Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Όλα με το μάτι

Άκου να σου πω! Η πίτα είναι μπελαλίδικο πράμα. Θέλει ώρες και υπομονή. Θα σου πω πώς την κάνω, αλλά μη μου ζητήσεις συνταγές. Όλα με το μάτι τα βάζω από τότε που άρχισα να μαγειρεύω. Έτσι με έμαθε η μάνα μου, έτσι την έμαθε κι εκείνη η μάνα της.
Παλιά που ήταν τα παιδιά έκανα ένα μεγάλο ταψί. Τώρα την ίδια δόση τη βάζω σε δυο μικρά. Το ένα το ψήνω εκείνη την ώρα το άλλο το φυλάω στην κατάψυξη. Σπανακόπιτα πάντως κάνω μόνο άμα βρω καλό σπανάκι. Φρέσκο και τρυφερό. Θέλει προσεκτικό καθάρισμα και καλό πλύσιμο. Πολλά νερά. Ύστερα το μαραίνω σε μια μεγάλη κατσαρόλα. Ένα κιλό, ένα τρακόσια, ανάλογα πόσο παχιά θέλω τη γέμιση. Εσύ τώρα αν δεν έχεις μεγάλη κατσαρόλα θα το κάνεις σε δύο δόσεις. Μετά θέλει καλό στράγγισμα, να φύγουν τα ζουμιά του.


Άμα στραγγίσει καλά το βάζω σε μια μεγάλη λεκάνη.
Ψιλοκόβω κρεμμύδι. Και φρέσκο και ξερό. Μπόλικο. Βάζω άνηθο, δυο τρία πράσα κι, άμα έχω, μυρόνια και καυκαλήθρες . Με αυτά, ξέρεις, γίνεται πιο πικάντικη. Άμα δεν έχω πάλι, δεν πειράζει.

Φέτα βάζω πάντοτε Κεφαλονιάς. Πιπεράτη. Κι αυτή με το μάτι, τετρακόσια γραμμάρια μπορεί και μισό κιλό. Με το πιρούνι τη κάνω τρίμματα για να πάει παντού. Αν έχω τριμμένο κεφαλοτύρι- Ελασσόνας αγοράζω- θα βάλω και μια χουφτίτσα. Δεν ξέρεις πόσο τη νοστιμίζει! Τέλος βάζω δύο τρία αυγά και λίγο λάδι. Αν δω ότι έχει πολλά ζουμιά, θα προσθέσω λίγο σιμιγδάλι- μερικές βάζουν ρύζι, εγώ προτιμώ το σιμιγδάλι. Μια δυο κουταλιές τις σούπας να βάλεις εσύ.

Εγώ είπαμε, το βάζω με το μάτι. Ανακατεύω καλά τη γέμιση να γίνει ομοιόμορφη κι ύστερα τη βάζω στο ψυγείο και ανάβω το φούρνο για να ζεσταίνεται. Στους εκατόν ογδόντα, καλά είναι. Ανάλογα το φούρνο.


Τη ζύμη την έχω ετοιμάσει πιο μπροστά, πριν αρχίσω τη γέμιση. Ένα κιλό αλεύρι, λίγο άσπρο κρασί και λάδι. Νερό όσο πάρει. Ζυμώνω καλά και τη σκεπάζω, πρέπει να είναι στα ζεστά για να ξεκουραστεί.

Ύστερα τη χωρίζω στα δύο για το μεγάλο ταψί, ή στα τέσσερα αν κάνω τα δύο μικρά που σου έλεγα. Αδειάζω το τραπέζι, το καθαρίζω καλά –καλά και ρίχνω αλεύρι για να μην κολλήσει η ζύμη. Κι ο πλάστης θέλει να αλευρωθεί προσεκτικά.


Ανοίγω το κάτω φύλλο μεγαλύτερο, να κρέμεται έξω από το ταψί. Βάζω τη γέμιση και την απλώνω παντού με το πιρούνι κι ύστερα ανοίγω το δεύτερο φύλλο και το βάζω προσεκτικά πάνω από τη γέμιση. Το πρώτο που κρέμεται, το γυρίζω και σιγά σιγά με τα δάχτυλα το ενώνω με το δεύτερο. Άμα σου βγει μεγάλο, να το κόψεις, να μη γίνει πολύ χοντρή η ένωσή τους. Και να φροντίσεις να είναι η ίδια γύρω γύρω. Να φαίνεται ωραίο το ταψί. Μετά με ένα πινέλο -δεν έχεις; έχω ένα περισσευούμενο να σου δώσω- λαδώνεις καλά όλη την επιφάνεια, αλλά παραπάνω στο γύρισμα. Μετά βρέχεις τα χέρια σου με νερό και την πιτσιλίζεις.




