Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Amira με τα πράσινα καλτσάκια



Μικρή Zeinah με τα υγρά ματοτσίνορα. Hadeel, με κλειστά  μάτια κοιτάς τον ήλιο του τελευταίου σου Σεπτέμβρη; Asil,  τα ρούχα σου στάζουν θαλασσινό νερό. Nour, η κοτσίδα σου κρέμεται βαριά στον εικοστό πρώτο αιώνα. Fatima, τα μουσκεμένα σου κορδόνια με λίγο χώμα από το Χαλέπι στάζουν κι αυτά. Shayma οι παλάμες σου είναι κλειστές μα δεν κρατάς αστερίες της Μεσογείου  ούτε κοχύλια· Riham, αχινούς κρατάς, θεριεμένους από το φόβο. Ξέπνοη μικρή Ishtar. Amira με τα πράσινα καλτσάκια...

Πως να σε φώναζαν άραγε τα παιδιά στη γειτονιά σου πριν γίνει ερείπια, στο σχολείο οι φίλοι σου πριν κι αυτό βομβαρδιστεί, πώς σε φώναζε η μάνα σου όταν σε μάλωνε, πώς όταν σε κανάκευε, πώς όταν σου έπλεκε κάθε πρωί την κοτσίδα; Πώς σε λέγαν κοριτσάκι πριν χαθείς στο βυθό;

Hadeel, Zeinah, Shayma, Nour, Riham, Amira, Asil, Ishtar, Fatima... Ούτε το όνομα σου δε θα μάθουμε στα δελτία των οκτώ. Στους τίτλους βέβαια, το “παράνομη”  θα έπεται της  “νεκρής”. 




23 σχόλια:

Roadartist είπε...

....

silia είπε...

Θλίψη ;...
Θυμός ;...
Θυμός , μάλλον ...

antinetrino είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια ρε φίλε .
Όταν ακούς τέτοιες ειδήσεις, απλά κρατάς την αναπνοή σου για να μην πνιγείς και συ σε αυτή την μιντιακή αθλιότητα.....

Theorema είπε...

Με κάτι τέτοια ντρέπομαι που υπάρχω.

xtina είπε...

Ώ Φοινικιά, μας έσπειρεν εδώ ένα χέρι,
και θα ξαναπλωθή, και θα μας ξερριζώση,
και θα πεθάνουμε· το κύμα και τ' αγέρι
και το νερό ανελεήμονα θα μας σαρώση,
και δε θα κλάψη μας τ' ολόανθο καλοκαίρι,
κ' η πλατιά πλάση το χαμό μας δε θα νιώση,
και κάτου από του ίσκιου σου τα μάγια πάλι
θ' αναστηθή μοσκόπνοη μια βλάστηση άλλη.
Kαι μήτε θα βρεθή για μας κανένα μνήμα
του διάβα μας το φάντασμα να συγκρατήση·
μονάχα ολόφωτο τριγύρω σου ένα ντύμα
με νέα μια λάμψη αχάλαστη θα σε στολίση,
και θα είναι η σκέψη μας κι ο λόγος μας και η ρίμα.
Kαι θα φανής εσύ στην ξαφνισμένη χτίση
σαν ένα χρυσοπράσινο καινούριο αστέρι.
Kαι μήτ' εσύ, μήτε κανείς δε θα μας ξέρη

spiral architect είπε...

....

Nefosis είπε...

Μπράβο Τσαλαπετεινέ! Με τσάκισες, αλλά Μπράβο!

Margo είπε...

Όταν μετά από 100 χρόνια γραφεί η ιστορία αυτής της περιόδου, θα είναι η ιστορία των ανθρώπων ή των συνόδων κορυφής;
Τι να πει κανείς πια.....

kovo voltes... είπε...

Όταν ο άνθρωπος αποκαλύπτει το κτήνος που κουβαλά, υπάρχουν λέξεις? Στερεύεις...

Thalassenia είπε...

Ανατριχιάζεις και κλαις.....

Ανώνυμος είπε...

xamogela mikrwn paidiwn svinoun...skotadi megalwnei gyrw mas...elpizw na vroun ti gi pou ilpizan ekei pou pigan...amartia re...

Ροκανίδι είπε...

http://www.ddp.org.gr/2009/06/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-23-%CE%B9/

γρηγόρης στ. είπε...

Δε μπορώ να πω τίποτε.

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Γεια στο στόμα και στο χέρι σου. αβάσταχτη η θλίψη...

Σταυρούλα είπε...

Γμτ

xristina είπε...

πόσο αναλώσιμοι είμαστε όλοι.........αναλώσιμα είδη..........

Νικόλας είπε...

Ότι ποιο συγκινητικό έχω διαβάσει.
Ντροπή μας !

ippoliti_ippoliti είπε...

Μου επιτρέπεις να το αντιγράψω;

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti: ναι...

Ανώνυμος είπε...

Πού είσαι...Mega mou? Που είστε τόσα κανάλια, ιδιωτικά και δημόσια, που κόπτεστε για την ... ανεξάρτητη και ποιοτική δημοσιογραφία σας? Βρε, μπας και "κάτι μας ψεκάζουν"?

Ανώνυμος είπε...

Διαβάστε τα σχόλια των αναγνωστών του δημοκρατικού www.tovima.gr και θα κλάψετε για το κατάντημα μας...

Μαύρος Γάτος είπε...

"Αφού πέταξε και τους τελευταίους στην θάλασσα, πολύ θα ήθελε να πετούσε και τον μαλάκα τον Λουίτζι, έβαλε αμέσως στο φουλ τις μηχανές, και το καΐκι εξαφανίστηκε, μέσα στην μαύρη νύχτα. Αν βοηθούσε λιγάκι κι η Παναγιά, απαλλαγμένοι από το ανθρώπινο έρμα, θα έφταναν ως τις έρημες ακτές της σωτηρίας, όπου θα τους περίμεναν τα «παιδιά».

Βοήθησε δεν βοήθησε, έφτασαν."

Μαύρος Γάτος είπε...

http://mavrosgatos.blogspot.gr/2012/09/nai.html#comments