Αν αναζητάς ενόχους…ναι σε σένα μιλάω, σήκω! Ρίξε μια ματιά πίσω σου, στον καναπέ. Βλέπεις το μόνιμο βαθούλωμα στην αγαπημένη σου θέση; Τί ; Πρώτη φορά το προσέχεις; Ξέρεις πόσο καιρό τώρα έχει δημιουργηθεί; Δεν σε άκουσα! Τι μουρμουράς; Να μη σε ζορίζω απόψε που είσαι στις μαύρες σου; Γιατί δεν το έχεις συνηθίσει το έργο; Κάθε χρονιά το βλέπεις. Κάθε καλοκαίρι το ίδια. Και το επτά, τα ίδια και χειρότερα ένιωθες γιατί είχαμε και νεκρούς τότε. Το ξεπέρασες όμως μια χαρά. Ούτε που θυμόσουνα μια βδομάδα αργότερα τι είχε γίνει. Σπουδαία αγανάκτηση, που εξατμίζεται μόλις απομακρύνεσαι από την μικρή- μεγάλη σου οθόνη. Άνοιξε τη μπαλκονόπορτα! Ναι, θέλω να μπει η κάπνα μέσα. Λίγος ρεαλισμός δε βλάπτει. Μπορεί έτσι να νοιώσεις ότι αυτό που βλέπεις στο γυαλί είναι αληθινό. Ότι δεν είναι μια ακόμα ταινία κι ότι αυτοί που τρέχουν αλλόφρονες κι αυτοί μέχρι χθες καθόταν στην αγαπημένη τους θέση στον καναπέ απέναντι από την οθόνη. Αυτοί που κλαίνε τώρα και παρακαλάνε για ένα πυροσβεστικό όχημα, αυτοί που περιμένουν πώς και πως τη σωτηρία από ένα καναντέρ, είσαι εσύ αλλά κάνεις ότι δεν το καταλαβαίνεις. Τσούζει η μύτη σου και ξεράθηκε ο λαιμός. Κιόλας; Άσε κάτω το κινητό, Αρκετά μίλησες σήμερα! Έστειλες και τα αγανακτισμένα σου μηνύματα, εκτονώθηκες με τους άλλους κι αυτοί εκτονώθηκαν μαζί σου. Αποδώσατε ευθύνες σε όλους και καθαρίσατε. Φταίει ο Αέρας, οι Εμπρηστές, τα Συμφέροντα, η Κυβέρνηση, ο Καταλληλότερος, η Αντιπολίτευση, οι Τριακόσιοι, η Αριστερά, η Αυτοδιοίκηση, ο Δήμος, η Δασική Υπηρεσία, η Νομαρχία, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Μετανάστες, οι Εξωγήινοι . Ναι βέβαια, δεν τα είπες εσύ όλα αυτά, είπες μόνο μερικά. Τα υπόλοιπα τα είπαν άλλοι πριν από σένα ή θα τα πούνε μετά, αλλά τα έβαλα όλα μαζί σε μια πρόταση. Πειράζει; Τι κάνεις ; Γιατί κάθεσαι στον υπολογιστή τώρα; Θες να ποστάρεις ε; Σε πνίγουν όλα αυτά; Α! νοιώθεις ίλιγγο. Μάλιστα! Θες να γράψεις, για να τα βγάλεις από μέσα σου. Αλήθεια, δε μου λες τι θα γράψεις; Για το μαύρο μας το χάλι, ότι είμαστε ένα μπάχαλο, ότι δεν υπάρχει κράτος, ότι φταίνε…. Λειψό θα βγει το ποστ φίλε μου! Στο λέω για να το ξέρεις από τώρα: θα βγει λειψό γιατί ούτε καν θα αναφέρεις τον πραγματικό ένοχο. Ή μάλλον τον βασικό ένοχο. Όχι μόνο για τις φωτιές που καίνε τώρα, αλλά για και για όλα τ` άλλα- αυτά που σε κάνουν να εξοργίζεσαι καθημερινά. Να σου πω εγώ ποιος είναι; Προτιμώ να σου τον δείξω. Για έλα, πλησίασε. Στάσου εδώ. Όχι έτσι, γύρνα! Βλέπεις; Ο βασικός ένοχος είσαι…Δε μπορώ να καταλάβω ρε φίλε πώς τα καταφέρνεις να στέκεσαι φάτσα μπροστά σε καθρέφτη και να φαίνεται μόνο η πλάτη σου!
