Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Last lost post

.

/Ή αν το κατορθώσεις/ ξαναρωτάω/ ολοκληρωμένο θα είναι προβοκατόρικο/αδικημένος από το εαυτό του/ η υπογραφή σου κάτω/ ξεφεύγουν/ ατελής/ας χαθούν/ με κάρτα μέλους/ καλά που το θυμήθηκες/ με τσάκιση/ έκανε καλή δουλειά η γιαγιά/ έχω αφήσει τα κλειδιά σε συνάδελφο/ ακριβή διεύθυνση/ μια σκιά/ τα σχόλια έχουν/ παιδικοί φίλοι/ βαρύ αλλά σταθερό χέρι/ η πλατεία/είχε ρυθμίσει την αποσοτολή τους/ τείνουν/ η μια ήταν πτώση/ όχι, όχι σε σένα/ φτάνουν ή να ανοίξω λεξικό;/ σκοτεινές ατραπούς/ εξαντλητική/ άλλος είμαι εγώ/ τόσο κοντά στην Αθήνα/οι γάμπες/ τρεις μυστικές κουβέντες/ στα νιάτα της/ σιλανς τώρα/ εξωσωματικά/ σιγά το ρίσκο/ λόγω εργασίας/ με ράπισα/ κάποιος θα πεινάει/ πρωτίστως να αποκοιμηθώ/ φυσική παρουσία/ είκοσι βήματα από το σπίτι ήταν/στο μακελειό αμέσως/ το γνωστό θέμα/ λόγω εργασίας/ καίει το πιπέρι του/ και άλλα δαιμόνια/ δεύτερο κορυφαίο κάδρο/όταν το ξυράφι κόβει τους άλλους/αποφάσισα/ καλά, είναι κουβέντα αυτή;/Yma Sumac/ τα καταπίνω ζωντανά/ ήδη συμμετείχες/ έφυγε/όταν τυπωθεί το βιβλίο/ έχουν μάτια ανοιχτα/ φωνές πλήθους από κάτω/γοφοί/ σα νήπιο/ προκαλούν εθισμό/ πλήρες γεύμα/ αλλά, άλλα/ την ώρα του δελτίου/ ατελής μνήμη/ πότε;/ ο μόνος όρος/ επιβεβαιώνομαι/ κολοβό δεν θα είχε νόημα/ αν δεν του τρίξει τα δόντια/ η πτήση τους/ ανάμεσά μας/ τότε/ μου ξεφεύγουν/ της ζωής/ μετά/ δεν θα καταντήσω σαν τον άλλον!/αν δεις λίγο προσεκτικά/ διάχυτος/


Αν δεν βγάζετε νόημα από το παραπάνω, μπορείτε εύκολα να φανταστείτε την έκπληξη που δοκίμασα, όταν ανοίγοντας το word που είχα αποθηκεύσει, στη θέση του σημερινού ποστ βρήκα αυτό “κείμενο”. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα περάσει το μισό απόγευμα και το σχεδόν όλο το βράδυ της Παρασκευής μπορστά στη οθόνη. Μετά από ώρες επίπονης εργασίας, καμάρωνα ένα μοναδικό κείμενο που συνδύαζε τα πάντα: άρτια δομή, μοναδική ισορροπία ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, ένα κείμενο γεμάτο λεπτές αλληγορίες, προβοκατόρικες νύξεις της ζοφερής παραγματικότητας, με δυναμικές θέσεις και ευφάνταστες λύσεις να υποβόσκουν αριστοτεχνικά, με διάχυτο αν και υπαινικτικό ερωτισμό, επίκαιρο και διαχρονικό ταυτόχρονα...

Όσο και αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να το επανακτήσω. Το ποστ χάθηκε οριστικά. Το μόνο που απέμεινε είναι αυτές οι σκόρπιες λέξεις και φράσεις μερικές από τις οποίες, ναι προέρχονται απο το κείμενό μου, όλες οι άλλες όμως είναι ξένες. Καταλήγω λοιπόν να το ανεβάσω ως έχει, διατηρώντας μια μικρή ελπίδα ότι αν κάποιος απο σας βρήκε το δικό μου, αν όχι ολόκληρο έστω τμήματά του, θα τα επιστρέψει. Στην περίπτωση που συγκεντρωθούν όλα τα κομμάτια του χαμένου ποστ, νομίζω πως θα μπορέσω να το στήσω και πάλι, αν και φοβάμαι ότι δεν θα έχει τη φρεσκάδα του αρχικού. Φυσικά, αν και εσείς έχετε πάθει κάτι ανάλογο- σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε έναν νέο φοβερό ιό-ή αν απλώς σας λείπουν γενικά λέξεις, μην διαστάσετε να πάρετε από εδώ όσες και όποιες θέλετε. Αλλά- και σε αυτό είμαι απόλυτος- μην τολμήσει κανείς να πει ότι η φωτογραφία είναι άσχετη. Μπορεί να επέζησα της απώλειας του ποστ αλλά αυτό το σχόλιο δεν θα το αντέξω.



