Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Η ρότα του Σεπτέμβρη



“Πάλι τα κατάφερες! Περίμενες να γυρίσουμε όλοι, να μαζευτούμε για τα καλά, να βγάλουμε τα αδιάβροχα, να μας ξεφύγει κι ένα πρόωρο “καλό χειμώνα” για να τρέξεις μόνος να αρπάξεις την άκρη της φούστας του καλοκαιριού...”* 

Επιβιβάζομαι με αυτή τη φράση, τη γυροφέρνω ώρες στο μυαλό μου και λίγο πριν πιστέψω πως το καλοκαίρι απομακρύνεται φορώντας μια φούστα που φτεροκοπάει στα μποφόρ του Σεπτέμβρη, συναντώ στην πρύμνη, μόνο, ένα μικρό επιβάτη με το βλέμμα ξεχασμένο στα απόνερα του καραβιού. Με τη μελαγχολία αυτής της ηλικίας, ή με αυτό που εμείς, ενήλικες πια ονομάζουμε έτσι γιατί δεν θυμόμαστε τί είναι. Πώς είναι. 

Έτσι το καλοκαίρι του δώδεκα ή ότι απέμεινε από αυτό, δε φοράει πια φούστα για να κυνηγήσω την άκρη της, μα είναι γυμνό κι εκτεθειμένο στην απροσδιόριστη μελαγχολία ενός παιδιού που δε λέει το όνομά του, δεν πάει σχολείο, δεν ξέρει ποιο λιμάνι είναι ο προορισμός του -κι ας του απαγγέλλω μονότονα όλο το μακρύ δρομολόγιο του πλοίου, δυο φορές, σα ρεφραίν πρωτάκουστου τραγουδιού μπας και θυμηθεί σε ποιο νησί θα αποβιβαστεί. 

Κανένα νησί δεν του θυμίζει τίποτα, δεν ξέρει πού θα τον βγάλει αυτή η ρότα, μα λέει και ξαναλέει ότι θέλει να του στείλω την φωτογραφία του. “Οπωσδήποτε!” Ύστερα φταίω εγώ αν πιστεύω ότι αυτός ο πιτσιρικάς στην πρύμνη ήταν ο Σεπτέμβρης αυτοπροσώπως; 


*από μεηλ του Ε.


17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...

Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τ' άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει

Να πεις σ' όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει ν' απαντήσεις την Ελένη
πως μ' ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει

Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις
δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...

γρηγόρης στ. είπε...

Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός
βαδίζοντας ανέμελα στον μελιχρό Σεπτέμβρη
πάντα σε προσπερνούν κι όμως μένει το άρωμα
των χιλιομέτρων μέσα στα φώτα των σταθμών
και οι χλιαρές ανάσες στο μυαλό και η θάλασσα

Δεν θα μπορέσουν πια ποτέ να σε ιδούν
μέσα στα μάτια, καθώς άλλοτε• ούτε παραμερίζοντας
ένα ένα τα κλαδιά της αγροικίας για να ιδείς την πόλη
θα βρεις σημάδια μες στον φθινοπωρινό ουρανό
καθώς ξυπνάς μες την κατάνυξη της παγωμένης γης
της βρώμικης ελπίδας, της χυδαίας μέθης.
Το ξέρουν πια γιατί το πρόσωπο αποστρέφεις
και τους ταΐζεις με ναρκωτικά και στέργεις
να χάσουν την υπόλοιπη ζωή
μα φτάνει
και η μουσική στο αίμα ας πνιγεί γιατί κοχλάζουν
θόρυβοι μιας χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας με μηχανές
καπνούς, μια κίνηση αλλιώτικη καθώς θα ταξιδέψεις πάλι

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου,
Ανέραστος Σεπτέμβρης

happypepper είπε...

Αρνούμαι χειμώνα.
Αρνούμαι πρωτοβρόχια
κι η φύση φόρεσε το φόρεμα που κλπ κλπ.
Αρνούμαι.
Μόνο ήλιο έχω
και θάχω
και θα φροντίσω να μη σβήσει
ο $%^&*(*!!!!!
(Τσίου)

Σταυρούλα είπε...

Άξιζε το ταξίδι αν βλέπεις κι εμείς μαζί το Σεπτέμβρη με τα (ή και στα) μάτια του πιτσιρικά ;)

Yannis Tsal είπε...

Εγώ αυτό που βλέπω είναι... ρότα στη μπανκαρότα!

Τσαλαπετεινός είπε...



Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Το περίμενα ότι θα έρθεις με τον Καββαδία παραμάσχαλα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

γρηγόρης στ.  (ευχαριστώ)

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ

Η ποίηση δεν μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλια μας λαθη

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη.

Τσαλαπετεινός είπε...


 Happypepper : Μη φοβάσαι, εσύ το καλοκαίρι το κουβαλάς μέσα σου.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα : Με μάτια ανοιχτά πάντα αξίζει το ταξίδι.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Βancarrota
λες εσύ και εμένα το μυαλό μου πάει σε
abrazos rotos

spiral architect είπε...

Εγώ πάντα φευγάτος.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μπαίνω κι εγώ με τραγούδι.Καλημέρα σας:

"Το χέρι δώσ' μου, δώσ' μου την καρδιά σου
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν’ η ματιά σου
Αυτά τα μάτια, πόσο τ’ αγαπώ
Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ’ αγέρι
Τον δρόμο κι αν τον σκέπασε η βροχή
Για μας είν’ ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι
Η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη
Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ
Κι αν κάποτε χωρίσουμε, θυμήσου
Σεπτέμβρη σου ’χα πει πως σ’ αγαπώ"

ΥΓ: Μήπως να έφτιαχνες ένα μηνολόγιο με φωτογραφίες των μηνών κι ένα ποίημα από κάτω σχετικό και να μας το έκανες δώρο;

Σελιτσάνος είπε...

Κι εγώ,όπως πάντα,προβλέψιμος:

http://www.youtube.com/watch?v=bdRg7vMVxzU

Τσαλαπετεινός είπε...

spiral architect: Καλύτερα έτσι...
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Φίλε μου Γιώργο, με τους μήνες είχα ασχοληθεί πριν γνωριστούμε, όχι ποίημα και εικόνα, μα με άλλο τρόπο. Δεν ολοκλήρωσα τη χρονιά, αλλά υπάρχουν ο Νοέμβρης - Διαφωνίες, ο Δεκέμβρης-Mr Dece, ο Γενάρης-Sincerely yours, Jan,  ο Φεβρουάριος- Ακορντεόν, ο Μάρτης- Ανέλπιστη Χορογραφία και ο Απρίλης-Το χαμόγελο του Απρίλη

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Κι εγώ όπως πάντα προβλέψιμος: τέτοιες λαμπρές μέρες με μπουνάτσα και τέτοιες νύχτες με φεγγάρι που πάει για πανσέληνο δεν αφήνουν περιθώρια για μελαγχολία.
Οπότε η διάθεση κινείται σε αυτόν τον ρυθμό: http://www.youtube.com/watch?v=PQNZgMBhyJA&feature=related

katerina είπε...

Καλό Φθινόπωρο!
πολύ ωραία φωτογραφία..
κι ο πιτσιρίκος..και τα λόγια,οι σκέψεις...

katerina