Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

lazy boy



Είδα κι έπαθα να το ξυπνήσω. Δεν ήθελε με τίποτα να σηκωθεί. Ούτε με το καλό, ούτε με το άγριο. Ναι, στο τέλος αναγκάστηκα λίγο να του αγριέψω, μιλώντας για ευθύνες και συνέπεια. Νύσταζε, βαριόταν, γκρίνιαζε: “Άσε με, σου λέω” και “...λίγο ακόμα...”. Σηκώθηκε τελικά, τόσο βαριεστημένα  που ήμουν σίγουρος ότι αν το άφηνα για λίγο μόνο του θα ξανάπεφτε στο κρεβάτι και μετά θα ήταν αδύνατον να το ξαναξυπνήσω. 

Τα μάτια του ήταν γεμάτα τσίμπλες και τα μάγουλά του ροδοκόκκινα και ζεστά από τον ύπνο. Του ένιψα τη μούρη με κρύο νερό – βασανιστήριο το ξέρω αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ανοίξει τα μάτια του. Διάλεξα τα καλύτερα ρούχα του και το έντυσα με τα χίλια ζόρια. Δεν βοηθούσε καθόλου. Κρατούσε πεισματικά τεντωμένα χέρια και πόδια, προσπαθώντας να με δυσκολέψει για να παραιτηθώ από την προσπάθεια. 

Βούρτσισα τα μαλλιά του προσεκτικά. Μερικά τσουλούφια πετούσαν ανεξέλεκτα και έβρεξα τη χτένα για να τα στρώσω όσο καλύτερα γινόταν. Στεκόταν και με κοίταζε νυσταγμένο και μουρμούριζε διαρκώς κάτι σαν “εγώ δε βγαίνω έξω, δεν είμαι έτοιμο”. Το κοίταξα πάλι με αυστηρό βλέμμα και επανέλαβα τα περι ευθυνών και συνέπειας στη ζωή, που όμως φαινόταν ότι από το ένα αυτί έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν. Αφού είδα ότι αυτή η τακτική δεν έπιανε, άρχισα τα κανακέματα: “Να δεις που μόλις θα βγεις, θα έρθουν όλοι να σε δουν... θα πουν πόσο όμορφο είσαι... Να δεις τι καλά λόγια θα γράψουν για σένα”

Τότε διέκρινα μια αυτάρεσκη λάμψη στα μάτια του που αν και με βόλευε τη δεδομένη στιγμή, δε μου άρεσε καθόλου. Η σκέψη ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει στο χαρακτήρα του μού ήταν πολύ δυσάρεστη- αλλά είπαμε: εκείνη τη στιγμή προείχε να ετοιμαστεί και να βγει. Τα αλλά μπορούσα να τα χειριστώ αποφασιστικά και με ψυχραιμία αργότερα.

Στο κατώφλι, άφησα κατά μέρος τις δυσάρεστες σκέψεις, το κοίταξα από την κορφή ως τα νύχια- είναι αλήθεια ότι το καμάρωσα με κρυφή περηφάνια- διόρθωσα το πιο ατίθασο τσουλούφι που είχε στο μεταξύ στεγνώσει και πετούσε πάλι, του τσίμπησα τρυφερά το μάγουλο και του έδωσα μια φωτογραφία να κρατάει λέγοντάς του: “Άντε βρε! Στο καλό!”.  Ενώ με κοίταζε ικετευτικά, επαναλαμβάνοντας  με αυτή την έκφραση την καραμέλα “δε θέλω να βγω”,  πάτησα αποφασιστικά “δημοσίευση” προσπαθώντας να μη γελάσω καθόλου. Κακά τα ψέμματα: το απελπισμένο ύφος του είχε κάτι πολύ αστείο. 

Εξαφανίστηκε από το κατώφλι κι έτρεξα γρήγορα στο παράθυρο για να το δω αναρτημένο. Δεν ήταν εκεί. Γύρισα κι έψαξα παντού. Τελικά το βρήκα να ροχαλίζει του καλού καιρού, ντυμένο όπως ήταν, φορώντας τα παπούτσια του, στον κοιτώνα με τα “πρόχειρα”. Δίπλα στο κρεβάτι του ήταν πεταμένη και τσαλακωμένη η φωτογραφία που του είχα δώσει. Ούτε με μια ώρα photoshop θα μπορούσα να τη συνεφέρω. Τη μάζεψα και την πεταξα στον κάδο της ανακύκλωσης. Το σκέπασα προσεκτικά και έκλεισα τις κουρτίνες. “Ας ξυπνήσει μόνο του όταν χορτάσει ύπνο”, σκέφτηκα αλλά ήμουν σίγουρος ότι θα αργούσε πολύ. Φαινόταν από την αρχή, ότι θα γινόταν ένα πολύ τεμπέλικο ποστ. 


