Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Ιχθυόπιττα ή το κου(του)ρού ψαράκι


Όταν ένας μπλόγκερ έχει κλειστεί για τόσο μεγάλο διάστημα στην κουζίνα μιας ανάρτησης οφείλει αν σέβεται τον εαυτό του και τους αναγνώστες του να επανεμφανιστεί τουλάχιστον με ένα πιάτο φαγητό.

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να αποφύγω τη μαγειρική - “πού να ανάβεις φούρνους καλοκαιριάτικα" σκέφτηκα – αλλά η αγαπητή Φοράδα με επανέφερε εις την τάξιν. Οπότε...να το ψάρι στην πιατέλα.




Πρώτη παραλλαγή

“Το μικρό ψαράκι” (για δύο άτομα)

ΥΛΙΚΑ

Ένα πακέτο ζύμη κουρού (χρησιμοποιούμε μόνο το ένα φύλλο)

200 gr καπνιστός σολωμός

250 γρ τυρί Philladelphia

άνηθος

ξύσμα ενός λεμονιού

λίγο λάδι

μια ροδέλα ελιάς για το μάτι


ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κόβουμε σε μικρά κομμάτια τον σολωμό και τον ανακατεύουμε με το τυρί, τον ψιλοκομμένο άνηθο και το ξύσμα του λεμονιού.

Απλώνουμε το ένα από τα δυο φύλλα ζύμης κουρού του πακέτου- που στο μεταξύ έχουμε ξεπαγώσει- σε επιφάνεια αλευρωμένη ώστε για να μην κολλήσει και το χωρίζουμε στη μέση. Χαράζουμε πρώτα το ένα και μετά το άλλο κομμάτι με ένα κοφτερό μαχαίρι στο σχήμα του ψαριού προσπαθώντας το ένα που θα σκεπάσει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο.

Σε ένα ταψί τοποθετούμε αντικολλητικό χαρτί και το επαλείφουμε με λάδι. Μεταφέρουμε το μικρότερο κομμάτι και απλώνουμε πάνω την γέμιση έτσι ώστε η κοιλιά του ψαριού να έχει περισσότερη. Από τα κομμάτια της ζύμης που περίσσεψαν κόβουμε το πτερύγιο το τοποθετούμε στη ράχη και στη συνέχεια σκεπάζουμε με το μεγαλύτερο φύλλο.

Προσεκτικά με τα χέρια μας κάνουμε τις απαραίτητες διορθώσεις στο σχήμα και στον όγκο και στην συνέχεια κλείνουμε την πίτα πατώντας με πιρούνι γύρω γύρω στις άκρες. Τέλος προσθέτουμε τα βράνχια, το μάτι με τη ροδέλα ελιάς και με ένα μικρό μαχαίρι χαράζουμε με υπομονή ένα ένα τα λέπια.

Αφού λαδώσουμε το ψαράκι το ψήνουμε σε φούρνο που έχουμε προθερμάνει στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά, αρχικά σκεπασμένο με ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί που βγάζουμε στη συνέχεια ώστε να ροδίσει.





Δεύτερη παραλλαγή

"Το μεγάλο ψάρι" (για τέσσερα άτομα)

Υλικά

Ένα πακέτο ζύμη κουρού( χρησιμοποιούμε και τα δύο φύλλα)

δύο κονσέρβες τόνου (αφαιρούμε το λάδι)

200 gr ανθότυρο

100 gr τριμμένο gouda

100 gr κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας

Άνηθος

Δύο φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένο.

Ξύσμα ενός λεμονιού

Λίγο λάδι

Μια ροδέλα ελιάς

(εκτέλεση: η ίδια με παραπάνω)



Μουσική: La mucura (η μικρή κανάτα) τραγούδι από την Κολομβία που γνώρισε πολλές εκτελέσεις. Το ακούμε- και χορεύουμε- με τους Mariachi Mexico De Pepe Villa




15 σχόλια:

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Μπορεί να αργείς, αλλά οι συνταγο-δημιουργίες σου είναι ποιήματα.
Είσαι και χρυσοχέρης στις ζωγραφιές!
Καλή σου μέρα!

Coffeemug είπε...

τώρα μάλιστα! εύγε! και βλέπω και πρόοδο μεγάλη στο photoshop.

Ανώνυμος είπε...

Καλά μιλάμε για ....καλλιτεχνίες σε όλα τα επίπεδα!!
Εξαιρετικό φαίνεται. Υπόσχομαι να το κάνω με το που θα επιστρέψω.
Μέχρι τότε φρόντισε πτηνό μου αγαπημένο να κάνεις κάτι και μ΄εκείνο το ....γλυκάκι, γιατί δεν την μπορώ τη γκρίνια της, δεν την μπορώ.... :)

Σε φιλώ

Theorema είπε...