20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

είσαι σε πάρα πολύ καλό δρόμο, trust me

K.K.M.

ασωτος γιος είπε...

emena maresei pio poly apo kati allous pou grafoun k grafoun kai de xereis t theloun na poun

Yannis Tsal είπε...

Έτσι κι αλλιώς ακόμα και τα πιο βαθυστόχαστα και περίτεχνα λόγια θα φάνταζαν φτωχά μπροστά στη δόνια Μόνικα, επομένως μικρή η απώλεια αγαπητέ εστέτ αδερφούλη! Το καλύτερο δεν χάθηκε... Γιατί όπως έλεγε και ο σερ Όσκαρ Γουάιλντ, η ομορφιά είναι ανώτερη από την ευφυία ακριβώς γιατί δεν έχει την ανάγκη να αποδειχτεί!

Τσαλαπετεινός είπε...

ΚΚΜοίρης: Ευχαριστώ, ευχαριστώ, σε εμπιστεύομαι απόλυτα, αλλά μόλις βρεις καιρό ρίξε μια ματιά στα αρχεία σου για ένα ξέμπαρκο word.

ασωτος γιος : Μπορεί να έχουν χάσει κι εκείνοι τις λέξεις τους και να δουλεύουν με δανεικές που δεν καταφέρνουν όμως να τις βάλουν σε λογική σειρά. Τι να πώ; Να δικαιολογήσω συναδέλφους προσαπθώ...

tsalapeteinos: Έτσι είναι αδελφέ μου! Βάζεις στο ζύγι από τη μια τη Δόνια Μόνικα κι από την άλλη την απώλεια και γέρνει αμέσως στην πρέπουσα μεριά. Αλάνθαστη ζυγαριά. ;-)

καλλιτέχνης είπε...

Προφανώς το κείμενο που είχες ετοιμάσει, ήταν τόσο... μα τοσο... κι άλλο τόσο τέλειο, όπου και το ίδιο το word δεν το άντεξε και κατέρρευσε!
Εχεις κάποια άλλη εξήγηση;;

loulou είπε...

Λαμογιααά...με την καλή έννοια βεβαίως βεβαίως!
Οσο για την Μόνικα...ζηλεύω,ζηλεύω,ζηλεύω το απόλυτο θηλυκό!!!

Καλό Σαββατόβραδο.

Loulou

Τσαλαπετεινός είπε...

kalitexnis : Με κοροιδεύω εγώ, με κοροιδεύεις κι εσύ με τη σειρά σου.
(Η μόνη άλλη λογική εξήγηση είναι το μάτιασμα)

loulou: Και εσύ τέκνο δεν με πιστεύεις;
Για τη ζήλεια τώρα τι να σου πω... Είσαι μικρή ακόμα, οτι όταν θα μεγαλώσεις θα γίνεις πιο όμορφη και τότε εκείνη που θα το μάθει θα σκάσει από τη ζήλεια της.

vague είπε...

Φαίνεται ότι, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, μου λείπουν λέξεις, γι' αυτό θα δανειστώ μερικές από το περίτεχνο ποστ σου (μιας και τις διαθέτεις) για να στήσω ένα σχόλιο (σε παρένθεση δικές μου πεζές, ανούσιες προσθήκες):

τρεις μυστικές κουβέντες:
α) τα σχόλια έχουν φυσική παρουσία και άλλα δαιμόνια, (είναι οι) φωνές (του) πλήθους από κάτω (που) προκαλούν εθισμό
β) όταν το ξυράφι κόβει τους άλλους, αν δεις λίγο προσεκτικά, βαρύ αλλά σταθερό χέρι (που) κολοβό δεν θα είχε νόημα (αλλά και) ολοκληρωμένο θα είναι προβοκατόρικο, είχε ρυθμίσει την αποστολή τους
γ) σιλανς τώρα, επιβεβαιώνομαι: την ώρα του δελτίου, τόσο κοντά στην Αθήνα, είκοσι βήματα από το σπίτι ήταν η πτήση τους -η μια ήταν πτώση- (σε) σκοτεινές ατραπούς, ανάμεσά μας παιδικοί φίλοι ξεφεύγουν (και) τείνουν στο μακελειό αμέσως λόγω εργασίας

φτάνουν ή να ανοίξω λεξικό;

Σελιτσάνος είπε...

Νομίζω ότι η οικονομία του μύθου απαιτεί να διαγράψετε την δεύτερη και τρίτη παράγραφο.Θεωρώ ότι είναι σπατάλη χρόνου και ενέργειας να κάθεστε και να γράφετε τόσες επεξηγηματικές φλυαρίες κάτω από ένα τόσο όμορφο και σαφές ποστ.

(Για τη φωτό,συνεννοηθήκαμε με τον ΚΚΜοίρη αυτή τη φορά να κάνουμε τα στραβά μάτια.Να είστε προσεκτικός όμως.)

Margo είπε...

:)))
Πιάνομαι από το σχόλιο του Σελιτσάνου και λέω να τα διαγράψεις όλα και να αφήσεις την φωτογραφία με τη Monica και το Birds με την Yma Sumac!

