Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Στο κέντρο


Ο συρμός σταματάει, οι πόρτες ανοίγουν. Βγαίνουν αρκετοί, μπαίνουν περισσότεροι. Τελευταίος, ένας άντρας γύρω στα 60. με λευκό μπαστούνι. Η άκρη του με επαναλαμβανόμενα τικ -τικ στο δάπεδο του βαγονιού, ανιχνεύει το χώρο. Τρεις επιβάτες τινάζονται για να του παραχωρήσουν τη θέση τους. Ο πιο γρήγορος, ο πιο αποφασισμένος τα καταφέρνει. Φτάνει μπροστά του, “θέλετε να καθίσετε;” τον ρωτάει και μετά το καταφατικό του νεύμα, βάζει τον πήχη του κάτω από το απλωμένο χέρι του τυφλού άντρα και τον οδηγεί στη θέση που καθόταν. Οι άλλοι κοιτάζουν ανέκφραστοι. Σχεδόν υπνωτισμένοι. Ή δεν κοιτάζουν καθόλου. Ο συρμός ξεκινά για τον επόμενο σταθμό.

Αποβίβαση στο Σύνταγμα. Λιακάδα παράταιρη για Δεκέμβρη, αλλά απολαυστική. Με μπερδεύει ακόμα περισσότερο μια κουβέντα που ακούω τυχαία:”Πότε πέφτει το Πάσχα;” Χάνω την απάντηση που σκεπάζει θορυβώδης εξάτμιση διερχόμενης μηχανής μα αλλάζοντας για λίγο πορεία, ακολουθώ το προπορευόμενο ζευγάρι που λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά ονειρεύεται κι αρχίζει να σχεδιάζει ένα ταξίδι για το Πάσχα. Παράταιρο κι αυτό, εκτός Εποχής, όπως τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στους δρόμους. Βέβαια τη μέρα, περπατώντας στο κέντρο δεν προσέχεις και τόσο τα σβηστά λαμπιόνια. Τη νύχτα  αποφεύγω συστηματικά τους στολισμένους δρόμους. Γι αυτό εκτιμώ ιδιαίτερα μια βιτρίνα στη Σταδίου. Μοναδική της διακόσμηση μια τεράστια φωτογραφία ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου. Ασπρόμαυρη, με ελάχιστο κοντράστ.

Η κίνηση στους δρόμους είναι αυξημένη, στα μαγαζιά ελάχιστη. Μόνο το κεντρικό βιβλιοπωλείο παρηγορητικά γεμάτο. Χαζεύω τα βιβλία στους  πάγκους. Το μάτι σκαλώνει λίγο περισσότερο σε ένα γνωστό τίτλο τυπωμένο πάνω όμως σε διαφορετικό εξώφυλλο. “Είναι επανέκδοση διευκρινίζει πωλητής που έπιασε στον αέρα το βλέμμα μου και συνεχίζει με λεπτομέρειες για την πορεία του βιβλίου. “Το `χω” τού λέω και απομακρύνομαι αφηρημένος, μα σταματάω γιατί σκέφτομαι ότι αυτή η κουβέντα μπορεί να ακούστηκε διαφορετικά. Σχεδόν αγενής. “Το έχω αυτό το βιβλίο” ξαναλέω τονίζοντας “το βιβλίο”. “Την παλιά έκδοση. Είναι πολύ καλό. Σας ευχαριστώ.” Χαμογελάει και μού εύχεται “Καλή χρονιά”.


Όσο σε περιμένω στην Κοραή με πλησιάζει τσιγγάνα. Φρεγάδα σωστή, μεγάλη, πουλάει φορτικά χαρτομάντηλα. Τη στιγμή που της δίνω το πενηντάλεπτο πιάνει τα δάχτυλά μου και γυρίζει την παλάμη μου. “Εσύ περνάς μεγάλα ζόρια” μού λέει. Κουνάω το κεφάλι -τάχα ότι το πέτυχε- και πριν προλάβει να συνεχίσει, γυρίζω με τη σειρά μου την παλάμη της. Την κοιτάζω για λίγο και έπειτα της λέω με λυπημένο ύφος: “Εσύ καλό κάνεις και καλό δε βρίσκεις”. Παλιό δοκιμασμένο κόλπο. Αιφνιδιάζεται και με ρωτάει πώς το ξέρω. “ Είδα κι άλλα, αλλά άμα θες να σου τα πω, ασήμωσε”. Προχωρώ και την αφήνω να κοιτάζει έκπληκτη τις γραμμές στο χέρι της.

Το έσκασες από τη δουλειά κι έρχεσαι με ένα ωραίο χαμόγελο -κάπως περιπαικτικό, κάπως συνωμοτικό, πάντως μοναδικό- που φωτίζει την Κοραή πιο πολύ κι από τη λιακάδα. Όπως και τις άλλες φορές έχουμε μόλις ένα τσιγάρο χρόνο. Χωράει ίσα ίσα δυο παρατεταμένες αγκαλιές – μια στην αρχή και μια στο τέλος- και πέντε βιαστικές κουβέντες. Όχι τα πιο σημαντικά, όχι τα καθημερινά και τα τρέχοντα, μα τα άλλα, τα δικά μας. Αυτά που όσο μηρυκάζω στη διάρκεια της μέρας τόσο πιο ωραία γεύση αφήνουν εντός μου. Καθώς απομακρύνεσαι, κοιτάζω κάτω τα πατημένα μας τσιγάρα κι ύστερα τη σκιά σου. Ευδιάκριτη κυλάει στη λευκή πλακόστρωση μέχρι που χάνεται μετά από σένα στη γωνία της Πανεπιστημίου.   