η εικόνα από www.visualphotos.com, στην ασπρόμαυρη εκδοχή της.  

30 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Μα τόσο τρυφερό όμως. Και με μια φάτσα γλυκειά και ένα τσουλούφι παιχνιδιάρικο, να σαν το δικό σου τσαλαπετεινέ μου! ;))

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes... : Μου μοιάζει ε; Τουλάχιστον στο τσουλούφι. ;-)

the elf at bay είπε...

Surprise! Αναφώνησε στο τέλος!

καλημέρα είπε...

"Ας ξυπνήσει μόνο του όταν χορτάσει ύπνο", αυτή είναι φραση! Την διαβασα και ζήλεψα, μωρε και τεμπελικο ποστ θα γινόμουν για να την ακούσω

Τσαλαπετεινός είπε...

the elf at bay:Όσο δυνατά και να το πεις, δεν πρόκειται να ξυπνήσει.

Τσαλαπετεινός είπε...

καλημέρα: Σου λείπει ύπνος, αλλά έχεις μπροστά σου ένα Σαββατοκύριακο. ;-)

Ανώνυμος είπε...

δείξε πυγμή, θα σου πάρουν τον αέρα

ΚΚΜ

Τσαλαπετεινός είπε...

ΚΚΜοίρης: Τι προτείνεις; Να πάω να το μπουγελώσω ή να του κάνω πυροφάνι;

Ιφιμέδεια είπε...

Lazy post. Τί τέλεια ιδέα.
Το ζήλεψα από την πρώτη πρόταση ως την τελευταία.
:)

loulou είπε...

Το γέλιο μου,τα λόγια μου, οι σκέψεις μου και το ύφος που έχω αυτήν την στιγμή, όχι δεν μπορούν να αποτυπωθούν εδω!!!
Αχ βρε καρδούλα μου...τόσο εξυπνο,ευρυματικο και παιχνιδιάρικο πόστ!!!!!
Παίζεις,παίζεις και μ'αρέσει πολύ πολύ.Εχω μέρες να μπω, διάθεση αστο να πάει, πέρασα για να σε δω λίγο να σου πω καλό σαββατοκύριακο.
Φιλάκια.

agrampelli είπε...

Α,καλό πολύ καλό!Τόσο κεφάτο και δροσερό!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μου αρέσεις ρε παιδί μου!
Μην τολμήσεις....ξερεις εσυ!

vague είπε...

Είναι κανόνας: τα παιδιά μοιάζουν στους γονείς τους.

χα χα χα

Έξοχο!!!

kranioUtopia είπε...

Αυτό το απείθαρχο μούτρο με το ευθύ βλέμμα
μόνο σε τεμπελιά δεν με παραπέμπει...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ζηλευτό!
Το ατίθασο τσουλούφι σου.. τα νυσταγμένα μάτια....

Καλή ξεκούραση!

Ανώνυμος είπε...

Όχι πυγμή, προς θεού!
Μόνο αγάπη χρειάζονται και αυτά πάντα τον βρίσκουν το δρόμο τους.

antinetrino είπε...

Πράγματι πολύ όμορφο ποστ!
Μπράβο σου βρε!

Yannis Tsal είπε...

Καλά έκανες και άφησες το παιδί να τεμπελιάσει λίγο όσο ακόμα μπορεί... τόσα χρόνια θα δουλεύει μετά χωρίς άδειες, ρεπό και επιδόματα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Ιφιμέδεια: Πρέπει να ομολογήσω ότι η ιδέα ξεκίνησε από μια κουβέντα του ΚΚΜοίρη, ο οποίος είναι και ο νονός του. Εγώ ήθελα να το βγάλω Βαγγέλη αλλά εκείνος επέμενε: Lazy Boy!

loulou: Κι εγώ με πεσμένη διάθεση ξεκίνησα, αλλά μου τη γύρισε τούμπα. Μου έφτιαξε κανονικά το κέφι. Πού να το φανταζόμουν! Ένα τεμπέλικο και διαρκώς νυσταγμένο ποστ να σε κάνει να χαίρεσαι...
Καλό υπόλοιπο σαββατοκύριακου. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

agrampelli: Ναι είναι πολύ κεφάτο! Μέσ` την τρελή χαρά συνέχεια. Άμα το δεις στον κοιτώνα, τι παιχνίδια κάνει με τα άλλα ποστ, δε θα πιστέψεις ότι είναι αυτό. Μόνο όταν του λες να βγει κάνει το νυσταγμένο.


