Clear Victory

Greek radical leftists score clear victory in EU vote

Greece's radical leftist Syriza rode a wave of anti-austerity anger to win the country's EU election but failed to deliver a knockout blow against Prime Minister Antonis Samaras's government, the official projection showed on Sunday. Reuters

La gauche radicale en tête en Grèce, mais sans triomphe

Alexis Tsipras a réussi son pari. La coalition de la gauche radicale (Syriza) est devenue le premier parti grec à l'issue des élections européennes du 25 mai. Selon les premières estimations du ministère de l'intérieur, il obtiendrait 27,6 % des voix, et serait largement devant le parti du premier ministre, Antonis Samaras, Nouvelle Démocratie (22,8 %). Le Monde

Leftwing Syriza party triumphs in European elections in Greece

The election marked a turning point for Greece on Sunday with voters delivering a resounding victory for the radical left Syriza party while sending at least three neo-nazi Golden Dawn members to Brussels.

In a historic day for the left, the anti-austerity Syriza won the ballot by a margin of nearly four points over the conservative New Democracy party led by prime minister Antonis Samaras The Guardian

Leftwing Syriza party triumphs in European elections in Greece

Alexis Tsipras says outcome of the vote robs government of any 'political or moral legitimacy' to continue with austerity policiesThe election marked a turning point for Greece on Sunday with voters delivering a resounding victory for the radical left Syriza party while sending at least three neo-nazi Golden Dawn members to Brussels.In a historic day for the left, the anti-austerity Syriza won the ballot by a margin of nearly four points over the conservative New Democracy...news168.co.uk

Victoria de la izquierda antiausteridad griega

La formación de izquierdas griega que ha hecho de su bandera la lucha contra la austeridad, el partido Syriza, logró este domingo la victoria en las elecciones europeas en este país, según las proyecciones oficiales, que concedían a la formación de Alexis Tsipras un 26,7% de los votos. Se trata de la primera victoria en unas elecciones nacionales del partido antiausteridad griego. EL PAÍS

«Il risultato straordinario di Tsipras in Grecia rappresenta un'alternativa all'onda nera che si allunga sull'Europa»  L`Unità

Greek main opposition Radical Left SYRIZA party leads EP elections: exit poll

Greece's main opposition Radical Left SYRIZA party leads the elections for the European parliament, garnering 26-30 percent of votes over 23-27 percent for the ruling conservative New Democracy party, according to the first exit poll released shortly after ballots closed at 19:00 local hour on Sunday. china.org.cn

Greece's opposition Radical Left SYRIZA leads European election: official estimate

ATHENS, May 25 (Xinhua) -- Greece's main opposition Radical Left SYRIZA party has gained a clear lead in the elections for the European parliament winning 26.7 percent of votes over a 22.8 percent garnered by the ruling conservative New Democracy (ND) party, the first official estimates released by the Interior Ministry showed on Sunday evening. shanghai daily

Venceremos Μιχάλη, venceremos

-Ρε Μιχάλη, πίσω από τα κάγκελα, σα φυλακισμένος είσαι, τού είπα κι εκείνος που είχε έρθει μέχρι εκεί, από το καφέ που τα λέγαμε για ώρες, για να μού κουνήσει μαντήλι μέσα Οκτώβρη του 06, πέρασε τη γροθιά μέσα από τα κάγκελα στο λιμάνι της Νάξου και φώναξε σοβαρός-και το εννοούσε: Venceremos!

Σε λιμάνι τον είχα πρωτοσυναντήσει. Πολλά χρόνια πριν. Στο Νησί. Τότε που πηγαίναμε όλοι στο μώλο, κάθε που ερχόταν καράβι, να δούμε ποιούς θα κατεβάσει. Βγήκε από τη μπουκαπόρτα φορτωμένος: ένα σακίδιο στον ώμο από όπου εξείχε το ψαροντούφεκο και στα χέρια κουβαλούσε αγκομαχώντας την εξωλέμβια. Η φίλη του, μπαταρισμένη από τη μια μεριά, έσερνε έναν τεράστιο σάκο από καραβόπανο. Από αυτόν, λίγο αργότερα στην παραλία έβγαζε ένα διπλωμένο πράμα στο χρώμα της καρμίνας που μετά από ώρες τρομπάρισμα, έγινε φουσκωτό. Μ` αυτό είχε σπεύσει με τέρμα τα ανύπαρκτα γκάζια της μικρής εξωλέμβιας μέχρι απέναντι, στη ξέρα, για να βγάλει στη στεριά ένα μισοπεθαμένο Ιταλό -συνάδελφο, ψαροντουφεκά- που λίγο έλειψε να τον χάσουμε από υποθερμία.