Μην ξεχάσεις πριν τη βάλεις στο φούρνο, να τη χαράξεις σε κομμάτια, σταυρωτά. Θέλει προσοχή το χάραγμα. Όχι πολύ βαθειά, ίσα ίσα να φαίνεται. Από τις χαραγματιές φεύγουν οι υδρατμοί και μετά το ψήσιμο τα κομμάτια θα κόβονται πιο εύκολα.

Τη βάζεις στο φούρνο, τη σκεπάζεις με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο για να μην αρπάξει από πάνω αμέσως που όμως θα το βγάλεις προς στο τέλος για να ροδοκοκκινίσει. Σε μια ώρα και κάτι είναι έτοιμη. Αλλά μην ανοίγεις όλη την ώρα το φούρνο και φεύγει η ζεστασιά.



Αχ! Βρε πουλάκι μου, περίμενε! Ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο. Η σπανακόπιτα δε θα σου πετύχει αν δεν προσθέσεις μπόλικη αγάπη. Αυτή τα κάνει όλα πιο νόστιμα.



Μουσική: Delacroix, σύνθεση του Titus Chen, από το The BeCool Jazz Quartet

Η ανάρτηση αφιερώνεται στα Θηρία Ενήμερα

38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μέχρις εδώ μύρισε....
Kι ο άνηθος και τα κρεμμυδάκια
μα πιο πολύ το τελευταίο μαγικό συστατικό :))

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Όπως λένε "είδα φως και μπήκα", έτσι και ΄γω "είδα πίτα και μπήκα".
Άψογη η κατασκευή σου.
Χωρίς καυκαλήθρες και μυρώνια, όπως μ' αρέσει.
Μαζί όμως με την αγάπη, θέλει και να ψηθεί και ο κατακευαστής.
Έτσι γίνονται όλα νόστιμα και τα έκτιμούν αυτοί που ξέρουν.
Καλή όρεξη.

ELvA είπε...

Mα τι νοικοκυρης που ειστε! :)

Τυχερη η ...νυφη και χρυσοχερη και blogger θα παρει! χοχο

(ή εχει ηδη...παρει, δε ξερουμε αν ειστε ..νυμφευμενος, αλλα, με τετοια ταλεντα θα σας κατοχυρωσουν λιαν συντομως!!) :PP

island είπε...

Άνοιξα το βλογ για να σας διαβάσω και είδα τα "Στιγμιότυπα". Ενδιαφέρον είπα και έκλεισα τον υπολογιστή για να πάω να πάρω το παιδί. Αφού μετά το φαγητό ξαναμπήκα στεναχωρέθηκα. Όχι για την αλλαγή του ποστ, αλλά γιατί θυμήθηκα ότι είχα αγοράσει σπανάκια και κρεμύδια και τα έχω ξεχάσει 6 μέρες τώρα στην βεράντα. Δεν θα τρώγονται. Αύριο όμως που ξαναέχει λαϊκή θα πάω στον ίδιο παραγωγό και θα πάρω άλλο ένα κιλό. Και ας το ξαναξεχάσω. Ίσα ίσα για να βεβαιωθώ πως κάποια στιγμή θα μαγειρέψω κάτι καινούριο.

Την καλησπέρα μου

Margo είπε...

Δεν θυμάμαι να έχουμε δει άλλη συνταγή από τα φτεράκια σου τσαλαπετεινέ.. άψογος!!!

Η αγάπη παντού κάνει το θαύμα της
Καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Ο Τσαλαπετεινός σε νέες περιπέτειες!

Πόσο υπέροχος είναι ο δίσκος με το νερό, το κρασί, το λάδι...

Η καλή μουσική συνοδεία επίσης βοηθάει τη συνταγή να πετύχει..!

:-)

vague είπε...

Εκτός από Παναθηναϊκός είσαι και chef!
Συγχαρητήρια!