Η φωτογραφία από εδώ
30 σχόλια:
Είσαι θυμωμένος...... ίσως ο θυμός ν' άλλαζε κάτι, όχι η λύπη, ο θυμός... τι άλλο μένει πια;
κάθε φορά που καίγονταν έβαζα ένα δεντράκι στην αυλή. δεν έχει άλλο χώρο. δεν έχει άλλο χώρο. κουράστηκα. δεν ξέρω τι να κάνω. δεν ξέρω τι άλλο. κουράστηκα. το πρόσωπό μου βλέπω. κουρασμένο. και στα μαλλιά στάχτες.
@Τσαλαπετεινέ μου με ξέκανες! Βρήκα στην αριστουργηματικά διατυπωμένη αναρτησή σου την έκφραση και της δικής μου απόγνωσης!
Προσυπογράφω κλαίγοντας!
Γι αυτο σου λεω...
-παμε να φυγουμε...απο δω.
ειμαστε αυτοι που παντα φταινε οι αλλοι
κι αυτο το εργο εχει γινει τοσο μα τοσο κουραστικο..
-οι τηλεοπτικες υστεριες και οι ενος λεπτου εκρηξεις δεν βοηθουν κανεναν
αυτο το κρατος εχει προβληματικη ψυχολογικη μαζα γενικως.
Καλυμερα (οσο) μια τοσο ασχημη Κυριακη !
Δεν πέταξα ποτέ μου τα υλικά. Γράφω μέχρι και στην τελευταία γωνίτσα του χαρτιού, πριν το φυλάξω για να ξαναγίνει χαρτί, που θα πάρουν αυτοί να γράψουν πάνω του ότι είναι κατάλληλοι και ότι θα κάνουν αυτά που υπόσχονται.
Μείωσα την πίεση του νερού στο σπίτι στο ελάχιστο, για να μπορούν άλλοι ελεύθερα να γεμίζουν τις πισίνες τους και να πλένουν με το λάστιχο τα πολύτιμα αμάξια και μπαλκόνια τους.
Πήγα και φύτεψα. Δεν κατάφερα να τα κρατήσω ζωντανά.
Από εκεί πήγα και βρήκα κι άλλους και τους μίλησα. Έδειξαν να καταλαβαίνουν, αλλά υποκρίνονταν. Ένιωσα ότι ανυπομονούσαν να σταματήσω και να φύγω. Δεν κατάφερα να τους πείσω.
Μετά πήγα και φώναξα. Δεν τα κατάφερα ούτε τότε. Με έβριζαν που κλείνω το δρόμο.
Στη συνέχεια πήγα στις κάλπες να τους πω ότι δεν είναι αυτό το μέλλον που επιθυμώ για τα παιδιά μου. Οι περισσότεροι όμως είχαν άλλη γνώμη. Δεν τα κατάφερα ποτέ.
Πήγα να σβήσω τη φωτιά, κόντεψα να καώ, αλλά πάλι δεν τα κατάφερα.
Θρήνησα ξανά και ξανά και μετά ξαναπροσπάθησα. Όμως ό,τι κι αν έκανα, ποτέ δεν ήταν αρκετό. Ποτέ δεν τα κατάφερα να εμποδίσω την καταστροφή.
Δεν παραιτήθηκα ποτέ, δεν παραδόθηκα, αλλά αυτό, ποτέ δεν ήταν αρκετό.
Ποτέ δεν ήμουν μόνη. Ήταν πάντα τόσοι μαζί μου, που συνεχώς ξεγελιόμουν ότι είμαστε πολλοί. Όμως ήμασταν λίγοι, πάρα πολύ λίγοι.
Με έφαγαν πια οι ενοχές για την καθυστερημένη και ανάπηρη, παρά την φαινομενική υγεία και ευρωστία, γενιά μου. Και λέω πια, πως ίσως η λύση είναι να χαθούν τα πάντα, μήπως και λείψουν σε κανέναν, μήπως και θυμώσει κανείς βαθιά, ουσιαστικά, ουσιαστικότερα από το να βρίζει και να κατηγορεί.
