Την ύστατη στιγμή

Την ώρα που η ζωή ενός ανθρώπου κρέμεται από μια κλωστή, δεν μπορώ να κάθομαι μπροστά σε μια οθόνη. Δεν μπορώ και δε θέλω να καταγράψω για μια ακόμα φορά τα αυτονόητα. Δεν μπορώ και δε θέλω να αναζητήσω  στίχους ποιητών από καιρό γραμμένους, που περιγράφουν επακριβώς το ζόφο του σήμερα ή άλλους που θρηνούν εκ των προτέρων τον πιο απευκταίο θάνατο. Πολύ περισσότερο δε, δεν μπορώ και δεν θέλω να γράψω ένα “ωραίο”, “συγκινητικό” ή “υπαινικτικά επαναστατικό” και δεν ξέρω τί άλλο, κείμενο που θα προστεθεί σε όλα τα άλλα. Αυτή την ώρα που η ζωή ενός ανθρώπου και η αξιοπρέπεια όλων μας κρέμεται από μια κλωστή, το μόνο που θέλω, είναι να κάνω είναι ό,τι μπορώ,  για να αποτραπεί, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή το κακό: να κλείσω την οθόνη και να βγω στο δρόμο.