Μια
μέρα θα γράψω ένα πολύ μικρό ποστ. Το
πολύ εκατόν πενήντα με διακόσιες λέξεις.
Με αρχή, μέση και τέλος. Το ποστ αυτό θα
έχει διπλό ρυθμό: ένα γρήγορο δομικό
που θα δημιουργείται από την έντεχνη
παράθεση των λέξεων στην κάθε πρόταση
και στη συνέχεια από την σύνθεση των
προτάσεων -ένα ρυθμό τόσο γρήγορο που
να σου κόβει την ανάσα. Κι ένα δεύτερο,
νοηματικό, στρυφνό και αξεδιάλυτο που
θα φρενάρει τεχνηέντως τον πρώτο.
Τα
θέματα που θα θίγει αυτό το ποστ θα είναι
απλά:η ζωή, o έρωτας, o θάνατος, η πολιτική.
Ίσως και κάτι ακόμα που τώρα μου
διαφεύγει. Θα αναλύονται διεξοδικά, το
καθένα ξεχωριστά και στη συνέχεια θα
εξετάζονται οι μεταξύ τους σχέσεις.
Οι
εντάσεις του θα είναι απόλυτα
ζυγισμένες. Δίπλα τους θα υπάρχουν οάσεις όπου
ο αναγνώστης θα χαλαρώνει, θα ξαποσταίνει παίρνοντας μια ανάσα για να να
πάει παρακάτω. Η απαραίτητη
κορυφαία
ένταση, θα βρίσκεται οπωσδήποτε
στην προτελευταία πρόταση. Στην τελευταία
θα βρίσκονται συμπυκνωμένες όλες οι
βασικές, αδιαμφισβήτητες Αλήθειες. Αυτή
η πρόταση θα είναι κάτι σαν οριστική
λύτρωση.
Μια
μέρα θα γράψω ένα πολύ μικρό ποστ. Το
πολύ εκατόν πενήντα με διακόσιες λέξεις.
Ένα ποστ που θα τα έχει όλα. Που θα τα
λέει όλα. Και τότε θα μπορέσω, ήσυχος
επιτέλους να σταματήσω.
33 σχόλια:
Τα εχεις γραψει τα "ιδανικα" ποστ, Τσαλαπετεινε.
Τα εχεις γραψει και θα γραψεις κι αλλα.
Ευτυχως, μονο, που δεν το καταλαβες, γιατι αλλιως θα σταματουσες.
(και τοτε η σιωπη σου θα εκανε τις μερες μας ακομη πιο λυπημενες...και νομιζω αυτες δε σηκωνουν πολλη θλιψη ακομη)
Καλή σου χρονια, με υγεια και πολλες εμπνευσεις!
Έτσι όπως είδα πρώτα τον τίτλο είπα: Κι άλλος πάει για τα blogοθυμαράκια, αλλά ευτυχώς ακόμα είσαι στο στάδιο του φανταστικού. Κι εκεί να μείνεις.
Τσίου για το 2012!
Είναι ωραίο να έχει κανείς στόχους, αλλά συμφωνώ με τον Δημήτρη. Δεν τα λένε αυτά έτσι!!
Καλή χρονιά
Στο μεταξύ αυτό εδώ το ποστ είναι στις 204 λέξεις. Έχεις μία μείον τέσσερις προοπτική μέλλοντος. Μιλώντας για λέξεις και μόνο.
Ταυτόχρονα, να σου εξομολογηθώ πως καθώς διάβαζα αυτές τις διακόσιες τέσσερις λέξεις σου, οι συνειρμοί μου με πήγαν στο αριστουργηματικό The last question του Isaak Asimov που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 50.
Το "ύστατο ποστ" και η "τελευταία ερώτηση".
Και θυμίζω, αντιλαμβάνεσαι το γιατί, πως η "τελευταία ερώτηση" τελείωνε με τη φράση "Let there be light". Γεννηθήτω φως".
Καλή Χρονιά εξαιρετικέ Τσαλαπετεινέ και καλή χρονιά σε όλες και όλους που συχνάζουν στο λημέρι σου.
Ευτυχώς ποτέ κανένα ποστ δεν θα φτάσει να είναι τέλειο, ακριβώς γιατί η αξία τους βρίσκεται στις ρωγμές που σχηματίζονται από τις ατέλειές τους. Οπότε η συνέχεια έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον! :-)
Το τέλειο ποστ είναι πάντα το επόμενο.
