-Δεν πρέπει να γυρίσεις επιτέλους;
-Ναι, πρέπει, αλλά...
-Τί αλλά;
-"Η θάλασσα δε με επιστρέφει..."
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Δικαιολογίες
-Δεν πρέπει να γυρίσεις επιτέλους;
-Ναι, πρέπει, αλλά...
-Τί αλλά;
-"Η θάλασσα δε με επιστρέφει..."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
38 σχόλια:
πάει.αυτό ήταν.από τσαλαπετεινός γλάρος.
τσαλαβουτηγμένες καλημέρες!
xtina: Πετούμενο να ναι κι ότι θέλει ας είναι...Καλημέρα, καλημέρα!
Κάτι θα ξέρει παραπάνω μέσα στην απεραντοσύνη της...Εμπιστεύσου την ;)
kovo voltes...: Μα είδες τι μου κάνει η μαργιόλα, που λέει κι ο Βάρναλης; Είδες τι χρώματα αλλάζει;
Γυναίκα παιδί μου, αλλοπαρμένη...;)
- Έλα έχουμε δουλειές!
- Δε μπορώ! Έπιασα τον κλέφτη!
- Πάρτον κι έλα!
- Δεν έρχεται!
- Ε, άστον κι έλα!
- Δε μ αφήνει!
Δικαιολογίες... Πόσο μάλλον με την κλέφτρα που πιάνεις εσύ.
Νάσαι καλά :)
μα είναι για να σε επιστρέψει τέτοια θάλασσα;
είναι για να χαθείς στα χάδια της,,,
καλημέρα
Τι νά 'ρθετε να κάνετε εδώ;Καθήστε εκεί.Καλά είστε.
αν είναι για θάλασσα προτιμώ κι εγώ να μην με επιστρέφει, λατρεύω το γαλάζιο της και αγαπώ την απεραντοσύνη της...ΜΑΖΙ ΣΟΥ....!!!
φιλιά πολλά!!!
Καλά κάνει (η θάλασσα!) :)
-Μα κάνει κρύο...
-Ε και;
-Θα ξεπαγιασεις.
-Ε τότε να έρθω.
-Μην έρχεσαι, άρχισε να βρέχει κι εδω...
Αντισταθείτε!
Στα "πρέπει"...
Δώστε συντεταγμένες. Πρέπει να έρθω να σας πω κάτι. Εκεί ;)
Η θάλασσα είναι σοφή, πολύ σοφή. Καλά κάνει και σας κρατάει εκεί, έτσι κι αλλιώς με εμάς δεν χάνεστε και η θάλασσα το ξέρει.
Τζάμπα κράτησε τον Οδυσσέα 10 χρόνια;
Καλή σας μέρα
ΥΓ Στη θέση σας θα απαντούσα "πρέπει να κάτσω και άλλο, έχουμε δουλειές εδώ " -:))
Μια φορά ήταν ένας που αγάπησε μια παραλία και έμεινε εκεί. Μπροστά του περνούσαν τα πλοία και φεύγαν, τα πουλιά και πετούσαν, έρχονταν και έφευγαν χειμώνες, ζευγαράκια, καβουράκια και κουβαδάκια και αυτός καθόταν εκεί γιατί είχε αγαπήσει την παραλία.
Μια μέρα εμφανίστηκε στην παραλία ένα όμορφο παληκάρι. Κάθισε στην άμμο, τη χάιδεψε, τη φύσηξε, ξάπλωσε πάνω της και εκείνη τον ερωτεύτηκε. Λίγη ώρα μετά έτοιμάστηκε το αγόρι να φύγει. Εκείνη ταράχτηκε και χωρίς δισταγμό τον ακολούθησε και φύγαν μακρυά.
Και έμεινε ο ένας που λέγαμε στην αρχή μονάχος του και ζήσαμε εμείς καλά, καλύτερα από 'κείνον.
kovo voltes... : και τρελή. Έτσι όπως αφρίζει.
Soduck: Ακριβώς αυτή συμβαίνει: όλο την πιάνω κι όλο μου ξεφεύγει. Καλό μεσημέρι.
logia: Χάνομαι. Και ρεμβάζω, (για αυτό και ξαναχάνομαι)
Σελιτσάνος: Όταν κρίνεται πως έφτασε η ώρα να επιστρέψω παρακαλώ να μου το πείτε. Μαλακά όμως και με τρόπο, γιατί μπορεί να μην το αντέξω.
Mairaki: Γι αυτούς τους λόγους την πατάμε όλοι μαζί της. Καλώς ήρθες!
renata: Και εγώ το ίδιο έλεγα μέχρι που εμφανίστηκε ο Κατσαμάκης και άρχισα να φοβάμαι το χειρότερο σενάριο... ;-)
Coula: Δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι κάποια βράδια ξεπαγιάζω. Ευτυχώς υπάρχουν τα ρακόμελα. Αχνιστά πάντα.
The thieving magpie: Μα αυτή είναι η ευκολότερη αντίσταση. ;-)
Theorema : Μα είναι πολύς δρόμος! Για την ακρίβεια “Χίλια μύρια κύματα μακριά” από τις Βρυξέλλες. ;-)
So_Far: Αν είναι να μείνω σαν τον Οδυσσέα δέκα χρόνια εδώ, κάπως μπορεί να τη χορτάσω. Αν και θα προτιμούσα να γίνω Ροβινσώνας Κρούσος.