(δεν το περίμενα αυτό από εσένα - μα να βάζεις τα υλικά με το μάτι..)

Yannis Tsal είπε...

Εδώ βέβαια δεν είμαι τόσο γκουρμέ, όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη. Στη σιέρρα κάποιες φορές ο κομαντάντε είχε να μας μοιράσει μόνο μια καραμέλα στα 4, ή κάποιος γκουαχίρο λίγο καλαμπόκι. Κάποια βράδια δεν υπήρχε τίποτα να φάμε και ξεγελούσαμε την πείνα μας μασουλώντας ζαχαροκάλαμα. Είμαι σίγουρος πως θα χαιρόταν πολύ ο Φλώρος με τη συνταγή, αν τη διάβαζε, ως μαθητευόμενος μάγειρος με ακμαίο ηθικό μετά την εορταστική σπεσιαλιτέ των... κουραμπιέδων. Αν μάλιστα υπάρχει και εθελοντής να πλύνει να πιάτα, η γαστρονομία είναι πολύ υψηλή τέχνη - χωρίς τη λάντζα.

cynical είπε...

Ε, ας το καλο Τσαλαπετεινε!

την ιδια εκφραση ειχα χρησιμοποιησει και γω σε καποιο αναλογο σχολιο στην ΕΝΕΤ για το πως γινεται το ψωμι: "με το ματι"

Τι παθατε καλε σημερα εσεις; Αλλος στο ψωμι, αλλος στη πιτα;

ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ είπε...

Τσαλαπετεινέ,όπως πάντα μπήκα στο blog σου για να δώ αν υπάρχει καινούργιο υλικό...βλέπω τη σπανακόπιτα και....κολλάω! Διαβάζω...φτάνοντας στο τέλος χαμογελάω...Ο λόγος; Μα η ατάκα πως "η σπανακόπιτα δεν θα σου πετύχει αν δεν προσθέσεις μπόλικη αγάπη¨!!!Χαμογελάω γιατί αυτό λέω συνέχεια όταν μιλάω για μαγειρική..."θέλει αγάπη"!:-)

Πέτυχες διάνα και όσον αφορά τη συνταγή....η σπανακόπιτα είναι η αγαπημένη μου πίτα...!!!!:-)

Σ' ευχαριστούμε πολύ για την συνταγή και για την αφιέρωση, ειλικρινά...και επειδή πέτυχες διάνα σε όλα...πέρνα αύριο απ' τη Σαρρή 19, Ψυρρή... χθες ήρθε αυτό που είχα υποσχεθεί πριν από πολύ καιρό: Πατάτες Νάξου, σπιτικές διαλεγμένες μια μια...άργησα αλλά ...τα κατάφερα:-)
Και πάλι ευχαριστούμε...μια νόστιμη έκπληξη μετά τη μαυρίλα των ειδήσεων της μέρας...ακόμα χαμογελάω!:-)
Να σαι καλά...

theorema είπε...

Αχ, με πεθάνατε!!! Από τη μια ένιωθα σα να άκουγα τη μάνα μου κι από την άλλη η πίτα σας έκανε βόλτες μπροστά μου χωρίς να με αφήνει να τη γευτώ! Μαρτύριο :-)))

apos είπε...

Με κατέστρεψες....


χαλάλι σου όμως.

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε,

το κρίσιμο κριτήριο για την επιτυχία το περιλάβατε στη συνταγη σας: αγάπη, ανεξαρτήτως εντοπιότητας!

Η δε Φέτα όμως δεν μπορεί να ειναι άμοιρη καταγωγής! Κεφαλονιάς, φυσικά.
Είστε μερακλης και γευσιλάγνος. Ευγε!

Εγώ όμως θα σταθω και στις φωτογραφίες σας. Εξαιρετικές.
Αποδεικνύετε πως η αγάπη περνά από το στομάχι, αφου πρωτα έχει διέλθει από τους αφθαλμούς.

υ.γ1. επειδή με βάλατε στη διαθεση για μια σπανακόπιτα οσονούπω, μιαν ερώτηση κρίσιμη:
ποιο είναι άραγε το κατάλληλο μέγεθος ενός μπλάστη;

Σελιτσάνος είπε...

Δεν έχω λόγια...(τρέχουν και τα σάλια μου...)

