Last lost post

.

/Ή αν το κατορθώσεις/ ξαναρωτάω/ ολοκληρωμένο θα είναι προβοκατόρικο/αδικημένος από το εαυτό του/ η υπογραφή σου κάτω/ ξεφεύγουν/ ατελής/ας χαθούν/ με κάρτα μέλους/ καλά που το θυμήθηκες/ με τσάκιση/ έκανε καλή δουλειά η γιαγιά/ έχω αφήσει τα κλειδιά σε συνάδελφο/ ακριβή διεύθυνση/ μια σκιά/ τα σχόλια έχουν/ παιδικοί φίλοι/ βαρύ αλλά σταθερό χέρι/ η πλατεία/είχε ρυθμίσει την αποσοτολή τους/ τείνουν/ η μια ήταν πτώση/ όχι, όχι σε σένα/ φτάνουν ή να ανοίξω λεξικό;/ σκοτεινές ατραπούς/ εξαντλητική/ άλλος είμαι εγώ/ τόσο κοντά στην Αθήνα/οι γάμπες/ τρεις μυστικές κουβέντες/ στα νιάτα της/ σιλανς τώρα/ εξωσωματικά/ σιγά το ρίσκο/ λόγω εργασίας/ με ράπισα/ κάποιος θα πεινάει/ πρωτίστως να αποκοιμηθώ/ φυσική παρουσία/ είκοσι βήματα από το σπίτι ήταν/στο μακελειό αμέσως/ το γνωστό θέμα/ λόγω εργασίας/ καίει το πιπέρι του/ και άλλα δαιμόνια/ δεύτερο κορυφαίο κάδρο/όταν το ξυράφι κόβει τους άλλους/αποφάσισα/ καλά, είναι κουβέντα αυτή;/Yma Sumac/ τα καταπίνω ζωντανά/ ήδη συμμετείχες/ έφυγε/όταν τυπωθεί το βιβλίο/ έχουν μάτια ανοιχτα/ φωνές πλήθους από κάτω/γοφοί/ σα νήπιο/ προκαλούν εθισμό/ πλήρες γεύμα/ αλλά, άλλα/ την ώρα του δελτίου/ ατελής μνήμη/ πότε;/ ο μόνος όρος/ επιβεβαιώνομαι/ κολοβό δεν θα είχε νόημα/ αν δεν του τρίξει τα δόντια/ η πτήση τους/ ανάμεσά μας/ τότε/ μου ξεφεύγουν/ της ζωής/ μετά/ δεν θα καταντήσω σαν τον άλλον!/αν δεις λίγο προσεκτικά/ διάχυτος/

Αν δεν βγάζετε νόημα από το παραπάνω, μπορείτε εύκολα να φανταστείτε την έκπληξη που δοκίμασα, όταν ανοίγοντας το word που είχα αποθηκεύσει, στη θέση του σημερινού ποστ βρήκα αυτό “κείμενο”. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα περάσει το μισό απόγευμα και το σχεδόν όλο το βράδυ της Παρασκευής μπορστά στη οθόνη. Μετά από ώρες επίπονης εργασίας, καμάρωνα ένα μοναδικό κείμενο που συνδύαζε τα πάντα: άρτια δομή, μοναδική ισορροπία ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, ένα κείμενο γεμάτο λεπτές αλληγορίες, προβοκατόρικες νύξεις της ζοφερής παραγματικότητας, με δυναμικές θέσεις και ευφάνταστες λύσεις να υποβόσκουν αριστοτεχνικά, με διάχυτο αν και υπαινικτικό ερωτισμό, επίκαιρο και διαχρονικό ταυτόχρονα...

Όσο και αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να το επανακτήσω. Το ποστ χάθηκε οριστικά. Το μόνο που απέμεινε είναι αυτές οι σκόρπιες λέξεις και φράσεις μερικές από τις οποίες, ναι προέρχονται απο το κείμενό μου, όλες οι άλλες όμως είναι ξένες. Καταλήγω λοιπόν να το ανεβάσω ως έχει, διατηρώντας μια μικρή ελπίδα ότι αν κάποιος απο σας βρήκε το δικό μου, αν όχι ολόκληρο έστω τμήματά του, θα τα επιστρέψει. Στην περίπτωση που συγκεντρωθούν όλα τα κομμάτια του χαμένου ποστ, νομίζω πως θα μπορέσω να το στήσω και πάλι, αν και φοβάμαι ότι δεν θα έχει τη φρεσκάδα του αρχικού. Φυσικά, αν και εσείς έχετε πάθει κάτι ανάλογο- σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε έναν νέο φοβερό ιό-ή αν απλώς σας λείπουν γενικά λέξεις, μην διαστάσετε να πάρετε από εδώ όσες και όποιες θέλετε. Αλλά- και σε αυτό είμαι απόλυτος- μην τολμήσει κανείς να πει ότι η φωτογραφία είναι άσχετη. Μπορεί να επέζησα της απώλειας του ποστ αλλά αυτό το σχόλιο δεν θα το αντέξω.