Συνάντηση στην Τερατσίνα

(Από το ημερολόγιο του Σταντάλ που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του)

Σταματήσαμε στην Τερατσίνα· εκεί, στο πολυτελές πανδοχείο που είχε ανεγερθεί από τον Πίο τον ΣΤ', μας προσκάλεσαν να δειπνήσουμε με κάποιους ταξιδιώτες που μόλις είχαν αφιχθεί από τη Νάπολη. Στο τραπέζι, παρατηρούσα τους συνδαιτυμόνες μου, κάπου επτά ή οκτώ άτομα, αλλά την αμέριστη προσοχή μου απέσπασε ένας ξανθός νεαρός γύρω στα είκοσι πέντε· ένας άντρας εκθαμβωτικής ομορφιάς, παρά την αμυδρή υποψία φαλάκρας. Τον παρακάλεσα θερμά να μού πει νέα από την Νάπολη και ειδικότερα για τη μουσική στην πόλη. Ικανοποίησε την περιέργειά μου με σαφέστατες και εξαιρετικά πνευματώδεις απαντήσεις. Τον ρώτησα επίσης αν μπορούσα ακόμα να ελπίζω ότι θα δω τον Οθέλλο του Ροσσίνι, όταν φτάσω στην Νάπολη. Επέμεινα ιδιαιτέρως στο θέμα, τονίζοντας ότι, κατά την άποψή μου, ο Ροσσίνι ήταν η λαμπρή ελπίδα της ιταλικής σχολής. Πως ήταν ο μοναδικός εν ζωή συνθέτης που γεννήθηκε μεγαλοφυής. Τότε, παρατήρησα πως ο συνομιλητής μου έδειχνε κάπως αμήχανος, ενώ οι σύντροφοί του μού χάριζαν πλατιά μειδιάματα. Για να μη μακρηγορώ, ο άντρας ήταν ο Ροσσίνι!

 

Σημ. Το 1817 που έγινε η τυχαία συνάντηση στην Τερατσίνα, ο Σταντάλ ήταν 34 χρόνων, ενώ ο Ροσσίνι 25, όπως σωστά είχε υπολογίσει ο Γάλλος συγγραφέας.  Ο Ροσσίνι, συνέθεσε την όπερα Οθέλλος ή ο Μαυριτανός της Βενετίας το 1816. 

Αντέγραψα το απόσπασμα από το βιβλίο “Τα μεγάλα Ταξιδιωτικά Ρεπορτάζ” των εκδόσεων Νάρκισσος. Η ανθολόγηση των κειμένων, του 'Ερικ Νιούμπι.

Η εικόνα, “Άποψη της Τερατσίνα” 1837, έργο του Γερμανού τοπιογράφου Carl Morgenstern