!!!!!!!!!!!!!!

This is called magic!

DonnaBella είπε...

wow! glypta mageireuta! :-)

Τσαλαπετεινός είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ: Η παρασκευή του φαγητού θέλει μεράκι και η ζωή παιχνίδι. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλό σου απόγευμα





Coffeemug : Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Ένα απλό φίλτρο μόνο. Έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου στο photo shop...


ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ : Ακόμα εδώ είσαι;
Ή να σε φαντάζομαι με ένα λαπ τοπ μέσα στη σκηνή δίπλα στο κύμα;
Δεν θα προκάνω για γλυκό – θα βολευτούμε με ένα παγωτάκι ή ακόμα καλύτερα μια βανίλια υποβρύχιο.
Καλά να περάσεις...

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema : Αν σου άρεσε τόσο λέω από φθινόπωρο – μέχρι Σεπτέμβρη δεν ξανάναβω φούρνο – να κάνω και ένα γουρουνάκι και μια αγελαδίτσα. Για πίτα με χταπόδι δεν το συζητώ- πού να κόβεις οκτώ πλοκάμια.
Έχετε έρθει στα πάτρια εδάφη ή ακόμα είσαστε στην ξενιτειά;


DonnaBella : Το μόνο κακό με αυτό το είδος μαγειρικής είναι ότι δε σου κάνει καρδιά να κόψεις το φαγητό. Καλό σου σαββατοκύριακο...

Yannis Tsal είπε...

Αν και δε σκαμπάζω από μαγειρική, διαισθάνομαι ότι, σε αντίθεση με το τι ισχύει συνήθως στον βιολογικό και οικονομικό δαρβινισμό, εδώ το μικρό ψάρι τρώει το μεγάλο. Κρίμα που μάλλον δε θα διαβάσει τη συνταγή ο χερ Φλώρος, μανιώδης παραθεριστής γαρ, για να προτείνει κάποιο ταιριαστό επιδόρπιο.

vague είπε...

Μα αυτό, μπορώ κι εγώ να το φάω, οπότε παραιτούμαι από το γλυκό. Μη βαραίνουμε και με άσκοπες θερμίδες.

Τέλειο πιάτο! Μπράβο Your Featherness!

Ανώνυμος είπε...

Κάτι σε πιτόγυρο να το γυρίσουμε σε γκουρμεδιάρικο το κατάστημα γίνεται;

Καλώς σε ξαναματαβρήκα η ξενιτιά μου έπεσε βαριά..

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos: Γενικά το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό αλλά στη δικιά μας περίπτωση επειδή πεινούσαμε φάγαμε και το μεγάλο ψάρι με ανθότυρο και το μικρό με τον σολωμό τόσο βιαστικά που δεν πρόλαβα ούτε να φωτογραφήσω τα εδέσματα ψημένα. Άσε τον Φλώρο στις διακοπές του- ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι έχει άλλες συνταγές εκτός από κουραμπιέδες και τσουρέκια- και προσπάθησε να βρεις εσύ επιδόρπιο. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Riski: Αλήθεια; Ήμουνα σίγουρος ότι δεν θα σου άρεσε και είχα βάλει το τηγάνι στη φωτιά για να σου κάνω μια ομελέτα στα γρήγορα μόλις περνούσες , για να μη μείνεις νηστικιά. Το ψάρι πάντως σηκώνει γλυκό. Να περιοριστούμε σε ένα του κουταλιού ή λίγο δροσερό καρπούζι ;

Τσαλαπετεινός είπε...

dio.me.gyro: Καλώς τον ξενιτεμένο γείτονα!
Νομίζω ότι με δύο -τρία πιάτα φαγητό από τα χεράκι της Γιαγιάς Αντιγόνης
θα σε κάνουν να ξεχάσεις την πίκρα του ξεριζωμού. Και μια βουτιά θα βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση...
Καλό σου απόγευμα.

Theorema είπε...

Είμαι εδώ και περιμένω ένα μικρό νεύμα σας.
Τα σέβη μου, εξωτικό πουλί.

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Συγχωρέστε με! Παρασύρθηκα αυτές τις μέρες από τον πελοποννησιακό πόλεμο και ξεχάστηκα. Σήμερα όμως πέρασα πάνω από το μπαλκόνι σας, σας έκανα νεύμα αλλά εσείς μιλούσατε με τον κύριο ΚΚΜοίρη. ;-)
Καλό σας βράδυ