.
.Οι περαστικοί έκοβαν ταχύτητα και με κοίταζαν τάχα διακριτικά με εμφανή όμως περιέργεια. Λίγο πριν σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά, το βλέμμα μου στάθηκε στο χρυσό τσαμπί. Σταμάτησα κι έκοψα ένα καρπό αν και υποψιαζόμουν ότι ήταν άγουρος. Καθάρισα την κίτρινη φλούδα, έσπασα το κέλυφος με τα δόντια- δεν ήταν ιδιαίτερα σκληρό- και δοκίμασα. Τρυφερός, με χυμούς και μια ανεπαίσθητη πίκρα, τόσο λίγη που σε προκαλούσε να γευτείς κι άλλη. Συνέχισα μεθοδικά κατασπαράζοντας όλο το τσαμπί που βλέπετε στη εικόνα. Όταν χόρτασα, συνέχισα το δρόμο μου χωρίς να πάρω ούτε ένα στην τσέπη. Στο κάτω κάτω αν ήθελα μπορούσα να ξαναπεράσω τις επόμενες μέρες. Η αναπάντεχη* φιστικιά ξεχειλίζει τα φορτωμένα κλαδιά της πάνω από το ψηλό μεταλλικό παραπέτασμα που κρύβει ένα τεράστιο άχτιστο οικόπεδο, στο Νέο Ψυχικό δύο βήματα από την Κηφισίας.
Οι περαστικοί με κοιτάζουν πάντα παραξενεμένοι, όταν στέκομαι και τσιμπολογάω κατευθείαν από δέντρα. Οι άνθρωποι της πόλης φαίνεται να αγνοούν ότι οι καρποί πριν βρεθούν συσκευασμένοι και τιμολογημένοι στα ράφια των καταστημάτων κρεμόταν σε ένα κλαδί.
* Το 1860 υπήρχε στο Ψυχικό Αττικής φιστικεώνας.
Εδώ κι εδώ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την καλλιέργεια και την ιστορία της φιστικιάς. Η φωτογραφία δυστυχώς με το κινητό. Για καλύτερη εικόνα, με ώριμα μάλιστα φιστίκια εδώ
24 σχόλια:
Τι ωραία καλοκαιρινή εικόνα, να είσαι καλά!
Αχ τι μου θυμίσατε.Βλέπετε μεγάλωσα ανάμεσα σε φυστικιές,φυτεμένες από τον πατέρα μου.Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς οι άνθρωποι αδυνατούν να ξεχωρίσουν ένα ώριμο φυστίκι από ένα άγουρο.Για μένα ήταν μια παιδική γνώση τόσο σαφής όσο το να ξεχωρίζεις το ζεστό από το κρύο.
Υπάρχει ένα δέντρο αειφόρο που το λένε σουπερμαρκετιά. Παράγει τεράστια ποικιλία καρπών και δεν χρειάζεται σκάλισμα και πότισμα.
Ψάχνω σπόρους για να το φυτέψω. Έχεις καμιά ιδέα που θα τους βρω;
Μια παρέα 6 φίλων πριν από 9 χρόνια είχαμε αδειάσει μια φυστικιά από τους καρπούς της στη Σαντορίνη. Η φιστικιά μας εκδικήθηκε, αφού μετά από εκείνο το καλοκαίρι χαθήκαμε και χαλάσαμε τη φιλία μας.
Ιφιμέδεια : Η θέα αυτής της φορτωμένης φιστικιάς και μάλιστα στην Αθήνα κι όχι κάπου στην Αίγινα, μου έφτιαξε τη μέρα. Καλό σου απόγευμα. ;-)
Σελιτσάνος: Ομολογώ ότι πρώτη φορά έβλεπα φιστικιά φορτωμένη- στα δικά μας τα μέρη δεν ευδοκιμεί βλέπετε- αλλά επειδή κουβαλάω κι εγώ σαφή παιδική γνώση από πολλά άλλα οπωροφόρα, ενστικτωδώς άπλωσα το χέρι για να την τρυγήσω.