Μήπως και νιώσει κανείς ότι ίσως θα ήταν πολύ ωραία να οδηγήσει το καινούριο του τζιπάκι, μέσα από τους δρόμους του δάσους. Μήπως και καταλάβει κανείς ότι ακόμα και χωρίς τζιπάκι είναι ωραία να έχεις δάσος και ότι ακόμα και χωρίς αυτά τα ακριβά που επιδιώκει, υπάρχει ζωή.
Σκέφτηκα μήπως, αν όλα φτάσουν στο μηδέν και στο τίποτα, ανακαλύψουμε ότι είναι τελικά λιγότερα αυτά που χρειαζόμαστε για να νιώσουμε ότι έχουμε τα πάντα.
Έχεις δίκιο λοιπόν. Δεν τον κοιτάζω τον καθρέφτη που λες, γιατί ντρέπομαι.
Ντρέπομαι που ενώ δεν βρήκα ακόμα τον τρόπο να υπερασπιστώ τη ζωή, κάθομαι και ποστάρω.
Αντι για αλλο σχολιο, ελπιζω να μη σε πειραζει να αναδημοσιευσω την πολυ καλη αναρτηση σου, αναφεροντας
φυσικα τη πηγη.
Εχω στεναχωρηθει πολυ με τα πλανα που βλεπω απο τον ΣΚΑΙ...(και που δυστυχως εβλεπα και πέρυσι και πρόπερσι...)
Στο μπάνιο μου το γράψατε το ποστ;
:(
Άψογος!
Δε μου λέτε, μπας και το δέντρο είναι καμουφλαρισμένη κεραία κινητής τηλεφωνίας;
Και πολύ ευγενικό σε βρίσκω με την πάρτη μας.
Margo: Ούτε ο θυμός, ούτε η λύπη, αλλάζουν κάτι. Χρειάζεται να σηκωθούμε ήρεμα από τη βολική θέση της κριτικής και να περάσουμε μετά από γρήγορη αυτοκριτική στη δράση. (Πόσο φθαρμένες μου φαίνονται ο λέξεις που χρησιμοποίησα!)
b|a|s|n\i/a : το ποστ τελείωνε κάπως έτσι: «Τί να κάνεις; Δε θα σου πω εγώ τι θα κάνεις! Αρκετά σε βοήθησα, από δω και πέρα αποφασίζεις μόνος σου.» Το έκοψα τελευταία στιγμή. Με αφορμή το σχόλιο σου το συμπληρώνω. Δυστυχώς δεν έχω έτοιμες απαντήσεις.
navarino-s : Σας ευχαριστώ! Όλοι κλαίμε αυτές τις μέρες και δεν ξέρω αν είναι από τους καπνούς, από την οργή, από τη συναίσθηση της ευθύνης που αποποιηθήκαμε…ίσως να είναι κι όλα μαζί.
Talisker : Το να φύγουμε ίσως είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να αλλάξουμε ρότα. Γιατί ο γιαλός δεν είναι στραβός- το μόνο σίγουρο- εμείς στραβά αρμενίζουμε.
Συνοδοιπορος : Δε μπορώ να προσθέσω τίποτα περισσότερο στο σχόλιο σου – τα είπες όλα. Περιγράφει με τον πιο σαφή τρόπο αυτό που νοιώθουν όλο και περισσότεροι. Διαφωνώ μόνο με το θυμό, πιστεύω ότι το επόμενο στάδιο του θυμού μπορεί να φέρει τα ουσιαστικά αποτελέσματα. Πολύ καλή ανάρτησή σου, –δεν πρόλαβα να σχολιάσω- ήταν κατά κάποιο τρόπο αφορμή για τη δικιά μου.
Elva : Σε ευχαριστώ για την αναδημοσίευση. Όταν τα βλέπεις από μακριά νοιώθεις ένα άλλο είδος στεναχώριας- δεν τα ζυγίζω- που περιέχει κι την απελπισία του δε μπορώ να κάνω τίποτα από εδώ που είμαι. Το έχω νοιώσει και είναι δυσβάσταχτο.
