Μην ακούς τι λένε όσοι παίζουν με τις λέξεις και τα στιχάκια, η άνοιξη δεν είναι πάντα ωραία, ακόμη κι αν ντυθεί με Α αντί να ρίξει ένα πρόχειρο α πάνω στους ώμους της. Για να πεις «χαλάλι σου» και να της ρίξεις μια δεύτερη ματιά δεν αρκεί να ντυθεί. Πρέπει να χτενιστεί κιόλας. Όχι σαν ένα γρήγορο βούρτσισμα, λίγη λακ για να κρατήσει και αμέσως έξω. Όχι, όχι αυτό. Ούτε με μαλλί που μυρίζει βροχή και αρωματισμένον ιδρώτα, αυτά είναι κόλπα φτηνά των ποιητών που αληθινή γυναίκα δεν ξέρουν τι σημαίνει. Και τα πόδια της, αυτά να προσέξεις πρώτα, δεν πρέπει να είναι στριμωγμένα κάτω από υφάσματα και νάιλον, τα δάχτυλά της να μη κρύβονται μέσα σε περίτεχνα και καλογυαλισμένα δέρματα. Γυμνά να είναι, να κάνουν παρέλαση οι πόροι της, όπως όταν φυσάει ένας ξαφνικός αέρας που έρχεται από τη θάλασσα. Ή όπως όταν συναντιούνται με ένα χάδι που έρχεται από τα παλιά τα χρόνια.
Να, τέτοια πρέπει να είναι η άνοιξη για να την αγαπήσεις, ούτε λούσα, ούτε πολυτέλειες. Να είναι μια γυναίκα που έρχεται απ΄τα χρόνια που πέρασαν αλλά ώρα να μην πέρασε από πάνω της. Να μοιάζει μ`εκείνο το κορίτσι που αγάπησες στα δεκάξι σου και δεν θυμάσαι το όνομά της. Μόνο πως μύριζε το ζακετάκι της θυμάσαι και ο ιδρώτας πίσω στο λαιμό της, εκεί που τέλειωνε το σγουρό των μαλλιών της και άρχιζε η γραμμή απ’ τους σπονδύλους της, εκείνο το μονοπάτι που τόσο ήθελες να το περπατήσεις με τα δάχτυλά σου, με τα χείλια σου, για να δεις ως πού θα φτάσει. Βήμα δεν έκανες όμως, παρά μόνο ψιθύρισες ένα «θα σε περιμένω» κι έφυγες. Από πότε λέει «θα σε περιμένω» κάποιος που φεύγει δεν το ξέρω, τέτοιες ωραίες και μεγάλες κουβέντες λένε μόνον όσοι μένουν πίσω.
Η άνοιξη δεν είναι παντα ωραία αλλά αν μοιάζει σαν την κόρη εκείνης που αγάπησες στα δεκάξι σου, τότε ναι, μπορείς να πεις «χαλάλι σου που περίμενα τριάντα χειμώνες για να ‘ρθεις». Κι ας είσαι αγνώριστος εσύ στο μεταξύ, κι ας μη θυμάσαι σε ποιόν τόπο, ποιό σώμα και μέσα σε ποια μάτια της υποσχέθηκες να τη συναντήσεις.
η εικόνα από εδώ
37 σχόλια:
Αυτή είναι η Άνοιξη!
Την καλημέρα μου.
Αυτή η άνοιξη αφήνει παιδικά τραύματα που δεν επουλώνονται ποτέ (έχω ακούσει).
Φαίνεται πως είσαι ζωντανό παράδειγμα.
ΥΓ: 16+30= 46
κείμενο που συνοδεύεται από ένα βαθύ ααααχ στο τέλος της ανάγνωσης και που πριν φτάσεις εκεί
εύχεσαι να μην τελειώσει, σαν ένα νοσταλγικό ταξίδι σε χώρα που ποτέ δεν θα ξεναβρεθείς
καλή σου μέρα, πλουμιστό πουλί !
Χωρίς λόγια.. στέρεψαν...
Καλημέρα με ομίχλη από τα μέρη μου.
. Σαν να μην έφτανε η ομίχλη, με τσάκισες με το κείμενό σου.
. Για τα θνησιγενή "θα σε περιμένω", τούς χειμώνες που συσσωρεύονται, την Άνοιξη που μερικές φορές δεν έρχεται...
Γιατί στην δική σου φωτό δεν φυσάει αεράκι;
Θερμή καλημέρα
Θα ήθελα να μπορούσα να γράψω κι εγώ κάτι τέτοιο, αλλά μου είναι αδύνατον να μιλήσω έτσι για μια γυναίκα. Θα μπορούσα βέβαια να γράψω για το χειμώνα, αλλά δεν μου εμπνέει τέτοια λόγια, δυστυχώς. Είναι ένας άδικος κόσμος, αυτό μόνο έχω να σου πω.