Στην Αθήνα, χειμώνα, σπάνια βρισκόμασταν και συνήθως τυχαία. Στο Νησί όμως σταθερά κάθε χρόνο. Κρασοκατανύξεις με κουβέντες παρά θιν αλός, γλέντια ολονύκτια με χορούς κάτω από έναστρους ουρανούς, καλές ψαριές που πάντα αγωνιούσε αν θα ψηνόταν σωστά και μπαινόβγαινε στην κουζίνα της ταβέρνας μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας η πιατέλα με όσα είχε πιάσει μετά από ώρες στο βυθό. Καλοκαίρια από αυτά μας έκαναν τότε να αντέχουμε τους ενδιάμεσους χειμώνες. Καλοκαίρια που μας θωράκισαν μια και καλή και σήμερα δεν τσακίζουμε.

Μαλάκα, ο γιατρός δε μ` αφήνει να πάρω το φουσκωτό, ήταν η πρώτη κουβέντα που μου είπε πριν δυο μήνες όταν τον συνάντησα στο Comicdom Con Athens που συμμετείχε ως εκδότης. Απρίλης στις αρχές του κι εκείνος και ήδη σκεφτόταν το καλοκαίρι στο Νησί. Στο ένα χέρι είχε τσιγάρο και στο άλλο κρατούσε ένα ποτηράκι ρακή. Με είδε που τα κοίταζα επιτιμητικά, χωρίς όμως να λέω κουβέντα και πέταξε ένα ”δε γαμιέται...” που εκείνη την ώρα το μετέφρασα, “όσο αντέξει αυτή η ρημάδα η καρδιά”. 

Δεν άντεξε, ούτε μέχρι το καλοκαίρι. Και τώρα που πρέπει να τον αποχαιρετίσω, θα βγάλω κι εγώ με τη σειρά μου γροθιά το χέρι μέσα από τα κάγκελα για να τού πω, εννοώντας το: Venceremos Μιχάλη, venceremos.

Η κάλπη δεν μπορεί να περιμένει

Παρακαλούνται 

οι ετεροδημότες 

να ετοιμάζονται

για άμεση 

αναχώρηση. 

Η κάλπη δεν μπορεί να περιμένει. 

*αναδημοσίευση στο tvxs

Το “το...”

 Τον παίδευε και το παίδευε σχεδόν δυο χρόνια. Όταν θεώρησε ότι είχε πλέον ολοκληρωθεί, αποφάσισε να το δώσει σε ένα φίλο του, φιλόλογο, που ήξερε ότι έγραφε και συνεχώς τον ρωτούσε πώς πάει το “το...”. Έτσι άλλωστε το είχε βαφτίσει ο ίδιος μια που δεν μπορούσε ούτε τίτλο να του δώσει, ούτε να το χαρακτηρίσει. Στην πρώτη σελίδα του αντιγράφου μάλιστα, σημείωσε χειρόγραφα, τελευταία στιγμή στη θέση του τίτλου : “το...”

 Την επόμενη μέρα ο φίλος τού τηλεφώνησε και τού είπε ενθουσιασμένος ότι το “το...” ήταν πολύ καλό. Εξαιρετικό. Βιάστηκε όμως να συμπληρώσει ότι χρειαζόταν ένα γερό κόψιμο που όχι μόνο ήταν πρόθυμος να κάνει, αλλά θα του έδινε μεγάλη χαρά. Συμφώνησε περισσότερο από περιέργεια, παρά γιατί είχε καταλάβει τι ακριβώς εννοούσε όταν έλεγε ότι σε “αρκετά σημεία πλατείαζε και ξέφευγε από το βασικό στόχο”.

 Το παρέλαβε στο ένα τρίτο του αρχικού. Το διάβασε και με βαριά καρδιά παραδέχτηκε ότι ο φίλος είχε δίκαιο. Ωστόσο δεν έκανε καμία κίνηση για αναζήτηση εκδότη -κάτι που είχε αποφασίσει ότι θα έκανε  τη στιγμή που έγραφε την πρώτη φράση του “το...”- αλλά το άφησε στο συρτάρι του. Πότε -πότε, το έβγαζε και το ξαναδιάβαζε προσπαθώντας να συνηθίσει στην ιδέα ότι είχε απομείνει μόλις το ένα τρίτο του αρχικού. Κι ότι ήταν βέβαια δικό του.

