Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Παραγγελία






-Ρε Φάνη! Σώσε με.
-………
-Τα παιδιά στο μπλογκ, ξετρελάθηκαν με το μυλοκόπι.
-………
-Μπα! Αν δεν έβαζα και τους σαργούς, δεν θα έφτανε με τίποτα.
-…………
-Μωρέ μια χαρά ψήθηκαν, αλλά να…μάλλον θα περάσουν και σήμερα. Έχεις κανένα μεγάλο να στείλεις;
-……….
-Έλα! Πότε;
-……….
-Σαράντα κιλά;
-………..
-Και πώς το βγάλατε βρε θηρία;
-……….
-Τι μου λες!
-……….
-Ναι βέβαια! Πρέπει να μας φτάσει.
-……….
-Όχι, στην ηλεκτρική, στα κάρβουνα θα το ψήσω.
-………
-Έξω στην αυλή.
-……
-Μια χαρά είναι ο καιρός.
-…………
-Σε ευχαριστώ ρε Φάνη.
-……….
-Ναι.
-…..
-Θα μου κάνεις μια χάρη ακόμα;
-……
-Πριν το κόψετε, μπορείς να το βγάλεις καμιά φωτογραφία;
-………
-Ναι μωρέ, για το μπλογκ.








Μουσική: Tema Di Caterina σύνθεση του Aldo De Scalzi,
από το soundtrack της ταινίας Si può fare

30 σχόλια:

Hypericum Perforatum είπε...

καλημέρα σας !

τι άλλο θα κάνετε πια ;
δεύτερη σκανδαλιστική ανάρτηση στη σειρά !

όσο με αφορά,
και με καμιά δεκαριά ωμές σαρδέλες,
ψαρεμένες σε καθαρά νερά,
μεγαλούτσικες όμως,
είμαι εντάξει !
θα πρέπει βέβαια να περιμένω:
έχει φεγγάρι ακόμη !

Meropi είπε...

Καλημέρα Τσαλαπετεινέ μου,
καλώς σε βρήκα! Πω πω τι ψαρούκλα είναι αυτή!! Μη μου πεις ότι αγόρασες όλο αυτό το ψάρι! Δεν το πιστεύω, γιατί αξίζει μια περιουσία φαντάζομαι. Ένα ολόκληρο μισθό!

Σελιτσάνος είπε...

Πω πω,το χόντρυνε ο Φάνης...

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Hypericum Perforatum:
Καλησπέρα σας αγαπητή μου!
Νόμισα ότι ήταν η…τρίτη σκανδαλιστική ανάρτηση στη σειρά! Αλλά μάλλον δεν είδατε τα ‘μεζαδάκια’ – με και χωρίς εισαγωγικά- που σέρβιρα πριν από το μεγάλο ψάρι και πριν το μυλοκόπι.

Θα κοιτάζω το φεγγάρι- θέλει μερικές μέρες ακόμα για να γεμίσει και αρκετές για να αδειάσει πάλι. Μόλις φτάσει η κατάλληλη στιγμή θα βγω για τις σαρδέλες που μου παραγγείλατε. Και μην ανησυχείτε: μόνο σε καθαρά νερά ψαρεύουμε. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Meropi : Διπλό καλωσόρισμα! Και για την επιστροφή σου από την Κύπρο και για την πρώτη σου επίσκεψή στο μπλογκ.

Κοίταξε, πέρασα μεγάλη αγωνία χθες «Θα φτάσει δε θα φτάσει το φαγητό» και σήμερα μάλλον το παράκανα. Δεν πειράζει όμως. Ότι περισσέψει στην κατάψυξη και η πληρωμή θα γίνει σε 12 άτοκες δόσεις.

( Αλλά βέβαια- μια που έχουμε μισό διάλογο μπορώ να λέω ότι θέλω εκ των υστέρων- θα μπορούσε να είχε ρωτήσει ο Φάνης :

-Να σου στείλω 5-6 κιλά; Είναι αρκετό;
-Ναι βέβαια! Πρέπει να μας φτάσει. )

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Σελιτσάνος : Προφανώς δεν αναφέρεστε στο μέγεθος του τελευταίου ψαριού αλλά στην επίμονη παρουσία του Φάνη- επί τρεις συνεχείς αναρτήσεις – στο παρόν ιστολόγιο. Πάντως αν εμφανιστεί πάλι σήμερα ή αύριο για να σχολιάσει είτε τα αποτελέσματα των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε τις προτάσεις της Πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα αναγκαστώ να το πάρω απόφαση και θα του αφήσω τα κλειδιά της μηχανής και τη λαγουδέρα του ιστολογίου και θα μπαρκάρω άμεσα.
;-)

vague είπε...