(Μα τι κείμενο είναι αυτό; Μπράβο, ακόμα μία, Your Featherness.)
απίστευτο...τόσο όμορφα ειπωμένο...σαν ρυάκι κατακάθαρο μέσα στο δάσος...
Η άνοιξη πάντα με αναστατώνει. Ποτέ όμως δεν ένοιωσα τέτοια αναστάτωση όπως με τούτη δω την άνοιξη :-)
Τα σέβη μου,
συγγνώμη, θα ήθελα πάρα πολύ να σχολιάσω αλλά έμεινα στα "πόδια"
ΚΚΜ
Συγκινητικά όμορφο το κείμενό σου!
πάνεμορφη η φώτο με τα μαλλιά να κυματίζουν.....η άνοιξη primavera spring σε κάθε γλώσσα κρύβεται και μία της ιδιότητα..
Τα σέβη μου! Αυτή ναι! Είναι άνοιξη.
(Γιώργο, το ληξίαρχο παριστάνεις; Δεν έχει ηλικία η καρδιά! Άκου, μια μεγαλύτερή σου! :P )
γρηγόρης στ. : Άνοιξη μάλλον είναι ό, τι ανοίγει το όστρακο μας. Καλό σου απόγευμα.
Γιώργος Κατσαμάκης : Δε μου έφταναν τα παιδικά- παιδικά τραύματα, τώρα θα κουβαλάω και τα παιδικά -ενήλικα; Παναζία μου ήντα παθα ο καψερός!
υ.γ. Αν δεν υπάρχει κάτω από το ποστ ετικέτα “logbook”, μην κάνεις πράξεις...
scarlett: Εσείς ήσασταν που αναστενάζατε;
Κάτι πήρε το αυτί μου... καλό σας απόγευμα ;-)
Margo : Καλησπέρα! (με πλατύ χαμόγελο)
Γκιωνης : Εδώ τώρα βγήκε ήλιος μετά από βροχή. Ελπίζω κι εκεί...
Αν ναι φαντάζομαι ότι θα έκλεισες το αρχείο με τους χειμώνες και θα άνοιξες το άλλο που γράφει απ` έξω “ la primavera”. Κράτησέ το ανοιχτό να βάλεις κι αυτή την άνοιξη με τα τερτίπια της. ;-)
Sue: Την ώρα που μπήκες είχα κλείσει το παράθυρο γιατί έβρεχε και φυσούσε πολύ. Τώρα το άνοιξα πάλι...
Χαμογελαστή καλησπέρα.
Riski: Δίνω λοιπόν από τώρα παραγγελία για ποστ με το χειμώνα. Ή μάλλον τον Χειμώνα. Το θέλω μέχρι το Φλεβάρη του 2012.
(και κυρίως, χωρίς ορθογραφικά λάθη ;-)
agrampelli: Αν είναι σαν ένα ρυάκι που έχω δει – κι ακούσει Ιούνιο στο Γράμμο- το σχόλιό σου είναι πολύ κολακευτικό.
EM: Μα αυτή είναι πολύ ιδιαίτερη άνοιξη. Δικαιολογημένα λοιπόν.
Καλό σου απόγευμα.
ΚΚΜοίρης: Πιάστηκες σαν το πουλάκι στην ξόβεργα...όπως είχα λογαριάσει.
Η επόμενη ξόβεργα θα στηθεί για τον επίτιμο. ;-)
Σταυρούλα Σανίδα: Σε ευχαριστώ. Μας παρασύρει βλέπεις η άνοιξη...
Καλό απόγευμα.
sandemetriobo.blogspot : Η πιό κυματιστή στην προφορά όμως είναι la primavera!
Καλως ήρθατε amici !
renata: Αυτό είπα κι εγώ μόλις την είδα: αυτή είναι (η) άνοιξη! . Με ανάλαφρο αεράκι στα μαλλιά...
(Για στάσου! Ο Γιώργος δεν είναι μεγαλύτερός σου; )
Γυμνότερη με το φευγιό του Θανάση.
Το άρθρο είναι καθοριστικό και προσωπικό. Εγώ μίλησα γενικά ;)
Αν και φέρεται ώρες ώρες σα γερο-γκρινιάρης ("χρωστάς ποστ","πότε θα γράψεις ποστ;" κλπ) είναι μια πεντάδα χρόνια μικρότερος! ;)
Μικρότερή του είναι η Κροτ.
ξεκίνησα διάφορα σχόλια, τσαλαπετεινέ,
μα, στη συνέχεια, τα απέρριπτα...
θα αρκεστώ σε ένα 'ευχαριστώ'
για τούτο το ανάγνωσμα
και ίσως μελλοντικά
καταφέρω κάτι περισσότερο...
Γιατί μελαγχόλησα;
Το ΄χει η Άνοιξη ή το ΄φερε το κείμενό σου;
Καλό βράδυ.
