Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Ασήμια στα νερά









18 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Ασημόνερα...Και αυτό το ασήμι το αγγίζεις χωρίς κανείς να σου πει "απαγορεύεται"...
*υπέροχο ταξίδι με τις φωτό σου..

Σταυρούλα είπε...

Τέτοια ασήμια (και χρυσάφια) χαίρομαι να βλέπω ;)

Υποκλίνομαι στις εξαίσιες φωτοαποτυπώσεις σας :)

antinetrino είπε...

Θα συνεχιστεί για πολύ αυτό το βιολί?
Πόσο νομίζεις ότι μπορούμε να αντέξουμε να βλέπουμε φωτο απο τις διακοπές σου?
Έχει και ο σαδισμός τα όρια του!

Dead Posts Society είπε...

πολύ όμορφες φωτογραφίες!

Yannis Tsal είπε...

Χμμ το σχήμα της νησίδας δεν μοιάζει με το Νησί της Επανάστασης; Να τη η Επαναστατική Ουτοπία!

Τσαλαπετεινός είπε...

kovo voltes... : Αυτό το ασήμι όχι μόνο δεν απαγορεύεται, μα επιβάλλεται να το αγγίξεις μα το κακό είναι ότι μετά δεν μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του. ;-)

renata  : Με τέτοια χρυσάφια κι ασήμια γεμάτο το σεντούκι. Το ανοίγεις και σε ξελογιάζει για τα καλά. Καλό μεσημέρι Ρενάτα μου!

Τσαλαπετεινός είπε...

 antinetrino  : Τι θες; Να σταματήσω τα ποστ ή να επιστρέψω; Το πρώτο δύσκολο, το δεύτερο ακόμα δυσκολότερο: “η θάλασσα δε με επιστρέφει”

Dead Posts Society : Απλώς ήταν όμορφη μέρα. Όπως και η σημερινή...Να σαι καλά!

Τσαλαπετεινός είπε...

tsalapeteinos  : Μοιάζει αδελφέ μου, μοιάζει. Μια μικρογραφία του βέβαια και είναι αποτελεί προορισμό για όσους χάνουν στο τάβλι. Αυτό είναι το στοίχημα κι ο νικητής βλέπει τον χαμένο να κολυμπάει μέχρι εκεί.

Margo είπε...

Απ΄ότι βλέπω ακόμη δεν ακούς ειδήσεις;-)

...και καλά κάνεις:-)

Αυτή την εποχή, η φύση έχει πολλές εναλλαγές.. τη λατρεύω!
Υπέροχα τα ασήμια σου.. καλή συνέχεια!

Theorema είπε...

Τι ωραίο χρώμα που έχει το φθινόπωρο...

The Thieving Magpie είπε...

Μαγεμένη από το ασήμι στις φωτογραφίες σας και την νησίδα, εντελώς συνειρμικά έρχεται στο μυαλό μου ένα άλλο νησί.
Αν μου επιτρέπετε....
http://www.youtube.com/watch?v=mWeXPCi2Mwk

So_Far είπε...

Θα συμφωνήσω με τη Theorema, εξάλλου είναι η αγαπημένη μου εποχή και πιστευω ότι το χρώμα της θάλασσας αυτή την εποχή είναι καταπληκτικό. Σήμερα το πρωί χάζευα το απίστευτο βαθύ μπλε της θάλασσας που ασήμιζε λόγω της νέφωσης.
Εσείς με τις φωτογραφίες και η Theorema με τα ποτά θα με "καταστέψετε" . Συγχαρητήρια για τις υπέροχες φωτογραφίες

Theorema είπε...

Χαχαχαχα... Θεά η Απόμακρη :))))

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

σημαντικά τ' ασήμια σου

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Μόνο δελτία καιρού βλέπω και για την ακρίβεια δελτία θαλασσών. Μόλις γυρίσω θα έχω αντοχές και για τα άλλα δελτία. Φοβάμαι όμως ότι θα εξαντληθούν πολύ γρήγορα.
Τα ασήμια συνεχίζονται, εσύ το ξέρεις καλύτερα από όλους μας. Κι εγώ μαζεύω όσα μπορώ...
Καλό σου βράδυ!


Theorema: Σήμερα το φθινόπωρο έκανε επίδειξη (χρωματικής) δύναμης. Να στέκεσαι να κοιτάς τις αλλαγές και να μην τις χορταίνεις... Γέμισα παλέτα για το χειμώνα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Margo: Μόνο δελτία καιρού βλέπω και για την ακρίβεια δελτία θαλασσών. Μόλις γυρίσω θα έχω αντοχές και για τα άλλα δελτία. Φοβάμαι όμως ότι θα εξαντληθούν πολύ γρήγορα.
Τα ασήμια συνεχίζονται, εσύ το ξέρεις καλύτερα από όλους μας. Κι εγώ μαζεύω όσα μπορώ...
Καλό σου βράδυ!


Theorema: Σήμερα το φθινόπωρο έκανε επίδειξη (χρωματικής) δύναμης. Να στέκεσαι να κοιτάς τις αλλαγές και να μην τις χορταίνεις... Γέμισα παλέτα για το χειμώνα. ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

 The thieving magpie: Έτσι είναι τα νησιά: το ένα φέρνει στο νου το άλλο κι αυτό το επόμενο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τη μουσική.


So_Far: Λένε πως η θάλασσα αλλάζει χρώματα για να την αγαπάνε. Και τελικά, να που τα καταφέρνει μια χαρά.
Αυτές τις μέρες ειδικά, το έχει παρακάνει. Θα μπορούσα να στέκομαι στο ίδιο σημείο και να φωτογραφίζω τη θάλασσα ανά μισή ώρα και είναι σίγουρο πως καμία εικονα δεν θα ήταν ίδια με την άλλη.
Καλό σας βράδυ ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Theorema: Ως δυσλεκτικό διάβασα: θέα η απόμακρη και πάσχιζα από το πρωί να δω τί ήθελε να πει η ποιήτρια!

Γιώργος Κατσαμάκης: Περίμενα ότι θα χρεισιμοποιούσες τη λέξη μαλάματα. Είπα “μαλάματα” και να δεις τι θυμήθηκα:
Να σ' αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω 
απ' το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω 
απ' τα μαλάματά σου τα πολλά.

Η θάλασσα η μαριγιόλα που λέει στο τέλος ο ποιητής. ;-)