(Και μες στην βουλιμία που μου προκαλέσατε,πρέπει και να παραδεχτώ ότι αγάπη ομορφαίνει και νοστιμεύει ό,τι κι αν φτιάχνεις...)

Τσαλαπετεινός είπε...

ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Γειτονιά σωστή βλέπεις τα μπλογκς, με ανοιχτά παράθυρα, ξεφεύγουν οι μυρωδιές από το ένα και πάνε στο άλλο. Μακάρι σε λίγο καιρό να μπορούμε να στέλνουμε σκαναρισμένα πιάτα στους φίλους μας και να μην περιοριζόμαστε στο «φάτε μάτια ψάρια» !


ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ : Τα καλά σου λόγια είναι ιδιαιτέρως τιμητικά, αν και εγώ ευθύνομαι μόνο για τις εικόνες και την καταγραφή της «συνταγής».

Πάντως έχω δοκιμάσει σπανακόπιτα με μυρώνια και καυκαλήθρες και μου άρεσε πολύ. Λες να είχε ψηθεί και ο ‘κατασκευαστής’ της;

Τσαλαπετεινός είπε...

Elva : Βρε Elva μου δεν σε καταλαβαίνω! Μιλάς σαν προξενήτρα παλιάς ελληνικής ταινίας και γελάς - χοχοχο – σαν Άγιος Βασίλης! Πώς πέτυχες αυτό το φοβερό συνδυασμό; Όταν θα έρθει η ώρα μου – γιατί είμαι μικρός ακόμα- θα ζητήσω τη βοήθειά σου. ;-)


island : Ευτυχώς που κλείσατε τον υπολογιστή φεύγοντας! Διαφορετικά, θα γυρίζατε και θα μύριζε το σπίτι σπανακόπιτα από το μπλογκ μου με την αλλαγή της ανάρτησης.
Ελπίζω να θυμηθήκατε να αγοράσετε και πάλι σπανάκι και κυρίως να μην το ξεχάσετε κι αυτό στο ψυγείο καμιά βδομάδα. Να κάνετε ένα σπανακόρυζο!

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo : Καλημέρα Margo μου. Ναι, είναι η πρώτη συνταγή που ανεβαίνει στο μπλογκ. Από το καλοκαίρι με τα γεμιστά σου είχα ξεσηκωθεί, αλλά δεν τα είχα καταφέρει μέχρι τώρα. Τι λες να συνεχίσω;



new-girl-on-the-blog : Και μένα αυτή η εικόνα με το δίσκο μου αρέσει περισσότερο! Υπάρχει αριστερά και παλιά αλατιέρα που δυστυχώς δε φαίνεται πολύ καλά.

Η μουσική δίνει καλό ρυθμό- που μας χρειάζεται!
Καλή σου μέρα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski : Μαζεύεις βλέπω σιγά -σιγά στοιχεία από τις αναρτήσεις και σκιαγραφείς το προφίλ μου. Σα να μην σου φτάνει το περίφημο και κατατοπιστικό «Τα φυλλαράκια της ματζουράνας είναι γλυκά σα φας πολλά» !

(Ξέρεις πολύ καλά ότι στις αναρτήσεις, τα ‘υλικά’ τα βάζω με το μάτι, δεν μπορούσα να μαγειρεύω με διαφορετικό τρόπο ;-)


tsalapeteinos : Πες τα όλα αδελφέ μου! Μην κρύβεις τις ωραίες και πικάντικες ιστορίες από τη Sierra Maestra! Αναφέρομαι στην αξέχαστη μέρα που ανηφόρησε και μας συνάντησε μια λαχταριστή guajira και άφησε στα πόδια μας πασκέσι langosta εξ ίσου λαχταριστή, που ψήσαμε επιτόπου.

Όταν υπάρχει δίκαιη κατανομή εργασίας, ο σεφ μετά την δημιουργία ξεκουράζεται και οι εθελοντές αναλαμβάνουν – και μερικές φορές απολαμβάνουν- την άχαρη λάντζα.
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

cynical : Αχ! Τι μου έκανες! Ξέρεις τι κόσμος πέρασε από την enet; Δεν έφτασε η πίτα, πεινούσαν όλοι κι αναγκάστηκα στο τέλος να τους ετοιμάσω μια μακαρονάδα.
Τι πάθαμε; Κρύος βροχερός καιρός, οικονομική κρίση, ότι πρέπει να μείνεις σπίτι και να μαγειρέψεις.


ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ : Η πίτα έγινε την Κυριακή και εσύ μου έδωσες την ιδέα γι αυτή την ανάρτηση, καθώς έλεγες για τις φακές και τα μπιφτέκια που έψηνες. Σας άξιζε λοιπόν η αφιέρωση.

Δεν μπόρεσα να περάσω για το πεσκέσι, αλλά μην ανησυχείς! Δε μένω ποτέ από πατάτες Νάξου. Πιστεύω ότι είναι χωρίς υπερβολή οι νοστιμότερες του κόσμου.

Και μια που σε λίγο ξυπνάτε, να σας ευχηθώ καλή μέρα! Να είσαστε καλά Θηρία!

Τσαλαπετεινός είπε...

theorema: Αγαπητή μου η τεχνολογία ακόμα δεν μας δίνει τη δυνατότητα να σκανάρουμε ταπεράκια με εδέσματα και να στέλνουμε στους φίλους μας. Ελπίζω όμως ότι σύντομα θα μπορούμε να επισυνάπτουμε στα μέηλ μας τουλάχιστον ένα κομμάτι σπανακόπιτα.


apos: Υπολογίζω από την ώρα που άφησες το σχόλιο ότι δεν είχες φάει τίποτα και ήσουνα με ένα καφέ από το πρωί…να σαι καλά.

Τσαλαπετεινός είπε...

συκοφάγος : Σιόρ Συκοφάγε,
Να θα σας απαντήσω με μαντινάδα;
«Όποιος δεν είναι μερακλής, του πρέπει να πεθάνει γιατί σε τούτο το ντουνιά, άδικα τόπο πιάνει.»

Η φέτα Κεφαλονιάς συγκαταλέγεται στις μεγάλες μου αδυναμίες- οι άλλες είναι: πατάτες Νάξου, φάβα Αμοργού, μυζήθρα Κρήτης, λιαστές ντομάτες Σαντορίνης, χαλβαδόπιτα Σύρου, αμυγδαλωτά Σίφνου και φυσικά παστοκύδωνο ανεξαρτήτως εντοπιότητας…αλλά ας μην συνεχίζω αυτό το ταξίδι γεύσεων γιατί θα παρασυρθώ και φοβάμαι ότι θα σας παρασύρω κι εσάς.


Υ.Γ. Το μέγεθος του (μ)πλάστη φαντάζομαι ότι εξαρτάται από το μέγεθος του φύλλου που ανοίγουμε και επομένως του ταψιού που θα χρησιμοποιήσουμε καθώς και από το πόσο λεπτό επιθυμούμε να είναι το φύλλο. Για ένα μικρό ταψί πάντως ο πλάστης της πρώτης εικόνας είναι ότι πρέπει. (Ξύλινος από το Μοναστηράκι- οδός Αθηνάς, δε θυμάμαι αριθμό)



Σελιτσάνος: Αργήσατε να περάσετε και με το ζόρι σας κράτησα ένα κομμάτι. Μάλιστα είναι γωνία που νομίζω ότι προτιμάτε.

(Έχετε απόλυτο δίκαιο! Το έμαθα καλά το μάθημα πριν από χρόνια που απέτυχα σε μια …σαλάτα, γιατί είχα ξεχάσει το απαραίτητο συστατικό)

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Οι πιο πετυχημένες συνταγές, μου βγαίνουν με το "μάτι" και το "όσο πάρει".
Οσο για τα υλικά τα πουπουλένια χεράκια σου διαλέγουν τα καλύτερα!

b|a|s|n\i/a είπε...

κοίτα να δεις που σήμερα είχαμε σπανακόρυζο. το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο ποτέ μου δεν συμπάθησα μικρός. ίσως ήταν το καταναγκαστικό πρέπει να το φας (μαζί με τις φακές).
η σπανακόπιτα πάλι από πάντα απίστευτα αγαπημένη.
μήπως ξέρετε καμία συνταγή με κορίανδρο; για αρωματικό φυτό το πήρα και ανακάλυψα ότι χρησιμοποιείται και στην μαγειρική. και έχω σκορπίσει εκατοντάδες σπόρους από αυτό στις γλάστρες. :)

Thalassenia είπε...