 Ένα χρόνο αργότερα σε παρουσίαση βιβλίου, εντελώς τυχαία, γνώρισε έναν κριτικό λογοτεχνίας από τους πιο αυστηρούς και διεισδυτικούς της πιάτσας. Τόλμησε να του πει ότι κι εκείνος κάτι είχε γράψει. Δεν είχε προλάβει να το πει “το...”, όταν ο κριτικός με αναπάντεχο ενθουσιασμό τού πρότεινε: “Μα να μού το στείλετε αγαπητέ μου, θα χαρώ πολύ να το διαβάσω!”. Την επόμενη  μέρα άφηνε στο θυρωρείο της εφημερίδας που εργαζόταν ο κριτικός, ένα φάκελο με το κομμένο αντίγραφο.

 “Αριστούργημα!” ήταν η πρώτη κουβέντα που άκουσε μια βδομάδα αργότερα, από τον κριτικό σε συνάντηση που είχαν κανονίσει. Δεν πίστευε στα αυτιά του και καθώς προσπαθούσε μέσα του να βολέψει τη χαρά που φούσκωνε, δεν έδωσε και πολύ σημασία στην συνέχεια των λόγων του κριτικού: “...στρεβλὲς εστιάσεις, πληθωρισμὸς μέσων, σπατάλες...”. Μόνο τη στιγμή που ο κριτικός άνοιξε το φάκελο που κρατούσε και έβγαλε μια σελίδα λέγοντας “...πήρα το θάρρος να περικόψω κάποια σημεία που αποδυνάμωναν το κείμενο”, συνειδητοποίησε ότι αν ο φιλόλογος που προηγήθηκε έκανε περικοπές, ο κριτικός ήταν χασάπης.

 Πρέπει να σκοτείνιασε πολύ. Ο κριτικός το πρόσεξε,  τού χαμογέλασε, τον χτύπησε ενθαρρυντικά στην πλάτη και του ανακοίνωσε με επισημότητα ότι την προηγούμενη είχε δώσει ο ίδιος το “το...” - ναι έτσι το είπε-  “χέρι με χέρι”, στον Χ, στον σηματικότερο εκδότη της χώρας, ο οποίος ενθουσιάστηκε και επιθυμεί να το εκδόσει άμεσα. “Να επικοινωνήσετε σήμερα κιόλας μαζί του. Περιμένει τηλεφώνημά σας” είπε ο κριτικός σημειώνοντας στο πίσω μέρος της μοναδικής σελίδας του κειμένου που είχε απομείνει από το “το...”, το τηλέφωνο του εκδότη.

 Ένα μήνα αργότερα, αφού είχαν προηγηθεί δύο συναντήσεις με τον εκδότη, ο επιμελητής του εκδοτικού οίκου -ο σχολαστικότερος του συναφιού-  τού έστειλε με ηλεκτρονικό μήνυμα, τη μακέτα του εξωφύλλου και το διορθωμένο, το τελικό, το υπό έκδοση κείμενο. Άνοιξε το επισυναπτόμενο αρχείο και διάβασε. Το κείμενο ήταν μόνο μια πρόταση. Ωστόσο ο τίτλος παρέμενε ο ίδιος. Στο υπόλευκο εξώφυλλο, ψηλά πάνω το όνομά του, στη μέση ο τίτλος “το...” και κάτω το όνομα του εκδοτικού οίκου. Όλα κεντραρισμένα.

 Ήταν το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς. Οι διθυραμβικές κριτικές διαδεχόταν η μια την άλλη. Ο κριτικός/χασάπης μάλιστα, σε εκτενές σημείωμά του, υπαινίχθηκε ότι το “το...” θα μπορούσε κάλλιστα να διεκδικήσει Νόμπελ. Οι παρουσιάσεις στις οποίες συνέρρεαν πλήθη - όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στην επαρχία- δεν είχαν τέλος και το τηλέφωνό του δεν σταματούσε να χτυπά για συνεντεύξεις σε εφημερίδες, περιοδικά και κανάλια. Για να μη μιλήσουμε για τα αναρίθμητα ηλεκτρονικά μηνύματα που λάμβανε καθημερινά από αναγνώστες που ήθελαν να τον συγχαρούν, να τού εκφράσουν τον θαυμασμό τους για τη γραφή του, να τού πουν ότι αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο με τη μια μόλις πρόταση, το “το...” του, τους άλλαξε τη ζωή.

