ξάφνιασε ο απότομος τρόπος του και τράβηξα χειρόφρενο. Μέρες γιορτινές και η κουβέντα φυσικά γυρόφερνε στα δώρα, στην επιλογή τους, στα παιδιά που περιμένουν πώς και πώς. Είχα ξεκινήσει να λέω "το ωραιότερο πρωτοχρονιάτικο δώρο που πήρα ποτέ, ήταν εκείνο το τραινάκι που..." όταν με έκοψε με αυτό το αναπάντεχο, σα στίχο “Μη μου μιλάς για τραίνα”. 'Επεσε παύση, βαριά κι αμήχανη. Την άφησε να με βασανίσει λίγο κι ύστερα σηκώθηκε και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Σκοτεινός διάδρομος διαμερίσματος κάπου στην Ηλιούπολη. Στην τρίτη πόρτα αριστερά, στάθηκε περιμένοντάς με να πάρω θέση ακριβώς απέναντί της. Άνοιξε πόρτα και φως κι εγώ έμεινα στο διάδρομο με ανοιχτό το στόμα.

Ήταν ένα μικρό δωμάτιο ή μια μεγάλη αποθήκη που δεν έβλεπες πουθενά τοίχο από τα ράφια. Από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Σ` αυτά, τακτοποιημένα σχολαστικά, άπειρα κουτιά όλων των μεγεθών, που περιείχαν τραινάκια. Ατμομηχανές, βαγόνια, ράγες, τμήματα διακλαδώσεων γραμμών, μηχανισμούς κίνησης, ανταλλακτικά. Σαν να βρέθηκα ξαφνικά σε αποθήκη εξιδικευμένου καταστήματος. Τράβηξα ένα κουτί, το άνοιξα. Ήταν μια ατμομηχανή της märklin σε κλίμακα 1:87. Μαύρη, γυαλιστερή, με κάθε λεπτομέρεια μιας πραγματικής ατμομηχανής, ικανή να γίνει αντικείμενο πόθου μικρών και μεγάλων παιδιών.

Έχω βάλει αγγελία για να τα πουλήσω...” μου είπε μόλις γυρίσαμε στο καθιστικό και άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι. Ο πατέρας του είχε πάθος με τα τραινάκια. Τόσο μεγάλο που με κάθε ευκαιρία του αγόραζε ένα. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα, ονομαστική γιορτή, γενέθλια, ενδεικτικά, έλεγχοι. Με ή χωρίς αφορμή όταν ερχόταν στο σπίτι με πακέτο τυλιγμένο και κορδέλα ο φίλος, ήξερε ακριβώς τι περιείχε. Όπως ήξερε ότι μετά θα έπρεπε να το ανοίξουν, να συναρμολογήσουν τις ράγες και να αρχίσουν να παίζουν με τις ώρες. Τι να παίζουν δηλαδή; Ο πατέρας έπαιζε κι ο μικρός απλώς έκανε ότι συμμετέχει, γιατί δεν του άρεσαν καθόλου τα τραίνα και κυρίως η επιβολή τους. Στις διακοπές, τα Σαββατοκύριακα, τα απογεύματα.

Όσο περνούσε ο καιρός και μεγάλωνε τόσο λιγότερο άντεχε αυτόν τον καταναγκασμό. Αντέδρασε μόνο όταν την πρωτοχρονιά που ήταν πια πρωτοετής φοιτητής, ο πατέρας του τού πρόσφερε το συνηθισμένο πακέτο. Δεν το άνοιξε καν. Το πήρε από τα χέρια του και το πέταξε όπως ήταν, στο τζάκι. Την ώρα που βρόντηξε πίσω του την πόρτα, αφήνοντας δυό ντουζίνες συγγενείς εμβρόντητους γύρω από το γιορτινό τραπέζι, είδε τον πατέρα του να βάζει τα χέρια στη φωτιά και να προσπαθεί να σώσει το λαμπαδιασμένο κουτί. “Το γαμημένο τραινάκι του.”

Έκαναν χρόνια να μιλήσουν. Κι όταν το έκαναν ήταν προς το τέλος. Λίγο πριν φύγει ο πατέρας. Τυπικά. Χωρίς ποτέ να κουβεντιάσουν για κείνη την Πρωτοχρονιά που κάηκε το τραίνο. Τη μέρα της κηδείας, μπήκε στο δωμάτιο με τα κουτιά. Είχε διάθεση να τα κάνει όλα λίμπα εκεί μέσα. Βρήκε στο πάτωμα ένα φάκελο με το όνομά του. Δυο λόγια όλα κι όλα στο σημείωμα. “ Συγνώμη. Πούλησέ τα”. Έμεινε με το χαρτί στα χέρια. Όταν μετά από ώρα τον φώναξαν γιατί είχε έρθει η ώρα να φύγουν, σκούπισε τα μάτια του και πήρε από ένα κουτί την κόκκινη δηζελάμαξα.Για τον τελευταίο ασπασμό, κτέρισμα και συγχώρεση μαζί.




Μουσική: Lost Life, με το σαξόφωνο του Art Pepper

Η φωτογραφία από εδώ.