Καληνύχτα ευφυέστατο πτηνό;)

So_Far είπε...

Αφήστε την τεχνολογία να πάρει πρωτοβουλίες διορθωτή κειμένων
μου άρεσε σας το έγραψα εξάλλου
Και ναι μου έχει συμβεί αλλά όχι σε ποστ αλλού και ήταν σε θέμα δουλειάς , εκεί να δείτε τί έγινε..

Και δεν είχε και φωτογραφία !!!

Theorema είπε...

Mα τι ωραία φωτογραφία είναι αυτή! Καμία άλλη δεν θα ταίριαζε καλύτερα με το ποστ σας (ολόκληρο), εξωτικό πουλί μας! :)

xomeritis είπε...

Εσύ λέγε ότι θες. Εμένα μου αρέσει, έχει κατι από Joyce.

Γκιωνης είπε...

. ...μένω εδώ και ώρα ακίνητος, κοιτάζοντας ( αλλά μην βλέποντας ) τις σκόρπιες λέξεις σου και τις μαγικές καθέτους που καμώνονται οτι τις χωρίζουν, καμώνονται οτι τις ενώνουν ....

Σκέφτομαι :
- είναι πολύ πιό δύσκολο να γράψεις μερικές γραμμές με "άσχετες" φράσεις, παρά ένα κείμενο με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, πολλώ δε μάλλον με λογοτεχνικές απαιτήσεις.....

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski: Κατάλαβες τώρα γιατί πάντα βάζω παραπάνω λέξεις; Καλύτερα να περισσεύουν παρά να μη φτάνουν. Μπαίνει ο άλλος και δεν κρατάει μαζί του, μπορεί να πάρει από εδώ, να φτιάξει όμορφα το σχόλιο του και να το καταθέσει.
Όπως ελπίζω ότι καταλαβαίνεις τώρα γιατί όταν φτάσει η ώρα των απαντήσων εγώ καθυστερώ. Έχω μείνει από λέξεις. Αυτό είναι: ξεμένω και δεν θέλω να ανοίξω λεξικό.

Οι τρεις μυστικές κουβέντες σου αποδεικνύουν ότι θα μπορούσες κάλλιστα με τα σπαράγματα των δικών μου φράσεων να ανα συντάξεις το αρχικό κείμενο, μόλις τις διαχωρήσεις από αυτές που παρεισέφρησαν μυστηριωδώς.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος : Έχετε απόλυτο δίκαιο! Η απειρία μου βλέπετε με παρέσυσε σε σε δυο επιπλέον παραγράφους. Φοβούμενος ότι η πρώτη δεν θα ήταν αρκετά σαφής συνέχισα να φλυαρώ αποδυναμώνοντας το σύνολο. Δεν θα επαναληφθεί. Το υπόσχομαι.

(Καλά πιστεύετε ότι θα τολμούσα να αναρτήσω αυτή τη φωτό χωρίς την έγγραφη έγκριση του ΚΚΜ; Είπαμε, είμαι άπειρος μα όχι και χθεσινός ώστε να υποπέσωσε τέτοιο ατόπημα)


Margo: Ο κύριος Σελιτσάνος επιθυμεί να παραμείνει η πρώτη παράγραφος. Συνενοηθείτε κι ότι αποφασίσετε εγώ θα το πράξω.
Όσο για το τραγούδι...την στιγμή που το επέλεξα σκέφτηκα: “αυτό θα αρέσει σίγουρα στη Margo” και καθώς φαίνεται δεν έπεσα έξω.

Τσαλαπετεινός είπε...

So_Far: Μα την άφησα. Αν μπορούσα ας έκανα κι αλλιώς. Και βεβαια για το πρώτο της ποστ μια χαρά τα πήγε. Το άλλο που λέτε, ούτε στον χειρότερο εχθρό...με ή χωρίς φωτογραφία. ;-)


Theorema: Χαίρομαι που βλέπετε την ανάρτηση σαν σύνολο και αναγνωρίζετε την άμεση σχέση της εικόνας και του λόγου. Κατά τα ψέμματα: αν η εικόνα δεν είναι οργανική ενταγμένη στην ανάρτηση έχουμε αποτύχει.

Τσαλαπετεινός είπε...

Thomas Xomeritis: Thomas!!! (φωνάζω γιατί ξέρω ότι μιλάς σοβαρά)


Γκιωνης: Ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι, που αφελώς θεώρησα ότι θα ήταν εύκολο. Δεν ήταν όμως. Σαν παιχνίδι βέβαια κατά τη διάρκειά του, μου έδωσε πολλή χαρά και ικανοποίηση.

Кроткая είπε...

άργησα λίγο αλλά ήρθα με μια αρμαθιά σκόρδα! :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Кроткая : Τα έλαβα και σε ευχαριστώ. Δεν ξέρω όμως ακόμα αν θα τα βάλω πάνω μου σταυρωτά σαν φυσεκλίκια ή γύρω από την οθόνη. ;-)