 Προμηθεύτηκα το “το...” την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε· στην πρεμιέρα των παρουσιάσεων. Μετά από μια ώρα στην ουρά, ο συγγραφέας μού υπέγραψε το αντίτυπο κάτω από μια μακροσκελή και συγκινητική αφιέρωση. Άρχισα να το διαβάζω το ίδιο βράδυ. Το ξαναδιάβασα αρκετές φορές. Αν σήμερα δεν γράφω κριτική ή έστω μια παρουσίαση για αυτό το σημαντικό βιβλίο, είναι γιατί ενώ έχουν ήδη γραφτεί τόσες πολλές,  από σημαντικές πένες, κανείς ως τώρα δεν έχει μιλήσει για αυτή την ιστορία που μόλις διαβάσατε. 

στον Γ.Β που το προκάλεσε

η εικόνα από εδώ

Μνησιπήμων Οντέσσα

Δεν μού χρειάζονται εικόνες· ούτε βίντεο.

Τα σκάγια του αεροβόλου τη βρήκαν στο φτερό. Νεκρός χρόνος. Στριφογύρισε στον αέρα κι ύστερα έπεσε παραπέρα. Λογάριασαν πού, έτρεξαν και τη μάζεψαν. Σαν τρόπαιο την έφεραν στη γειτονιά. Την έδεσαν από το ένα πόδι με σκουριασμένο σύρμα· όχι σπάγκο, σύρμα έβαλαν -σαν να το είχαν μελετήσει πριν, ή σαν να το είχαν ξανακάνει πολλές φορές. Την κρέμασαν ανάποδα από τα κάγκελα. Γελούσαν. Έσταζε αίμα στο πεζοδρόμιο κι εκείνοι γελούσαν. Χτυπιόνταν το ζωντανό ακόμα, να ξεφύγει και το αίμα σκόρπιζε. Κάτω, και δυο τρεις σταγόνες πάνω τους.

Ο χρόνος μπροστά στο κακό διαστέλλεται.

Ορμήσαμε τρεις να το σώσουμε. Οι μικρότεροι. Μας άρπαξαν στον αέρα. Στριμμένα τα χέρια μας πίσω στην πλάτη· μας γονάτισαν. Κάποιος έφερε -όχι, μαζί του πρέπει να το είχε- οινόπνευμα. Το μπλε, σε πλαστικό μπουκάλι. Την έλουσε. Σπαρτάρισε από τον πόνο στην πληγή. Γυάλισαν μουσκεμένα τα μαύρα φτερά. Κλωτσούσαμε να τους πετύχουμε στο καλάμι, στα αρχίδια. Κλωτσούσαμε να ξεφύγουμε μα γύρισαν κι άλλο τα χέρια μας. Ηττημένοι σκύψαμε τα κεφάλια μπροστά στο κρεμασμένο πουλί. Μας τα σήκωσαν από τα μαλλιά, “Δέστε χέστηδες, δέστε”.

Στη φρίκη οι αισθήσεις δουλεύουν στα κόκκινα.

Ο πιο μεγάλος έσυρε την κεφαλή του σπίρτου στην πλαϊνή επιφάνεια του κουτιού. Πριν καν τελειώσει την κίνηση, μύρισε φώσφορος. Ύστερα πλησίασε αργά το σπίρτο αναμμένο μπροστά στα κεφάλια μας. Το κράτησε εκεί απειλητικά και λίγο πριν φτάσει η φλόγα στα δάχτυλά του -φαγωμένα νύχια, κατάμαυρα από βρώμα- το πέταξε μακριά. Ύστερα, άναψε δεύτερο -η ίδια κίνηση της κεφαλής στην τραχιά επιφάνεια- τρίτο σπίρτο -ο ίδιος ανατριχιαστικός ήχος- τέταρτο σπίρτο -η ίδια μυρωδιά της κόλασης- πέμπτο κι η μικρή φλόγα πυρκαγιά στεκόταν μπροστά στα έντρομα μάτια μας. Απέναντι, τα μάτια του πουλιού, δυο μαύρες χάντρες συμπυκνωμένος φόβος.

Η μυρωδιά της καμμένης σάρκας σε ακολουθεί ισόβια.