Στη φωτογραφία, Σταδίου  και Κοραή γωνία πριν την πεζοδρόμηση. 

20 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Ένα τσιγάρο χρόνος(και δρόμος) , μα τι χρόνος! Όσος πρέπει για να χαμογελάσει κανείς και ν΄αντέξει την υπόλοιπη μέρα :)

ολα θα πανε καλα... είπε...

πολύ ωραία και ζωντανά στιγμιότυπα.Είναι ο τύπος της αφήγησης που μου αρέσει.
Χρόνια πολλά!

silia είπε...

Πόσο πολύ μ' αρέσει να προφταίνω την τελευταία στιγμή (πριν "γεμίσει" ο άλλος με τοξικά συναισθήματα) να διορθώσω κάτι που ακούστηκε διαφορετικά από τον αρχικό σκοπό μου , έως και σαν ... αγένεια .
-----------------
Ωραίο το "κόλπο" με την τσιγγάνα ...
Θα το δοκιμάσω κι εγώ.
----------------------
Καλή χρονιά .

Κόκκινο Μπαλόνι είπε...

αχ, τι ωραιο...(ξερω, μπαναλ σχολιο αλλά τι να πω που απλά χαμογελάω; )

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα: Ένα τσιγάρο χρόνος από αυτά όμως που σβήνουν συνέχεια και πρέπει να τα ξανανάβεις.
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

ολα θα πανε καλα...: Όταν δεν έχω φωτογραφική μηχανή μαζί μου, βλέπω και ακούω καλύτερα. Χρόνια Πολλά και καλά!

Τσαλαπετεινός είπε...

silia: Είναι ανακουφιστικό να το προλαβαίνεις, να μην αφήνεις τους άλλους με λάθος εντύπωση. Ή το χειρότερο με "τοξικά συναισθήματα".

Το κόλπο είναι δοκιμασμένο και πιάνει πάντα αρκεί να πεις πρώτα τη μαγική φράση "Εσύ καλό κάνεις και καλό δε βρίσκεις"

Καλή μας χρονιά!

Τσαλαπετεινός είπε...

Κόκκινο Μπαλόνι: Και μόνο που βρίσκεις χρόνο και περνάς είναι μεγάλη χαρά!

(υποψιάζομαι ότι για την τσιγγάνα χαμογελάς περισσότερο)

Σταυρούλα είπε...

Εμ ανάσα, είπαμε.

Όσο σπάνιο το "τσιγάρο" τόσο πιο πολύ επιθυμητό ;)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σταυρούλα: Σπάνια και μη τα τσιγάρα δε χορταίνονται...να τώρα το έσβησα και θέλω κι άλλο.
;-)

Σελιτσάνος είπε...

Χρόνια πολλά ω αφηγηματικόν και αλεξιτσίγγανον πτηνόν.

Τσαλαπετεινός είπε...

Ἐπίτιμε, αποστέλω θερμότατες ευχές εις εσάς και την οικογένειά σας. Ευτυχές τον Νέον Έτος!
Μετά τιμής και σεβασμού
Έποψ ο Αλεξιτσίγγανος

ΦΛΩΡΑ είπε...

Noμίζω πως μπορεί να ήμουν εγώ αντί για σένα στην βόλτα αυτή τη Χριστουγεννιάτικη στο κέντρο της Αθήνας.
Χρόνια πολλά κεντροαθηναϊκά...

spiral architect είπε...

Κάποτε μιλούσα με φωτογραφίες.
Τώρα δεν μπορώ ...
Χρόνια μας πολλά και καλή μας δύναμη.

ippoliti_ippoliti είπε...

Αχ μωρέ πουλί, πάντα έχεις έναν τρόπο νας μας εκφράζεις. Αυτό με τη τσιγγάνα με κατέπληξε και μένα. Και το αντιγράφω κι εγώ. Τι όμορφη κι η σκηνή με το τσιγάρο και το αγαπημένο πρόσωπο.
Τι καλό κι η ευγένεια στον άγνωστο βιβλιοπώλη. Τι αίσθηση γλυκειά που αφήνει.
Εναμόνο δεν συμμερίζομαι. Παρά την καταχνιά της κρίσης χαίρομαι τόσο μα τόσο τα λαμπιόνια!!!
Να' σαι καλά, να'μαστε όλοι καλά, χρόνια πολλά και καλά.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλές συναντήσεις σου εύχομαι με φωτεινούς ανθρώπους το χρόνο που έρχεται. Τι άλλο;

υγ: Πώς μπορώ φίλε να σου στείλω το χέρι μου να μου πεις το ριζικό μου; Δεν έχω να σε ασημώσω τίποτα, τα δώσαμε τα ασημικά...

Τσαλαπετεινός είπε...

FLORA GIA : Μάλλον κάναμε την ίδια διαδρομή εκείνη τη μέρα ;-)

Καλή χρονιά!

Τσαλαπετεινός είπε...

spiral architect: Θα ξανάρθει η ώρα για τις φωτογραφίες...
Καλή μας χρονιά!

Τσαλαπετεινός είπε...

ippoliti_ippoliti: Μακάρι του χρόνου να είναι καλύτερα τα πράγματα και να μπορούμε όλοι να χαρούμε τα λαμπιόνια και τίποτα να μη μας σκιάζει τη χαρά των γιορτών.

Καλή χρονιά σε όλους μας με αγάπη και δύναμη!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Ωραία ευχή!
Και άρχισε να πιάνει ξέρεις...


υ.γ. Σκανάρεις την παλάμη σου και ένα πενηντάρικο. Μου τα στέλνεις, σου γράφω μέηλ με αυτά που βλέπω και σου στέλνω επισυναπτόμενο σκαναρισμένο εικοσάρικο.