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το καλύτερο το κρατάγατε για το τέλος της χρονιάς !!

Κ.Κ.Μ.

vague είπε...

Τι μου προκαλείς μ' αυτά που λες σήμερα, δεν ξέρεις.
Και πού να ξέρεις, θα μου πεις βέβαια (και δικαίως), και γιατί να ξέρεις...

Αν ήμουν κάποια άλλη, ίσως να σου έλεγα κι ευχαριστώ, αλλά δυστυχώς είμαι αυτή που είμαι.

gasireu είπε...

καλά σας τα λέει ο κύριος ΚΚΜ...:)

Yannis Tsal είπε...

Τι όμορφη και επίκαιρη ανάρτηση, καθώς φαίνεται ότι ζούμε το κύκνειο άσμα του... ΟΣΕ. Παρά τις αμαρτίες των κρατικών σιδηροδρόμων, το τραίνο θα παραμένει πάντα το πιο οικονομικό, γραφικό και φυσικά προλεταριακό στεριανό μέσο μεταφοράς. Γι' αυτό τα φοβούνται τα τραίνα γιατί τα θεωρούν... κομμουνιστικά! Παρόλο που τα τραίνα αρχικά συνδέθηκαν με την επέλαση της βιομηχανικής επανάστασης και του καπιταλισμού, κατά τον προηγούμενο αιώνα συνδέθηκαν με τους αγώνες, τα οράματα και φυσικά τη... μεταφορά των εργατών όλου του κόσμου. Η αμαξοστοιχία 293 που έφερε τον Λένιν στο σταθμό Φινλάντια, το περιβόητο θωρακισμένο τραίνο του Τρότσκυ, το στρατιωτικό τραίνο που σταμάτησε ο Τσε στη Λας Βίγιας στην θριαμβευτική πορεία προς τη Σάντα Κλάρα, το τραίνο "ζόμπι" που μετέφερε τους δεκάδες σκοτωμένους εργάτες κατά την θρυλική αιματοβαμμένη απεργία των εργατών μπανάνας στο Μακόντο, που εξιστόρησε δραματικά και συγκλονιστικά ο δον Μάρκες.... του οποίου ο παππούς να μην ξεχνάμε, βετεράνος συνταγματάρχης, ταξίδευε πάντα στην τρίτη θέση, απλά επειδή... δεν υπήρχε τέταρτη!

Για όλα αυτά, επιτρέπεις φαντάζομαι να παίξουμε δυνατά - αν και δεν ταιριάζει φαινομενικά με το ύφος και τη μουσική επένδυση της ανάρτησης:

http://www.youtube.com/watch?v=SgfHz792Kqs

Ανώνυμος είπε...

Eίχα υποσχεθεί φέτος για κανένα λόγο να μην βουρκώσω με ...γιορτινή αφορμή.
Αθέτησα την υπόσχεσή μου.
Να ΄σαι καλά που με βοήθησες....

Φιλιά Φιλιά Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

μόνο κάποιος με φτερά γράφει έτσι

Τσαλαπετεινός είπε...

Κ.Κ.Μ. : Η χρονιά τελειώνει σε 4 μέρες...


Riski : Έλα που ήξερα! Έπομένως ή έπρεπε να άφηνα το ποστ για του χρόνου ή έστω να έβαζα στην είσοδο την ένδειξη “ολισθηρό οδόστρωμα”.


gasireu: Μάλλον του άρεσε γιατί είναι κατηγορίας bitter.

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos: Hermanito, σε εποχές κρίσης δεν αφήνεις μισή ανάρτηση σε σχόλιο έστω και αν είναι συγγενικό το βλογ! Βάλε μπρος λοιπόν για την αναχώρηση της αμαξοστοιχίας και αρχίζω να σου μαζεύω κι εγώ βιβλιογραφία και φιλμογραφία. (Το Όριαν το έχουμε πρόσφατο.)

Το γιουτομπάκι, να σου πω την αλήθεια φοβήθηκα να το ανοίξω μήπως πεταχτεί καμιά Lady G. από μέσα. Μόνο μετά από εντατικές ασκήσεις θάρρους και αδελφική αυταπάρνηση, το τόλμησα και σε ευχαριστώ.

Τσαλαπετεινός είπε...

ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Τουχάχιστον τις υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας μπορούμε να τις αθετούμε πότε ποτε. Πάντα όμως με τη βοήθεια των φίλων μας. ;-)



holly: Το λοφίο, σε παρακαλώ μην το ξεχνάς το λοφίο!

Ανώνυμος είπε...

"...κτέρισμα και συγχώρεση μαζί" αυτές οι τέσσερις λέξεις χτύπησαν σαν σφυριά στο μυαλό μου...

Ίσως γιατί έζησα μια παρόμοια ιστορία πριν απο επτά χρόνια.

Να σαι καλά, μας "εφτιαξες" πάλι με την πένα και τη μουσική σου...

Καλή Χρονιά και να θυμάστε: πεθαίνουν μόνο όσοι λησμονούμε.

kovo voltes... είπε...