Το τελευταίο σπίρτο, χωρίς την προηγούμενη τελετουργία, πετάχτηκε ξαφνικά στην κάργια. Νεκρός χρόνος. Έβγαλε μια κραυγή. Όχι πουλιού· ανθρώπινη μας φάνηκε, πέρα από τα όρια του πόνου. Μετά λαμπάδιασε. Την είδαμε για μια στιγμή αιώνα: μια φλόγα που φτεροκοπούσε απόγνωση. Μετά κλείσαμε τα μάτια. Μύρισαν πρώτα τα φτερά που καίγονταν τρίζοντας. Ύστερα, η ζωντανή σάρκα που γίνονταν παρανάλωμα. Μας φλόγιζε τα πρόσωπα με τα ερμητικά κλειστά μάτια κι ο αέρας έφερνε αποκαΐδια φτερών, βελόνες πάνω μας. Η κραυγή της κάργιας στα αυτιά μας, αντηχούσε μέχρι τη στιγμή που ένα κρακ, αν και σιγανό, ανεπαίσθητο, τη σκέπασε. Πρέπει να ήταν το κρανίο που έσπασε.

Για αυτό σου είπα από την αρχή: Δεν μού χρειάζονται εικόνες· ούτε βίντεο. 


"...η φρίκη/ δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή/ γιατί είναι αμίλητη και προχωράει∙/ Στάζει τη μέρα στάζει στον ύπνο /μνησιπήμων πόνος." *

* Γιώργου Σεφέρη, Τελευταίος Σταθμός

No

Πρεμιέρα με δελτίο ειδήσεων έκανε το απόγευμα της Κυριακής η ΝΕΡΙΤ, 

11 μήνες μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ...

Ἇλς, ἁλὸς, ἁλὶ καὶ τρισαλὶ

"Γύρισα και κοίταξα την θάλασσα.  Μέσα από τα λαμπυρίσματα, ξεπήδησε δυο- τρεις φορές ένα κοπάδι αθερίνες τρομαγμένες από κάποιο περαστικό μεγάλο ψάρι κι ύστερα χάθηκαν. Στην επιφάνεια έμειναν για λίγο ίχνη από το πέρασμά τους ώσπου έσβησαν κι αυτά. Ύστερα  κοίταξα την παραλία, από το μώλο μέχρι τον ανατολικό κάβο. Το μάτι μου τριγύρισε στην πλαγιά, στα δύο της αλμυρίκια, στο θυμάρι και στη ρίγανη που φύτρωνε στα βράχια. Στις φραγκοσυκιές που έβαιναν πάνω από την ξερολιθιά. Φαντάστηκα εκεί χτισμένο ένα μεγαθήριο με μπετονένιες καμάρες και πορτοπαράθυρα βαμμένα με το πιο κοινό μπλε του εμπορίου, στην παραλία -την πιο όμορφη του Νησιού- αυστηρά παρατεταγμένες ομοιόμορφες ομπρέλες και ξαπλώστρες, πίσω στη μάντρα, ένα beach bar να εκπέμπει δυνατά τα μπιτάκια της μιας σαιζόν· και το μώλο, μαρίνα με κότερα δεμένα στη σειρά. Εφιάλτης."

 Έγραφα τα παραπάνω πέρυσι το καλοκαίρι. Στην  Καθημερινή διαβάζω:

1. Αφαιρούνται όλοι οι περιορισμοί στην έκταση που μπορεί να παραχωρηθεί σε απλή χρήση...

2. Αφαιρούνται όλες οι αναφορές στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, καθώς και η απαγόρευση της παραχώρησης της αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας.

3. Διευκολύνεται η δημιουργία μόνιμων κατασκευών από ιδιώτες για επιχειρηματικό σκοπό. Μοναδική προϋπόθεση είναι η παραχώρηση «να κρίνεται απολύτως απαραίτητη για την επίτευξη του [επιχειρηματικού] σκοπού» από τον γενικό γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. 

4. Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (μπάζωμα) θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικής δραστηριότητας που έχει ενταχθεί στις στρατηγικές επενδύσεις ή έχει εγκριθεί ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ (ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης δημοσίων ή ιδιωτικών ακινήτων).

5. Το σχέδιο νόμου προβλέπει επίσης τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών (έναντι οικονομικού ανταλλάγματος) που βρίσκονται στον αιγιαλό και την παραλία, που χρησιμοποιούνται όχι για κατοικία, αλλά για επιχειρηματικούς σκοπούς.

*Ἇλς: (γεν. ἁλὸς) θάλασσα

STOP FORTHCOMMING LEGISLATION FOR THE GREEK SHORELINES

Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας»

*Αναδημοσίευση στο ιστολόγιο Θούριος Τύπος,  στο tvxs, στο Palo, στο myblogs, στο MastiaNea.gr, στο livester, στο i news.gr και στο axortagos

 

 

"Για μια μέρα...

...αφήστε τη γύρη...

...και την ανάσα της άνοιξης..."

Καλό μήνα!