Έχει μείνει καθόλου κρασί, ή θα τρέχουμε τελευταία στιγμή;

Margo είπε...

Στην πρώτη φωτογραφία διακρίνω πεζοδρόμιο με το χαρακτηριστικό ασβέστωμα που κάνουν στα νησιά. Που την πέτυχες την ψαρούκλα;

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Riski : Μην ανησυχείς! Σε ιστολόγιο είμαστε, μπορούμε να κάνουμε θαύματα τουλάχιστον με τα ψάρια το ψωμί και το κρασί.
Με τα λεμόνια όμως φοβάμαι ότι δεν τα καταφέρνω οπότε σε παρακαλώ πετάξου στην ανάρτηση που είναι ακριβώς από κάτω, γιατί νομίζω ότι εκεί κάτι έχει μείνει.


-> Margo : Καλησπέρα στις Κυκλάδες!
Στη γειτονιά σας είναι το ασβεστωμένο πεζοδρόμιο που εντόπισες. Η ψαρούκλα αλιεύτηκε από Ναξιώτες ψαράδες και είχε…αναρτηθεί σε ιχθυοπωλείο της χώρας της Νάξου, πέρυσι τέτοια εποχή. Δηλαδή μπαγιάτικο το ψάρι.

Κι από αύριο νοτιάδες μαθαίνω…

vague είπε...

χαχαχαχα
Οι δημόσιοι υπάλληλοι στις διάφορες υπηρεσίες σου τα 'μαθαν αυτά;
Αντί να μου πεις καθαρά ότι δεν έχεις λεμόνια, με στέλνεις από πάνω, κάτω και από κάτω, πάνω. Κιτρίνισα από την κούραση - μ' έφαγαν οι δρόμοι.

Ωραίο το γλέντι σου όμως, χαλάλι.
Πάντα τέτοια!
:)

Yannis Tsal είπε...

Ναυτική εβδομάδα έχουμε αδερφέ ή μήπως εβδομάδα ιχθυοφαγίας λόγω των νηστειών προ των Χριστουγέννων; Παρά τα "πολλά κιλά" αυτής της ψαριάς, ανάρτησης ήθελα να πω, δεν τρόμαξα, προφανώς προετοιμασμένος από την προηγούμενη. Μου θύμησε τις περίφημες ιστορικές ψαριές του "πάπα" Χέμινγουεϊ, με ορμητήριο το Κοχίμαρ στο ρεύμα του Γκολφ Στριμ!

latecomer είπε...

Κρίμας ρε ο καρχαρίας! αν κρίνω από την ουρά πρέπει να είναι και "θεριστής".

Σελιτσάνος είπε...

Μπα,το πιθανότερο είναι να σας πάρει κάποια μέρα και να σας πει:"Αφεντικό,βρήκα μια πράσινη πέτρα!"...

antinetrino είπε...

Θα γεμίσω ένα φορτηγό κάρβουνα και θα' ρθω.
Ελπίζω στην επόμενη ανάρτηση να μην έχεις φάλαινα!

Theodota είπε...

Hexanchus griseus ή εξαβράγχιος. Ένας άκακος καρχαρίας των βυθών που έχουν ξεπατώσει οι ψαράδες για να δείχνουν το δήθεν θηρίο...

theorema είπε...

!!!!!!!
Ποτέ δεν θα πάψετε να μας εκπλήσσετε εσείς, ε? :-)

xomeritis είπε...

Πως δεν γλίστρησες να πέσεις μέσα σαν τον Ιωνά!

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Σελιτσάνος : Κι αν αρνηθώ να πάω να τη δω, σίγουρα θα μου πει με το γνωστό αποδοκιμαστικό του ύφος: «Είσαι, και να με συμπαθάς, αφεντικό, καλαμαράς. Μπορούσες κι εσύ, κακομοίρη, μια φορά στη ζωή σου να δεις μιαν όμορφη πράσινη πέτρα και δεν την είδες. Μα το Θεό: Σίγουρα πρέπει να υπάρχει Κόλαση για μερικούς καλαμαράδες».

Τσαλαπετεινός είπε...