Υ.Γ. Μα αυτό λέω: έχουμε δουλειές εδώ. Ξέρετε πόσα ποστ μπορούν να βγουν από δω;
Γιώργος Κατσαμάκης: Θέλεις να πεις ότι είμαι αφοσιωμένος σε μια παραλία που μια μέρα μπορεί να με εγκαταλείψει άκαρδα και να φύγει με κάποιον άλλον ραγίζοντας μου την καρδιά;
Υ. Γ. 1. Αυτό το σχόλιο ήταν μια ωραία ανάρτηση που την “ξόδεψες” εδώ και γι αυτό σε ευχαριστώ.
2. Περίμενα από σένα ειδικά, να αναγνωρίσεις τη φράση “η θάλασσα δε με επιστρέφει” και να πεις από πού την έκλεψα.
Τσαλαπετεινέ μου, ξέρεις πώς είναι κάθε χρόνο να φεύγεις και να την αφήνεις ξοπίσω σου και κάποτε να έρχεται εκείνη η ευλογημένη ημέρα που ενώ όλοι φεύγουν εσύ να μένεις;
Όσες φορές προσπάθησα να τραβήξω φωτογραφία το ουράνιο τόξο απέτυχα. Πες μου την συνταγή αν δεν είναι μυστική;-)
με την πεζογραφία είμαστε σε διάσταση τα τελευταία χρόνια φίλε. Με φάγανε οι γκόμενες (ιστορία, πολιτική, βιογραφία, ποίηση...).
Margo: Το ξέρω, το ξέρω...όπως ξέρω ότι για να νοιώσεις τη χαρά του ερχομού, πρέπει προηγουμένως να αναχωρήσεις.
υ.γ. Δεν υπάρχει κάποια συνταγή. Τουλάχιστον εγώ δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω σαν συμβουλή είναι ότι μόλις το δεις πρέπει αμέσως να φωτογραφίσεις, γιατί χάνεται πολύ γρήγορα.
Γιώργος Κατσαμάκης: Τότε να το (μισο)πάρει το ποτάμι. Ο Μήτσος Αυγουστής το έλεγε...
υ.γ. Μόλις γυρίσω, θα ξαναδιαβάσω τον Λούσια. Εξ αιτίας σου.
Την χάρηκα πολύ τη σημερινή σου ανάρτηση. ;-)
Να πω εγώ ένα καλό λόγο επιστροφής; Οι περιβόητοι... κοινωνικοί αυτοματισμοί! Μέσα Οκτώβρη ακόμα διακοπές; Να γιατί φτάσαμε στο χείλος της χρεοκοπίας και τα μνημόνια! Τόσο καιρό ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας! Εξορθολογισμός και, επιτέλους, να σοβαρευτούμε!
(ντεκόρ: βραδινό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ)
Ίσως όμως δεν πρέπει τελικά...Η θάλασσα ξέρει καλύτερα...
Για ρώτα κι εμένα, τι είναι να ζητάς την επιστροφή με λύπη.
Πλανεύτρα η θάλασσα σε κερδίζει πάντα.
Νομίζω είχα αφήσει 'ένα σχολιο εδώ..........
Γιατι δεν εμφανίστηκε?
Όλα καλά?
Εκτός βέβαια αν θυμάμαι λάθος!
Αλλά θυμάμαι ότι είχα σχολιάσει!
:(
Yannis Tsal: Να ξέρεις ότι αν δεν έγραφες αυτό το σχόλιο, δε θα γύριζα. Δεν είσαι αδελφός εσύ, είσαι η φωνή της συνείδησης...
καλό απόγευμα
konstantinos: Τελικά, επέστρεψα. Ή καλύτερα με επέστρεψε. ;-)
Thalassenia: Τελικά, με την φωτογράφηση εν πλω (φωτογραφίες του επόμενου ποστ) ξεχάστηκα λίγο και δεν ήταν τόσο δύσκολη η επιστροφή.
Μα της υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω. Κι εγώ κρατάω τις υποσχέσεις μου.
antinetrino: Μα τον Ποσειδώνα δεν έφτασε τίποτα. Κοίταξα σε κάθε γωνιά του γραμματοκιβωτίου...Ρε συ; Μήπως το έβαλες σε μπουκάλι το σχόλιο και το έριξες στο πέλαγος;
Όλα καλά, με πολλή προσπάθεια.
Καλό σου βράδυ.
Μα ειλικρινά νομιζω πως είχα αφήσει* ένα σχόλιο που έλεγε :
άντε να σε ξεβράσει επιτέλους η θαλασσα να τελειώνουμε κι εμείς με αυτο το μαρτυριο των φωτογραφιών απο το καλοκαίρι.... ή καπως έτσι....
Εντάξει όπως και να χει το ξαναγραψα κι επιτέλους τελείωσαν και οι διακοπές σου!
:)
*εκτός βέβαια αν μπήκα στο βλογ σου και σκέφτηκα το σχόλιο ....αλλα τελικά δεν το έγραψα κι έπειτα απλά νόμιζα ότι το έγραψα .
antinetrino: Μήπως...λέω μήπως έχεις μπερδέψει τις αναρτήσεις; Το λέω γιατί ένα ανάλογο σχόλιο είχες αφήσει στην ανάρτηση με τίτλο "Ασήμια στα νερά"
antinetrino είπε...
Θα συνεχιστεί για πολύ αυτό το βιολί?
Πόσο νομίζεις ότι μπορούμε να αντέξουμε να βλέπουμε φωτο απο τις διακοπές σου?
Έχει και ο σαδισμός τα όρια του!
8 Οκτωβρίου 2011 3:50 μ.μ.
Καλό απόγευμα ξεχασιάρη ;-)
Βρήκες και το κρυμμένο χρυσάφι στα χρώματα του ουράνιου τόξου, ε; Υπέροχα!
scalidi: Μετά από τα ασήμια στα νερά, έφτασα και στο χρυσάφι του ουράνιου τόξου.
Καλό σας βράδυ
Δημοσίευση σχολίου