Μα λέω τι μυρίζει, τι μοσχοβολάει;
Μυρίζοντας σε βρήκα.
Ο μερακλής φαίνεται στην πίτα.
Στα υλικά που διαλέγει, ένα κι ένα και ένα ξεχωριστό.
Πώς την παρουσιάζει και τι μας σερβίρει.
Γωνία πιτούλας, το καλύτερο.

Καλώς σε βρήκα.

Ανώνυμος είπε...

..σπανακόπιτα;;ένα κομμάτι της...μπορεί να διασκεδάσει..τη χαρά.
..να γλυκάνει..τη λύπη.
..ν' απαλύνει τον κόπο του κατασκευαστή..τρώγοντάς την..
..[μια σπανακόπιτα;..κομμάτι παράδοσης..παλαιά..καλή συνταγή].
Σίρο Ρεδόνδο

apos είπε...

Τσαλαπετεινέ: γενικώς τρώω ελάχιστα τελευταία. Αλλά έπεσες και στην αδυναμία μου (μαζί με το σπανακόρυζο).

μ είπε...

Αααα πολύ μερακλίδικη ανάρτηση Τσαλ!

Κανα κομμάτι έμεινε και για μας;
Με πολλή αγάπη να είναι, σε παρακαλώ.
Αυτά συνήθως είναι τα πιο εύγευστα.
:)

Odyssey είπε...

Γεια φίλε
Πάντως, "φέτα κεφαλονιάς" δεν υπάρχει. Μη την ψάχνεις.
Την εξαφάνισαν οι νόμοι.
Κεφαλονίτες τυροκόμοι και δη πυλαρινοί, με ιδιαίτερη τέχνη στην παραγωγή φέτας ανταμώνονται σε όλη την Ελλάδα και κυρίως πελοπόννησο, Αιτωλοακαρνανία, Ηπειρο και διδάσκουν τη φέτα.
Επίσης, κεφαλονίτες μαστόροι θα βρει κάποιος στη Σικελία ή στη Νότιο Ιταλία και ακόμα παραπέρα.
Η πυλαρινή οικογένεια Καπατσώρη, (Capichori για τους ιταλούς) έχουν το καλύτερο τυροκομείο της Σαρδηνίας.
Θρύλοι θέλουν κεφαλονίτες και στο φεγγάρι, αλλά αυτό ελέγχεται.
Πάντως, η Κεφαλονιά δεν περιλαμβάνεται στις ΠΟΠ περιοχές της φέτας.
Όποιος ρωτήσει το Υπουργείο και πάφρει απάντηση, ας τη γράψει.
"Βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς", λοιπόν. Έτσι λέμε επισήμως εδώ τη φέτα.
Αυτά για την ιστορία.
Καλή όρεξη.

Georgios είπε...

Τί μου έκανες, νυχτιάτικα, Τσαλαπετεινέ... μου 'ρχεται ν' ανοίξω φύλλο μες στη νύχτα...

Η αγάπη είναι το κυριότερο συστατικό...

κόκκινο μπαλόνι είπε...

νομίζω πως θα φτιάξω σπανακόπιτα την Τετάρτη...και λέω Τετάρτη για να έχω φρέσκα υλικά από την λαϊκή.
Λέτε να τολμήσω το άνοιγμα φύλλου;

Ανώνυμος είπε...

Πλάστρα φαντασία αλλά και πλαστική δεξιότητα,είσαι μια αποκάλυψη, Τσαλαπετεινέ μου.Ούτε και η πιο έμπειρη πιτοφτιάστρα δε θα μπορούσε να συμπληρώσει τίποτε επιπλέον!
Meli

Τσαλαπετεινός είπε...

Εν βλοξί φίλοι αγαπημένοι
Ζητώ ταπεινά συγνώμη τόσο για τις απαντήσεις στα σχόλιά σας που έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση όσο και για την απουσία μου από τις αναρτήσεις σας.

Στην τελική σας απόφαση που ελπίζω να είναι αθωωτική, ελπίζω να συνυπολογιστεί ο έντιμος και συνεπής πρότερος ιστολογικός βίος μου καθώς και το γεγονός ότι τουλάχιστον φεύγοντας σας άφησα ένα πιάτο ζεστό φαγητό!