Spy : Έχει καπνούς το μπάνιο σας; Ανησυχούσα για σας.
MAXIMUS: Thanks cat! Αναφέρεσαι στο δέντρο προηγούμενης ανάρτησης;
Μάνος: Επειδή διαπίστωσα ότι με τις φωνές και τους αφορισμούς πετυχαίνεις λιγότερα, αποφάσισα να είμαι πιο συγκρατημένος- όσο γίνεται- και νομίζω ότι φέρνει καλύτερα αποτελέσματα.
"Διαφωνώ μόνο με το θυμό, πιστεύω ότι το επόμενο στάδιο του θυμού μπορεί να φέρει τα ουσιαστικά αποτελέσματα."
Μα δεν διαφωνούμε, αυτό περιμένω - στο θυμό ελπίζω, κοίτα ξανά το σχόλιο. Λέω:
"μήπως και θυμώσει κανείς βαθιά, ουσιαστικά, ουσιαστικότερα από το να βρίζει και να κατηγορεί"
Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνούμε περισσότερο!
συμφωνώ.
ο καθρέφτης είναι εκεί, αλλά φοβώμαστε να κοιτάξουμε βαθιά σ' αυτόν μήπως περάσουμε στην άλλη πλευρά. αυτή που θα μας πει πόσο λίγοι είμαστε.
αυτό που ψάχνω ακόμα, κάθε φορά, πάντα είναι το ΠΩΣ. Πώς να κάνω κάτι, από πού να ξεκινήσω, τι; Το 07 είχαμε πάει στις διαμαρτυρίες για τα δάση, τρέξαμε πολλοί στις αναδασώσεις, κάναμε ό,τι οι απλοί πολίτες οργάνωναν για να βοηθήσουμε. Ναι, ξέρω, πάντα υπάρχουν περισσότερα από αυτά και την προσευχή μας να σταματήσει ο αέρας. Αλλά τι άλλο πια; Τα είπε και ο Συνοδοιπόρος...Σηκώνεσαι και σου δίνουν μία και πέφτεις και σηκώνεσαι και σε ξαναχτυπούν όλα στην Ελλάδα. Σε μια αέναη και άνιση μάχη...
Πρέπει να βρούμε την άκρη του νήματος και να ξεκινήσουμε να ξετυλίγουμε. Αλλά και πάλι η αυτοκριτική δεν είναι αρκετή. Πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο. Το ψάχνω κι εγώ απεγνωσμένα χρόνια τώρα...
Αγαπητοι συν μπλογκερς, ας αφησουμε τα ...ψαξιματα, για αλλους. Αυτο που πρεπει να κατσουμε και να συλλογιστουμε πολυ σοβαρα ειναι το 'δουλεμα' που πεφτει χρονια τωρα και απο τα δυο κομματα εναλλαξ... Ειναι δυνατον να ανεχεται κανεις τετοιες καταστασεις χρονια τωρα και να μη γινεται τιποτα καλυτερο για να βρεθουν λυσεις; Δεν το δεχομαι και πιστευω οι περισσοτεροι απο εσας να καταλαβαινετε την αγανακτηση μου. Αλλαγη πορειας χρειαζεται, μηπως σωσετε και τη δικη σας ζωη σας και αυτη των παιδιων σας. Η Αθηνα, μονο, κατοικισιμη δεν ειναι, πια, μετα τις μεγαλες οικολογικες καταστροφες που εχουν συντελεστει και συντελουνται εκει. Ποσα χρονια πρεπει να περασουν, ποσες ακομα καταστροφες πρεπει να δουμε για να συνειδητοποιησουμε οτι μας εχουν φαει τη ζωη στη κυριολεξια ;
ο θυμος ενιοτε ειναι και δημιουργικος
ειναι μια πολυ υγιης αντιδραση φτανει να δινει συντομα τη θεση στη λογικη..