Riski: Ξέρεις ότι λατρεύω την κηπουρική, οπότε μόλις βρω τους σπόρους ή φυντανάκια του εν λόγω φυτού θα επιδοθώ στην καλλιέργειά του και θα σε προμηθεύω εβδομαδιαίως με την τεράστια ποικιλία που θα παράγω. Λέω μάλιστα να τα αφήνω στην οδό Βρυσακίου. ;-)
Γιώργος Κατσαμάκης: Πω! Πω! Καλά που ήμουν μόνος. Δεν αντέχω να χάνω φίλους. Πάντως αν οι φιστικιές που ρημάζουμε εκδικούνται, ελπίζω να μην τσακωθώ με τον εαυτό μου. Αν πάντως μπεις στο μπλογκ μου και αρχίσουν πετάγονται από την οθόνη σου φτερά τότε θα φταίει η εκδίκηση της φιστικιάς.
Να... εδώ την έχω τη γεύση από την αρωματική "ανεπαίσθητη πίκρα" της φλούδας...
Να είσαι καλά με γύρισες πολλααά χρόνια πίσω, όταν παραθερίζαμε με τους γονείς μου στην Αίγινα και το παράθυρο του δωματίου "έβλεπε" σε ένα φιστικεώνα (ανάρτηση "΄Ελααα φεύγουμε..." - Αύγουστος του 2007)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ξαναήρθα...ένεκα τα φιστίκια...
:-)
Κοντά ίείναι και ο Σεπτέμβρης που θα αγοράζουμε φρέσκο-τρυγημένους καρπούς
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πολύ όμορφη αίσθηση...Ξεχασμένη στην πόλη μέσα. Μικρά ανεβαίναμε σε μουριές και τις συκιές στο χωριό και χωνόμασταν ολόκληροι στους καρπούς των δέντρων...Στην πόλη βέβαια πολλά απο αυτά που νομίζεις ότι τρώγονται είναι μεταλλαγμένα απο το καυσαέριο! Με προσοχή λοιπόν...
Το μόνο που μπορούσα να κάνω σήμερα, μετά από αυτό το κείμενο και αυτή τη φωτό, ήταν να σπεύσω στην πλησιέστερη κάβα (είναι καλύτερα τα ξηροκάρπια εκεί, όχι συσκευασμένα) και να ζητήσω ένα σακουλάκι από αυτά!
Παρέα στο θερινό θα τα πάρω.
Ένα ένα θα τα απολαύσω. Κρακ!
Πολύ με εμπνέετε φέτος, μα πολύ! :)
Μια και περί φυστικιών η ανάρτηση, να πούμε και μια καλή κουβέντα για τον Βορειοαμερικανό πρώην πρόεδρο και "φυστικά" Τζίμι Κάρτερ, που υπέγραψε την επιστροφή της δίωρυγας του Παναμά στους Παναμέζους, συνέβαλε στις προσπάθειες επίλυσης του Μεσανατολικού (Καμπ Ντέηβιντ) και στην βελτίωση των σχέσεων με την Κούβα και τοποθέτησε ηλιακούς συλλέκτες στην ταράτσα του Λευκού Οίκου (που μετά έβγαλε ο διάδοχός του). Του στοίχησε όμως η ατυχής υπόθεση της πρεσβείας στην Τεχεράνη.
Αν οι άνθρωποι της πόλης ήξεραν να φάνε, δε θα έβρισκες τίποτα:)
Έτσι και εμείς εδώ, το λαγκάδι είναι γεμάτο βατομουριές και πάντα βρίσκαμε βατόμουρα όταν περνούσαμε από εκεί. Τώρα δεν βρίσκουμε τίποτα.. το έμαθαν πολλοί!
Καλή σου μέρα Τσαλαπετεινέ
Να 'χε δίπλα και καμιά μοχιτιά...
(ξέρετε... αυτό το ωραίο δέντρο που παράγει mohito)
:P
Έβλεπα ένα ντίβιντί με τον μικρό, το Wally. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος ανακαλύπτει πως όλα σπέρνονται και λέει: "Εδώ θα σπείρουμε καρπούς που θα βγάζουν πίτσα.
Δεν είμαστε και μακρυά από τέτοιες εκφράσεις.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: Χαίρομαι που σου θύμισα παιδικά καλοκαίρια...με την ανεπαίσθητη πίκρα των άγουρων ακόμα φιστικιών. Στην αναμονή των ώριμων νέας εσοδείας λοιπόν!
kovo voltes... : Στις πόλεις συναντάς αρκετά οπωροφόρα δέντρα, απλώς οι περισσότεροι δεν τα αναγνωρίζουν. Υπάρχει μια γενναιόδωρη μουριά στη γειτονιά μου που κανείς δεν την τρυγάει, αλλά όλοι διαμαρτύρονται για τη 'βρωμιά' στο πεζοδρόμιο.
