.
.
Υπόστεγο τμήμα δρόμου που απαντάται συχνά στην Κυκλαδίτικη Αρχιτεκτονική. Την αρχή και το τέλος της διαμορφώνουν συνήθως πέτρινα τόξα που στηρίζουν τον υπερκείμενο όροφο. Τα δοκάρια της οροφής της εμπροστιάδας ήταν φτιαγμένα από ξύλο αγριοκυπάρισσου, της φίδας.
"Στο χτίσιμο, βάζανε κατ` ευθείαν στον τοίχο τις τράβες τις φιδίτικες. Οι φίδες κοβόταν πάντα καλόφεγγα, πάει να πει στο γέμισμα του φεγγαριού, γιατί αλλιώς τις έτρωγε το σαράκι. Είναι πολύ γερές, αθάνατες, πιο γερές κι από μπετόν..." *
*Μανώλης Δεσποτίδης, παραδοσιακός μάστορας από τη Χώρα της Αμοργού από όπου και το σκίτσο.
Μουσική: Bahia του Anouar Brahem από το άλμπουμ Mandar 1994
11 σχόλια:
Στην Αμοργό θα πάτε, εξωτικό πουλί?
Αχ βρε ιντριγκαδόρικο πτηνό, με τους παραθεριστικούς υπαινιγμούς σου.
(Το δυσκολότερο είναι να αντέξω αυτές τις εικόνες καθώς ετοιμάζομαι να φύγω για καταστάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις εικονιζόμενες.) :))
Ελπίζω να είναι σαφές ότι βρίσκω το σκίτσο σου υπέροχα προκλητικό και προκλητικά υπέροχο (παρότι ξέχασα να το αναφέρω παραπάνω).. :)
Ωραίο σκίτσο και μουσική... και ένα πολιτιστικό μήνυμα υπέρ της παραδοσιακής αρχιτεχτονικής και κατά των κτιριακών εκτρωμάτων τύπου Βωβού!
"εμπροστιάδα" λοιπόν
ωραία την έντυσες με τη μουσική σου!
Theorema: Ασυνάρτητο το φετινό θέρος, οι επιθυμητοί προορισμοί κλειστοί και Ιφιγένεια ουκ έχω να θυσιάσω ώστε να πνεύσουν ούριοι άνεμοι. Έτσι ξεκινάω ταξίδι στο άγνωστο με το μόνο διαθέσιμο καραβάκι.
Riski : Δεν είναι υπαινιγμοί, είναι ότι....
Κάθομαι έναν Αύγουστο ολόκληρο
κλεισμένος κι ολομόναχος να γράψω.
Να γράψω τι; Ποιήματα
ήδη αρχινισμένα, μισοφτιαγμένα
να τα τελειώσω πια
ποιήματα μ` αισθήσεις
άλλων παλιότερων Αυγούστων.
Του σημερινού Αυγούστου τις αισθήσεις
ίσως κάποιον Αύγουστο μελλοντικό
τελειωτικά ν` αποτυπώσω στο χαρτί.
Πάρε μαζί εικόνες και μουσικές- αυτές μπορεί κάπως να σε βοηθήσουν να αντέξεις.
Riski: Στη βιασύνη μου δεν έγραψα ότι το ποίημα είναι του Πατρίκιου κι ο τίτλος του "Αύγουστος"
tsalapeteinos: Το μήνυμα δεν το είχα σκεφτεί, αλλά το ανέσυρες εσύ αδελφέ μου και φυσικά το υιοθετώ χωρίς δεύτερη κουβέντα. Διευκρινίζοντας μόνο ότι δε μπορούμε να αναπαράγουμε παραδοσιακή αρχιτεκτονική-δεν έχει νόημα η στείρα αντιγραφή- αλλά μπορούμε και οφείλουμε να αξιοποιούμε τα κεκτημένα της ώστε να μην καταλήγουμε στα εκτρώματα τύπου Βωβού.
logia: Χαίρομαι που σου αρέσει η μουσική. Λέω να την αφήσω και για την επόμενη ανάρτηση. Οπότε πρέπει να δέσει το ποστ με τη μουσική κι όχι αντίστροφα όπως κάνω συνήθως...
Σωστά. Η στείρα αντιγραφή δεν προσφέρει τίποτα. Η παράδοση στις τέχνες είναι πηγή έμπνευσης, αλλά παράλληλα χρειάζεται να γίνονται και πειραματισμοί με νέα ρεύματα. Υπάρχουν και η αισθητική μοντέρνα αρχιτεκτονική του Νιμέγιερ λ.χ., για να παινέψουμε και τα μέρη μας :)
Δημοσίευση σχολίου