Στην αρχή με ξένισε η εικόνα, με ξαναγύρισε στους... πριγκιπικούς γάμους, αλλά διαβάζοντας το κομψό και εμπνευσμένο σου ανοιξάτικο κείμενο δεν μπορώ παρά να σε συγχαρώ. Και παρόλο που όπως γνωρίζεις προτιμώ πιο "διακεκαυμένες" - και διακαούσες - καλλονές. Ωραίο εφέ και το τσουλούφι.
εξαιρετικό
Πολύ καλημερα
Λοιπόν ομολογώ ότι από προχθές, "βαρέθηκα" να διαβάζω για άνοικσες και να μην ξέρω ποια να πρωτοδιαλέξω. Τώρα πια ξέρω.. Απολαυστική.. Μπράβο σου..
Αν και δεν είναι αυτή που απόλυτα μου ταιριάζει, εξάλλου σπάνια και μας ταιριάζει αυτό που μας αρέσει, γι΄αυτό τελικά θα πάρω κι αυτή αλλά θα κρατήσω και τη δική μου. Ειδικά τη φετινή.. :-)
Kαλημέρα και καλή άνοιξη πτηνό..
"το κορίτσι που αγάπησες στα δεκάξι σου και δεν θυμάσαι το όνομά της"
Δεν παίζει με τίποτα αυτή η απώλεια μνήμης!
Σελιτσάνος: Τσιτσίδι αυτή η άνοιξη με τόσους αποχωρισμούς.
renata: Μα γι αυτό το έβαλα σε παρένθεση...
( Kαλά κάνει. Μας ταρακουνάει- τώρα που το λέω θυμάμαι ότι μου έχει παραγείλει ποστ κι εγώ ακόμα- και μας ξεσηκώνει, άσε που κατευνάζει τα πάθη όταν χρειάζεται και λειτουργεί ως πυροσβέστης. Ο Νέστωρας των βλογς.
Μου λες όμως πραγματικές ηλικίες ενώ εγώ υπολογίζω μόνο χρόνια στα βλογς.)
kranioUtopia : Καλώς ήρθες!
Πω, πω το ξέρω αυτό. Είναι βασανιστήριο...να γράφεις σχόλια και να τα απορρίπτεις. Σε ευχαριστώ που τελικά δεν το έβαλες κάτω!
Thalassenia: Η άνοιξη φταίει. Το κείμενο αποκλείεται!
(Ίσως φταίει κι ο Sam που πήρε ρεπό. Του χρωστούσαμε μερικές μέρες άδεια από την περασμένη χρονιά κι έχουμε μείνει χωρίς μουσική. Αλλά όπου να ναι επιστρέφει.)
tsalapeteinos : Θες να πεις ότι παρακολούθησες του πριγκιπικούς γάμους; Δεν το πιστεύω! Και εσύ αδελφέ μου;
Το εφέ με το τσουλούφι δεν είναι τίποτα. Αφήνω ανοιχτά δύο παράθυρα, κάνει ρεύμα και να το εφέ. Πρακτικά και απλά πράγματα.
ippoliti_ippoliti : Σε ευχαριστώ. :-)
Καλό σου βράδυ.
χαζο παιδι: Μα δε χρειάζεται να διαλέξεις άνοιξη. Όλες δικές μας είναι. Κοινόχρηστες.
Καλησπέρα και καλή άνοιξη, χαζό παιδί.
Μανος: ούτε ποιητική αδεία;
(Ακόμα γελάω με τη σκηνή με τις 20 καλόγριες- επιμένω ήταν είκοσι)
Κι εδώ 1 χρόνο παλιότερες. Αλλά είναι πρόσφατη μπλογκική γνωριμία,1 χρόνο περίπου, όσο κι εσύ.Εννοώ πως τόσο σας διαβάζω .
(Νέστωρ, ναι. Και κυρίως καλός φίλος, γι αυτό τον πειράζω.)
renata: Λες να του βγάλαμε παρατσούκλι απόψε; Νέστωρ...του πάει. ;-)
Πφφφφ! (η δήλωση αυτή είναι βαρύνουσας σημασίας...)
Γιώργος Κατσαμάκης: Φυσικά ως τέτοια την εξέλαβα. ;-)
ναι.....
έτσι όφειλει να είναι η άνοιξη....
στις καρδιές μας....
κάτι σαν
ένα....στίχο....από τα χθές....
''δεν την κοιτάζω δεν κοιτάζει τη μορφή μου
μα κάτι έμεινε σου λέω και απ τα δυό
ένα χαμόγελο , μια κόντρα για θυμήσου, και ένα τσιγάρο σε τασάκι αδειανό''
ευχή μου.....να είναι άνοιξη.....
τα όνειρα...και τα μονοπάτια των ζωών όλων σας.
με εκτίμηση
Σίρο Ρεδόνδο
Δημοσίευση σχολίου