και κυριως στην ευρεση λυσεων
ναι ξερω πως ειναι το μονο ευκολο η φυγη
εχω αναφερθει κι αλλες φορες σε μενα και ποσο τη θεωρω ως υστατη λυση
οχι για μενα
κυριως για τα παιδια μου
διοτι τοσα χρονια
απλα επαναλαμβανεται η ιστορια
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ
κι οταν λεμε να μην ψηφισουμε
κ α ν ε ν α ν για να ενεργοποιηθουν τα κεκοιμημενα αντανακλαστικα των κεκοιμημενων πολιτικων
- θεωρουμαστε προδοτες ή ανεγκεφαλοι
-αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.
Λοιπον
να μεινω να κανω τι? που λεει και το τραγουδι?
σε δυο τρεις μηνες θα εχουμε εκλογες κι αν και ο Κ.Κ. δεν φταιει για τη φορα των ανεμων
πολυ πιθανο να αποχωρησει για να παραλαβει το κρατος ενας ακομα χειροτερος
που και δεν θα φταιει για τους ανεμους αλλα και γενικα τον εχει παρμενο ο ανεμος
και εν τω μεταξυ ελλειψη αλλων επιλογων
-εγω θα βγω συνταξη στα 110
πρεπει να ζησω ξερεις ως τοτε γιατι δε θελω να αφησω την υποθηκη στα παιδια μου
-τα παιδια μου (ελπιζω ) να εχουν παρει πολλα πτυχια να κρυψουμε τις τρυπες στους τοιχους
-και ακομα ραβω κατουρημενες ποδιες να εχω προχειρες
διοτι ειναι τετοια η ελληνικη παιδεια που δεν οδηγει πουθενα αλλα μας σωζει ο μπαρμπας στην Κορωνη
και εν κατακλειδι για να μη θεωρηθω προβοκατορισσα
εχω πολλους μπαρμπες στην εν λογω κυβερνηση
αλλα αυτο αντι να με τυφλωνει με τρελλαινει!
σορυ για την εκμεταλευση του χωρου
ειναι που εκλεισα τα δικα μου σχολια
α!
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΔΟΣΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΝΕΙ
ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.
:)
πωπω μηπως να ανοιξω τα σχολια να ξεδινω εκει?
κι ακομα δεν πηγα στον Spy!
Όπως το είπες κι εσύ αδερφέ, δεν αρκεί ο θυμός και η αγανάχτηση, χρειάζεται δράση. Ο "μέσος πολίτης" πολύ δύσκολα είναι διατεθημένος να υποστηρίξει ριζοσπαστικές λύσεις - ακόμα και στις εκλογές, που είναι ο πιο ανώδυνος τρόπος.
Ιστορικά οι μεγάλες ανατροπές συνήθως γίνονται μετά από πολέμους ή μεγάλες φυσικές καταστροφές. Γιατί τότε ο "μέσος" εξισώνεται με τον "κατώτερο", τον παρία, τον προλετάριο, αυτόν που δεν έχει να χάσει τίποτα. Πλέον ούτε καν τις αλυσίδες του, γιατί τώρα δεν τις φτιάχνουν από μετάλλο ή άλλο φυσικό υλικό.
Καλώς... σας βρίσκω Τσαλαπετεινέ μου. Δεν έχω λόγια... Ψάχνω τις πράξεις που θα βοηθήσουν το παρακάτω, διαθέσιμη για λύσεις που θα πέσουν στο τραπέζι...
Τα σκεύη μου :(
Όπως πάντα εύστοχος και καυστικός Τσαλαπετεινέ, όμως με όλο το σεβασμό γιατί δεν ακούσαμε ΠΟΥΘΕΝΑ να λέγεται οτι πολλά απο τα σπίτια που καταστράφηκαν, ήταν χτισμένα σε απαγορευμένες ζώνες αλλά χάρη στους κατάλληλους "χειρισμούς" των "κατάλληλων" υπαλλήλων είχαν φως νερό τηλέφωνο αποχέτευση? Ποιοί έκαναν τα στραβά μάτια όταν χτιζόταν μέσα σε δάση τα αυθαίρετα που μια μέρα η εκάστοτε Κυβέρνηση θα νομιμοποιήσει με το "κατάλληλο" αντίτιμο? Ασφαλώς και δεν άξιζε στους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιων να καεί η περιουσία τους αλλα που ειναι το κρατος όταν εκδιδονται πολεοδομικές άδειες ακόμα και μεσα σε εθνικούς δρυμους?
