Το στίγμα της Αμυγδαλέζας

μαύρο γάλα της αυγής πίνουμε τα βράδια
μαύρο γάλα πρωί μεσημέρι μαύρο γάλα και τη νύχτα
πίνουμε πίνουμε
σκάβουμε έναν τάφο ψηλά στα σύννεφα εκεί θα έχουμε άνεση*

"Δε μιλάμε για κέντρα φιλοξενίας, αλλά για ρατσιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φυλακίστηκα γιατί δεν είχα χαρτιά. Μπήκαμε υγιείς και βγήκαμε άλλοι άνθρωποι, με άλλο μυαλό, ψυχικά και σωματικά άρρωστοι. Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας για τον θάνατο του αδελφού μας Μοχάμεντ Ασφάκ και για να μας δώσουν χαρτιά, δε γίνεται να περάσουμε όλη τη ζωή μας στη φυλακή. Αν είσαι φτωχός και κάνεις το παραμικρό σε βγάζουν παράνομο. Όμως παράνομο δεν είναι και το να σε φυλακίζουν απλώς επειδή δεν έχεις χαρτιά; (Νιώθεις ανακουφισμένος που αποφυλακίστηκες;) Ναι, όμως το χαρτί της απέλασης μου φέρνει απελπισία. Αν είναι να με διώξουν τότε για ποιό λόγο με κράτησαν 25 μήνες;”

"Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας μετά το θάνατο του Μοχάμεντ Ασφάκ. Έπασχε από άσθμα και δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Δεν τον πήγαν ποτέ σε νοσοκομείο, γι αυτό πέθανε."

 Mahmood Waheed 26 ετών κρατούμενος για 2 χρόνια και 17 ημέρες

"Είμαι συντετριμμένος, δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τη θλίψη μου. Δεν ξέρω γιατί δεν του έδωσαν φάρμακα και γιατί δεν έφεραν κάποιον γιατρό. Με τον Ασφάκ ήμασταν φίλοι και συγκρατούμενοι στην Κόρινθο. Εκεί χτυπήθηκε άσχημα, τον πήγαν στο νοσοκομείο και μετά του έδιναν ένα φάρμακο που τον κρατούσε κοιμισμένο από 24 ως 30 ώρες. Πιστεύω ότι αυτό το φάρμακο δεν ήταν από το νοσοκομείο. Χρειάζεται κάποια έρευνα για το τί του έδιναν για να μη βήχει και διαμαρτύρεται.”

"Πεθανε ο Ασφάκ και μετά πέθανε και ένας Μπαγκλαντεσιανός. Είμαστε άνθρωποι και δε γίνεται να πεθαίνουν οι διπλανοί μας στα χέρια μας. Ξεκινήσαμε την απεργία μήπως και μας ακούσει κάποιος. Αν ζητήσει κάποιος για δεύτερη ή τρίτη φορά φάρμακα ή γιατρό, η απάντηση είναι κλωτσιές και βρισιές, όπως: Μαλάκα φύγε πίσω!”

"Η συμπεριφορά της αστυνομίας και των φυλάκων ήταν καθαρά ρατσιστική, μας έβριζαν και μας χτυπούσαν. Ναι μας χτυπούσαν αρκετές φορές”

Farruk Hassim, 28 ετών. Κρατούμενος για 2 χρόνια και 7 ημέρες

"Οι συνθήκες στην Αμυγδαλέζα είναι πολύ άσχημες αλλά το πιο άσχημο είναι η συμπεριφορά των αστυνομικών, το παίζουν μάγκες βρίζουν και χτυπάνε. Αρκετές φορές δε μας αφήνουν ούτε να βγούμε από τα κοντέινερ στα οποία μένουμε. Κι αν βγούμε πάλι μας βρίζουν και μας χτυπάνε. Στα κοντέινερ πολλοί λίγοι έχουν ρεύμα και νερό. Το καλοκαίρι στα σιδερένια κοντέινερ έχουμε 50 βαθμούς. Οι τουαλέτες είναι σπασμένες και η αποχέτευση πλημμυρίζει τα δωμάτια που κοιμόμαστε με αποτέλεσμα να ζούμε με ποντίκια και κατσαρίδες.”

"Τα ποντίκια είναι πάρα πολλά. Τόσο μεγάλα. Οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες. Όποιος δεν έχει χρήματα δεν μπορεί να επικοινωνήσει με την οικογένειά του και μπορεί να περάσουν μήνες για να μάθει κάποιος που βρισκόμαστε. Δεν επιτρέπονται τα κινητά. Όπως είπε και ο σύντροφος μας Σατζατ Ουσμάν, δεν είναι ανθρώπινες οι συνθήκες που ζήσαμε. Μπορώ να πω πάρα πολλά αλλά είναι και πολλά για τα οποία ντρέπομαι. Όσοι είμαστε εμείς που ζούμε εκεί τα ποντίκια και οι κατσαρίδες είναι διπλάσια. Δεν έχουμε ρεύμα τρεχούμενο νερό και τα νερά της αποχέτευσης πλημμυρίζουν τα δωμάτιά μας.”

Mahmad Tenveer, 26 ετών κρατούμενος για 2 χρόνια και 17 ημέρες.

"Νιώθω καλά που τώρα είμαι έξω, το χαρτί της απέλασης όμως με στεναχωρεί. Με είχαν φυλακίσει για 25 μήνες και τώρα με στέλνουν πίσω εκεί που δεν μπορώ να πάω. Είναι ακόμα πολλά άτομα που έχουν περάσει 25, 26, 27 μήνες κλεισμένοι στην Αμυγδαλέζα και είναι ακόμα εκεί. Είμαι σε κατάσταση σοκ. Δεν μας άκουε κανείς εκεί μέσα. Πώς είναι δυνατόν κάποιος άρρωστος να μένει χωρίς φάρμακα και γιατρό;”

"Χθες βράδυ όταν μας άφησαν ήμασταν πολύ χαρούμενοι και όταν σήμερα το πρωί πήγαμε στην Πέτρου Ράλλη στη διεύθυνση αλλοδαπών , μας είπαν πως πρέπει να εγκαταλείψουμε τη χώρα σε 30 μέρες και να παρουσιαστούμε 2 φορές σε Α.Τ. Με εντολή απέλασης και χωρίς χαρτιά νιώθω σαν ζωντανός νεκρός που πρέπει να γυρίσω πίσω. Η εντολή απέλασης είναι μια πολύ σκληρή και ρατσιστική απόφαση. Αυτό που θέλουμε είναι νόμιμα χαρτιά και να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.”

"Εμείς ζητήσαμε πολιτικό άσυλο και αυτοί μας έκλεισαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης για 25 μήνες και τώρα μας απελαύνουν. Γιατί μας κράτησαν τόσο πολύ; Αν ήθελαν να μας διώξουν τότε γιατί μας κρατούσαν κλεισμένους;”

Οι μαρτυρίες των ανθρώπων που απελευθερώθηκαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, από το βίντεο που επιμελήθηκε ο Τάσος Μόρφης για την Popaganda. Οι φωτογραφίες του Άγγελου Χριστοφιλόπουλου. Περισσότερες εικόνες στο λινκ. 

*Paul Celan, Η Φούγκα του Θανάτου, μετάφραση GeorgeLe Nonce