Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Νυφούλα πενήντα κυβικών


 Είχε μόλις τελειώσει η εξεταστική και κανονίζαμε να βγούμε για να συζητήσουμε τα των διακοπών μας. Ο Σταύρος άφαντος. Πήγαμε τελικά για φαγητό στον Μπάρμπα Γιάννη και κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος σηκωνόταν, πήγαινε λίγο πιο κάτω στη Μπενάκη  και τηλεφωνούσε στο σπίτι του. Κάποια στιγμή πέτυχε την αδελφή του κι έτσι μάθαμε ότι ο Σταύρος είχε πάει στην τελευταία προβολή του ΒΟΞ. 

 Δώδεκα και, ήμασταν έξω από τον κινηματογράφο. Είδαμε το μηχανάκι του παρκαρισμένο ανάμεσα σε άλλα και σιγουρευτήκαμε ότι ήταν εκεί. Επειδή είχε εξαφανιστεί όλη μέρα, αποφασίσαμε για να τον εκδικηθούμε να τού κάνουμε πλάκα. Έπεσαν διάφορες ιδέες, όπως να μετακινήσουμε το μηχανάκι για να νομίσει ότι του κλέψαμε. Καταλήξαμε όμως στην καλύτερη. Ομόφωνα. 

 Κάποιος από μας έφυγε σφαίρα και μετά από λίγο γύρισε με τρία πακέτα χαρτοπετσέτες και σελοτέιπ. Πιάσαμε αμέσως δουλειά. Ανοίγαμε τις διπλωμένες χαρτοπετσέτες και κολλούσαμε τη μια γωνία τους με το σελοτέιπ στο μηχανάκι αφήνοντας την υπόλοιπη να κρέμεται. Μεθοδικά, πυκνά, μπήκε η μια χαρτοπετσέτα δίπλα στην άλλη: από τις ζάντες και την εξάτμιση μέχρι το τιμόνι και τους καθρέφτες. Έτσι όπως ήμασταν πέντε έξι, πολύ σύντομα, το καλύψαμε όλο. 

 Όταν τελειώσαμε, σταθήκαμε δυο βήματα παραπέρα για να καμαρώσουμε το έργο μας, προσπαθώντας να βρούμε με τί έμοιαζε. Σαν τούρτα, σαν μπάλα, σα γλυπτό... “Σαν νυφούλα είναι” είπε η Φανή και δεν είχε άδικο. Ήταν μια χοντρή νυφούλα πενήντα κυβικών με χαρτοπετσέτες αντί για φαρμπαλάδες και δε θύμιζε καθόλου πια μηχανάκι.

 Όταν άναψαν τα φώτα πάνω στην ταράτσα του ΒΟΞ τρέξαμε να κρυφτούμε στη γωνία προς την πλατεία κι από κει κρυφοκοιτάζαμε. Βγήκαν οι πρώτοι θεατές κουβεντιάζοντας για την ταινία. Πρόσεξαν την εικαστική μας παρέμβαση και γέλασαν. Ο Σταύρος, όπως το φανταζόμασταν άλλωστε, βγήκε με τους τελευταίους. Τα άλλα μηχανάκια είχαν ήδη φύγει κι έξω από τον κινηματογράφο ήταν μόνο το δικό του. 

 Το κοίταξε αφηρημένος και φυσικά  δεν το αναγνώρισε· ούτε καν γέλασε και στάθηκε απορημένος σαν να σκεφτόταν πού είχε παρκάρει. Πήγε λίγο πιο πάνω στη Θεμιστοκλέους, κοίταξε, τίποτα, μετά κατέβηκε προς την πλατεία- τότε υποχωρήσαμε για να μην μας δει- κι εκεί τίποτα. Τελικά πήγε και στάθηκε δίπλα στη νυφούλα. Την κοίταζε, την κοίταζε ώσπου μια στιγμή, αποφάσισε να σηκώσει τις χαρτοπετσέτες που ήταν στο πίσω μέρος κι έκρυβαν την πινακίδα κυκλοφορίας. Τότε εμφανιστήκαμε. 

 Την επόμενη μια ώρα, μάς έκανε βόλτες έναν -έναν τρέχοντας σαν παλαβός. Μάδησε σιγά σιγά το νυφικό και γέμισαν χαρτοπετσέτες η Στουρνάρη, η Τρικούπη, η Ανδρέα Μεταξά, η Μπενάκη κι η Αραχώβης. Έπειτα καθίσαμε στα παγκάκια της πλατείας με μπύρες από το περίπτερο και  το ξημέρωμα πια,  είχαμε αποφασίσει πού θα πηγαίναμε διακοπές εκείνο το καλοκαίρι.




Καλό μήνα!



15 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλό μήνα Έποπα~

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Τί έτσι σκέτο; Κουβέντα για το ποστ;

Σελιτσάνος είπε...

Απορία:Υπάρχει ακόμα ο Μπαρμπα-Γιάννης;

Yannis Tsal είπε...

Επ! Η φωτογραφία πούντη; Έμεινε στο ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ ή καλύπτεις τον οδηγό επειδή ίσως οδηγούσε χωρίς δίπλωμα; Αν είναι πάνω από 20 χρόνια πριν, θυμίζω ότι ακόμα και ο φόνος παραγράφεται!

γρηγόρης στ. είπε...

Δώδεκα γαμπροί και μια νυφούλα. Μια χαρά! Καλό μήνα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Κάπου διάβασα πριν από μερικούς μήνες ότι έκλεισε. Τώρα μαθαίνω ότι ήταν να ανοίξει και πάλι. Λέω να πάω προς τα εκεί απόψε ώστε να δώσω μια υπεύθυνη απάντηση.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Yannis Tsal: Δυστυχώς δεν υπάρχει φωτογραφία από την εικαστική μας επέμβαση. Σκέφτηκα τη φωτοσοπιά ή ένα σκίτσο για εικονογράφηση, τελικά όμως κατέφυγα στην πιο αναλυτική περιγραφή.Οι εποχούμενοι δε θα έχουν καμία δυσκολία να φανταστούν πώς είχε γίνει το μηχανάκι.

Τσαλαπετεινός είπε...

γρηγόρης στ. Μου θύμησες αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=ilMq7ftI-1w

Καλό μήνα Γρηγόρη!

ΦΛΩΡΑ είπε...

Τι όμορφες αναμνήσεις από παλιότερες εποχές...

Τσαλαπετεινός είπε...

FLORA GIA: Η διάθεση για πλάκες πάντως από τότε διατηρείται σε καλά επίπεδα.

;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Σελιτσάνος: Ευπειθώς αναφέρω ότι στη 1:03 απόψε στο Μπαρμπαγιάννη, τα γκαρσόνια μάζευαν τα τραπέζια του πεζοδρόμου στο εσωτερικό του μαγαζιού.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Και φυσικά μου άρεσε. Δεν με αφήνεις να πρωτοτυπήσω :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργος Κατσαμάκης: Από δω και πέρα, αλλά μόνο 12 φορές το χρόνο, τις πρωτομηνιες δηλαδη, θα σε αφήνω να πρωτοτυπείς.

;-)

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους! Ένα αισιόδοξο ποστ! Καλό μήνα και μακάρι να έχουμε και καλές διακοπές φέτος!

fieryfairy είπε...

Τι έξυπνη ιδέα και τι ωραία ανάμνηση! Εμείς θυμάμαι είχαμε μείνει στο 'μετακινούμε το μηχανάκι του φίλου', δεν είχαμε τη δική σας έμπνευση ;)