Μήπως είναι εύκολο πριν τα πεις όλα και σταματήσεις μια και καλή, να περάσεις απο το βλογ μου να μου πεις ένα χρονια πολλά που σήμερα έχω γενέθλια?ΛΕΩ....Μήπως?:(
antinetrino : Όχι μόνο έρχομαι τρέχοντας στο μπλογκ σου και μάλιστα φωνάζοντας "χρονια πολλά, χρονια πολλά antinetrino!!!" αλλά χαλάω και τη σειρά των απαντήσεων στα σχόλια για το χατήρι σου!
Το έβαλες σκοπό να μας κοψοχολιάσεις Πρωτοχρονιάτικα;
Τι τίτλος είναι αυτός;
Τι πα να πει "θα μπορέσεις επιτέλους να σταματήσεις";
ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕΣ;
Αντε αντε πέρασες κι εσυ στη λογική του "αποφασίζεις και πράτεις";
Σύνελθε σε παρακαλώ και μην ξεχνας οτι έχεις αναλάβει και μια υποχρέωση να μαζέψεις όλα αυτά τα υπέροχα κείμενα σε μια έκδοση...
Καιρός είναι το 2012 να το κανεις πράξη....
Μην αρχίσουμε με το τόσο βαριές συγκινήσεις το χρόνο. Por favor...
Έχω συμπληρώσει τον αριθμό των "αποχωρισμών" μου·αποκλείεται να στο συγχωρήσω! Τί,καψόνι πρωτοχρονιάτικο είν τούτο;;;;;
Εγώ τώρα για να είμαι ειλικρινής στην αρχή τρόμαξα. Αλλά μέτα διάβασα το πόστ προσεκτικά...και ησύχασα. Ουφ! Με τρομάξατε, όμως!
Υ.γ.: Από την άλλη, μαζί σας συνήθως πέφτω έξω....Λες? Μπα....
Είπα κι εγώ....πάντως παραπλανητικός ο τίτλος.
Ίσως η αναζήτηση της τελειότητας δεν θα σου δώσει αυτή την ικανοποίηση οπότε θα είσαι εδώ, ανήσυχος και διερευνητικός:)
τι ωραια μουσική, ας μην έγραφες και τίποτα
Κάτι τέτοια έγραφε ένα χρόνο πριν αποχωρήσει ο Κ.Κ.Μ.
Κανόνισε τσαλαπετεινέ, αν σταματήσεις είναι σαν να φεύγει από τον πύργο με τα ξυλάκια αυτό που κρατά τον πύργο όρθιο..
Άσε που θα μας κάνεις από εδώ και στο εξής να μετράμε τις λέξεις σου;-)
Καλημέρες!
Scarlett: Μήπως αυτό το σχόλιο που άφησες είναι το δώρο του Αγιο Βασίλη που δεν τα κατάφερε να έρθει φέτος στη φωλιά μου κι έστειλε εσένα στη θέση του;
Οι μέρες δεν σηκώνουν καθόλου (επί πλέον) θλίψη- γι αυτό και αυτό το ποστ σήμερα. ;-)
Καλή χρονιά, με υγεία και πολλή αγάπη.
Dimitris Rousounelos: Για στάσου! Απλώς είπες; Δε στεναχωρήθηκες καθόλου; Δε σκέφτηκες να κάνεις κάτι για να με συγκρατήσεις; Να πεις μια κουβέντα βρε αδελφέ;
Να μου στείλεις ένα μέηλ που να λέει “ πτηνό, ξανασκέψου σοβαρά τι πας να κάνεις!”
Καλή Χρονιά και καλά να περνάτε στις διακοπές!
Το Φαουδι: Εντάξει! Θα το παραδεχτώ, αλλά ας μείνει μεταξύ μας: ο τίτλος τελικά είναι σκέτη απάτη. Απάτη που όμως σε 204 λέξεις ξεσκεπάζεται και λάμπει η αλήθεια. Καλή χρονιά φαούδι, με υγεία και χαρές ;-)
Politispittas : Το ποστ ήταν ακριβώς στις 200 αλλά τελευταία στιγμή πρόσθεσα άρθρα στις λέξεις ζωή, έρωτας, θάνατος και πολιτική. Κι ο τίτλος άλλαξε επί του πιεστηρίου – θυμήθηκα και με παρέσυρε το Ύστατο Σήμερα του Χάουαρντ Μπάρκερ – και μπήκε το “ύστατο” αντί για “Το τέλειο ποστ” που ήταν αρχικά.
Δεν έχω διαβάσει την “Τελευταία ερώτηση” -αυτό το σχόλιο γίνεται καλή αφορμή για να το αναζητήσω- όμως η φράση "Let there be light" είτε βρίσκεται στην αρχή είτε στο τέλος είναι μεγαλειώδης.