...έχεις δίκιο, δυστυχώς για όλους μας έχεις δίκιο. Είμαστε νοθροί και δειλοί, αναβλητικοί και υποκριτές. Όντως ο καναπές μας έχει βαθούλωμα εκεί που αράζουμε, βλέπουμε από την tv τη δυστυχία των άλλων και χαιρόμαστε που εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί! Με τα γραπτά δεν σβήνονται οι φωτιές... ούτε γεννιούνται επαναστάσεις. Πάντως, λέω, αν, αν, λέω και πάλι, γίνει μία αρχή... μην εκπλαγείς αν εγκαταλείψουμε όλοι εμείς τους καναπέδες και βρεθούμε στους δρόμους. Για να μην βλέπουμε πια στον καθρέφτη την πλάτη μας...
Χώστα μας κι άλλο,
μετεωρίτης
Συνοδοιπορος: Έχεις δίκαιο! Συγνώμη αλλά ή το διάβασα βιαστικά ή με είχε πειράξει ο καπνός. Ή και τα δύο. ;-)
mermyblue : Το ‘πώς’ ψάχνουμε όλοι μας- τουλάχιστον όσοι συνειδητοποιούμε τις ατομικές μας ευθύνες και θέλω να πιστεύω ότι γινόμαστε περισσότεροι- το ‘πώς’ που δεν είναι απλώς εκτόνωση της οργής μας, αλλά θα δώσει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Elva : Αφού το μήνυμά σου απευθύνεται σε όλους, λέω να μην απαντήσω. ;-)
Talisker Stt. : Καλησπέρα Χείμαρρε ! Ο χώρος των σχολίων, το ξέρεις ότι είναι απεριόριστος, οπότε μη ζητάς συγγνώμη. Θα μου επιτρέψεις να επαναλάβω φωνάζοντας αυτό που λες, το τόσο βασικό αλλά διαρκώς ζητούμενο και δυστυχώς σχεδόν ανέφικτο: «Το μόνο που θέλω είναι η αυτονόητη δόση ποιότητας στη ζωή μου».
tsalapeteinos : Το κακό με το μέσο πολίτη μέσα και έξω από εισαγωγικά είναι ότι έχει πια τόσο ‘αποκοιμηθεί’- είδες κομψή διατύπωση;- που ούτε η φωτιά στα μπατζάκια του δε λέει να ξυπνήσει και να σηκωθεί από τον καναπέ- το θρόνο του νεοέλληνα.
kayadesigner : Καλησπέρα! Περνώ συχνά από ένα παρκάκι που για χρόνια είχε δυο -τρία θλιβερά δέντρα και ήταν μέσα στη βρωμιά. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένας μικρός παράδεισος. Τις προάλλες ανακάλυψα τον υπεύθυνο της μεταμόρφωσης. Είναι ένα συνταξιούχος που αφιερώνει τα απογεύματά σε αυτό το σκοπό. Φύτεψε αρκετά νέα δέντρα και θάμνους, το διατηρεί καθαρό από τα σκουπίδια που πετάνε οι περαστικοί και τις ακαθαρσίες που αφήνουν οι ιδιοκτήτες 4ποδων και ποτίζει συστηματικά με ένα μακρύ λάστιχο που ξεκινάει από το μπαλκόνι του.
island: Τα νησιά πάντα καλοδεχούμενα. ;-)
Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Μάλλον δε το λέμε γιατί είναι τόσο πολύ γνωστό που καταντάει κουραστικό. Όπως για τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης που ενοικιάζουμε ξοδεύοντας μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αντί να αγοράσουμε μια και καλή, όπως για την ανύπαρκτη πρόληψη όχι μόνο στο φλέγον θέμα των ημερών αλλά και σε όλα τα άλλα, για την αποθάρρυνση των εθελοντών για πυρασφάλεια από τους ‘αρμόδιους’, για την έλλειψη σχεδιασμού που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις φυσικές καταστροφές, για…θα μπορούσα να συνεχίσω επ` άπειρον να γράφω για όλα αυτά που θα έπρεπε να κάνουμε και δεν κάνουμε, ή για αυτά που δεν θα έπρεπε να κάνουμε και κάνουμε. Τα ξέρουμε όλοι μας. Πολύ καλά μάλιστα. Από δω και πέρα τι γίνεται είναι το ζήτημα;
Μετεωρίτης: Φοβάμαι ότι το να βρεθούμε στους δρόμους θα είναι απλώς πέρα από την εκδήλωση της οργής μας και η άδοξη εκτόνωσή της. Πριν δυο χρόνια ήθελα πολύ να πάω στην συγκέντρωση στο Σύνταγμα, τελευταία στιγμή όμως αποφάσισα ότι θα ήταν πιο ουσιαστικό να κάνω ακόμα μια βάρδια πυρασφάλειας στους πρόποδες του Υμηττού. Πρέπει να περάσουμε επιτέλους από τα λόγια και τα συνθήματα στις πράξεις και στα έργα.