-> tsalapeteinos : Αδελφέ μου, ούτε νηστεία Χριστουγέννων, ούτε ναυτική εβδομάδα προκάλεσε αυτή την ανάρτηση. (Η πρώτη ήδη έχει αρχίσει- με εντυπωσίασες πάλι- και η δεύτερη είναι κοντά.)
Εσύ ήσουν η αφορμή. Όταν είδα το σχόλιο σου στην προηγούμενη ανάρτηση που έλεγες ότι τρόμαξες με το μυλοκόπι θυμήθηκα το κήτος που είχα φυλαγμένο στα κιτάπια μου και σκέφτηκα: «Για να δούμε αν θα θυμίσει στον αδελφό μου αυτό το ψάρι, Τον γέρο και τη θάλασσα.» Και χαίρομαι που δεν έπεσα έξω. Δίδυμοι γαρ…

Τσαλαπετεινός είπε...

-> Riski : Αν εφάρμοζα κόλπα δημόσιων υπηρεσιών, θα σου έλεγα ότι έχει τελειώσει η ρόκα και θα σε παρακαλούσα να κατέβεις στο υπόγειο- εβδομήντα τέσσερεις αναρτήσεις πιο κάτω- για να κάνουμε σαλάτα. Αυτό θα ήταν καψώνι- άσε που η λάμπα στο υπόγειο έχει καεί εδώ και καιρό και πρέπει να την αλλάξω.

Τα γλέντια θα συνεχιστούν. Η καλή παρέα υπάρχει, ο χειμώνας είναι μπροστά και τα μπλογκς της γειτονιάς φιλόξενα. Αλλά να σου πω; Νοστάλγησα ήδη τις καλοκαιρινές βεγγέρες με χορό… ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

-> latecomer : Περισσότερο το μωρό, λυπήθηκα που το είχαν κρεμάσει στην κοιλία του με τσιγκέλι. Αν κάνεις κλικ στη μεσαία εικόνα θα το δεις…Δεν ξέρω αν τον λένε ‘θεριστή’ . Βρήκα πως τον λένε παμπακάρη, σπρίλιο και Αλέτρη. Τρέφεται με μαλάκια και ζει κοντά στις ακτές σε αμμώδη και βραχώδη εδάφη, σε βάθος από 30-100μ.



-> antinetrino : Διευκρίνισε αν το φορτηγό θα είναι καράβι ή φορτηγό με τέσσερεις ρόδες για ξέρω αν θα σε περιμένω στο μόλο να μου πετάξεις τον κάβο για να δέσω, ή να σου κρατήσω χώρο να σταθμεύσεις ακριβώς έξω από το μπλογκ για να μην κουβαλάμε τα κάρβουνα από μεγάλη απόσταση.

Φάλαινα; Καλή ιδέα, αλλά πρέπει να κάνω σκίτσο γιατί το αρχείο μου δε διαθέτει φάλαινες. Ακόμα ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

->Theodota : Έχω την εντύπωση ότι περισσότερο τυχαία αλιεύεται- μπερδεύεται στα δίχτυα – παρά ότι το βγάζουν οι ψαράδες για να τον επιδεικνύουν για το μέγεθός του που φτάνει μέχρι και τα πέντε μέτρα. Συνήθως, επειδή δεν έχει εμπορική αξία τον ξαναπετάνε στη θάλασσα. Πάντως χαρακτηρίζεται απειλούμενο είδος.


-> Thomas Xomeritis: Αν το κήτος ήταν στη θάλασσα και είχε διάφανα πλευρά να είσαι σίγουρος ότι θα επεδίωκα να γλιστρήσω. Τέτοιο το ταξίδι στο βυθό δεν θα το έχανα με τίποτα!


-> theorema: Ευσεβής πλην όμως- μέχρι την στιγμή που τεχνηέντως τον εκμαιεύσατε - ανομολόγητος πόθος.

apos είπε...

Nάξο, ε; Εμ με τέτοιο καιρό, πώς να μην την νοσταλγήσω;
(αν και σε 23 μέρες θα τουρτουρίζω. ξέρετε εσείς Τσαλαπετεινέ το γιατί...)

DonnaBella είπε...

oso mou arese to mylokopi pou efafa fetos dyo fores (stou vasilaina), allo toso stenaxwrethika pou eida ton kahmeno ton psaraka kremasmeno apo to tsiggeli :-( (eimai mia euaisthiti sarkovora ypokritria telika...)

vague είπε...