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη : Τελικά η μεζούρα που λέγεται ‘μάτι’ είναι η πιο ασφαλής.
Είναι απίστευτο πως οι πεπειραμένες μαγείρισσες καταφέρνουν να πετυχαίνουν σταθερή γεύση για δεκαετίες.


b|a|s|n\i/a : Πόσα φαγητά δεν τρώγαμε όταν ήμασταν παιδιά και τώρα μας αρέσουν! Στη δική μου λίστα πάντως- απο αυτά που δεν έτρωγα και τώρα μου αρέσουν πολύ- εκτός του σπανακόρυζου περιλαμβάνονται και οι μπάμιες. Ωστόσο παραμένω σταθερός στην άρνησή μου να φάω σαλιγκάρια.

Συνταγή δεν έχω να σου προτείνω. Όταν μαγειρεύω, προτιμώ να αυτοσχεδιάζω. Διαφορετικά μου φαίνεται κάπως ανιαρό…

Τσαλαπετεινός είπε...

Thalassenia : Καλώς ήρθες στη φωλιά μου Θαλασσιένια!
Κάτι ξέρω εγώ όταν αφήνω ανοιχτά τα πορτοπαράθυρα και ταξιδεύουν οι μυρωδιές στην βλογόσφαιρα.

Οι γωνίες και της πίτας και του ψωμιού είναι η αδυναμία μου. (Μεταξύ μας και κάποιες γωνίες δρόμων όπως Τσιμισκή και Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη)



Σίρο Ρεδόνδο: Αγαπητή μου, ένα κομμάτι είναι λίγο πολύ λίγο…για να αντιγράψω το παλιό τραγουδάκι. Ενώ γενικά είμαι εξαιρετικά εγκρατής στην θέα αυτής της πίτας ξέχασα τις αρχές μου.



apos : Τι φταίει και δεν τρως; Ελπίζω να είσαι τόσο καλά που να χορταίνεις από χαρά. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Μανος : Μάνο μου την κατασπάραξα! Να ήταν κι άλλη! Πάντως μην παραπονιέσαι γιατί εκεί κάτω μπορείς να πετύχεις ακόμα και σε φούρνο, πολύ ωραίες χορτόπιτες. (Ξέρω ένα πρατήριο στην οδό 1821 αριστερά όπως φεύγεις από τα Λιοντάρια με νότια κατεύθυνση)


Odyssey : Μα τι κάνετε εσείς εκεί στην Κεφαλονιά; Έχετε την πιο νόστιμη φέτα της χώρας, με τόσο μεστή και πιπεράτη γεύση και δεν καταφέρατε να περιλαμβάνεται στις ΠΟΠ;
Σου ορκίζομαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να τη ζητήσω σαν "Βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς" !

Τσαλαπετεινός είπε...

buster : Εγώ πάντως μεσημέρι ανέβασα την ανάρτηση, εσείς περάσατε στις 2:29 το βράδυ και δεν είχε μείνει ούτε ένα κομματάκι.

Ελπίζω αν τελικά ανοίξατε φύλλο να πέτυχε η πίτα. ;-)


κόκκινο μπαλόνι : Καλώς μας ήρθες! Φαντάζομαι ότι σε τράβηξε η μυρωδιά, ε; Να υποθέσω ότι διάλεξες φρέσκα υλικά χθες από τη λαϊκή και τώρα είσαι πανέτοιμη με τον πλάστη επ` ώμου;
Να το τολμήσεις, γιατί όχι;
Καλή σου επιτυχία !!!



Meli: Καλησπέρα Μέλι. Κατάφερα με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ή Το τερπνόν (η ανάρτηση) μετά του ωφελίμου (η πίτα). Ή μήπως είναι ανάποδα;

So_Far είπε...

Αν και με γαστρεντερίτιδα βρίσκω την σπανακόπιτά σας απογειωτική, ειδικά διαβάζοντας το ποστ ακούγοντας αυτό το κομμάτι
Hommy Jazzy spinach pie !

Τσαλαπετεινός είπε...

So_Far : Ελπίζω ότι η γαστρεντερίτιδα είναι πλέον παρελθόν κι εσύ γερή και δυνατή.
Λάβε ως αποζημίωση για την αργοπορημενη απάντηση
το γνωστό παλιό τραγουδάκι με την πίττα....
Καλή βδομάδα!