Τσαλαπετεινέ μου καλώς σε βρίσκω κι εδώ.
Όπως είπα και σε μια άλλη ψυχή: "σε μια χώρα που οι τηλεοράσεις είναι από πυρίμαχα υλικά και που τα δέντρα αν είχαν επιλογή , θα διάλεγαν τις φλόγες....... ο ΘΥΜΟΣ είναι χάσιμο χρόνου".
Σε χαιρετώ κι εγώ κι η πλάτη μου.
Κράτα καλά!Τα λέμε.
Τσαλαπετεινέ, αν δυο χρόνια μετά το μαύρο 2007 δεν κατέβουμε ακόμα πιο πολλοί και ακόμα πιο δυναμικοί στο Σύνταγμα, τότε θα έχουμε δώσει στα λαμόγια που μας κυβερνούν εδώ και δεκαετίες θανάσιμο άλλοθι. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ.
Παρασκευή 28 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος. ΟΛΟΙ. Ακόμα και οι μαμάδες και οι θείες μας. ΜΕ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ! Το μήνυμα ήδη κυκλοφορεί παντού στο ίντερνετ και με sms.
..μα και βέβαια, του βασικού ενόχου φαίνεται μόνο η πλάτη, γιατί χρόνια τώρα κάνει..πλάτες σε όλους αυτούς που ενεργούν εις βάρος όλων μας!
..το ίδιο "βιολί" χρόνια τώρα (προφανώς θα το πλήρωσαν ακριβά, θα ΄ναι Στραντιβάριους)...κι όσο κι αν αποφεύγουμε να το παραδεχτούμε..ναι, εμείς φταίμε!
Καλό βράδυ, Τσαλαπετεινέ μου..
antinetrino : Άντε επιτέλους! Μου έλειψες τόσο καιρό ! Μαύρη πέτρα έριξες πίσω σου κι ήρθες και τα βρήκες όλα μαύρα. Σε καλωσορίζω εσένα και το πρόσωπό σου κι αυτό αποδεικνύει ότι κρατάω καλά!
Theodota : Θα κατέβουμε και σίγουρα θα είναι περισσότεροι από το 2007. Αυτό που θα ήθελα όμως είναι να μην ξεφουσκώσουν όσα νοιώθουμε τώρα που έσβησαν οι φωτιές σε μια συγκέντρωση και μετά να επιστρέψουμε στα σπίτια και στις οθόνες μας. Αυτό νομίζω ότι είναι το μεγάλο ζητούμενο.
new-girl-on-the-blog : Από τη στιγμή που αρχίζουμε να το παραδεχόμαστε νομίζω ότι έχει γίνει ένα μικρό βήμα. Κι ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλα.
Καλό βράδυ και σε σένα αν και είναι το επόμενο βράδυ!
Δηκτικός, εύστοχος και ακράτητος, Τσαλαπετεινέ, κι ο καθείς με τα καλύτερά του όπλα...
Πόσο να περιμένω για να γίνουν τέτοια κείμενα οίστρος για τα αηδιασμένα μυαλά και τα νωθρά σώματα;
Meli
Meli: Κυρίως αυτοκριτικός.
Δικός μου μονόλογος, από το Ημερολογιο Καταστρώματος σε ημέρες φουρτούνας.
Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω στην ερώτησή σου!
Δημοσίευση σχολίου