Theorema: Τελικά τι είδατε χθες μασουλώντας φιστίκια; Μήπως την ταινία που πρότεινε ο κύριος Σελιτσάνος; Άλλη φορά πρέπει να μου το λέτε λίγο νωρίτερα ώστε να προλαβαίνω κι εγώ. ;-)
tsalapeteinos: Όλα καλά, το καταλαβαίνω να θυμάσαι την Τεχεράνη, τον Παναμά, το Καμπ Ντέηβιντ και φυσικά την Κούβα σε σχέση με τον 'φυστικά' πρώην πρόεδρο. Αλλά αυτό με τους ηλιακούς συλλέκτες στην ταράτσα του Λευκού Οίκου πού το ξετρύπωσες;
Margo: Μη στεναχωριέσαι Margo μου! Αν σας ρημάζουν οι ξένοι τις βατομουριές, θα σου στείλω από την πρωτεύουσα μούρα εξαιρετικής ποιότητας. Εδώ τα αφήνουν να σαπίζουν στο πεζοδρόμιο.
Καλό σου βράδυ
Spy : Επειδή η μοχιτιά είναι δύσκολο φυτό, θα σας συμβούλευα να φυτέψετε λίγο δυόσμο στην αυλή σας και να κάνετε μοχίτο με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. ;-)
island : Τα φύλλα ενός δέντρου που έχει καρπούς πίτσες λογικά θα πρέπει να είναι μεγάλα σα φλόκος ιστιοφόρου.
Άσε που η ύπαρξη αυτού του φυτού θα προκαλέσει μεγάλη ανεργία στον συμπαθή κλάδο των ντελιβεράδων...
Μου θύμισες τότε που ήμουν παιδί και ανέβαινα στην μουριά του δρόμου μου και έτρωγα τους γλυκούς καρπούς της.
Στη θέση της, χρόνια τώρα, βρίσκεται μια κολώνα της ΔΕΗ.
Για να θυμίζει ότι μου παρέχει την δυνατότητα να αποθηκεύω την αγορασμένη, τυποποιημένη και μεταλλαγμένη τροφή μου, στο "θαύμα"
της σύγχρονης κοινωνίας : το ψυγείο !
Τι ειρωνία ;
Και τώρα αισθάνομαι την ανάγκη να σου υποσχεθώ ότι την επόμενη άνοιξη θα σκαρφαλώσω στις μουριές της γειτονιάς μου για να ξαναθυμηθώ ότι δεν μεγάλωσα ποτέ.
Κι όσο για το καυσαέριο και την "μεταλλαγή", ας πάω καλλιά μου, αρκεί να είναι από μια "σκανταλιά" !
πάντα μου άρεσε να τρώω κατευθερίαν από το δέντρο
φυστίκια, καρύδια, σύκα, βύσσινα, ακόμη και σταφύλι να τσιμπολογώ από το αμπέλι
όμορφη φωτό Τσαλαπετεινέ μου
την καλημέρα μου
Απόλλων : Μην περιμένεις την άνοιξη για τις μουριές. Τα σύκα είναι έτοιμα και μας περιμένουν. Και σε βεβαιώνω ότι υπάρχουν αρκετές αδέσποτες συκιές για να τρυγήσεις.
Και το καυσαέριο μην το φοβάσαι: έχουμε πια προσαρμοστεί.
logia : Τελικά όλοι συνεχίζουμε τις σκανταλιές μας. Εν ξέρεις πόσο χαίρομαι γι αυτό. ;-)
Καλή σου νύχτα.
Hola, llegué hasta ti porque se ha armado una de idas y vueltas con mails que hablaban de la presentación de un libro de alguien, y entre una cosa y otra me llegó tu link.
Te sigo desde ahora
Te invito a conocer y seguir los míos.
Un abrazo desde Buenos aires
κάποτε παίζοντας με ρώτησαν αν ήμουν πουλί, τι πουλί θα ήθελα να είμαι
φέτος δεν συνάντησα ούτε ένα ακόμα στο πάρκο, αλλά συνάντησα εσάς
και χαίρομαι πολύ
http://thecybercadesproject.blogspot.com/2010/06/biocommunicative-approach-investigates.html
xtina : Και εγώ χαίρομαι που σας συνάντησα πέρυσι στο λοφο των μουσών αλλά είδα κι επαθα να σας βρω στα κλαδιά αυτής της ανάρτησης. ;-)
;-)
Δημοσίευση σχολίου