Περιμένω πρόσκληση κι όταν τη λάβω, θα ετοιμαστώ και θα περιμένω να έρθεις να με πάρεις (όχι με τη μηχανή τώρα, κάνει κρύο).

Θα σε αφήσω να διαλέξεις και τα ποτά.

latecomer είπε...

Όχι δεν τον λένε θεριστή, τον μπέρδεψα με τον Alopias vulpinus. Παρεπιπτώντως το μικρό δεν πρέπει να είναι μωρό. Αν προσέξεος την ράχη του έχει κανονικό τριγωνικό πτερύγιο και ένα μικρότερο παραπίσω, σε αντίθεση με τον μεγάλο που έχει μόνο το μικρό δεδομένου ότι στον πυθμένα που ζει δεν χρειάζεται και τρελή ναυσιπλοϊκή ικανότητα. Το μικρό άνετα το κάνω σκυλόψαρο, δεν είναι πολύ όμορφο για να το ψαρεύουνε;

Τσαλαπετεινός είπε...

-> apos : Η Νάξος είναι όμορφη όλες τις εποχές.
Οι μέρες που απέμειναν για την απογείωσή σου είναι 22 κι εγώ με τη σειρά μου νοσταλγώ ήδη την πόλη που θα επισκεφτείς και θα τουρτουρίζεις. Και την επόμενη- που θα ζεσταίνεσαι. ;-)


-> Riski : Η πρόσκληση πρέπει να έρθει από τους οικοδεσπότες. (Θα δούνε φαντάζομαι τη σπόντα εδώ και θα φιλοτιμηθούνε να μας καλέσουν) Φυσικά και θα περάσω να σε πάρω, αλλά θα πάμε με τα πόδια. Δυο βήματα είναι, άσε που στο μπλογκ τους δε βρίσκεις ποτέ να παρκάρεις.

Γλυκά θα τους πάμε. Κάτι σιροπιαστό. Και του κουταλιού τους αρέσουν.

Τσαλαπετεινός είπε...

->DonnaBella : Οι περισσότεροι λίγο πολύ το ίδιο κάνουμε. Το χειρότερο είναι όταν τα δεις να σπαρταράνε στα δίχτυα…που βέβαια το ξεχνάς όταν έρχεται η πιατέλα με το λαδολέμονο δίπλα.


-> latecomer : Δίκαιο έχεις. Ο μικρός με το επιπλέον πτερύγιο πρέπει να είναι ‘σκύλος’ – έτσι έχω ακούσει να το λένε στις Κυκλάδες. Αλλά νομίζω ότι μεγαλώνει κι αυτό αρκετά.

Freedom είπε...

Καλλιτέχνη μου

Συγγνώμη αλλά αυτό το γκουμουτσόψαρο με τρομάζει και μόνο που το βλέπω! Σαν καρχαρίας είναι... αυτό άν σε δαγκώσει σου κόβει κομμάτι, όχι αστεία! Καλή όρεξη και καλή χώνεψη, εγώ θα περάσω για τη γαλοπούλα κατευθείαν... Τα ψάρια ανήκουν στη θάλασσα και άλλα επαναστατικά...

Φιλί

Τσαλαπετεινός είπε...

Freedom: Αυτό το ψάρι μια μέρα πριν πιαστεί στα δίχτυα και καταλήξει τόσο άδοξα στο τσιγκέλι του ψαρά, στρίβοντας από ένα βράχο έπεσε πάνω σε ένα όμοιό του
λίγο πιο μεγάλο. Αμέσως μετά το πρώτο ξάφνιασμα και τις απαραίτητες συγνώμες κοιταχτήκανε για λίγο στα μάτια και καταλάβανε και τα δύο- τη στιγμή που μια δέσμη φωτός διαπέρασε το νερό κι έφτασε εκεί κάτω στο βάθος αυτής της συνάντησης- καταλάβανε ότι το ένα ήταν πλασμένο για το άλλο. Μετά από ένα μικρό δισταγμό αρχίσανε να κολυμπάνε μαζί, αγγίζοντας δειλά στην αρχή το ένα το άλλο αλλάζοντας βλέμματα γεμάτα λατρεία και υποσχέσεις κι ύστερα όταν ξεθαρρέψανε στροβιλιστήκανε για πολλές ώρες μέχρι που κι αυτά πλάσματα του βυθού ζαλιστήκανε από έρωτα βαρύ …

Άρχισες λίγο να συμπαθείς το γκουμουτσόψαρο ή να συνεχίσω ώσπου να βάλεις τα κλάματα;