Coula: Δεν ξέρω γιατί, αλλά άκουσα το σχόλιό σου με τη βραχνή φωνή της Μελίνας. Μυστήρια πράγματα... ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski: Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε άνετα να πούμε ότι κι οι γονείς μοιάζουν στα παιδιά τους. ;-)


kranioUtopia: Είναι απείθαρχο, αλλά από καλή πάστα. Έχω ελπίδες τελικά. Θα στρώσει, θα ωριμάσει και μια μέρα θα γίνει ένα αξιοπρεπές ποστ. Και τότε θα είμαι περήφανος για αυτό.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη: Για να πω την αλήθεια, αυτή τη στιγμή κι εγώ έχω τόσο νυσταγμένα μάτια. Μου μοιάζει τελικά και του μοιάζω.
Να είσαστε καλά γιαγιά Αντιγόνη.



silentcrossing: Άσε! Τα έχω κακομάθει και με κάνουν ότι θέλουν. Ξέρεις πόσα είναι στον κοιτώνα με τα “πρόχειρα”; Χαζολογάνε όλη μέρα, παίζουν, κάνουν πάρτι, φλερτάρουν- μια σταλιά ποστ- και δεν λένε να ετοιμαστούν για να αναρτηθούν. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

antinetrino: Ευχαριστώ βρε! ;- )

Στο μεταξύ εσύ έχεις να στρωθείς να ετοιμάσεις ποστ από τις 10 Απριλίου. Τι γίνεται lazy antinetrino ;

tsalapeteinos: Αν βρει δουλειά εν μέσω κρίσης...το βλέπω να ξενιτεύεται και σπαράζει η καρδιά μου με αυτή τη σκέψη.

So_Far είπε...

Με τέτοιο ατίθασο βλέμμα μην το φοβάστε, όταν νιώσει έτοιμο θα βγει και θα πράξει τα δέοντα . Καλή σας μέρα Τσαλαπετεινέ

Σταυρούλα είπε...

Lazy post or lazy blogger ? Πιστεύω στο δικαίωμα στην τεμπελιά ;)

Εξαιρετική η φωτογραφία και τόσο ταιριαστή με το θέμα!

Theorema είπε...

Αχ, το βλέπω εγώ... Αυτό το ποστ θα γίνει από τα αγαπημένα σας (με τόση τρυφερότητα που το αγκαλιάζετε, πώς να μην;...).
Τι νομίζετε; Μόνο οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν ανάγκη από στοργή και κανάκεμα; Και οι λέξεις γιατί όχι δηλαδή;
Καλησπέρα εξωτικό μου πουλάκι :)

Τσαλαπετεινός είπε...

So_Far : Όλα τα ποστ βρίσκουν τελικά το δρόμο τους. Οι βλογερς όμως ως γονείς, καδριοχτυπούν για το μέλλον τους. Καλό σας απόγευμα και σας ευχαριστώ που με καθησυχάζετε. ;-)

renata:  lazy blogger σαφώς! Μα ναι, αυτό το δικαίωμα στην τεμπελιά είναι από τα πιο σημαντικά. Το χρωστάμε στον εαυτό μας πότε πότε να τεμπελιάσουμε χωρίς τύψεις. Και τώρα λέω να βάλω ένα καφεδάκι...

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Μα ναι! Αν και φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να το κακομάθω με τόσα κανακέματα.
Η σημερινή λέξη πάντως για κανάκεμα είναι το “άναυλα” από τον φίλο μας τον gasireu .

Καλό σας απόγευμα.

Silia είπε...

Κάτι τέτοια μας κάνουν και ό,τι μάθαμε περί... αντιαυταρχικής εκπαίδευσης, πάει περίπατο.
----------------
Πολύ γλυκό το "τεμπέλικο"!

Τσαλαπετεινός είπε...

Silia: Σάμερχιλ και τα σχετικά ε;

Γλυκό το άτιμο, γλυκό αλλά τεμπέλικο

;-)