Καλή χρονιά, σε όλους μας, γύρω και μέσα στη Μεσόγειο ;-)
Χαμένο Επεισόδιο: Μου αρέσει πολύ αυτό που λες για τις ρωγμές και τις ατέλειες τον ποστ. Με κάνεις να τα σκέφτομαι να έχουν υλική υπόσταση. Άσε που θα ήταν ωραίος τίτλος “η ρωγμή του ποστ”... ;-)
Πιγκουίνος: ή όπως είπε και ο Ναζίμ Κιχμέτ: “τα πιο όμορφα ποστ δεν έχουν γραφτεί ακόμα...” ;-)
antinetrino: Άλλη μια φορά χρόνια σου πολλά! Περιμένω όμως κέρασμα...όχι τούρτες και ποτά, αλλά ποστ. Χορταστικό!
Άνεργοι Δημοσιογράφοι : Ρε παιδιά! Δεν είναι πια πρωτοχρονιά λέμε! Πάει πέρασε... Με τους τίτλους πάλι, ξέρετε ότι δεν τα πάω καλά. Τελειώνω τα ποστ και δεν ξέρω τι να βάλω από πάνω. Κι αυτόν τον άλλαξα δυο φορές. Ήταν το “τέλειο ποστ” και το έκανα “ύστατο”, που είναι πιο ωραία λέξη. Και πιο δραματική.
Δεν έχω αναλάβει καμία υποχρέωση για έκδοση αλλά τώρα που είμαι στα κέφια μου, λέω να σας υποσχεθώ ότι θα το πράξω αμέσως μόλις η χώρα μας παρουσιάσει ρυθμό ανάπτυξης 3,2 %. Με θετικό πρόσημο.
;-)
apos: Para estar en forma apos! Tenemos que estar listos y despiertos...
agrampelli: Πρώτον: δεν περίμενα ότι θα σας παρέσυρε όλους τόσο πολύ ο τίτλος και δεύτερον: Είναι ήδη 4 του μηνός. Πάει η πρωτοχρονιά! Πέρασε και πάμε για Φώτα και Αγιαννιού. Και Ραγκουτσάρια...
;-)
Μ: Το ποστ είναι ακριβώς το αντίθετο ενός ποστ αποχώρησης. Δηλώνει έντονη διάθεση για παραμονή. Και βέβαια είναι ένα βαθιά υπαρξιακό ποστ που αναδεικνύει τις αγωνίες του μπλογκερ....
υ.γ. Για να μην πέφτεις έξω μαζί μου, να ξέρεις ότι συνήθως αστειεύομαι.
Thalassenia: Το “παραπλανητικός” που έβαλες δίπλα στον τίτλο είναι σαφώς πιο κομψό από αυτό που ομολόγησα πιο πάνω. Το “σκέτη απάτη”. Οπότε, σε ευχαριστώ...
;-)
ασωτος γιος: Αν είχα βρει το κομμάτι πριν γράψω το ποστ ίσως να μην έγραφα καθόλου ;-)
Καλή μας χρονιά!
Margo: Σε φαντάζομαι να με μαλώνεις και ειδικά λέγοντας αυτό το “Κανόνισε τσαλαπετεινέ...” να μου κουνάς αυστηρά το δάχτυλο. Και φυσικά παρ` όλο που θέλω πολύ να κρατηθώ σοβαρός δεν τα καταφέρνω και σκάω στα γέλια...
Καλό μας ξημέρωμα!
Μια χαρά μέσα έπεσα αυτή τη φορά δηλαδή μα, α στο καλό! αυτή τη φορά δεν έχει δώρο!
Με κοψοχόλιασες στην αρχή αλλά χαλάλι. Κοίτα μην σου μπουν κι εσένα τίποτα περίεργες ιδέες γιατί δεν θα γλιτώσεις εύκολα από 'μας! Επίσης το τέλειο ποστ το έχεις γράψει ήδη, κάμποσες φορές μάλιστα, αλλά έτσι είναι με τις Ιθάκες, τις καταλαβαίνεις μόνο αφού φτάσεις. Μην βιαστείς πάντως...
Μ: Κανονικά όλα τα ποστ που ανεβαίνουν στις γιορτές θα έπρεπε να έχουν δώρα. Του χρόνου πρέπει να το κάνουμε οπωσδήποτε.
;-)
silentcrossing: Είδες τι σου κάνει ένας τίτλος; Ελπίζω τουλάχιστον να γέλασες στο τέλος με τις υπαρξιακές αγωνίες του μπλογκερ ;-)
Τις Ιθάκες πάντως τις καταλαβαίνεις μόνο όταν είσαι μακρυά τους. Σπάνια όταν πατάς το χώμα τους.
Δημοσίευση σχολίου