Πάνω που πήγα να "καμουφλάρω" τη θλίψη μου αυτές τις μέρες, τα ξεσκέπασες όλα...Σ'ευχαριστώ και ας πόνεσε...

Yannis Tsal είπε...

Το μεν πνεύμα πρόθυμο αδερφέ η δε σαρξ... Όπως πολλές άλλες ιδέες, έχει μπει κι αυτή στο συρτάρι και παραπεμπθεί στις καλένδες. Είτε λόγω καλπάζουσας επικαιρότητας, είτε άλλων σκοπιμοτήτων, είτε απλά οκνηρίας. Ελπίζουμε και σχετικά με αυτήν να... ωριμάσουν οι περιβόητες αντικειμενικές και υποκειμενικές - κυρίως συνθήκες!

Margo είπε...

Τρεις αναρτήσεις διάβασα απόψε το βράδυ πριν κλείσω τον υπολογιστή και οι τρεις μου έφεραν δάκρυα.. εδώ δεν άντεξα άλλο..

υ.γ. ο μικρός μου περιμένει τραίνο από τον Άγιο Βασίλη..:)

Καλό ξημέρωμα Τσαλαπετεινέ μου και καλή Πρωτοχρονιά!

b|a|s|n\i/a είπε...

κάηκε το δάχτυλο. από του τσιγάρου την καύτρα.
ένα τραινάκι όλο και όλο στην παιδική ντουλάπα. από το μινιόν. κομμάτι κομμάτι για μερικά χρόνια.
να είσαι πάντα καλά. πάντα με υγεία. πάντα με κάθε ευτυχία. καλή και όμορφη χρονιά.

Σταυρούλα είπε...

Με διαλύσατε πρωινιάτικα. Εξαιρετικό όπως όλα σας. Όντως το καλύτερο το αφήσατε για το τέλος.

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Συγκινούμαι πολύ με τη σφυριά γιατί μπορώ να φανταστώ...
Πάντως αυτή η τελευταία φράση, δεν είναι επίτηδες με μεγαλύτερη γραμματοσειρά. Βγήκε από μόνη της με ένα μυστήριο τρόπο και όσο και να προσπάθησα δεν άλλαζε.

Να είσαστε καλά κι εσείς παιδιά. Καλή χρονιά σε όλους σας και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes... : Η θλίψη πρέπει να εκτονώνεται πότε ποτε ώστε να αφήνει περιθώρια
μέσα μας για τη χαρά που θα ακολουθήσει. Σε ευχαριστώ και εγώ και πάλι “Καλή μας Χρονιά”!

tsalapeteinos: Ως δίδυμοι εμφανίζουμε τα ίδια κουσούρια- σε μένα πρόσθεσε και την συνήθως καθυστερημένη απάντηση στα σχόλια. Επομένως μια που δεν κάναμε άλλη λίστα με τα πρέπει της επόμενης χρονιάς, τώρα στο τέλος τι λές; Να υποσχεθούμαι ότι θα αφήνουμε λιγότερες ιδέες στο συρτάρι το 2011;

Εύχομαι να ωριμάσουν οι περιβόητες αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες ώστε η χρονιά που είναι προ των πυλών να είναι καλύτερη από τη φετινή.

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Υπάρχει κι άλλη ανάρτηση με τραίνο που έμινε στην αμαξοστοιχία. Κι αυτή βλέπεις κουβαλούσε δάκρυα στα βαγόνια της. Καλύτερα λοιπόν να περιμένουμε τον Αγιο Βασίλη με τον μικρό σου να φέρει τραινάκι με χαρές και γέλια.

Καλή Πρωτοχρονιά Margo πολλά φιλιά και τις πιο ζεστές ευχές.

b|a|s|n\i/a : Αυτά τα θέματα σηκώνουν τσιγάρο- να δεις πόσα έκανα μέχρι να βγει το ποστ - κι ευτυχώς πρόκειται για βλογ καπνιζόντων αλλιώς θα ήταν δύσκολα τα πράγματα.

Το δικό μου τραινάκι στο κουτί του προσεγμένο και γυαλιστερό. Μια μικρή επισκευή μόνο θέλει στα ηλεκτρικά του και έφυγε...

Να περάσεις όμορφα απόψε και η χρονιά που είναι μπροστά μας να είναι όσο γίνεται καλύτερη. Με υγεία και χαρά για όλους μας.

Τσαλαπετεινός είπε...

renata: Σε ευχαριστώ Renata μου. Σου εύχομαι από την καρδιά μου να περάσεις όμορφα τις μέρες των γιορτών που απομένουν και η χρονιά που έρχεται να σου φέρει ότι καλύτερο. Να σαι καλά!

υ.γ. Πάντως μερικοί φίλοι που το διάβασαν βράδυ μου εκμυστηρεύτηκαν ότι η επίδρασή του ήταν πιο ισχυρή. ;-)

Theodota είπε...

.............!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Evi Voulgaraki είπε...

Αν και όπως ξέρεις λατρεύω τα τρένα, όχι τα τρενάκια, να μας ευχηθώ για το 2014 να κάτσουμε μακριά από τις ράγες και να κινηθούμε ελεύθερα...