Φαγιούμ

Πριν από μερικές μέρες τηλεφώνησα στον Αλέξανδρο που ζει στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια. Είναι τρίτος μου ξάδελφος, αγαπημένος σαν πρώτος και πιο πολύ ακόμα. Κουβεντιάσαμε για ώρα τα δικά μας -όλα αυτά που δε χωρούν εύκολα σε μέηλ- κι ύστερα μού είπε για τον Αργύρη Χιόνη: “Συγκινητικός. Δεν τον ήξερα. Όταν έρθω το καλοκαίρι θα αναζητήσω ποιητικές του συλλογές. Αυτά που είχες στο μπλογκ μού άρεσαν πολύ.”

Μέχρι το καλοκαίρι μού φάνηκε πολύς καιρός να περιμένει κι έτσι την επόμενη τύλιξα δύο συλλογές του ποιητή -από αυτές που είχα αγοράσει πρόσφατα- και τις ταχυδρόμησα. Όταν τις παρέλαβε μού τηλεφώνησε και δεν περιορίστηκε σε ένα 'ευχαριστώ' μα θέλησε κι εκείνος να μού συστήσει με τη σειρά του έναν ποιητή που ήταν σίγουρος ότι αγνοούσα: τον Θοδωρή Ρακόπουλο, συμφοιτητή και φίλο του από τα χρόνια της Νομικής στην Θεσσαλονίκη. “...γενικώς σαρώνει ο Τεό, όλοι οι ποιητικοί κύκλοι για αυτόν μιλάνε...” πρόσθεσε κι επιβεβαιώθηκε λίγες μέρες αργότερα όταν ανακοινώθηκαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. “Το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, απονέμεται ομόφωνα εξ ημισείας στον Mιχάλη Γεννάρη για το έργο του με τίτλο «Πρίγκιπες και δολοφόνοι», εκδόσεις Ίνδικτος και στον Θοδωρή Ρακόπουλο για το έργο του με τίτλο «Φαγιούμ», εκδόσεις Μανδραγόρας.”

Εκείνη τη μέρα έλαβα μήνυμα από τον Αλέξανδρο, μια σειρά όλη κι όλη, που έλεγε να περάσω από το πατρικό του. Τα κατάφερα μόλις χθες. Εκτός από το βραστό της θείας μου στο κυριακάτικο τραπέζι -βάλσαμο στο κρύο- με περίμενε η πρώτη ποιητική συλλογή του Ρακόπουλου. Τη διάβασα βιαστικά χθες το βράδυ και σήμερα, καθώς σκέφτηκα ότι η ποίηση πρέπει να μοιράζεται, διάλεξα κι αντέγραψα εδώ τρια από τα ποιήματα του “Φαγιούμ”. 

Χωρίς λόγια

                  (λεζάντα σε ποίημα)

Είναι ορατό εδώ το ύφος της

ψαύσιμο σχεδόν,

αναγνωρίσημο· ολόδικό της.

Την καταλαβαίνεις στους αρμούς,

στις συρραφές νιώθεις τα θροϊσματα

το νήμα το ύφασμα το ρούχο φέρουν

το αόρατο που είχε το μελάνι της γραφής της.

Πέρασε αφήνοντας

έκκριμά της πίσω λέξεις.

Από αυτές ανάδρομα τραβώντας

βρεθήκαμε σε αυτό το άνοιγμα: εδώ

το τοπίο ισορροπούσε μετέωρο

η οποιαδήποτε ανθρωπογενής προσθήκη

θα μπορούσε να το χαλάσει

γι αυτό και το διασχίσαμε με την ανάσα κρατημένη

ωσότου εξωκείλαμε σε

αυτό

εδώ το ποίημα-

Ακολουθούν υπογραφές.

Πράσινη κάρτα

ολόκληρη η πολη μικρή περιοχή

τρέχει επιτέλους μόνος αμαρκάριστος

και ντριμπλάρει τους αμυντικούς

                     της όποιας εστίας

έχει αγκαλιάσει τώρα στις εξέδρες το κοινό

μαζεύεται η ομάδα πάνω του

κάποιοι δακρυσμένοι απότομα

ακούγονται σειρήνες

κάποιος του τραβολογά τη φανέλα

-αίμα στους ώμους· κέρμα απο την κερκίδα-

ένστολος σαν διαιτητής

προσπέρασε λέει τους επόπτες γραμμών

χιλιόμετρα πιο πάνω έχει βγει οφ-σάιντ

έτρεχε σε λάθος γήπεδο είπαν άλλοι

κοντά στις θέσεις των επισήμων

δεν πρόλαβε να τραγουδήσει τον ύμνο

             στην αρχή

τον πήρανε μεταγραφή είκοσι ευρώ τη μέρα,

δανεικό από κάπου στην Β` κατηγορία.

Σχισμένο

Υπάρχει                 ένας

πολύ περι            γραφικός

τρόπος να           μου δείξεις

πόσο πολύ         με περιφρονείς

γιατι λοιπόν           διαλέγεις

αλληλο                 γραφία

όταν μπορείς        να φτύσεις

κατά                    μουτρα

γιατί απλώς        σαλιώνεις

το γραμ              ματόσημο;

Μία                        σμα

εργο                      δότη

σχίζεις τη            φωνή μου

στα                        δύο

σαν                        ένα

γράμ                       μα

Διαβάστε ακόμα:

Εθελοντής μικρού μήκους και

Ανέκδοτα ποιήματα